vertrouwe geschonde- ik=wrak
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Pagina 1 van de 1
- zotgat
- Berichten: 37
- Geregistreerd: 01-06-04
- Woonplaats: oost vlaanderen
vertrouwe geschonde- ik=wrak
Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-04 18:03
Ik kan niet echt beschrijven hoe ik mij voel, persoonlijk voel ik me rot, herval vaak in huilbuien, maar kan niet direct bij iemand terecht.
De redenen voor deze toestand weet ik wel, maar ik kan er niks aan veranderen. Heb het gevoel of ik een tijd gewoon toeschouwer heb gespeeld over de situatie, maar ook over mij.
Ik ben al lang op zoek naar mijzelf, ik weet niet echt hoe ik het anders moet stellen. Ongeveer 2 jaar geleden begon alles precies voor de wind te gaan en ik begon me voor het eerst echt goed te voelen in men vel.
Toen ik enkele maande later een jongen ontmoette waarmee het wel klikte heb ik hem redelijk rap aan het verstand kunnen brengen (na ongeveer een maand) dat ik niet klaar was voor een vaste relatie omdat ikzelf nog te onstabiel was, teveel opzoek naar mijzelf, naar wat ik belangrijk vond...hiervoor baseerde ik me dus op het gezegde dat je eerst van jezelf moet houden voor je van iemand anders kan houden.
Die jongen die "begreep" dat allemaal wel en ik bleef daar een goed contact mee behouden. Hij werd eigenlijk men beste vriend en vertrouwenspersoon.
Reeds van in het begin vertrouwde ik hem super,nl de eerste week wist hij al dat ik een complex had in verband met mezelf (de redenen daarvoor ga ik hier nu niet geven) terwijl zelfs men beste vrienden hier nog niets van afwisten. Die waren ervan overtuigd dat ik geen echte gevoelens voor die gast had en ik liet hun eigelijk graag in die waan omdat ik me niet graag kwetsbaar opstel.
Ik weet, dit moet raar klinken dat men vrienden niet in vertrouwen neem, maar ik heb altijd al een redelijk eenzaat geweest. Hiermee bedoel ik niet dat ik een eenzaat ben, maar ik ben eerder een stilleke.
Maar nu terug na het verhaal.
Die gast en ik, wij kwamen dus steeds dichter bij elkaar. Toen zijn neef zelfmoord pleegde wat hij zich enorm aantrok heb ik hem zoveel mogelijk gesteund en ben zelfs mee naar de begrafenis geweest met hem (veel mensen zullen mij daar wel als zijn lief (= vriendin ) hebben aanzien en dit was geen ideale situatie omdat hij daar precies ook meer en meer op aanstuurde maar ik moest/wou hem gewoon bijstaan.
Hij stak die zelfmoord immers deels op zich en tja..vrienden steunen elkaar toch.
Hij viel dan toch in een soort van depressie, ik heb meerdere keren te horen gekregen van "ik wil der een einde aan maken".........
Op een gegeven moment heb ik zelfs neke een bericht gehad in den trend van "bye cruel world" ofzoiet... ik was echt keiongerust en direct na hem gebeld, pakt hij toch gewoon op...
Dan zei hij wel dat hij naar zijn moeder een afscheidsmail gestuurd had maar dat hij te "lui" was om het dan uiteindelijk echt te doen... natuurlijk ja, over zulke dingen spreken enzo brengt je weer wat dichter bij elkaar en uiteindelijk zijn we dan toch weer aan een relatie begonnen, deze heeft ongeveer 8 maand geduurd.
In het begin had ik echt nog twijfels of ik dan wel nog genoeg kans zou hebben om mezelf te vinden etc. maar we hadden afgesproken om alles zijn tijd te geven en traag te gaan.
We hadden het daarbij ni echt over mijn complex gehad maar ik dacht dat dat wel voor de hand zou liggen dat het daardoor kwam dat ik mij niet echt direct kon blootgeven om het zo te zeggen.
