Het is echt heeel erg poedersuiker . Mijn lievelingstante had kanker, nouja, heeft dus. Ze heeft een tijd chemo gehad (het maximale aantal kuren dat je kunt/mag krijgen). En het ging de goede kant op. Kankercellen verdwenen voor een heel groot deel. Daarna kregen we de rustperiode, dat is nu dus. En het ging nog steeds redelijk goed.
Nou heeft ze vandaag een scan gehad en die plek, waar het vandaan kwam, is weer groot.
Nu is er dus nog een andere optie voor medicijnen, maar geen kans op herstel alleen maar uitstel
Ik kreeg het net te horen, ik baal er zo ontzettend van! Ze is pas 40 jaar en echt mijn lievelingstante, altijd zo opgewekt en lief en gewoon de beste!! En nu ook nog steeds En nu dit Ik loop nu alleen nog maar te janken stinkmodderzooi!
Sorry, moest het ff kwijt.. Dit lucht wel op tnx bokt
hey wat naar : Mijn oma wilde een operatie aan haar been laten doen en toen was dat allemaal goed gegaan. Ze dacht toen laat ik ook een operatie aan me buik doen : die vond ze namelijk dik: het was echt een supermens ik hield het meest van haar. Ze liet de operatie doen. Na 2 weken kregen we te horen dat het niet goed ging : de operatielapje in haar buik was gaan ontsteken : een hele erge onsteking die dodelijk kon wezen : ze wilde weer opnieuw worden geopereert zodat het eruit kon worden gehaalt en weer opnieuw kon worden gedaan : jullie denken natuurlijk : je haalt het vet toch wegzuigen maar bij haar kon dat niet omdat ze ook iets anders aan haar buik had
Na de operatie kwam ze thuis op bed te liggen... ze kon niet meer lopen en kreeg last van haar hoofd. Er werd een scan gemaakt en bleek dat ze kanker in haar hersenen had. Ze dachten ************** dat ze daarmee kon blijven leven die dokters. Er kwam een ziekenhuis bed in haar huis, en me opa kon niet meer uit huis.
Me oma kon niet meer lopen en ook niet meer goed eten.. ze moest worden gevoerd. 1 keer in de week gingen we erheen, en hield ik haar hand vast. Ik mocht haar eten en drinken geven, en praatte met haar. Ik voelde dat ze iedere keer verder wegzakte en ik kwam in een dip terecht. Niet meer vrolijk niet meer om al die grapjes lachen. Ik kreeg lichamelijke problemen, ik kon me nek niet meer bewegen.... Ik moest en zou iedere week naar me oma gaan.... Ik hield van er en wilde haar zo vaak zien als kon...
Ze kwam nu echt op sterven te liggen, ik huilde heel veel. Lichamelijk ging ik ook achteruit, ik wilde eigenlijk niks meer, ik hield van haar.... Op 22 december ben ik in het ziekenhuis opgenomen voor hersenvliesontsteking.
Ik wist het allemaal niet meer en raakte in de war. Me ouders leesde een kerstverhaal voor. Ik kreeg de uitslag voor bloedprikken, ik mocht weer naar huis
Ik blij ik dacht nu gaat alles weer goedkomen. Die avond gingen me ouders nar mijn LIEVE oma.. Ik mocht niet mee ********* ik was ziek.... Ik werd gebelt door me vader, lievert oma gaat het heel slecht mee ze heeft 40 graden koorts.... Ik liet de telefoon bijna vallen en ik rende naar boven... Me broer had ik hem gegeven..... 2 minuten later werd er aan de deur gebelt, me buurvrouw... ze is een soort familie van ons belde aan en vroeg of ik bij hun wilde zitten..... Ik ging daarheen me broer bleef betraant zitten met een vriend van hem... om 22.00 werden we gebeld ze was overleden... Ik werd helemaal histerisch ik was boos Dit kon niet waar wezen.... En echt heel raar me nekpijn was opeens over.... Ik dnek dat alle spanningen zich smaen hebben gespant in me lichaam en dat ik daardoor er last van heb gekregen. op 29 december hadden we begravenis..... ik heb geen leuke kerst enz gehad... ik mis haar en mijn oma weet het ........ en ze zal voor altijd in me blijven voortleven en zo moet jij ook denken assie
Liefs mij en veel sterkte en als je erover wilt praten je kan altijd een pb achter laten of als je msn hebt ofzo toevoegen... doei dees
Mijn tante heeft ook al heel lang een tumor in haar hersenen. Is echt niet leuk. Ze hadden al niet verwacht dat ze einde 2000 zou halen, maar ze leeft nog steeds Ze zit nu in een rolstoel en ligt in het ziekenhuis. Door al die medicijnen enz. is ze heel afwezig geweest altijd, zei niks enzo. Maar laatst op haar verjaardag antwoordde ze ook als je wat tegen haar zei, of aan haar vroeg! Ze lag alleen steeds te huilen, omdat ze last had van haar been, zo zielig De tumor was een tijd aan het groeien, maar wonder boven wonder groeit-ie nu al een tijdje niet meer? Maar blijft hij zo groot als hij is. Ik hoop dat alles goed komt met haar, maar het zal wel niet..
Heel veel sterkte hoor!!!
You mustn't be afraid to dream a little bigger, darling.
lieve meid. wat herken ik veel in je verhaal. een tijdje terug heb ik het verhaal van mijn oom hier neergezt. ook pas 55 jaar en kanker. ook niet meer te genezen alleen te rekken. het kan een jaar duren ook 3 jaar. ze kunne daar niets over zeggen. die oom is als een vader voor me. ik ben gek op die man en vind het nog steeds vreselijk dat dit hem moet overkomen. maar ja het kan dus iedereen overkomen. je hebt het niet voor het zeggen. en ik hoop dat ie nog een paar gelukkige jaren heeft waarin ik veel plezier mag beleven met hem. ik hoop ook voor jou tante dat dit geld. geniet van de tijd die je hebt. ga lekker bij haar langs en praat erover als je daar behoefte aan hebt. ik vraag hem ook nog steeds dingen die ik me afvraag. ga er niet omheen draaien. dat willen ze vaak ook niet. ik wens je veel sterkte en als je wilt kletsen kun je me ook een pbtje sturen.
voor iedereen : het is gewoon k*t als dit je overkomt. En het ergste is : het zijn altijd de MENSEN om wie je VEEL geeft.... jik wens jullie nogmaals veel sterkte
hey sterkte meid, een hele goede kennis van me is dit jaar ook overleden en ik mocht die vrouw heel erg en zat vaak met dr te kletsen, ze is overleden aan zo'n spierziekte waarvan om de beurt een spier het enit meer doet en op het laatst kon ze neit meer slikken en enit meer zelfstandig ademen. Het doet zo'n pijn om iemand te verliezen!!!