Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-04 21:34

Geplaatst: 26-08-04 21:34

Meid je bent pas 20!!!! Iedereen vindt het als puber vreselijk. Mijn zusje roept ook dat ze de hele wereld haat en vooral mijn ouders Knipoog

. En door die weerstand krijgt ze natuurlijk nog meer tegendruk van m'n ouders. En zo blijft het balletje rollen. Stap uit die cirkel.

**Geplaatst**: 26-08-04 21:49

Geplaatst: 26-08-04 21:49

Je geeft wel erg snel op hoor, kijk dan eens verder dan je neus lang is en verander misschien je verzekering in eentje waar je meer aan hebt, zit je trouwens in een particuliere studentenverzekering en zit je nog niet boven je eigen risico?

**Geplaatst**: 27-08-04 09:56

Geplaatst: 27-08-04 09:56

James_lover schreef:
dat ik zo diep kon zinken, maar het kan nog dieper, en dat gaat ook gebeuren, dat kan ik niet tegenhouden.

Wie dan wel? VAn wie verwacht je dat hij/zij zo'n superding doet waardoor het allemaal beter gaat? Meid, zoiemand bestaat, echt waar, maar dat ben JIJ. Wij kunnen dat niet, je ouders kunnen dat niet, je zusje, je paard. NIEMAND kan dat voor je doen, dit is iets wat je zelf moet doen. En dat begint door te zeggen: ik ga niet dieper zinken, ze kunnen m'n rug op!
Kijk nou eens naar de mooie dingen die je hebt, ipv te kijken naar het negatieve. Zo word je idd een piskijker en kan het nooit meer goed komen. Dan ben je een opper pessimist en dan kom je er nooit.
Of om met het onderschrift van (ik dacht) Guinevere te spreken: "YOU must be the change you wish to make in life"
Dat kunnen wij echt niet voor je doen hoor. Wij kunnen jou niet je perfecte leventje geven, we've got some wishes of our own. Iedereen moet zn eigen broek ophouden en z'n eigen leven máken, dat doet niemand voor je. Dat heb je in je éígen hand! En nou ga je jezelf die schop onder je reet geven. Nog een leuke quote: "Pick up that phone and make it happen"!

**Geplaatst**: 27-08-04 10:04

Geplaatst: 27-08-04 10:04

Laui! schreef:
Wie dan wel? VAn wie verwacht je dat hij/zij zo'n superding doet waardoor het allemaal beter gaat? Meid, zoiemand bestaat, echt waar, maar dat ben JIJ. Wij kunnen dat niet, je ouders kunnen dat niet, je zusje, je paard. NIEMAND kan dat voor je doen, dit is iets wat je zelf moet doen. En dat begint door te zeggen: ik ga niet dieper zinken, ze kunnen m'n rug op!
Kijk nou eens naar de mooie dingen die je hebt, ipv te kijken naar het negatieve. Zo word je idd een piskijker en kan het nooit meer goed komen. Dan ben je een opper pessimist en dan kom je er nooit.
Of om met het onderschrift van (ik dacht) Guinevere te spreken: "YOU must be the change you wish to make in life"
Dat kunnen wij echt niet voor je doen hoor. Wij kunnen jou niet je perfecte leventje geven, we've got some wishes of our own. Iedereen moet zn eigen broek ophouden en z'n eigen leven máken, dat doet niemand voor je. Dat heb je in je éígen hand! En nou ga je jezelf die schop onder je reet geven. Nog een leuke quote: "Pick up that phone and make it happen"!

Amen!! Heel goed geschreven Laui!!

Kop op meis geef jezelf een hele harde schop en ga wat doen, want van dat doemdenken kom je geen stap verder..
Ik wou het idd al eerder schrijven, maar je hebt het zelf al gezegt dat je al moe word bij de gedachte.. Hou daar eens mee op en doe het gewoon, je zal zien dat het energie geeft.. Als je niks doet krijg je ook geen energie.. En niemand kan dat aan jou geven, behalve JIJZELF!!! Knoop dat nou eens goed in je oren..

**Geplaatst**: 27-08-04 12:30

Geplaatst: 27-08-04 12:30

Komop... Ophouden met dat zwelgen in zelfmedelijden... Geef jezelf een gigantische schop onder je kont en DOE er wat aan.

