Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-05-04 20:16

Vroeg vader of moeder verloren?

Geplaatst door de TopicStarter: 19-05-04 20:16

Op jonge leeftijd zijn/haar vader/moeder verloren en op wat voor manier?

Ik was 3 jaar toen mijn vader na een lange strijd stieft aan kanker... begon ooit door een onschuldig rot moedervlek, en was later gezaaid naar de lymfen, en dat zagen ze te laat.... Luv Ya Daddy Verdrietig

[edit:BartVB]Titel aangepast[/edit]

A trip down memory lane...I'm a Bokted One! Knipoog

~* Backstreet's back again! *~

**Geplaatst:** 19-05-04 21:00

Geplaatst: 19-05-04 21:00

Een vriendin van mij heeft haar moeder verloren op haar 3e, ook aan kanker... ze zit er nog steeds best wel mee, echt vervelend lijkt me dat!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-05-04 21:09

Geplaatst door de TopicStarter: 19-05-04 21:09

Dat is t ook... Je mist toch iets in je leven. Ik weet niet zo goed hoe ik t moet uitleggen... maar ik ben nu 20 maar t lijkt net of t een paar weken trug gebeurd is. Ik vind t ook erg heel jammer dat ik m niet echt heb leren kennen. Ook omdat t een hele lieve man was zeggen ze om me heen.

A trip down memory lane...I'm a Bokted One! Knipoog

~* Backstreet's back again! *~

**Geplaatst:** 19-05-04 22:35

Geplaatst: 19-05-04 22:35

Mijn vader is gestorven aan kanker toen ik 14,5 was, volgende maand al weer 25 jaar geleden ...
Niet leuk, om op te groeien zonder een van je ouders Scheve mond

....(=understatement!)

Benz († 18.12.09) & Bella († 4.01.10), ik mis julie nog steeds

....
Welkom lieve Mila

!
Vakantie vieren op een echt kasteel in Beieren

?? http://www.schloss-moehren.nl/

**Geplaatst:** 21-05-04 17:10

Geplaatst: 21-05-04 17:10

ik heb gelukkig allebei mijn ouders nog. soms als ik een grote mond heb tegen ze dan besef ik eigenlijk later pas weer dat ik heel blij moet zijn dat ik ze nog heb! mijn vriendin heeft haar moeder ook verloren aan kanker toen zei 14 jr was. ik heb het zelf (met haar moeder) allemaal meegemaakt en het is natuurlijk altijd erg als er iemand overlijd. Boos!

The journey of a thousand miles begins with a single step.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 21-05-04 18:20

Geplaatst door de TopicStarter: 21-05-04 18:20

2 jaar terug was ik op een begravenis van een kennis van ons, ook aan kanker overleden. Ze was heel erg mager, haar gezicht leek meer op een doodskop, ik schrok er best wel van. Ze was altijd erg mollig en nu presies t tegenover gestelde, een kennis van onze famillie was erbij en zei toen tegen mij 'jou vader zag er ook zo uit toen ie gestorven was' en ik zag t helemaal voor me! toen heb is echt heel erg gehuilt... eerder brullen denk. vandaag zijn mn ouders 21 jaar getrouwd, zei mn moeder gister, klinkt erg raar, maar mn moeder wilt t altijd graag vieren zeg maar. maar t is wel fijn om te horen dat je niet de enige bent die dat mee heeft gemaakt en ook nog wel mee zit.

A trip down memory lane...I'm a Bokted One! Knipoog

~* Backstreet's back again! *~

**Geplaatst:** 21-05-04 23:10

Geplaatst: 21-05-04 23:10

een goede vriendin van me heeft 3 maanden geleden haar moeder verloren, in juni wordt zij 19
haar moeder was pas 51
ook veel te jong dus...
hartaanval of hartstilstand gehad.. Boos!

