Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-08-04 23:02

Geplaatst: 13-08-04 23:02

Humpiedumpie schreef:
Nee, mijn leven is niet rot meer. Maar ik zou het niet nog een keer allemaal willen meemaken...

Dat heb ikook, ik wil mijn jeugd van dit leven nooit meer over doen.
Eerst was ik ook kwaad, waarom mijn vader dood, waarom ellende daarna met alcoholistische vriend van mijn moeder, die ff zacht gezegt niet zo lief was.

Maar nu weet ik dat ik daardoor heel sterk ben geworden, ik heb dat kunnen overwinnen, dan kan ik veel andere dingen ook aan.
Het geeft meerwaarde in mijn leven, ipv afbraak.

OOk mijn ziekte ME kan ik sinds nog niet zo'n lange tijd aanvaarden, sinds de tijd dat ik me meer bezig houd met "de spirituele" dingen, gaat me dat veel makkelijker af.
Dingen zijn op de plaats gevallen.
En ik ben nu "dankbaar" voor mijn ME, want nu neem ik de tijd voor dingen, geniet ik van kleine dingen.
Waar ik eerst geen tijd voor had met een 60 urige onregelmatige werktijd en 4 paarden ernaast rijden elke dag.

En ik weet zeker dat ik hier weer veel lessen uit heb gehaald, die me verder op mijn weg brengen

**Geplaatst**: 14-08-04 12:08

Geplaatst: 14-08-04 12:08

Ik ben niet bang voor de dood want ik denk dat ik dan weer mensen ga zien die ik graag wil zien, en die zullen mij wel opvangen daar (ergens)

Wel ben ik bang als ik denk aan de manier waarop ik dood zal gaan. Er zijn tegenwoordig nog maar zo weinig mensen die gewoon in hun slaap inslapen, meestal overlijden mensen aan ziektes of ongelukken...Lijkt me echt helemaal niks om met pijn te overlijden Scheve mond

Ik geloof dat ik als ik dood ben ergens kom waar ik nog steeds iedereen kan zien, voelen..alleen hun mij niet! Ik denk dat je weer mensen tegenkomt die al overleden zijn en dat je die daar weer terugziet, en dat vind ik een fijn gevoel. Ook denk ik dat je ooit weer opnieuw op aarde komt, ik heb hier een boek over gelezen (De aarde is slechts een leerschool) en daar geloof ik wel in....

Ik wil begraven worden, dit omdat ik dit op 1 of andere manier persoonlijker vind als een crematie...Gewoon de manier waarop. Ook vind ik het geen fijne gedacht als ik me voorstel dat ik verbrand zou worden (ookal ben ik dood)

Ik las trouwens aan het begin ergens dat iemand zegt dat ze liever begraven word omdat je dan word opgegeten door insecten en beestjes...Dit is dus niet zo! Wormen en dat soort beesten komen niet dieper dan 50 cm onder de grond, ze komen dus niet bij een lijk...Een lijk vergaat door de schimmels die hij/zij nog in zijn lichaam heeft, heeft niks te maken met beestjes en insecten etc...

**Geplaatst**: 14-08-04 13:33

Geplaatst: 14-08-04 13:33

Ik ben bang voor het moment waarop ik zal sterven.
maar ik weet dat als ik in de "hemel" ben, mijn oma en opa weer zal terug zien. en dat vind ik erg fijn (als dat gebeurt) want vooral mijn oma mis ik heel erg.

ik wil ook begraven worden - eigenlijk om de zelfde reden als Rainbowgirl.

**Geplaatst**: 14-08-04 17:39

Geplaatst: 14-08-04 17:39

Wat er na de dood is zou ik niet weten, ik geloof wel dat er iets is, maar ik heb geen idee wat, hoef ik eigenlijk ook niet te weten, ik merk het vanzelf wel.
Het maakt me zelf niet uit of ik begraven of gecremeert word, maar doe maar cremeren omdat dat minder ruimte in beslag neemt.