1.Zoek een baantje ipv hele dagen niets te doen en jezelf de kop gek te maken... Dan verdien je geld en kan je terug dingen doen... Krijg je terug sociale contacten.
2.Zoek hulp bij een psych en praat over wat je dwars zit
3.Stop met miepen dat je niet meer wil en niet meer kan... doe er wat aan!!

**Geplaatst**: 27-08-04 12:59

Geplaatst: 27-08-04 12:59

James_lover schreef:
Mooi ze hebben me net weer even de grond ingestampt. Ik heb deze hele situatie aan mezelf te danken dat weet ik ook wel. Maar vanavond probeerde ik aan mn goeie instelling te werken, nou ja dat heb ik weer geweten. Ik ben verder maar nergens op in gegaan. T word er toch niet beter op.
Ze willen nu opeens dat ik alle dingen die zij ooit voor mij betaalden zelf ga betalen, ookal zou ik t willen, dan kan ik t nog niet eens.
Als ze dit doorzetten kan ik mn pony verder wel vergeten, dan kan ze worden verkocht en als het zover komt dan zweer ik dat ik er een eind aan maak!
Een psych hoef ik niet eens meer aan te denken, want dat kan ik niet betalen. (voordat je kan declareren moet je het eerst zelf betalen en dan stort de verzekering t later weer terug) En het zijn maar een paar sessies die vergoed worden de rest mag ik vrolijk zelf betalen.

Denk je dat je met een avond proberen te werken aan je instelling er al was? Dat dat in een klap alles en iedereen zou veranderen?
Geloof me; er zullen nog heeeeel wat tegenslagen komen voor je bent waar je wil zijn!
En opgeven is wel heel makkelijk......je hebt geen keus; ga ervoor en werk eraan!
Laat je door tegenslagen niet uit het veld slaan!

**Geplaatst**: 27-08-04 13:10

Geplaatst: 27-08-04 13:10

ik ken het probleem maar als te goed.
ik heb ook om de haverklap problemen thuis.
ik werk niet, ik heb niet veel vrienden (eigenlijk bijna niemand), ik heb niet iets waar ik even naartoe kan gaan als ik me klote voel.
ik heb zelf ook vaak eraan gedacht om zelfmoord te plegen en zelfs nu nog.
ik weet niet meer hoe vaak ik op het station heb gestaan om voor de eerstvolgende trein te springen. maar elke keer heb ik mezelf er toch weer uitgepraat.
je kan wel zeggen dat er niemand om je geeft en dat iedereen je liever wegheeft, maar probeer gewoon eens heel reeel te zijn voor jezelf en gewoon papier pakken en opschrijven wie er allemaal om je geeft, en hoeveel mensen je achter zou laten.
je zegt ook wel dat de mensen even een traan zouden laten en dan weer verder zouden gaan, maar dat is meestal juist niet zo.
ik had ook altijd het gevoel dat ik niemand had die om me gaf, maar vorig jaar heb ik een tijdje in t ziekenhuis gelegen, en toen hebben mensen huilend aan de telefoon gehangen, mensen zijn naar mijn huis gegaan om te ionformeren hoe t was, ik heb 160 kaarten totaal gekregen van mensen, en dan stonden er gemiddeld 10 mensen per kaart.
wat ik hiermee bedoel is dat er toch veel mensen om je geven terwijl je het meestal niet door hebt...

je ziet ook dat in dit topic een heleboel mensen je willen helpen met je probleem. mensen die jou helemaal niet kennen, maar je er toch doorheen willen halen. kun je nagaan hoeveel hulp je zou krijgen als je kennissen en vriendenkring er vanaf zou weten...
blijf volhouden, je komt er wel doorheen....

**Geplaatst**: 27-08-04 13:15

Geplaatst: 27-08-04 13:15

Tsja als je denkt dat alles meteen veranderd zodra jij een dag of een week je instelling veranderd dan kom je er nooit.. dat zal best een tijdje duren. Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Als je echt de poten eronder wilt krijgen zul je toch langer vol moeten houden! Misschien dat je naar een maand ofzo de eerste resultaten begint te merken maar verwacht niet dat je er dan al bent! Ook dan zul je trouwens nog geregeld tegenvallers te verwerken krijgen hoor dat heeft iedereen.