Zelf voelde ik me (hoewel zeer langzaam) steeds zekerder en zekerder in deze relatie, maar hij raakte echt niet door die depressie.
Ik heb daar dan veel over gelezen en ja, je mag die mensen niet veel onder druk zetten, niet veel belasten........ vandaar dat ik eigenlijk nooit echt over mijn/ons problemen ben begonnen (mijn complex, familieruzie bij ons in de familie, nog zo een familieding, het feit dat ik soms het gevoel kreeg dat hij zijn depressie op mij stak...).
Hij had het druk met herexamens en depressie en tja, daarna zou er wel tijd zijn om daarover te praten.
Nu is de relatie afgelopen en nu blijkt precies dat hij op een gegeven moment onzeker is geworden over mijn gevoelens voor hem (misschien zelfs al vanaf het begin omdat hij mij heeft moeten overhalen).
Ik vind dit echt wel een rotsituatie omdat ik hem echt wel verteld heb over mijn complex en ik dacht dat het wel duidelijk was dat dat de reden was dat ik het niet riskeerde om iets te beginnen. Gezegde: eerst jezelf graag zien en dan pas iemand anders...
Het is echt op een rotmanier uit geraakt, het ging al een tijdje niet goed en dan heeft hij eigenlijk serieus mijn vertrouwen geschonden.
Toen hebben we besloten uit elkaar te gaan maar we bleven "vrienden", ik wist dat hij met zijn depressie zat en dan kun je iemand gewoon niet plotseling laten vallen. Ook die schending van mijn vertrouwen wijtte ik deels aan zijn depressie, dat hij daardoor soms grenzen niet al te duidelijk zag en ik wou dus proberen toch nog met hem overeen te komen.
Het probleem was dat hij nog altijd wilde dat ik hem op zijn mond kuste (goeie vrienden doen dat toch...) terwijl hij mij wel iets serieus gelapt (= geflikt) had en ik me daar echt niet goed bij voelde.
ik had het gevoel dat ik mijzelf dan verraadde, zeker omdat hij die vertrouwensschending niet op zich stak, maar nog liever op mij en de situatie zelf...ik heb hem eindeloos proberen uit te leggen dat mijn vertrouwen in hem weg was. Dat ik echt wel wilde dat die terug groeide, maar dat ik daarvoor tijd nodig had en dat hij mij niet onder druk moest zetten. Uiteindelijk heb ik dat kussen op zijn mond dan uit zijn hoofd kunnen praten. Vanaf toen had ik ook geen moeite meer om met hem contact te hebben, hij eiste niks van mij (sinds lange tijd eindelijk het gevoel dat er een druk van mij af viel) ...hij liep op dat moment hier in de weekends nog altijd binnen en op MSN kon ik door de week niet opkomen zonder door hem aangesproken te worden...daar had ik dus geen problemen mee zolang hij maar niets meer verwachtte dan babbeltje van mij...
Maar naarmate de weken vorderen begon hij weer meer en meer over zijn depressie en begon hij die dan echt in mijn schoenen te schuiven... Gezien wat hij mij geflikt had, waardoor ik zelf half in een depressie zit/zat kon ik dat echt niet apprecieren. Dat heb ik hem eerst ook nog vriendelijk proberen duidelijk te maken...Ook heb ik hem erop gewezen dat hij al in een depressie zat van voor onze relatie en dat hij zich niet vooruit zou helpen door die op mij te schuiven...lijkt mij beter de echte oorzaken onder ogen te willen zien en die aan te pakken ...
Maar het bijkomende probleem was dat hij ook precies overal de indruk wilde wekken dat wij nog terug bij elkaar zouden komen...ik heb hem dat superveel gezegd van houd er nu een keer mee op
(met altijd over wij te spreken.. van wij (dat sloeg dan op ik en hem) gaan naar daar of daar naartoe, gaan jullie mee... of als we ergens waren , tegen mij dan zeggen "en dan komde gij mij wel hale hé want ik heb gene auto" enzovoort..... )
Op den duur had ik echt het gevoel dat ik controle aan het verliezen was over de situatie. Ik zag die jongen nog graag maar ik kon hem die vertrouwensschending niet vergeven. Zeker niet omdat hij constant zijn depressie op mij aan het schuiven was en terug kussen begon te eisen (wat bij mij dus wel het tegenovergestelde effect heeft, onder andere omdat ik redelijk koppig ben, als je iets eist van mij, ben ik nogal geneigd om het tegenovergestelde te doen)...