**Geplaatst:** 22-05-04 00:06

Geplaatst: 22-05-04 00:06

ik heb afgelopen 10 maart mijn vader verloren..........hij was pas 49.
nog steeds ben ik heel boos over het feit dat het leven zo oneerlijk is en hij zo plots uit zijn en mijn leven gerukt is.
ook mijn moeder heeft het heel zwaar.....ze waren meer als 29 jaar getrouwd.
iedereen zegt dat het moet slijten.....maar er gaat geeneen dag voorbij zonder dat ik aan hem denk.
ik ben in ieder geval wel blij om het feit dat mijn vader en ik de laatste jaren een goede band hadden en dat ik hem de dag voor zijn dood nog opgezocht had.nu besef ik pas wat een seconde in een leven betekent en hoe het zo plots over kan zijn.
daarom wil ik aan alle meiden en jongens zeggen dat ze hun ouders meer moeten waarderen nu ze er nog zijn.....

Landelijk meldpunt voor besmettelijke paardenziektes (droes en rhino) https://www.facebook.com/groups/1892196 ... TIPXfWuQYQ

**Geplaatst:** 22-05-04 00:52

Geplaatst: 22-05-04 00:52

Ik heb een klasgenoot gehad die zijn vader overleed toen hij een jaar of 9 was. Door een 'foutje' van de huisarts. Gelukkig niet mijn huisarts maar wel uit het dorp waar ik altijd gewoont heb. Ik heb er toen eigenlijk weinig van mee gekregen.

Vorig jaar zijn beide ouders van m'n beste vriendin verongelukt. M'n vriendin was toen 19 en stond toen in eens helemaal op eigen benen. Zij en haar broer hebben een tijdje bij een oom en tante in huis gewoont. Maar wonen nu weer samen in het ouderlijk huis. Ze zijn beide oud genoeg om op zich zelf te wonen vandaar dat ze samen daar weer zijn gaan wonen. Nu, na dik een half jaar, is het nog steeds heel onwerkelijk en ongrijpbaar. Maar aan de andere kant veel te echt.

Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217
*Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik

**Geplaatst:** 22-05-04 00:57

Geplaatst: 22-05-04 00:57

ik benmijn moeder verloren toen ik 21 was.
ze had een algehele slechte conditie.
ze had het aan haar hart, long emfyseum, kanker.
een jaar voordat ze overleed, lag ze in het ziekenhuis voor kanker en toen bleek dat er ooknog een bloedprop in haar been geschoten was. been geamputeerd.
toen zat ze dus het laaste jaar in een rolstoel.
een paar maanden voordat ze overleed, werd ze opeens hees.
scan laten maken, kanker op de zenuwen. (d.w.z. dat binnen een korte tijd haar zenuwen werden beschadigd, niet leuk dus als je bedenkt wat er dan allemaal kan gebeuren)
de kanker werdt bestraald, maar elke keer als ze bestraald was, had ze het weer benauwd.
de dag dat ze 47 werd moets ze per ambulance naar het ziekenhuis.
toen ging het zo slecht dat we voor de beslissing stonden om haar te beademen (waar ze waarschijnlijk niet meer vanaf zou komen) of haar te laten gaan......
we hebben haar maar laten gaan omdat ze al genoeg ellende had gehad.

de arts heeft ons nog gevraagd of hij autopsie moest plegenom uit te zoeken waar ze precies aan overleden is.
dat heb ik maar afgeslagen, het was toch zo en je kon er niks meer aan veranderen.

nu, 6 jaar later, vraag ik me wel eens af wat nou echt de oorzaak is geweest.......

en nog erger, ik hoorde pas vorige week dat long emfyseum geen ziekte is,maar dat het echt puur door het roken komt.
dus eigenlijk heeft ze langzaam zelfmoord gepleegt. Verdrietig

ze was 47 jaar.