**Geplaatst**: 27-08-04 17:43

Geplaatst: 27-08-04 17:43

tip:misschien kun je een tijdje, bij je vriendin logeren. Ben je even van het gezeik af Lachen

. En voor de rest zou ik zeggen, heb je wel een mooi leventje volgens mij. Onderdak, paardje, school, vrienden, fam. Dr zijn heus wel mensen die om je geven, je moet al1 je ogen wat beter open doen. En miss es iets gaan doen voor je ouders Lachen

UT KOMT WOL GOED. Pling

**Geplaatst**: 27-08-04 22:08

Geplaatst: 27-08-04 22:08

ik sluit me bij leliev aan ik heb niet die problemen, maar het heeft geen zin bij de pakken neer te gaan zitten ! kom op doe iets met je leven ! neem een bijbaantje in de supermarkt ga iets leuks doen, zoek vrienden toon initiaftief ! pak een papiertje ga lekker zitten en denk even goed na wat je achter zou laten, en wat je er mee zou bereiken. weeg nu de voor en nadelen af. is het niet zo dat je meer na dan voor heb ? als je de draad oppakt, staat voor wie je bent en jezelf zou accepteren, dan zul je zien dat er een wereld open gaat. heb geduld, je tijd komt nog wel !

**Geplaatst**: 27-08-04 22:28

Geplaatst: 27-08-04 22:28

je verhaal is heel herkenbaar, ik heb in zo'n periode gezeten, heeeeel erg lang zelfs, ben thuis weggestuurd geweest, pony heeft te koop gestaan, later mn paard ook nog, en mn zusje deed net als ik ook niets in huis, maar die kreeg geld toe en had nooit ruzie thuis
ben toen een tijd bij mn toenmalige vriend gaan inwonen, die net zo'n lambal is als ik toen ook was, je raad het al, na een paar maanden deden we helemaal niets meer! zelfs mn paard schoot er bij in!! en werken? zo min mogenlijk! t liefste heel de dag in bed liggen of internetten/tv kijken

en ja als ik dan eens een poging ondernam om iets goeds te doen, was ik errug boos en meteen weer down als ik dan van iemand commentaar kreeg, dan dacht ik zie je wel, het is toch nooit goed wat ik ook doe!

uiteindelijk ben ik bij stom toeval bij een supermarkt gaan werken, 's avonds vakkenvullen, en dat was een superbaantje! geweldige collega's, vaak spraken we buiten t werk om met elkaar af, en ineens kreeg ik door dat ik wel gewaardeerd werd, en dan mn ouders wel liepen te zeiken op me, maarja een zusje die toen een eetstoornis aan t ontwikkelen was, een oma met kanker, een tante met kanker, ee vader die ziek is etc dan hebben mn ouders ook gen zin om aardig tegen mij te doen, ik deed immers al jaren niets thuis en ook bot tegen hun!

om het verhaal compleet te maken, kreeg ik een zwak voor mn afdelingschef, en hij voor mij! we zoenden met elkaar, ik ging weg bij die eikel van een ex, ging weer bij mn ouders wonen en mn huisdige vriend(die dus mn afdelingschef was) deed veel met mij en de paarden samen, ik ging dus weer meer doen, kreeg daardoor meer energie, en lag niet meer heel de dag lam in bed of op de bank, zelfs tegen mn moeder kon ik af en toe aardig zijn en zij werd dus ook aardiger tegen mij.

toen daarna had ik nog even een klote periode, mn pony werd kreupel en dat kan niet meer beter worden, proberen het nu stabiel te houden en hopen dat ze nog heel lang pijnvrij in de wei kan staan, met mn paard ging eht niet goed, met mij lichaelijk ook niet, en ik moest stoppen met mn fulltime baanm die ik inmiddels had op een springstal
tsja daar zat ik dan, bijna 21, alleen een havo diploma en 2 mislukte mbo opleidingen, geen baan te krijgen en ik zag het weer niet zitten, ook gijg het toen uit met mn vriend, mede door mijn zielige gedrag....dat stoorde hem, waardoor ik me weer aa nhem stoorde

