HomeForums » Algemeen » Mens en Maatschappij » [LZP] Het leven zonder paarden

Iemand ook op jonge leeftijd een ouder verloren ?

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
     
     
    wendy1

    Berichten: 1006
    Geregistreerd: 20-06-01
    Woonplaats: hoogvliet/rotterdam

    Re: Iemand ook op jonge leeftijd een ouder verloren ?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 19:09

    Mijn vader is nu bijna 2 jaar geleden overleden,ik was toen 21...
    Hij heeft een hartstilstand gehad,was alholist....
    Hij had al 3 hersenbloedingen en 5 infarcten achter de rug,na de laatste keer dat hij in het ziekenhuis lag(ik was toen bijna 20)heb ik gesmeekt of hij wilde stoppen met drinken!
    We zouden gaan wandelen enz. om hem weer beter ter been te krijgen,maar alchol was toch belangrijker heb hem anderhalf ajar niet gezien,en toen was hij er niet meer......

    Ik heb er echt nog wel verdriet van,zit vol vragen en ben eigenlijk ook best boos,nooit moeite gedaan omdat hij vond day hij niks had om voor te leven(ouders waren gescheiden toen ik 4 was)

    Altijd amar naar hem toe gaan,omdat hij voor ons geen moeite deed,oke dacht ik dan dan ga ik daarheen,maar na 20 jaar hield het op ik kon het niet meer aan...

    pfff het is bijna weer kerst en zijn verjaardag
    Milka

    Berichten: 2112
    Geregistreerd: 19-09-03
    Woonplaats: Strijen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 19:20

    Ik ben in juli 2005 mijn moeder verloren aan kanker.
    Ze was zelf net 2 maanden 50, maar al ruim 6 jaar ziek.

    Ik ben zelf 18 en ookal wisten we al een aantal jaar dat ze niet lang meer had, het kwam toch ontzettend hard aan.

    Voor de rest heb ik 1 jonger broertje (16) en 2 oudere broers (20 en 22)die het allemaal heel anders verwerken dan ik en dat maakt het nog moeilijker.

    Gelukkig heb ik een hele lieve, begripvolle vriend waar ik met mijn verdriet terecht kan.

    Ik mis haar echt ontzettend!
    Zo vaak heb ik van die dingen die ik alleen met haar zou bespreken en ik heb altijd een veel betere band gehad met mijn moeder dan met mijn vader.

    Dat ik nu als enige meisje thuis ben, maakt het ook nog eens ontzettend zwaar.
    Ik zit daarom tegenwoordig vaker bij mijn vriend thuis en kan daar altijd terecht bij mijn schoonmama voor dingen waar ik normaal gesproken mijn eigen moeder voor nodig zou hebben.
    Dat geeft weer wat troost.
    Moirsa

    Berichten: 8440
    Geregistreerd: 03-05-04
    Woonplaats: Sneek

    Re: Iemand ook op jonge leeftijd een ouder verloren ?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 19:56

    ik ben 11.. vorg jaar (ik was 10) is mijn moeder overleden aan kanker.

    ik hoorden het naar de vakantie en het zou ong. nog een jaar duren maar een paar maanden later was ze er niet meer

    tis een jaar geleden en natuurlijk denk ik er nog veel aan, maar ik heb (gelukkig) mijn lieve pa en mijn oma die ook in huis woont

    maar ik mis er wel.... (das ook wel logies)
    Maxielover

    Berichten: 2681
    Geregistreerd: 15-04-04
    Woonplaats: Noordwijk aan Zee

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-05 22:44

    Hoi, wat een vreselijke verhalen allemaal weer.... brr wordt er helemaal eng van... Sterkte voor iedereen.

    Ik zeg ook niet zomaar van ''ja mijn vader is er niet meer''. Dat doe je gewoon niet... Meestal heb ik zoiets van tsja, het kotm vanzelf wel aan bod en dan merken ze het wel he.. Dus als ik bijv. met iemand zit te praten en die zegt bijv. van ''kan je vader dat niet ff doen dan ?'' Als ze het dan nog niet weten en ik zeg, ik heb geen vader meer, zitten ze wel heel verbaasd te kijken eerst en dan van ''ja sorrysorry dat wist ik niet..'' Alsof het een schande is... Nee, dat is het niet. Het is alleen maar heel erg, verder niks. Tis hard, maar wel waar.

