Zo noem ik meestal iets wat typisch voor mij is en niet al te snugger...
Maarreh, ik ging net pinnen (100,-) om voer te kunnen kopen voor Maestro.
Wil ik mijn zakken meusli en brok afrekenen, zit die f100,- niet in m'n portemonnee, m'n pinpas nog wel. Dus ik word eerst rood, dan wit en toen stamelde ik m'n verhaal tegen die jongen achter de kassa (andere mensen in de rij grinnikten een beetje dom) en maar met pin betaald.
Zoals ik al vermoedde was mijn geld keurig door iemand anders meegenomen, eigenlijk had ik niet eens hoeven gaan kijken, maar ach, je hoopt het toch.
Nu ben ik verdrietig en schaam me een beetje, heb ik gewoon met m'n gedachten ergens anders gezeten en f100,- weggegeven.
Ik hoop dat iemand het heeft gevonden die het heel hard nodig heeft of er in ieder geval iets goeds mee doet, ik zal er wel nooit achterkomen...