Op een gegeven moment heb ik dan na een paar weken rust te vragen en niet te krijgen gezegd: " ik wil u effe niet meer zien, horen of gelijk wat... "
Heeft hij eerst 3 dagen geirriteerd rondgelopen, mij bellen, aan de deur staan enzo... maar ja, dat leverde dus niks op omdat ik zo kookte van woede dat hij mij gewoon die rust niet gunde en ik dus de erg "volwassen" reactie had om de deur dicht te gooien of de hoorn op te hangen...ok, misschien niet echt beleefd, maar ik was op dat moment zo kapot van heel de toestand dat ik geen zin meer had om daar nog energie in te steken... ik had dat al veel te lang gedaan in mijn ogen, hem proberen door zijn depressie te helpen, zelf hem maar niet teveel lastigvallen met mijn complex...na die vertrouwensschending er nog altijd voor hem zijn ...
.... en dan is hij vuil spel beginnen te spelen...omdat hij zelf niet echt vrienden had en we na het eindigen van ons relatie nog altijd samen weggingen is hij bij die mensen gaan klagen over mijn gedrag...ik was op dat moment teveel bezig met zelf tot rust te komen en alles te ordenen dat ik dat dus niet doorhad dat hij mij aan het zwartmaken was... ik was zo al genoeg gefrustreerd en teleurgesteld in hem dat ik der zelfs niet meer over na dacht dat het nog kon verergeren...
Hij bleef me wel irriteren. Bijvoordeeld: in de week dat ik rust had gevraagd ging ik normaal weg met mijn kompanie van normaal ... opeens die week krijg ik een mail... hey kan je echt niet met mij overeenkomen want ik wil met die mensen weggaan... ik heb daar op geantwoord : "ga er dan mee weg, ik zal dan wel thuisblijven"...en hij dan "ah, dan ga ik ook niet weg"... ik dacht dat hij eindelijk een keer echt respect voor mij ging opbrengen zonder er iets voor terug te verwachten...
Neen, daarna belt hij mij doodleuk op en begint een uitleg dat hij toch geweest is en het hem geamuseerd heeft... tot dan had ik de telefoon dus nog niet opgehangen...daarna heeft het niet veel gescheeld...
dus ja, op feestjes toen ik de moed terug had gevonden om met die compagnie (ga ook nog met een ander groepje weg) weg te gaan, negeerde ik hem. Ik had echt geen behoefte om met hem te praten, ik had rust gevraagd en als hij mij die niet kon geven, pech, maar ik zou me niet opsluiten om hem te ontwijken..
Op den duur begon ik dus commentaar te krijgen van die compagnie in de trend van "vind je dat zelf nu niet belachelijk dat je hem negeert en dan zeker voor zoiets "...dan wist ik dus al zeker dat hij hun nie de echte reden had gezegd....
zelf had ik nooit iets tegen iemand erover gezegd omdat ik vond dat die er niets mee te maken hadden en ook omdat ik daar niet over kon praten. (maja op den duur werd mij dat dus teveel dat ze dat niet begrepen (dat vond ik wel logisch omdat ze de situatie niet kenden en ik weet hoe goed overtuigend hij kan zijn)
Toen heb ik dus naar hem en naar een vriendin van mij een mail gestuurd van wat nu just het probleem was . Die vriendin is dus lid van hun kompagnie (groepje) waar hij altijd mee weg ging.
korte samenvatting mail: schending van mijn vertrouwen ; zijn depressie op mij schuiven (en als ik dat dan zei was hij dat altijd aan het ontkennen dat hij dat deed); nog meer dingen die in onze relatie niet goed zaten ; mijn complex en het belang van mijn complex in de moeilijkheden van ons relatie... oa het feit dat hij op bepaalde dingen gefocused was, die voor hem het bewijs konden leveren dat ik hem graag zag, maar iets dat ik hem nog niet had kunnen geven door mijn complex en ook omdat het teveel onder druk zou zijn...hij liet iets te vaak blijken hoe belangrijk dat voor hem was...
