Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-08-04 14:49

Geplaatst: 13-08-04 14:49

Mijn opa en mijn nichtje zijn ook overleden aan deze vreselijke ziekte, en ik zie het ook dagelijks in mijn werk terug wat het doet met de mensen en hun familie en vrienden
Maar om eerlijk te zijn heeft het scheldwoord 'kankerlijer of kankerzooi etc.' mij nooit gestoord... of niet meer dan 'klerelijer of eikel'
Dat ik dierbaren ben verloren wil voor mij niet zeggen dat mensen op hun woorden moeten letten... vaak weten ze niet beter of zeggen ze het gewoon zonder nadenken net zoals ik wel eens k*t zeg of zo..

**Geplaatst**: 13-08-04 14:52

Geplaatst: 13-08-04 14:52

AnneOmie schreef:
Mijn oma is zo'n 15 jaar geleden overleden aan kanker en mijn (stief)vader is 2,5 jaar overleden aan de gevolgen van kanker... ik vind het ook een vreselijke ziekte en kan heel erg boos worden als mensen deze ziekte als scheldwoord gebruiken!!

Mijn opa, tante en een aantal van mijn oudooms en tantes eraan kwijt geraakt.. Als ik iemand zo hoor schelden dan krijg ik altijd een waas voor mijn ogen, witheet word ik ervan.. Stoom uit je oren

Weet je nog met Rianne?? Stoom uit je oren

( sorry, dat snapt alleen AnneOmie Knipoog

)

**Geplaatst**: 13-08-04 14:54

Geplaatst: 13-08-04 14:54

en het ergste is, dat mensen vaak helemaal niet snappen WAAROM je er zo witheet van wordt..

**Geplaatst**: 13-08-04 14:55

Geplaatst: 13-08-04 14:55

@ Ziekie,
ik vind het heel erg voor je wat je heb. Als je wil mag je altijd praten Lachen

**Geplaatst**: 13-08-04 14:57

Geplaatst: 13-08-04 14:57

Ik denk dat deze ziekte momenteel echt doodsorzaak nummer 1 is. Iedereen kent wel iemand die deze ziekte ooit heeft gehad of eraan is overleden.

M'n opa is er aan overleden een jaar of 17 geleden, hij had leverkanker. Ik was toen nog vrij jong, dus weet er niet echt veel van. M'n oma heeft borstkanker gehad en was na een amputatie genezen verklaard. Maar in februari had ze ineens heel veel buikpijn enzo en toen is ze naar de dokter gegaan, maar die zag het probleem niet echt. Maar ze bleef maar afvallen en kon niks meer doen, toen gingen ze foto's maken, maar wisten niet echt wat het was. Toen moest ze 2 weken wachten op een afspraak in het ziekenhuis, maar het werd alleen maar slechter, dus is er spoed achter gezet en een week later lag ze op de operatie-tafel. Na de operatie werden we gebeld dat de chirurg had verteld dat het voor 90% zeker was dat het een kwaadaardig gezwel was en dat het er al zeker 5 jaar zat... Er waren dus al uitzaaingen naar d;r nieren enzo.

Het gaat nu stukke beter met m'n oma, maar ze gaan er verder niks aan doen, dat vind ik zo frustrerend, ik hield mezelf constant voor dat het wel goed kwam als ze chemo en bestraling zou krijgen, maar dat gaan ze dus helemaal niet doen... Ik snap dat niet helemaal, m'n oma wil nog best en ze is nog maar 76 en super fit en vrolijk...

**Geplaatst**: 13-08-04 14:57

Geplaatst: 13-08-04 14:57

m'n moeder heeft ook kanker gehad, 'k was toen 4 jaar en herriner me er bijna niks van, alleen dat ze vaak naar t zieken huis moest.
De doktoren hebben gezegd dat mn moeder (toen) nog maar n half jaar te leven had, maar t is nu ong. 10 jaar geleden, en ze leeft nog steeds.
Ze heeft al die jaren samen met mijn vader, mijn broer, mijn zus en mij er tegen gevochten, en je zou eigelijk steun verwachten van je familie... maar die hebben in de kritische tijden niks van zich laten horen.
Nu hebben we het er thuis eigelijk niet meer vaak over, maar mn moeder gaat jaarlijks naar de controle, en dat is t toch even tanden op elkaar bijten...
vroeg was k ook te klein om t allemaal te snappen, en heeft niemand me echt verteld wat er aan de hand was, dat ben k pas allemaal in de laatste 3 jaar te weten gekomen.
Een paar maanden geleden is dan de moeder van een oudklasgenootje overleden... ook aan kanker.
Toen werden al die emoties weer naar boven gehaald, bij mij, maar ook bij mijn meoeder (die die vrouw ook gekend heeft).
'k heb nu ook geaccepteerd dat mijn moeder misschien ooit nog kan dood gaan aan de kanker, ookal is ze als genezen verklaard....
heel veel sterkte nog... Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-04 15:07

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-04 15:07

minka schreef:
Het gaat nu stukke beter met m'n oma, maar ze gaan er verder niks aan doen, dat vind ik zo frustrerend, ik hield mezelf constant voor dat het wel goed kwam als ze chemo en bestraling zou krijgen, maar dat gaan ze dus helemaal niet doen... Ik snap dat niet helemaal, m'n oma wil nog best en ze is nog maar 76 en super fit en vrolijk...