**Geplaatst**: 15-08-04 00:03

Geplaatst: 15-08-04 00:03

ik denk eigenlijk niet dat er iets is. En dat je mensen weer terug ziet geloof ik ook niet. je ziet ze hier op aarde en daar moet je het mee doen. Denk ik.
Ik hoop wel dat er iets is, iets moois en rustigs, maar geloof het niet.

reincarnatie ben ik nog over na aan het denken, interresant, maar kom er niet uit.

verder denk ik dat het een illusie is te kunnen weten wat er gebeurt nadat je dood bent. Of daar ook maar enigzins een voorstelling van te maken.

bang voor de dood ben ik zeker wel, niet voor het doodgaan of voor pijn, maar voor het dood zijn.

verder wil ik gecremeerd worden, begraven worden lijkt me eng. Verward

met die beestjes enzo, dan liever snel.

**Geplaatst**: 15-08-04 00:25

Geplaatst: 15-08-04 00:25

Bang voor de dood? nee niet echt. Als het tijd is, is het tijd...
Ik denk er niet teveel over na, vroeger heb ik er echt heel lang mee gelopen, kon ik nooit slapen... (en allemaal door Herman van Veen Boos!

)

Ik weet niet echt wat ik wil, begraven of cremeren. Ik vind begraven heel mooi. Ben nog nooit bij een cremering geweest, maar lijkt me heel eng idee... De begravenissen waar ik bij was waren zo mooi, zo wil ik ook wel heen gaan...

Wat na de dood... Ik hoop iets waar geen pijn, verdriet, en zorgen zijn...
Tja, ik weet niet wat ik me erbij voorstel, maar ik denk (nou, eerder hoop) dat ik dierbaren die eerder het leven hebben gelaten weer terug zal zien en we weer bij elkaar kunnen zijn...

Ik geloof niet echt in een hemel, en ook niet in een hel, maar ik geloof ook helemaal niet in God en het gebeuren daar om heen...

Geef mij maar de Rainbowbridge, en dan niet enkel met de dieren maar ook met de mensen die eerder het leven hebben gelaten Lachen

Overigens ben ik wel bang langzaam dood te gaan... Veel pijn te hebben, jezelf voelen wegebben... Lijkt me echt vreselijk!!!

**Geplaatst**: 15-08-04 00:29

Geplaatst: 15-08-04 00:29

Beetje offtopic: Ik lees hier veel mensen die iets erg hebben meegemaakt, ziek zijn etc. en zich afvragen: waarom ik? Of denken: ik zou het niet nog ns mee willen maken.
Ik lees nogal wat spirituele boeken en geloof dat juist JIJ zoiets meemaakt, omdat jij het aankan, er wat van leert en dat door kunt geven aan een ander. Het klinkt heel banketstaaf, maar ik geloof hierin. Ik heb 4 jaar geleden mn vader verloren. Heel pijnlijk, maar ik gebruik de kennis die ik heb over het verliezen van een ouder, om anderen hierbij te helpen. Natuurlijk wil je een gelukkig leven, met veel positieve gebeurtenissen, maar probeer ook te leren van de nare gebeurtenissen en er niet in te blijven hangen.
Ik probeer hier niemand mee te kwetsen, en als ik dat gedaan heb, dan spijt dit me bij voorbaat. Ik druk alleen mijn mening uit en die zal niet in elke situatie toepasbaaar zijn.

**Geplaatst**: 15-08-04 10:07

Geplaatst: 15-08-04 10:07

Dat deel ik dus ook helemaal met je.
Vandaar ook mijn bericht bovenaan de pagina.
Ik denk ook dat alles wat je meemaakt, zo moet zijn.
De fijne maar ook d eniet fijne dingen.
En je krijgt niets op je bord wat je niet aankan.
Wel dat het verdomde zwaar kan zijn, maar daar word je uiteindelijk sterker van en zult er veel door leren.

