Geplaatst Ik ben Suzanne, 14 jaar, mijn passie voor paarden is lang geleden begonnen;
Mijn opa had een belachelijk grote achtertuin met shetjes, geweldige beessies
, het is dat ik niet elke dag langs mocht 
. Maar ik mocht niet op paardrijden van mijn ouders 
uit straf wou ik elk paardenboek dat ik zag hebben, en uiteindelijk mocht ik op paardrijden, was toen iets van 10 of 11... Van de theorie wist ik al belachelijk veel (elk boek dat ik wou ook nog gelezen 
) en het duurde niet lang voor ik over mocht naar de volgende groep... Toen kreeg ik een verzorgpaardje waar ik elke dag heen moest en heb de manege een jaartje met rust gelaten , het verhaal over mijn verzorgpaardje is best lang dus die krijgt een eigen alinea! Toen ik daar aan kwam, zag ik een zielig oud paardje dat jaren op stal had gestaan, reden: baasje kreeg een arabiertje en dat was blijkbaar leuker dan een KWPN-ner... De enige die op haar "reed" was de vader van het grietje, die gooide dan het westernzadel op haar rug en ging rondjes stappen, toevallig alleen als er mooie jonge meiden aan het rijden waren... Aan het begin bleef het baasje erbij, en moest ik rijden, ik durfde niet tegen haar in te gaan en heb aan het begin heel voorzichtig gaan rijden. Toen ze er niet altijd meer bij was heb ik uren gepoetst, gewandeld en gelongeerd. Na een tijdje (elke dag trouw gaan, weer of geen weer) had ze weer een prima conditie. Maarja, dat merkte de eigenaar dus ook... Wat krijg ik te horen "Je mag haar niet meer verzorgen want we gaan haar verhuren"
. Een paar maandjes geleden heb ik gehoord dat ze afgemaakt was omdat ze het niet meer aan kon 
Toen heb ik een lange tijd niet meer gereden, maar het begon weer te jeuken, en toen ben ik weer naar de manege gegaan. Nu rij ik weer elke week, wel leuk, maar elke dag een vast paardje rijden mis ik toch...
Laatst moest ik mee mijn zusje naar kamp bregen in het bos, aan de rand van dat bos lag een geweldig mooi weiland, echt zo'n weiland waar je fantasie van op hol slaat. Je zou er gemakkelijk een manege neer kunnen gooien, maar een paar stalletjes en paardjes zou ook mooi staan
mijn hoofd was net toe aan de gedachte "Als ik daar nou eens een stuk van had..." komt mijn vader langs "Wist je al dat 1/6 van dat land van mij is" had hij eigenlijk wel wat eerder mogen zeggen maarja, het wordt verhuurd , hoe gemakkelijk verbreek je een huurcontract? Ik ben de laatste tijd erg veel bezig met een eigen paardje, plusjes en minnen met elkaar vergelijken... En ik zag laatst het perfecte paardje te koop; een van mijn favo rassen, toevallig ook nog mijn favo kleur en niet duur, maar dat was niet het belangrijkste: vrij jong maar hartstikke lief; absoluut geen aanleg voor dressuur, springen en andere wedstrijdtakken (hou eigenlijk meer van gewoon rijden, bosritten en gek doen
), maar nee hoor, voordat ik ook maar lief tegen mijn ouders had kunnen lachen was het paardje verkocht Euh, nog vraagjes?
Suus
PS: sorry van het lange verhaal
veel plezier op bokt.