heb mezelf toen een enorme schop onder mn kont gegeven, ben weer bij de supermarkt gaan werken(niet waar ik eerst werkte, maar bij ee andere, va dezelfde eigenaar) en nu bijna 1,5 jaar later werk ik daar nogsteeds, het is ook weer goedgekomen met mn vriend en ik ben nu 22 en heb een huis gekocht samen met mn vriend, het gaat goed op mn werk, ik heb veel beter contact met mn ouders omdat ik niet meer thuis woon en als ik thuis ben dan doe ik gewoon de stallen enzo en help mn ouders met de andere dieren of in de tuin ofzo als dat nodig is
helaas wel een auto ongeluk gehad en een whiplash opgelopen, en met mn pony gaa het weer slechter, maar die dingen pak ik nu aan, ipv zielig bij de pakken neer te gaan zitten.
maandag gaat mn pony naar de DA, ik zit zelf bij kraker+fysio voor mn whiplash en ben weer ana het werk

kortom, geef jezelf eenschop onder je kont, ga beetje bij beetje weer meer doen, en probeer alles minder somber in te zien! als ik dat kan, kan jij het ook

nu moet mn zusje dat ook nog doen, (zusje is trouwens 20, en een halfjaar, zal dus wel aan de leeftijd liggen denk ik Knipoog

die heeft een eetstoornis gehad, gestopt met opleiding, gaan werken maar werd ontslagen omdat ze nooit kwam opdagen, zocht altijd ruzie thuis lag heel de dag in bed etc
na therapie enzo is ze weer met een school begonnen, en sinds ze weer naar school gaat, gaat het beter met haar, is ze ook thuis beter handelbaar en zelfs tegen mij doet ze aardig!! dus ook zij zit op de goede weg en komt er ook wel

nu jij nog!

**Geplaatst**: 27-08-04 22:31

Geplaatst: 27-08-04 22:31

heel erg mooi geschreven renske

**Geplaatst**: 27-08-04 22:36

Geplaatst: 27-08-04 22:36

ik denk idd dat je heel veel aan het verhaal van renske kan hebben als je er ook ECHT wat mee DOET

**Geplaatst**: 27-08-04 22:45

Geplaatst: 27-08-04 22:45

Even iets praktisch kom niet met een vermijdingsargument kan ik niet betalen.
De rekening komt binnen die stuur je op naar je verzekering zodra het geld op je rekening staat van de verzekering dan betaal je de Psych.

Zo doe ik het ook met tandarts rekeningen Tong uitsteken

. Verder heeft iedereen hier alles al gezegd.

**Geplaatst**: 27-08-04 23:01

Geplaatst: 27-08-04 23:01

Zo lang je nog in het stukje van het afschuiven van je probleem zit kon je niks verder. Ik wil niet, kan niet, te duur...
Als je het naar buiten gooit neem ik aan dat je er wat mee wil doen, als je er echt een einde aan wil maken had je dat allang gedaan.
Maar onderneem wel actie. Als het binnen het gezin weerstand oproept zoek dan iemand buiten het gezin. Bijna alle opleidingen hebben wel een vertrouwens persoon en anders wel een mentor.
Maar zolang je niks onderneemt gebeurt er ook niks. De gebraden kippen vliegen niet vanzelf je muil in.

**Geplaatst**: 28-08-04 16:49

Geplaatst: 28-08-04 16:49

Ik zit sinds november vorig jaar in groepstherapie, dat is 3 dagen in de week, dus dat zijn al heel wat therapiesessies!
En ik hoef helemaal niks te vergoeden noch iets voor te regelen.

Ik heb eerst van de HA een verwijzing voor een particuliere psychotherapeut en later voor deze groepstherapie gekregen.

Imo heb je aan groepstherapie nog het meest omdat het geen eenzijdig contact is, heel intensief is, en je dingen tegenkomt uit het dagelijks leven in het contact met andere mensen.
Ik vind het iig een supertherapie, maar het is wel heel confronterend en zwaar.
Er wordt naar het complete beeld gekeken om je weer op eigen benen te kunnen zetten, zo wordt je ook geholpen om je dagindeling te structuren en hulp qua werk of opleiding.

Ff vestand op nul en naar de huisarts! Die kan je een stuk verder helpen.

Ik ben nu 25 en begin nu pas het gevoel te krijgen om een reeele toekomst voor mezelf te kunnen creeeren.
Hiervoor heb ik wel een goede baan gehad, maar heb mezelf over de kop laten gaan daarin, gezien ik de neiging heb om te vluchten, voor mijn verleden en nare gevoelens (dan ga ik dingen in veelvoud doen, eetproblemen, koopziek, teveel op werk storten etc).