(PS die vriendin haar eerste reactie was enorm verschieten, wel redelijk logisch gezien ze niets over mijn complex wist en ook altijd dacht dat ik meer de oorzaak was van ons breuk omdat hij zo rond mij bleef hangen)
Had hij er niks beter op gevonden ls alles in die mail te weerleggen, mijn complex te herleiden tot onbestaande, die schending van mijn vertrouwen te ontkennen ( wat hij daarvoor wel al had toegegeven maar het op de situatie had geschoven) en een paar keer letterlijk mij de schuld te geven van zijn depressie en dat ik dan op een moment dat hij het al zo moeilijk had hem nog het dierbaarste afnam wat hij op dat moment had (ikke dus)...
Vervolgens die mail dan naar heel de kliek te sturen waarmee ik om ga... ik was helemaal kapot van die mail omdat ik hoopte da hij eindelijk ging inzien wa hij mij geflikt had.
Neen dan stuurt hij die mail na heel de groep (ook veschillende mensen die ik nog niet goed kon) ..en zit hij dan ook nog het zwarte schaap te spelen: ik da hem laat valle terwijl hij mij nooit is misdaan heeft .....ook zat hij mij er dan nog eens ervan te beschuldigen dat de paarden altijd voor hem kwamen terwijl dat ik weet dat dat niet zo is.
pfffff, die mail stond zo vol met leugens (en misverstanden) dat ik er nog altijd niet over uit kan... ik heb echt een maand niks anders gedaan als al wenend in slaap vallen enzo...ook is het plezier van de paarden voor een groot deel weg...mijn passie is nu op momenten soms meer een last als plezier... ik weet dat het niet waar is wat hij daarover zegt maar toch is het plezier deruit....
Ondertussen is het geroddel wel gestopt, hij verkeert nu met een meiske uit die kliek.
ik ben content dat ik er vanaf ben, maar zijn leugens doen nog altijd zoveel zeer...
Ik dacht er laatst wel bovenop te zijn , maar ben nu al een paar avonden met huilbuien in slaap gevallen enzo... ik heb het gevoel dat ik dat gevoel van 2 jaar geleden helemaal kwijt ben en ik weet echt niet hoe ik mij moet oppeppen
Iemand ideeen hoe ik mijn gedachten kan verzetten buiten me proberen te focussen op de examens..
[edit Chica; tekst is duidelijker gemaakt]
wat grandeur ook al zegt!
- zotgat
- Berichten: 37
- Geregistreerd: 01-06-04
- Woonplaats: oost vlaanderen
- Jokonootje
-
- Berichten: 4851
- Geregistreerd: 26-05-03
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 01-06-04 19:50
heb het tot halverwege gelezen ...
ik denk wel dat het slim is dat jullie elkaar niet meer zien als jullie elkaar dingen in ander mans schoenen gaan schuiven dan is dat niet gezond ... ook niet als jullie zelf al zoveel problemen hebben ... relaties die zo beginnen hebben vaak niet een hoge kans van slagen ... en als hij je al over moest halen om een relatie met hem te krijgen maar sorry dan weet je uiteraard dat het niet gaat lukken ....
werk eerst je eigen problemen uit en ga dan pas verder misschien een tip voor beiden ga eens proffesionele hulp zoeken misschien helpt dat iets !?
- Jokonootje
-
- Berichten: 4851
- Geregistreerd: 26-05-03
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 01-06-04 19:51
Manon 2 schreef:Probeer even alsnog om er wat witregels in te zetten want op deze manier leest echt niemand het. Ik ben begonnen maar kom er niet uit. Wil het graag lezen maar doe er even wat aan.
