Ten en Sonja, wat ben ik blij dat ik hier niet de enige ben die niet graag naar de tandarts gaat... En ik snap het niet, die man is hartstikke aardig en ik kom er al 22 jaar en toch begin ik elke keer weer als een gek te trillen en te zweten als ik in die stoel zit.
In Australië kreeg ik heel veel last van m'n verstandskiezen. Na 3 maanden op en af kiespijn ben ik toch maar in Brisbane naar een kaakchirurg gegaan, die kliniek was gespecialiseerd in bange mensen. Die man durfde het zonder volledige narcose niet eens aan met mij, bij de controle schoot ik al van angst door het dak. Maar die dingen moesten er met spoed uit, eentje was al bijna aan het ontsteken. Ik ben daar dus volledig weggeweest, er staat een anesthesist naast je verdovingsvloeistof in je arm te pompen net zolang tot de operatie voorbij is. Heerlijk, niks van gemerkt en ook helemaal geen pijn achteraf! In Australië en ook in Engeland is het heel normaal om op die manier mensen te verdoven, maar in Nederland doen ze dat echt alleen in uitzonderlijke gevallen. Jammer, want het vergalt voor mij de lust om naar de tandarts te gaan.
En daarom heb ik ook nog steeds geen tandarts in Utrecht. Er zijn er sowieso maar weinig tandartsen hier die nog patienten aannemen dus je moet het ook maar net treffen. Ik denk steeds: voor die 2x per jaar ga ik wel naar mijn ouders. Ja toen ik nog studeerde ging dat nog wel, maar nu ik werk... Ik ben nu niet voor niets anderhalf jaar niet geweest, steeds als ik kon kon hij niet en andersom. En nu moet ik dus woensdag weer. Ik zie er nu niet eens zo tegenop maar ik weet gewoon dat op het moment dat ik in die stoel zit, dat ik dan geen controle meer heb over mezelf. Stom hè? Ik zou zo weer terug willen naar die tandarts in Brisbane, maar ja, beetje ver vliegen en een beetje dure grap voor een halfjaarlijkse controle... Dus dan toch maar doorbijten...
.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>