    Wat ik wel een mooie gedachte vindt is dat mijn vader op 25 dec. is overleden, 1e kerstdag dus. Dat zegt wel wat... Ik heb altijd het idee dat hij door de engeltjes is meegenomen naar het einde van de regenboog, en ik heb het idee dat hij die ook wel wou vinden.

    Ook is zijn kat weer een verhaal apart. Zijn kat heette Dieuwertje, die was toen al 21. Toen mijn vader overleden was, hebben zijn buren 4 dagen voor haar gezorgd. Toen gingen ze met haar naar de dierenarts, en die zei dat ze last had van haar nieren en omdat ze al zo oud was, heeft ze toen een spuitje gekregen. Dus zo van dat als mijn vader dood gaat, dat die kat ook zo trouw was om met hem mee te gaan. Ja roch ?
    Lianne007

    Berichten: 2886
    Geregistreerd: 03-06-03

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 23:25

    ja hee apart,misschien voelen dieren het wel aan als hun baas er niet meer is,ze zelf het ook opgeven.
    Zo gebeurden er bij mij ook wel rare dingen na de dood van mn vader.
    Toen hij overleed werd het kleindochterje van de beste vrienden van mn ouders geboren.(op hetzelfde moment dus)
    En het is ook zo raar dat mijn vriend jarig is op mn vaders sterfdatum 26 september,en ik juist tegelijk met mn vader jarig ben,zn geboortedag dus.
    mini_bienie

    Berichten: 1008
    Geregistreerd: 23-09-05
    Woonplaats: Amstelveen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 23:31

    Ik ben mijn vader verloren toen ik 11 was, hij woonde toen al jaren niet meer bij ons, en ik had vrij weinig contact met hem. Nu wens ik dat ik hem vaker had gesproken, dat ik een band met hem had kunnen opbouwen... maar helaas... Mijn stiefvader is vorig jaar overleden, ik was toen bijna 20. Ik had al ruim een jaar ruzie met hem en heb hem het laaste jaar dan ook niet gezien, woonde ook niet meer thuis. Ik woon nu weer samen met mijn moeder, en daar gaat het ook niet echt goed mee... Ik vind het erg vervelend dat ik het niet goed heb kunnen maken. De dag voor zijn dood, op 26 juni vorig jaar heb ik een kaartje naar hem gestuurd in het ziekenhuis, om hem beterschap te wensen, en om hem te vertellen dat ik het erg vervelend vond hoe het is gelopen. Helaas heeft hij die kaart nooit gehad, die nacht is hij namelijk overleden... En dat doet heel erg veel pijn...
    Achterom
    Berichten: 23035
    Geregistreerd: 28-09-04

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 23:36

    Emio schreef:
    Ik ben in juli 2005 mijn moeder verloren aan kanker.
    Ze was zelf net 2 maanden 50, maar al ruim 6 jaar ziek.

    Ik ben zelf 18 en ookal wisten we al een aantal jaar dat ze niet lang meer had, het kwam toch ontzettend hard aan.

    Voor de rest heb ik 1 jonger broertje (16) en 2 oudere broers (20 en 22)die het allemaal heel anders verwerken dan ik en dat maakt het nog moeilijker.

    Gelukkig heb ik een hele lieve, begripvolle vriend waar ik met mijn verdriet terecht kan.

    Ik mis haar echt ontzettend!
    Zo vaak heb ik van die dingen die ik alleen met haar zou bespreken en ik heb altijd een veel betere band gehad met mijn moeder dan met mijn vader.

    Dat ik nu als enige meisje thuis ben, maakt het ook nog eens ontzettend zwaar.
    Ik zit daarom tegenwoordig vaker bij mijn vriend thuis en kan daar altijd terecht bij mijn schoonmama voor dingen waar ik normaal gesproken mijn eigen moeder voor nodig zou hebben.
    Dat geeft weer wat troost.


    Dat herken ik wel. Mijn moeder en zus lijken meer op elkaar, mijn vader en ik ook. In de jaren na zijn overlijden reageerde ik gewoon heel anders dan zij. Sinds ik het huis uit ben is de band met hen een stuk beter geworden, en is er ook meer begrip gegroeid onderling.

    Sterkte!
    PhiaBink

    Berichten: 6328
    Geregistreerd: 15-01-01
    Woonplaats: Belgie!!

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 23:38

    Ik heb helaas mijn vader nooit gekent. Ik was 3 toen hij overleed. Mijn vader had horeca bedrijven in Den Haag en veel mensen kende mijn vader. Van vreemde hoor je hoe je vader was, heel vreemd, maar ze zeiden alleen maar mooie en goede dingen over hem.
    Ik ben bijna 42 en ik mis een vader nog steeds.