**Geplaatst:** 22-05-04 02:55

Geplaatst: 22-05-04 02:55

Ik heb mijn vader verloren toen ik 7 was.
Hij is midden in de nacht overleden aan een hartaanval (zonder ooit klachten te hebben gehad, zoals pijn in de arm). Hij was pas 36.. Verdrietig

Tot op de dag van vandaag heb ik het er soms nog steeds moeilijk mee, vooral rond de feestdagen en als ik het numeer van Marco Borsato hoor "Vaderdag".

**Geplaatst:** 22-05-04 07:33

Geplaatst: 22-05-04 07:33

Mijn vader ben ik verloren toen ik 9 was.
Hij had longkanker en is overleden toen hij 39 was.
Dit is alweer ruim 20 jaar geleden.
Het heeft lang geduurd voordat ik het een plaatsje kon geven.
Gelukkig kan ik dat nu wel en weet dat altijd bij me is Lachen

**Geplaatst:** 22-05-04 07:55

Geplaatst: 22-05-04 07:55

ik zelf heb allebei mijn ouders nog
en daar ben ik wel heel blij mee.
maar mijn ex die had zijn moeder 1.5 jaar geleden verloren aan een hersentumor,ze dachten dat het weg was maar het kwam plots weer terug.

en de vriend van mijn stiefzusje heeft zijn vader verloren toen hij 8 was.
aan de hartstilstand.

lijkt me echt heel erg om zoiets mee te maken.

ze zeggen liefde kent geen haat..maar ze zullen zich vergissen....want als je er niet bent haat ik het om je te missen

**Geplaatst:** 22-05-04 08:01

Geplaatst: 22-05-04 08:01

Mijn moeder is niet overleden maar heb er wel verloren in feite.
Het maakt het alleen maar moeilijker voor me met het feit dat ik weet dat ze nog leeft.

Ze kreeg de kriebels toen ik 11 was, en heeft toen een serie van wegloopacties gehad, toen ik 12 was is ze definitef vertrokken.
De jaren daarvoor heb ik er ook praktisch altijd ziek meegemaakt, ze deed haar best om moeder te zijn, maar uiteindelijk was ik de volwassene in de moeder-dochter relatie in feite.

Ze is manisch depressief en het kwadraat, een zwaar geval, want normaal kan er nog redelijk mee geleefd worden, maar zij leeft al een jaartje of 10 in constante psychoses/manies/depressies.
Na een korte tijd bezoeksregeling heb ik het contact verbroken op mijn 12e (na een poging tot kidnapping), contact was gewoon onmogenlijk.

En de gedachte ja maar jou moeder leeft tenminste nog gaat niet echt op, want het doet me veel pijn en extra pijn dat ze er nog is maar de situatie zo onmogenlijk is.
Ik kan er iig geen vrede mee krijgen, en mijn broertje net zo min.
Dagen als haar verjaardag of moederdag zijn gewoon niet fijn, en ik probeer het zoveel mogenlijk weg te stoppen, zelfs met therapie kom ik er amper bij.

Pennymeisje van 36 jaar, jaja echt waar! En als bonus een serieuze amazone van 7 jaar :')

**Geplaatst:** 22-05-04 08:45

Geplaatst: 22-05-04 08:45

Mijn virendin heeft toen ze 16 was in 5 maanden tijd haar vader en moeder verloren....
Mijn vader ligt momenteel op sterven (longkanker) en ik ben 19 en heb nog 2 broertjes van 14 en 10....
Helaas zullen zij ook hun vader veels te vroeg moeten verliezen...

**Geplaatst:** 22-05-04 08:49

Geplaatst: 22-05-04 08:49

Ik was 22 jaar toen mijn moeder plotseling overleed.
Ze had een hersentumor en is 9 dagen nadat we dat wisten, overleden.
Ik mis haar nog steeds ( ben ondertussen 34 jaar)
Bij veel dingen heb ik haar erg gemist, mijn bruiloft, de geboorte van mijn kinderen, dat soort dingen allemaal.....