**Geplaatst**: 15-08-04 12:06

Geplaatst: 15-08-04 12:06

Ik geloof in reincarnatie,
en dat er na de dood een hemel is, of verschillende soorten sferen, die verschillen per trillingsgetal.
Ik denk ook dat je bepaalde levenslessen hebt, die je in dit leven kan leren. En hoe meer je leert hoe hoger je trillingsgetal wordt, en je dus naar een andere sfeer gaat.
Het klinkt allemaal een beetje vaag, maar wat ik bedoel er is geen hel ofzo, maar ik denk dat dat je bij de zielen terecht komt, die hetzelfde trillingsgetal/niveau hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-04 12:44

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-04 12:44

Jennygirl schreef:
Beetje offtopic: Ik lees hier veel mensen die iets erg hebben meegemaakt, ziek zijn etc. en zich afvragen: waarom ik? Of denken: ik zou het niet nog ns mee willen maken.
Ik lees nogal wat spirituele boeken en geloof dat juist JIJ zoiets meemaakt, omdat jij het aankan, er wat van leert en dat door kunt geven aan een ander.

ik ben absoluut niet sterk en kan dit ook moeilijk / moeizaam accepteren. ik heb idd de 'waarom ik' vraag... ik kan het vaak even niet aan en dat uit zich tot sombere gedachten met depressieve stemmingen. Ik zie niet in hoe ik er van kan leren en hoe ik het zal kunnen doorgeven aan anderen.

Misschien later als ik het geaccepteerd heb dat ik terug denk aan dit verhaal... Al vraag ik het me af of ik het ooit zal accepteren.

**Geplaatst**: 15-08-04 12:50

Geplaatst: 15-08-04 12:50

Ziekie, iedereen heeft momenten dat ze denken "ik trek het even niet meer" en iedereen heeft wel eens depressieve stemmingen. Meer mensen dan je denkt hebben wel eens een zelfmoordpoging overwogen.
Maar het feit dat jij nog altijd vecht geeft aan dat je sterk bent, een vechter.
Het is moeilijk om iets te accepteren waar je niets of niet zoveel aan kunt doen. Probeer te genieten van het leven en alle mooie dingen erin. Ook al wordt je er de hele dag aan herinnerd, probeer niet enkel aan je ziekte te denken. Knuffel van mij Afbeelding

**Geplaatst**: 15-08-04 17:53

Geplaatst: 15-08-04 17:53

Jennygirl schreef:
Beetje offtopic: Ik lees hier veel mensen die iets erg hebben meegemaakt, ziek zijn etc. en zich afvragen: waarom ik? Of denken: ik zou het niet nog ns mee willen maken.
Ik lees nogal wat spirituele boeken en geloof dat juist JIJ zoiets meemaakt, omdat jij het aankan, er wat van leert en dat door kunt geven aan een ander. Het klinkt heel banketstaaflig, maar ik geloof hierin. Ik heb 4 jaar geleden mn vader verloren. Heel pijnlijk, maar ik gebruik de kennis die ik heb over het verliezen van een ouder, om anderen hierbij te helpen. Natuurlijk wil je een gelukkig leven, met veel positieve gebeurtenissen, maar probeer ook te leren van de nare gebeurtenissen en er niet in te blijven hangen.
Ik probeer hier niemand mee te kwetsen, en als ik dat gedaan heb, dan spijt dit me bij voorbaat. Ik druk alleen mijn mening uit en die zal niet in elke situatie toepasbaaar zijn.

Hier ben ik het ook mee eens. Eerder had ik ook het gevoel van waarom gebeurd dat nou juist de "goede" personenh. Maar toen heb ik een keer een documentaire op televisie gezien. Die mensen kregen een zwaar gehandicapt kindje. Ze zeiden dat veel mensen bij zichzelf zouden denken van "waarom gebeurt mij dit nou?" Maar zij hadden juist het gevoel dat ze zo'n kindje hadden gekregen, omdat zij sterk genoeg waren en het kindje bij hun goed kon opgroeien. Toen ben ik na gaan denken en ik denk dat ze gelijk hebben.
Er gebeuren soms nare dingen, en dat alles met een reden gebeurd geloof ik niet, maar dit... Ja hier ben ik het wel mee eens.