Sterkte in ieder geval!
dat kan al niet meer ze heeft het al meer dan een uur geleden geplaatst ...
maar misschien even een moddie een hint geven dat die even wat wit regels voor je plaatst ... !?
- zotgat
- Berichten: 37
- Geregistreerd: 01-06-04
- Woonplaats: oost vlaanderen
Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-04 21:19
diegene die al pogingen hebben ondernomen om te beginne lezen, enorm bedankt! Het gewoon van me uit typen op zich deed al enorm veel deugd en dan deze reacties geven ook wel steun hoor
.Sorry dat het in het Vlaams neergeschreven is, maar dat heb je dan ook wel als je van België afkomstig bent zeker
Ik zal in het vervolg proberen meer op mijn taal te letten, op school krijg ik immers nooit commentaar op men taalgebruik. Terwijl de meeste opmerkingen krijgen over dialect, krijg ik die normaal niet...dus is wel even schrikken om hier te lezen dat ik dialect spreek...waarschijnlijk het contrast Vlaams-Hollands...aan BenGel: ik heb inderdaad op een gegeven moment helemaal gebroken met hem omdat hij me gewoon aan het afbreken was...het probleem was dat hij niet zo veel vrienden had en er dus niets beter op gevonden had het zwarte schaap te gaan spelen bij onze gezamenlijke kameraden waar we de laatste tijd samen mee weggingen en vermits deze niets wisten van wat er allemaal was misgelopen en ik vertikte om te verlagen tot zijn niveau van zwartmaken heb ik hem voluit deze kans gegeven... ik kom nog altijd met die mense overeen, maar hij dus ook...in die groep spreken we niet tegen elkaar...maar dan vorige week passeerde bij ons wei, zag dat ik aan het rijden was en kwam een babbelke slaan...echt geen gezonde situatie...de volgende keer in groep negeerde hij me dan weer... pffff
Voor zijn depressie heeft hij trouwens ondertussen al medische hulp ingeroepen
. Zelf ga ik nog niet direct op zoek naar professionele hulp, maar indien de situatie niet betert ga ik dit zeker doen..PS is dit Vlaams al meer begrijpbaar?
- Oscar
- Forumcoordinator
-
- Berichten: 132051
- Geregistreerd: 23-09-01
- Woonplaats: Braboland
Geplaatst: 02-06-04 08:55
Helaas ontbreekt me de tijd om het helemaal af te maken, vandaar het verzoek aan Zotgat: graag het tweede deel van de tekst zelf even bewerken en doorsturen per pb of via de rode knop (Tip een Mod), dan zullen wij het in het topic vervangen !
- nickyu
-
- Berichten: 23384
- Geregistreerd: 15-03-04
- Woonplaats: zeeuwsvlaanderen
Geplaatst: 02-06-04 13:39
Vervelende situatie meid, je ex komt bij mij nu over als een beetje zielig figuur
Die vrienden kennen die jou al langer dan hem ? zijn het wel echte vrienden dan als ze hem eerder geloven dan jou?
Hoe je nu het beste je gedachten kan verzetten ....
Behalve met de paardjes dan ...
Ik denk dat je eerst dit een plaatsje moet geven
Bedenk maar dat hij het niet waard is om je energie aan te verspillen , dat heb je al genoeg gedaan toch?Doe gewoon tegen m dan zullen je "vrienden"snel genoeg door krijgen dat hij de kink in de kabel is en niet andersom.
Gewoon leuke dingen gaan doen en je likt wel gek om je door hem daarvan te weerhouden. Dat wat tie bij jou deed zal die ook wel bij die volgende uit het kliekje gaan doen, het enigste wat je hoeft te doen is rustig afwachten ! en krijg jij je zie je wel moment.
Niet meer druk om maken!