Ik kan me best voorstellen dat mensen op een gegeven moment niet meer willen vechten.
Mijn moeder heeft er jaren tegen gevochten maar op een gegeven moment houdt het op.
Dan kan je niet meer

Als je ziet wat die bestralingen en chemokuren met iemand doen snap ik heel goed dat sommige daar geen zin in hebben en liever nog even zo normaal mogelijk willen leven.
Mijn moeder heeft meerdere zeer zware chemo´s gehad maar toen ook dat niet hielp was dat voor haar een teken om ermee te stoppen.
Natuurlijk had ik liever gehad dat misschien nog net iets anders had geprobeerd wat misschien wel had geholpen, maar je weet niet of het wel zou helpen.
Al die chemo´s en operaties, ik weet niet wat je leven draagbaarder maakt, de kanker in je lijf of alle zware operaties met een minimum kans op slagen.
Ik denk dat mijn moeder liever nog even wilde genieten zonder constant het ziekenhuis in en uit te moeten rijden en alsmaar kotsmisselijk te moeten zijn.
Ik heb vanaf het begin tot aan het eind verschrikkelijk veel ontzag voor haar gehad dat ze altijd zo sterk is gebleven, ik denk niet dat ik dat zou kunnen

**Geplaatst**: 13-08-04 15:07

Geplaatst: 13-08-04 15:07

Ik kan ook vreselijk boos worden als iemand scheld met kanker.
Dan kies je toch gewoon lekker een ander woord uit, kanker ligt bij een aantal personen (ik zou niet weten hoeveel) heel gevoelig, doordat ze er een familielid of vriend aan zijn verloren.

Mijn tante is een paar jaar geleden ook gestorven aan kanker, 2 weken voor mijn verjaardag. Nou ik had helemaal geen zin meer in mijn verjaardag..

En mijn familie ook niet...

**Geplaatst**: 13-08-04 15:08

Geplaatst: 13-08-04 15:08

Een dikke *knuf* voor iedereen.
Vind het heel fijn om te lezen hoe andere er mee om gaan. Eigenlijk zou ik er meer over moeten praten...ooit...

**Geplaatst**: 13-08-04 15:09

Geplaatst: 13-08-04 15:09

Ik vind het zo'n eng woord... JMijn vaders kant van de familie heeft er veel mee te kampen, hij is al 2 broers verloren aan die ziekte... En zijn zus mist al 2 borsten door kanker...
Ik ben soms erg bang dat mijn vader er ook aan zal overlijden en kan er echt niet tegen dat hij pijprookt...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-04 15:14

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-04 15:14

wennie schreef:
Een dikke *knuf* voor iedereen.
Vind het heel fijn om te lezen hoe andere er mee om gaan. Eigenlijk zou ik er meer over moeten praten...ooit...

In het begin sprak ik er ook nooit over.
Ik dacht dat ik alles wel alleen aankon.
Helaas werkt het vaak niet zo en krijg je daarna alsnog een klap in je gezicht.
Ik “praat” er nu nog met bijna niemand over!
Ik schrijf het vaak van me af, dat helpt bij mij heel goed

**Geplaatst**: 13-08-04 15:17

Geplaatst: 13-08-04 15:17

Ik heb dan wel geen kanker, maar wel iets anders...
Iedere school heeft een vertrouwenspersoon. Ik zelf kom vaak bij zo'n vrouw om te babbelen over mij en om een heleboel dingen op een rijtje te zetten.

Ook heb ik steun van een Bokker, die zij onbewust toch aan mij geeft. Bokt is goed voor alles van je af te schrijven, zonder dat je dicht klapt Lachen

**Geplaatst**: 13-08-04 15:18

Geplaatst: 13-08-04 15:18

Schrijven helpt vaak niet, eigenlijk helpt maar 1 ding.. maar daar ben ik zo goed als van af..

Maar nou begin ik toch weer te twijfelen

**Geplaatst**: 13-08-04 15:21

Geplaatst: 13-08-04 15:21

Ik heb ook mensen verloren in mijn nabije omgeving, niet aan kanker.
Toch vind ik schelden met kanker echt laag bij de grond, net alsof je niet opgevoed bent!

Als ik mensen dat hoor zeggen hebben ze bij mij al afgedaan...

