Geplaatst Dit jaar ben ik naar de universiteit gegaan om rechten te gaan studeren. Ik verkeerde in de overtuiging dat ik gewoon fijn op en neer zou gaan reizen (2 uur heen en 2 uur terug) en niet op kamers zou gaan omdat ik toch voor mijn paard thuis moest zorgen en rijden. Dit bleek al snel een ramp, ik kon gewoon geen 4 uur per dag verliezen aan zoiets onzinnigs als reizen, dus ik ben op kamers gegaan en mijn nieuwe plan was om dan slim te plannen wanneer ik hier sliep en wanneer thuis om dan meteen te rijden.
Ondertussen liep mijn studie ook nog eens op de klippen omdat ik zoveel andere dingen aan mijn hoofd had en de studie lag me ook niet dus toen heb ik over willen stappen naar de studie Personeelwetenschappen. De toegang werd me echter geweigerd om onzinnige redenen en nu heb ik een bezwaarschrift ingediend waar ik weer op moet wachten en ondertussen loopt mijn studie-achterstand verder op en overweeg ik om een jaar te gaan werken. Maar eigenlijk doet dit er niet eens toe.
Wat dan wel, ik weet het niet. Ik heb gewoon het idee dat een universitaire studie 40 uur per week kost als je het goed wil doen, en ik ben het zat om maar wat half aan te klooien op beide fronten (paard en studie). Hoe is het dan mogelijk om daarbij 4 uur te reizen om vervolgens je paard helemaal te verzorgen en rijden om vervolgens weer terug te gaan. Je begrijpt dat je het paard dan gaat zien als een verplichting en niet als een plezierige hobby om even je spanning af te blazen. Sterker nog, ik zie het tegenwoordig als een kopzorg, een blok aan m'n been. En dat vind ik gewoon niet goed.
Ik heb naar allerlei oplossingen proberen te zoeken. Mijn instructrice wil mijn paard wel elke woensdag rijden om op zijn minst een breekpunt in de week te hebben. Dit kost me echter elke keer 25 euro wat ik uit eigen zak moet betalen. Mijn ouders betalen namelijk al mijn lessen en zijn onderhoud en dat is al duur genoeg. Ik heb geen baan en weet ook niet goed waar ik dat dan weer moet plannen, ik rijd namelijk ook wedstrijden met hem. Ik zal dan dus ook nog eens moeten gaan werken.
Als ik hem zou verkopen, zouden al mijn problemen de wereld uit zijn, zou ik geen financiële zorgen meer hebben omdat ik dan het geld van hem krijg (maar wat een smerig geld lijkt me dat
) en zou ik geen geld kwijt zijn om mijn instructrice te betalen om hem te rijden. Ook zou het mijn ouders veel geld schelen (hij eet voor twee en mijn lessen zijn zo duur) en voor mijn zus, die nou ongeveer de hele week zijn stal moet doen terwijl het niet haar paard is, zou het ook fijner zijn. Maar vooral zou ik dan de volle aandacht aan mijn studie kunnen besteden en alles in 1 keer kunnen halen, het is zo namelijk al duur genoeg. Het is ook niet mogelijk dat mijn zus hem doordeweeks rijdt omdat ze daar geen tijd voor heeft en Tycho waarschijnlijk ook te slim is voor haar. Ik wil wel graag op zoek gaan naar een bijrijder (die me niet zoveel kost als mijn instructrice, of liever niks) maar voordat ik te spreken ben over iemands rijstijl, en zeker als diegene op mijn paard moet rijden, zijn we heel wat verder. Ik zou zo dus ook niemand uit mijn omgeving weten. Daarbij is Tycho een slim paard. Niet lui of gemeen, maar geen beginnerspaard want hij is je gewoon te slim af. Het is een paard wat je niet moet gaan verpesten want dat is wereldzonde. Hij heeft namelijk potenties genoeg en daarom vind ik het ook zo jammer. Hij is nu 5, helemaal mooi ontwikkeld en klaar om opgeleid te worden. Ik vind het ook jammer voor hem als dat maar halfslachtig gebeurt.
Maar we hadden zo'n mooie toekomst voor ons. Als ik het aan iemand zeg dat ik overweeg om hem te verkopen vallen ze ook achterover hoe ik dat kan doen enzo en dat ik het er nog wel altijd over heb. Het is ook gekkenwerk, hij is mijn grootste droom en we kunnen echt wel goed worden samen. Daarom is het ook zo küt. Ik weet het gewoon niet meer. Ik zou hem graag hier in de omgeving van m'n kamer stallen maar ook daar heb ik weer geen geld voor. Toch MOET ik gewoon een oplossing vinden. Mijn vriend zegt ook en daar heeft hij waarschijnlijk gelijk in dat ik de rest van mijn leven spijt ga hebben als ik hem verkoop. Het is gewoon zo'n geweldig en fijn paard en ik had nog wel gezworen om hem nooit te verkopen. Dat zou ik ook nooit willen maar ik heb het idee dat het niet anders kan.
Hij heeft op het moment een hoefzweer waardoor ik de hele week op mn kamer in Tilburg kan zijn omdat ik toch niet kan rijden en ik heb zoiets van wow.. relaxed.. ik heb gewoon tijd om te leren. Terwijl ik vroeger echt enorm zou balen als hij kreupel was, denk ik nu van hmm het heeft ook z'n voordelen. Dat vind ik gewoon zorgwekkend als je zo denkt.
Het liefst zou ik hem een jaar of 4 uitlenen.. Het liefst won ik een miljoen en zou ik hem 4 jaar op een goede stal stallen waar ze hem op zouden leiden. Maarja, dat is dus niet.
Hopelijk begrijpen jullie mijn situatie en heeft een van jullie misschien alsjeblieft een oplossing? Ik weet het namelijk niet meer
Dit zijn tycho en ik trouwens