XANTHA

**Geplaatst:** 22-05-04 09:12

Geplaatst: 22-05-04 09:12

Ik ben het niet die mijn vader of moeder verloorde, maar mijn beste vriendin.
Haar moeder(kort het af op; M) werd gedwongen verkering te krijgen met haar vader(kort het af op P) Toen M van S(vriendin) zwanger werd, wou ze de baby eigenlijk weg laten halen, maar toch niet gedaan.
P ging altijd gokken enzo, en naar de prutsmutsen. Toen semiha geboren werd, werd M heel vaak geslagen enzo, en dan wou S(3 of 4 jaar ong.) M helpen, maar dan werd ze door P opgesloten in een kamer, en dan ranselde hij eerst M af, en dan pakte hij S. dat S 7 was, liepen ze weg, naar een blijf van mij lijf huis, P vond hun daar, en ze vluchte weg naar de zus van M.
Op een dag bracht M, S naar school, en liep terug, toen stopte er een auto naast haar, sprong S uit, met een pistool, en hij zei dat M met hem mee moest in de auto, maar die pakte het hek vast, en begon keihard te gillen. P schoot haar in haar maag (geloof ik), tilde haar in de auto, en reed weg, hij reed toen de hele tijd rond de stad, en pas op het laatste moment, bracht hij haar naar het ziekenhuis, M was dus bewusteloos.
De tante van S haalde haar op van school, en steeds als S vroeg, waar is mama??antwoord haar tante; die is boodschappen doen,
tegen 7enen kreeg ze ene telefoontje, dat M was doodgebloed.Toen vertelde ze het tegen S.
S zit nu in een pleeggezin, maar je ziet echt dat ze ene beetje bang is voor haar pleegvader, nartuurlijk weet ze dat hij niet eng is, maar toch heeft ze nog die neigingen

zo, en dan nu tijd voor een wijntje..

**Geplaatst:** 22-05-04 09:38

Geplaatst: 22-05-04 09:38

Mijn vader is 6 maanden geleden aan kanker overleden. Voor mij lijkt het nog net gisteren. Al zijn spullen hangen ook nog gewoon thuis. Het is soms net alsof hij op vakantie is en ieder moment weer thuis kan komen. Raar.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 22-05-04 10:13

Geplaatst door de TopicStarter: 22-05-04 10:13

Ik heb ook vaak gehoord dat t wel slijt, maar ik kan t nu na 17 jaar nog niet los laten. Ik klamp me er toch te veel aan vast denk ik. De ochtend dat ie stierf gingen we nog naar m toe, t sneeuwde heel erg en hij had naar ons gevraagd... helaas was ie net overleden dat we binnen kwamen Huilen

... Ergens ben ik toch blij dat t niet mn moeder was, maar heb t er nog steeds moeilijk mee. Daarnaast brn ik ook erg gepest, en heb door de jaren heen een soort masker gemaakt lijkt wel. Op mn werk moet ik erg mn best doen om te laten zien dat ik t wel leuk vind. Maar ik heb niet door dat mn gezicht een nonchalant en kakkerige uitdrukking heb. Er wordt ook verlangd dat ik naar een maatschappelijke werkster ga en ik heb nu ook een Jobcoach. Waar ik wel blij mee ben, t gaat nu steeds soepeler. Maar ik weet niet of ik tegen een vreemde mn hele leven bloot kan leggen. Ik wou nog wel ff iedereen sterkte wensen met zijn/haar verlies! Ach gut

A trip down memory lane...I'm a Bokted One! Knipoog

~* Backstreet's back again! *~

**Geplaatst:** 22-05-04 11:43

Geplaatst: 22-05-04 11:43

Ik heb ook mijn vader verloren aan k*nker. Ik was zelf ook nog jong, maar weet alles nog precies.. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, soms met vlagen mis ik hem meer dan anders, zoals nu, in de lente.. Verdrietig

Op het randje van de afgrond..is het uitzicht het mooist!.......

