Het begon toen ik besloot om te gaan werken na de zomer i.p.v. nog verder te studeren (ik heb dan wel een diploma hoor). Het lijkt wel of ik verdoemd ben tot zeven jaar ongeluk, zeven jaar geleden.
Toen ik 15 was ging mijn vaders zaak failliet, en moesten we alles verkopen wat we hadden (paarden, auto, etc.) en elk dubbeltje drie keer omdraaien en dan konden we nog de huur niet betalen, of geen eten kopen. Omdat ik me daar zo verdrietig over voelde heb ik me heel erg laten beïnvloeden door mijn toenmalige vriendje en heeft hij me misbruikt. Uiteindelijk heb ik de moed bijeen geraapt om hem te dumpen, na meer dan een jaar, maar ik was zo onzeker dat ik geen tijd nam om tot me zelf te komen en meteen de volgende "relatie" indook.
De financiële problemen in ons gezin duurde voort, en verschillende keren is er gedreigd met uitzetting, en er is een paar keer stroom en water afgesloten. Mijn ouders waren al lange tijd gescheiden en hun relatie werd steeds vijandelijker, omdat mijn moeder vond dat mijn vader niet goed voor ons zorgde. Mijn vader kreeg van de stress, en het feit dat hij zichzelf niet verzorgde hartklachten en is in de zomer dat ik 17 werd overleden. Toen stond ik dus op straat. Ik zat in de laatste klas van het VWO, en had helemaal niks, behalve mijn kleren en wat persoonlijke zaakjes. Gelukkig kon ik snel een kamer regelen, en ging ik op kamers (ik had ruzie met mijn moeder, en kon niet naar haar terug). Ik moest alles zelf betalen en ook nog eens mijn examenjaar doen. Gelukkig ben ik wel geslaagd, maar toen was ik ook echt gebroken. Ik besloot een jaar te gaan werken.
In de herfst van dat jaar is bij mijn oma borstkanker geconstateerd, en is ze na de operatie overleden. Mijn moeder was zo opgebrand dat ze een burn-out kreeg. Zij is dat jaar opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, o.a. voor een eetstoornis. Haar toenmalige vriend heeft haar en mijn broertje op straat gezet. Gelukkig konden ze bij kennissen logeren en hebben ze een flatje gevonden.
Toen alles weer op de rails leek, mijn moeder was wel opgenomen, maar het ging beter, mijn broertje was aan het werk en ik had eindelijk een leuke vriend en was begonnen met mijn studie werd ik ziek, dat is nu 2 jaar geleden. Ze konden eerst niks vinden, maar uiteindelijk bleek mijn hart kapot, en moest ik geopereerd worden. Hierdoor loop ik nu super achter met mijn studie, en wil ik dus na mijn bachelor stoppen, mede omdat ik geen zin heb om te gaan lenen. Gisteren kreeg ik ineens pijn op mijn borst en nu is er misschien een onsteking in mijn hart en moet ik het weer superrustig aan doen.
En dan krijg ik vandaag ook nog te horen dat de hypotheek voor mijn nieuwe keuken niet doorgaat, terwijl mijn oude keuken er al uit is ( omdat die vent van de bank zei dat alles rond was, zijn we er al mee begonnen, grrr!). Dat was echt de druppel, en ik zit nu lekker een potje te janken
Wat een lang verhaal. maar het lucht wel op. Jullie hebben er helemaal niets aan, maar ja ik vind mezelf nu wel minder zielig (ik ga lekker toch een pak koekjes opeten, het is vast PMS)