    Vaders van vriendinnetjes zag ik ook een beetje als mijn vader. Nu kies ik zeg maar een oudere buurman uit als een soort vaderfiguur in mijn hoofd.
    mini_bienie

    Berichten: 1008
    Geregistreerd: 23-09-05
    Woonplaats: Amstelveen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 23:40

    Ik hoor soms van mijn oude buurvrouw dingen over mijn vader... alleen maar goede dingen, dat hij haar auto wel eens repareerde enzo
    Tibamar

    Berichten: 8365
    Geregistreerd: 06-08-04
    Woonplaats: Drenthe

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 00:22

    Ik heb mijn ouders nog allebei, gelukkig

    Toen in in de eerste zat had ik twee vriendinnen waarvan bij de een de moeder plotseling overleden was en nog geen twee weken later die vader van die andere vriendin plotseling aan een hartinfarct overleden was....
    Dat was echt heel naar...
    Echt heel vervelend voor mensen die dit moeten mee maken, een ouder missen....
    Marlinde

    Berichten: 383
    Geregistreerd: 12-07-02
    Woonplaats: Voorschoten

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 14:39

    Ik ben mijn moeder anderhalf jaar geleden verloren aan Kanker. Vrij snel, binnen een maand was het bekeken. Ik was 23 jaar en heb nog twee broertjes van 19 en 21.

    Net als Inga heeft mijn jongste broertje het er heel erg moeilijk mee. Idd ook zelfmoordneigingen en woedeuitbarstingen. heel zielig voor hem en moeilijk voor ons allemaal.

    Wie weet wat we kunnen doen om hem te helpen (hij wil geen hulp van buitenaf)

    Wens iedereen alle sterkte toe nu en in de toekomst.
    BettekeJarig

    Berichten: 2298
    Geregistreerd: 13-06-05

    Re: Iemand ook op jonge leeftijd een ouder verloren ?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 14:46

    Mijn vader is overleden toen ik 12 was. Hij was 47 en heeft een zware hersenbloeding gehad. Ik ben nu 42 en denk nog iedere dag aan hem.
    hardi
    Berichten: 681
    Geregistreerd: 20-04-05
    Woonplaats: Spijkenisse

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 16:11

    Wat een trieste verhalen allemaal, maar helaas kan ik me aansluiten bij veel van deze mensen in dit topic.

    Zelf is mijn vader vorig jaar overleden aan een hartstilstand en dit op een leeftijd van 48 jaar. Zo onwerkelijk en dat zal ook nog wel even blijven. Het verdriet wordt wel minder en wat Runningkawa zegt, je kan nu meer terugdenken met een glimlach, maar het gemis wordt alsmaar groter.

    Wil iedereen heel veel sterkte toewensen.
    Anoniem

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 16:14

    Het verschil voor mij, itt to vele andere hier,
    is dat het voor mij op een ruime week na alweer 22 jaar geleden is.

    Dus langzaam aan krijgt het dan toch meer een plekje
    En krijg je meer een glimlach.
    _Inga
    Berichten: 2796
    Geregistreerd: 12-01-05
    Woonplaats: Sappemeer

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:03

    Marlinde ik PB je even
    Spruit_Elf

    Berichten: 2169
    Geregistreerd: 18-06-03
    Woonplaats: Amsterdam... pak me dan...!

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:07

    Jamy schreef:
    Ik mis mijn moeder ook echt elke dag, en elke dag wordt dat meer en ook elke dag denk ik aan haar!


    Dit gevoel herken ik heel goed!

    ik ben mijn moeder verloren toen ik 14 jaar was, aan borstkanker. vanaf mijn 12e ongeveer al ziek geworden.

    vaak zeggen mensen: dat de pijn zachter wordt..
    maar naar mijn idee juist niet!! elke keer dat ik er aan denk doet het nog erg veel pijn, steeds meer lijkt wel..

    best veel mensen maken dit mee zie ik.
    lijkt wel alsof het steeds meer gebeurt..
    mini_bienie

    Berichten: 1008
    Geregistreerd: 23-09-05
    Woonplaats: Amstelveen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:43

    Mensen die het niet hebben meegemaakt begrijpen het niet... Teminste dat is vaak zo, ik krijg ook vaak te horen dat het wel slijt.. maar dat valt vies tegen!
    Anoniem