**Geplaatst:** 22-05-04 13:05

Geplaatst: 22-05-04 13:05

Gelukkig heb ik allebei mijn ouders nog, maar ik weet wel ongeveer wat het is om een van je ouders te verliezen:
Toen ik 14 was kreeg mijn moeder kanker en hebben wij maandenlang in een erg onzekere tijd geleefd.
Maar nou laat mijn moeder zich 1 keer in de zoveel tijd onderzoeken...en nu merkte ik laatst aan mijn moeder dat ze heel erg gespannen was toen ze uit het ziekenhuis kwamen. Dus nu ben ik erg bang dat het misschien weer mis zit, want de vorige keer wilde ze eerst ook niks zeggen Scheve mond

Ik wil in ieder geval wijt dat ik met iedereen hierzo heeeel erg meeleef en ik wil iedereen heel veel sterkte wensen met het verder verwerken Ach gut

Sponsors gezocht!!!
[LZP] Sponsorloop voor stichting JUA in Kenia

**Geplaatst:** 22-05-04 13:23

Geplaatst: 22-05-04 13:23

Mijn moeder is overleden nadat ze gevallen was van de trap. Ik was toen 17 jaar. Tragisch, en het lijkt idd nog als gisteren. Ondanks dat ze een lege plek achterlaat, probeer ik de draad steeds weer zo goed mogelijk op te pakken, ik wil een fijn leven en zo zou zij dat ook hebben gewild.

Het kan misschien dienen als troost dat, in al onze rampspoed en onheil, hij die iets verliest en er wijsheid uit put, een winnaar is.

**Geplaatst:** 22-05-04 13:56

Geplaatst: 22-05-04 13:56

ik ben nu 19,en heb op mn 15e mn vader verloren aan darmkanker...ik besef het soms nog niet,hij is gelijk jarig met mij,en overleed op de verjaardag van mijn vriend....en mis hem echt elke dag..maar hij is er wel..

Het raarste vondt ik nog dat iedereen na de crematie weer door ging met het leven,zoals weer aan het werk gaan,boodschappen doen etc. dat kon ik echt niet begrijpen,ik heb heel lang stilgestaan zeg maar.

Laatst bijgewerkt door Lianne007 op 22-05-04 14:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 22-05-04 14:08

Geplaatst: 22-05-04 14:08

Een vriend van mij heeft 2 maanden geleden zijn vader verloren aan kanker.Hij is 16 en hij heeft een zusje van 13.De begravenis was wel heel mooi omdat hij hem zelf gepland had zeg maar(hij wist al 7 jaar dat hij dood kon gaan.)Hij is trouwens overleden op de Verjaardag van zijn jongste dochter,in het begin vond ik dat 'eng' ,maar nu vind ik het wel iets moois hebben eigenlijk

24/7 buiten en een binnenbak in de Randstad? Het is er:
insta: https://www.instagram.com/staldegroenemeer website: https://www.staldegroenemeer.nl

**Geplaatst:** 22-05-04 14:59

Geplaatst: 22-05-04 14:59

Ik heb mijn vader verloren aan kanker, nu 5 jaar geleden. Hij was 51, ik 19. Hij hoorde in oktober dat ie kanker had, ze zeiden dat hij de kerst niet zou halen. Hij is in maart overleden. Het ging allemaal snel, ook een raar idee, ik heb nooit mee gemaakt dat mn vader ziek was ofzo, en dan in keer dit. Het was een mooie begrafenis. Ik heb tijdens de begrafenis nog een gedicht voor gelezen. Ik was er ook bij toen ie stierf, dat was een vervelende ervaring voor mij.
Afgelopen woensdag is mn opa overleden, ben tot het eind bij hem geweest, toen kwam alles weer naar boven. Ik vindt het vooral voor mn moeder erg nu, eerst je man, dan je vader.

Wie is er online