**Geplaatst**: 13-08-04 15:29

Geplaatst: 13-08-04 15:29

Mijn opa en tante zijn er ook aan overleden, en het is idd een verschrikkelijke ziekte.
Het lijkt ook idd of het steeds meer voorkomt, kom steeds meer mensen uit mijn omgeving tegen die het hebben of die eraan zijn overleden.
Echt vreselijk.

Ik kan er ook totaal niet tegen als iemand met kanker scheldt..

**Geplaatst**: 13-08-04 15:33

Geplaatst: 13-08-04 15:33

Ikzelf ben pas mn oma kwijtgeraakt aan kanker, met wie k een hele goeie band had. Maar als iemand een scheldwoord met kanker erin roept, kan k me r toch niet echt aan storen.... Ik bedoel, je krijgt haar er toch niet mee terug Boos!

....

**Geplaatst**: 13-08-04 15:33

Geplaatst: 13-08-04 15:33

De vader van een vriendin van me is er een paar maanden geleden aan overleden, en een hele goede vriend van me wordt nu behandeld voor teelbalkanker. Hij is 32 jaar oud... Gelukkig komt het waarschijnlijk allemaal goed, maar je wordt wel weer even met je neus op de feiten gedrukt...

**Geplaatst**: 13-08-04 15:37

Geplaatst: 13-08-04 15:37

Ik heb mijn moeder 2 jaar geleden verloren door kanker, het vreet aan je en toch moet je het los laten.
Heb zelf 2 kindeeren en een man en daar moet ik er ook voor zijn.
Er zijn de afgelopen 3 jaar meerdere mensen gestorven aan kanker in mijn familie en vriendenkring.
Denk dat het daarom ook zo'n inpact heeft, je kunt er niets mee, je kunt niets voor die mensen doen alleen maar er zijn als ze hulp nodig hebben.
En ja dat vreet je energie.
Soms wou ik dat ik kon toferen, maar ja dat gebeurt alleen in sprookjes.

**Geplaatst**: 13-08-04 15:40

Geplaatst: 13-08-04 15:40

MBASS schreef:
Maar als iemand een scheldwoord met kanker erin roept, kan k me r toch niet echt aan storen.... Ik bedoel, je krijgt haar er toch niet mee terug ....

Het gaat me er meer om dat die mensen in feite andere mensen dus kanker toewensen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-04 15:41

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-04 15:41

Spirit schreef:
Het gaat me er meer om dat die mensen in feite andere mensen dus kanker toewensen.

Ik krijg al kippevel als ik het hoor.
Waarom dat nou precies is weet ik niet.
Ik kan het ook haast niet uitspreken

**Geplaatst**: 13-08-04 15:43

Geplaatst: 13-08-04 15:43

Waarschijnlijk hebben ze het zelf nooit meegemaakt en weten dus echt niet wat het is.
Als je het wel hebt meegemaakt ben je er extra gevoelig voor.

**Geplaatst**: 13-08-04 15:49

Geplaatst: 13-08-04 15:49

Ja en ik heb het al vaak genoeg meegemaakt..

vriendin van mij heeft paar weken geleden zelfmoord gepleegt..en als iemand nou zegt, kom we gaanzelfmoord plegen (oid) voor de gein(oke wss hebben ze het niet door...)dan wordt ik witheet..echt witheet

**Geplaatst**: 13-08-04 15:55

Geplaatst: 13-08-04 15:55

Tallie1979 schreef:
Mijn opa, tante en een aantal van mijn oudooms en tantes eraan kwijt geraakt.. Als ik iemand zo hoor schelden dan krijg ik altijd een waas voor mijn ogen, witheet word ik ervan..

Weet je nog met Rianne?? ( sorry, dat snapt alleen AnneOmie )

Ja dat weet ik nog Knipoog

maar geef je groot gelijk en ik heb dat ook.. ik zeg er dan ook altijd wat van als iemand met dat woord begint te schelden... Als je van dichtbij hebt meegemaakt hoe slopend en alles vernietigend die ziekte is.. dan zou je dat woord nooit als scheldwoord gebruiken

**Geplaatst**: 13-08-04 16:20

Geplaatst: 13-08-04 16:20

Soms wel soms niet. Een jongen die bij mij in de klas zat, heeft het gehad en die scheld er nou ook vrolijk mee..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-04 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-04 16:34

Aira schreef:
Soms wel soms niet. Een jongen die bij mij in de klas zat, heeft het gehad en die scheld er nou ook vrolijk mee..

Misschien is dit juist wel uit stoerdoenerij Verward

Wil hij juist niet laten merken dat hij er mee zit.
Helaas kan je nooit diep bij iemand in zijn hart kijken maar dat zou ik dan zeker bij hem eens doen als ik dat kon.