Was gaaf!!! Helaas... geen foto's! Onze tassen werden bij de ingang ook gecontroleerd op fototoestellen en taperecorders, dus het mocht sowieso niet.
Rookvrij? Yep, rookvrij. Bij de ingang en overal in 013 hingen A4'tjes met daarop de tekst: 'Dido heeft last van haar keel - liever niet roken in de zaal' en voordat het concert begon, kwam de manager van Dido het ook nog even zeggen. Heel fijn vond ik dat, ik heb bij een concert altijd de neiging om mee te brullen met alle nummers en als er dan ook nog wordt gerookt, heb ik de volgende dag helemaal geen stem meer.
Afijn, het concert. Een grote zaal met een hele handige brede trap over de hele breedte, zodat je het goed kon zien. Op het podium veel blauw licht, met daartussen een blond meisje a la Ilse deLange. Ik had me Dido trouwens wel iets anders voorgesteld, wat kleiner en met langer haar. En de band geheel in stijl: allemaal een oranje t-shirt aan! Ondanks haar zere keel zong Dido nog erg goed. De hoogste noten en stemwisselingen haalde ze niet helemaal, maar het volume was prima (of hadden ze nou de versterker extra hoog gezet?). Behalve de nummers van de cd (o.a. 'Here with me' en 'Thank you') zong ze nog twee nieuwe nummers. Klonk allemaal erg mooi en iets steviger dan op de cd.
Helaas heeft ze nog wat weinig nummers voor een echt avondvullend programma: ze begon om 5 over 9 te spelen en was om 10 over 10 klaar. Op die manier was 40 piek voor een kaartje dan ook snel verdiend, maar ja, 013 is vorig jaar grondig verbouwd en dat geld proberen de zaaleigenaren er natuurlijk via de kaartjes uit te halen.
Het voorprogramma was trouwens ook best goed, een Amerikaan met een gitaar die Jude heette (de Amerikaan dus, niet de gitaar ). Hij klonkt een beetje als Travis (die van 'Why does it always rain on me') en hij kreeg de zaal best mee met zijn nummers. Hoewel ik tijdens het voorprogramma meer met m'n zusje heb staan praten dan dat ik naar hem heb geluisterd - ik had haar ook alweer een tijdje niet gezien. Na het concert zijn we nog even op het plein in het centrum gaan kijken, daar speelde Kayak met Bert Heerink. Voor de jonkies onder ons: Kayak is een Nederlandse band uit de jaren '70 (o.a. 'Ruthless queen') en ik ken ze omdat ik ooit een muziekleraar had die er helemaal gek van was. Omdat de oorspronkelijke zanger dood of ontslagen is, zingt Bert Heerink er nu in. Heel anders dan Dido, maar toch ook leuk om naar te luisteren.
Al met al was het een leuke avond. Op de terugweg zaten we vanaf Den Bosch in een trein vol mensen die Koninginnenacht gingen vieren in Utrecht of Amsterdam, maar daar hadden wij niet zoveel zin meer in. Ben nu weer thuis maar kan helaas de cd van Dido niet nog ff lekker opzetten, want ik heb 'm zojuist uitgeleend aan m'n zusje...