- Chica
-
- Berichten: 12272
- Geregistreerd: 04-03-02
Geplaatst: 02-06-04 20:38
Zotgat, even over je probleem... ik kan eigenlijk precies bergijpen wat je schrijft maar ik denk dat je hier nu een plaatsje voor moet gaan vinden en verder moet gaan... hierover blijven denken lost het niet op en het is geweest
Maak dat je plezier maakt, je leeft maar even
- zotgat
- Berichten: 37
- Geregistreerd: 01-06-04
- Woonplaats: oost vlaanderen
Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-04 23:09
eerst zit hij te zeggen dat ik hem in de steek laat omdat ik rust en tijd vraag, dan als ik dan terug een beetje in staat ben om normaal te doen tegen hem heb ik eerst ne sorry van hem geeist voor wa hij mij geflikt had . Daarna wou ik dan wel proberen om terug een beetje overeen te kome omdat we toch vaak in dezelfde groep weggaan...
dan zit hij ambetant te doen en moet ik hem met rust laten...dan doe ik dat, had ik trouwens niet veel moeite mee (der kruipt toch wel wa energie in en ik had der al genoeg energie in gestoken...)... dus alles ok, we kennen elkaar gewoon niet..
maar dan passeert hij "toevallig" langs de wei in een veldbaan (met ne koersvelo, wel met crossbande ze
) en moest toch wel een babbelke komen slaan...de volgende keer in die groep negeert hij mij weer...is hij nu een spelleke met mij en die groep aant spelen ?
PS een vriendin zegt dat ik hem anders moet vragen waarom hij na de wei komt en daar een half uur tegen mij kan ligge onozel doen om dan op de volgende fuif in groep mij gewoon te negeren... persoonlijk wil ik wel weten waarom, maar het lijkt mij niet verstandig hem ernaar te vragen...ik heb het gevoel da hij juist wilt dat ik er mijnen tijd in steek en dat plezier en die energie wil ik hem niet gunnen...
grtz
PS Sorry voor de weeral lange uitleg
- meis_lief
-
- Berichten: 496
- Geregistreerd: 15-02-04
- Woonplaats: Haren
Geplaatst: 03-06-04 00:11
Ik heb zelf wel wat ervaring met vrienden(geen relaties ofzo) die eigenlijk niet echt vrienden hebben en de hele dag om je heen hangen en alleen maar over zichzelf praten. 1 heb ik eruit gezet en gezegt dat ie weer mocht komen als ie een keer wat leuks had te vertellen. Hij komt nu nog wel in huis(woon in studentenhuis, allemaal vrienden van elkaar) maar dan voor andere mensen.
En tsja..verder werkt het vaak wel goed om alleen maar heel oppervlakkig te doen, en bij het uitgaan alleen maar hoi zeggen, verder niet, zeker niet als eerste heen gaan...
Ik zou zeker afleiding zoeken! Misschien met mensen afspreken van buiten de groep waar jullie beide mee omgaan?
Veel sterkte!!
- zotgat
- Berichten: 37
- Geregistreerd: 01-06-04
- Woonplaats: oost vlaanderen
Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-04 14:33
omdat ik der niet op gereageert heb, wou niet zo laag vallen als hem is der dus een deel mee weg omdat hij daar ook heeft bij zitten wenen enzo toen hij mij aant afkrake was en super aan het liege..
zou het kunnen dat hij schrik heeft dat ze het dan door zullen hebben dat hij tegen hun heeft zitten liegen?
pfffff, wanneer zal gerechtigheid geschieden??
grtz
- Amanda_T
- Berichten: 5953
- Geregistreerd: 01-07-01
Geplaatst: 03-06-04 15:32
. Je hebt gezegt dat je op dat moment geen relatie aankon, dat is heel eerlijk. Je hebt hem goed gesteund. En nu flikt hij je dit. Die depressei enz..daar heb je hem goed in geholpen, dus ik vind nie tdat hij je dit zomaar kan doen. Ik vond het zelf ook een super lange letterbrij Maar ik heb me er doorheen geslagen 
. Heel veel sterkte..
Pagina 1 van de 1