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:49

    slijten niet
    een beter plaatsje geven wel
    mini_bienie

    Berichten: 1008
    Geregistreerd: 23-09-05
    Woonplaats: Amstelveen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 18:02

    Ja idd... ik krijg het zelf van me buren te horen... Vanmiddag nog... Goh.. zit je er nou nóg mee? Denk dat je je wel een beetje aanstelt hoor, het is anderhalf jaar geleden! Kom zeg, het ging niet om mijn huisspin, het gaat hier om mijn (stief)vader hoor!!
    BettekeJarig

    Berichten: 2298
    Geregistreerd: 13-06-05

    Re: Iemand ook op jonge leeftijd een ouder verloren ?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 18:12

    Citaat:
    slijten niet
    een beter plaatsje geven wel



    Klopt helemaal, maar voor dat plaatsje gevonden is ga je eerst door een hel .
    Dyyy

    Berichten: 5360
    Geregistreerd: 14-12-03
    Woonplaats: Geleen

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 19:22

    Een vriendin van mij heeft haar moeder verloren toen ze 14 was. Een nichtje (aangetrouwd) heeft haar moeder verloren toen ze 9 was.. Allemaal erg triest!
    Anoniem

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 19:28

    Dat helaas wel Betteke
    Gelukkig heb ik die nare tijd af kunnen sluiten.
    En ik hoop voor alle posters hier, dat dit bij hun ook snel gaat lukken
    Fenn

    Berichten: 6141
    Geregistreerd: 13-08-04
    Woonplaats: nederland

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 19:33

    iemand vertelde over een kat, die een paar dagen na het overlijden van haar vader dood ging.

    Bij onze kat was het precies hetzelfde. Na het overlijden van mijn vader, leek ze gewoon weg te kwijnen. We hebben die kat ook laten inslapen.
    Wat wij heel maf vonden was dat we daarna van de dierenarts een kaartje kregen, wij steunen u in het verlies van uw poes.
    Idioot, dat kaartje tussen alle duizenden.
    topsylover

    Berichten: 5639
    Geregistreerd: 13-03-05
    Woonplaats: Rotterdam

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 19:45

    Ik ben mijn vader verloren toen ik 9 was, 3 jaar geleden. We waren op vakantie in Duitsland, het had 4 dagen geregend en op de 5de dag werd het mooi weer. Mijn vader ging om 10 uur wielrennen. Wij gingen later naar een dierenpark. We komen om 6 uur thuis, geen vader. om 8 uur zijn we verschillende ziekenhuizen gaan bellen, en rond 11 uur bleek dat hij in Freiburg lag met een zware hersenbloeding, verbrijzelde schouder, doorboorde long en bijna alle ribben gebroken. Wij zijn dus gelijk heengegaan en ondertussen alle familie gebeld. Siert en Renate kwamen s`nachts aan en zijn meegegaan. De volgende dag kwam de rest van de familie. We zijn iedere dag naar het ziekenhuis gegaan met de familie, en overdag werden de kinderen in het zwembad `gedumpt` en dan kon de familie op de camping alles regelen. We kregen iedere dag gratis patat enzo en de eigenaren probeerden het voor de kinderen nog zo leuk te maken. We gingen samen met de eigenaresse en haar 4 kinderen naar het zwembad, en gezellig met z`n allen zwemmen. 5 dagen later gingen we weer naar het ziekenhuis en moest mijn moeder binnen 5 minuten beslissen: of een operatie aan de hersenen dat het een kasplantje zou worden die niks meer kon, of laten overlijden. We hebben het laatste gekozen. Mijn vader zou nooit een kasplantje geweest willen zijn. Hij was erg sportief en dat kan je niet zomaar afnemen.

    10 dagen nadat wij weer thuis waren kwam hij overgevlogen naar Groningen, en is hij naar een tijdelijk mortuarium in Meeden gebracht, waar hij is geboren. aan het einde van de vakantie werd hij begraven. het was toen bijna 40 graden in de kerk met bijna 250 mensen. Toen hij naar de begraafplaats werd gebracht circelde een roofvogel over de begraafplaats.
    _Inga
    Berichten: 2796
    Geregistreerd: 12-01-05
    Woonplaats: Sappemeer

    Re:

    Link naar dit bericht Geplaatst: 03-11-05 10:47

    @ topsylover; Enigste wat mijn vader gered had kunnen worden was een harttransplantatie, met als gevolg ook een kasplantje.. Ik ben blij dat dat niet gebeurd is..
    HomeForums » Algemeen » Mens en Maatschappij » [LZP] Het leven zonder paarden