Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-05-04 15:31

Geplaatst: 10-05-04 15:31

Klara,
is het niet het makkelijkst om je over je angst voor spuiten heen proberen te zetten?

In overleg met je huisarts, stukje bij beetje, ik denk dat daar wel mogelijkheden voor zijn.

**Geplaatst**: 10-05-04 15:38

Geplaatst: 10-05-04 15:38

Klara, waarom ga je je niet eens verdiepen in Yoga bijvoorbeeld? Door hiermee bezig te zijn kun je je beter focussen op jezelf in plaats van op je pijn. En tja, die pijn, daar moet je doorheen als je kinderen wilt. Natuurlijk zullen er veel meer vrouwen zijn die hetzelfde voelen, maar als het echt zo verschrikkelijk zou zijn, dan zijn er 1.) geen kinderen meer, en 2.) nam niemand nog een tweede kind.

Let wel, hoe drukker jij je maakt, des te meer last zul je hebben tijdens een bevalling, want je werkt jezelf enorm tegen zo. Yoga kan je dan helpen ontspannen en niet te letten op die angst.

Ik ben er van overtuigd dat als je echt graag wilt, je ook het moeilijke gedeelte van een bevalling er voor over moet hebben. Helaas kweken we kindertjes nog niet in weckflessen.

Misschien klinkt ik wat hard, of emotieloos, maar Klara, als je zó graag kinderen wilt.... dan heb je daar alles voor over.

kop op, schouders er onder, hulp zoeken,praten met mensen en ervoor GAAN!!

**Geplaatst**: 10-05-04 15:44

Geplaatst: 10-05-04 15:44

Ellende schreef:
Klara,
is het niet het makkelijkst om je over je angst voor spuiten heen proberen te zetten?

sorrie hoor maar ik ben als klein kind zijnde weekelijks in mijn oren doorgeprikt(zonder verdoving ) sindsdien wel 10.000 x geprikt en ik weet dat t prikkie geen hol voorsteld maar als ik denk evt een spuit in mijn arm of waar dan ook te krijgen dan breekt t zweet me uit!!!

je kan leren leven met je angst, het enigzins onder controlle krijgen maar echt weg gaat t nooit ben zelf ook al jaaaaaaren bezig het enigste wat helpt is toegeven dat je die angst hebt (het gaat niet weg maar word wel n stuk minder!)
hoe rustiger je er zelf onder bent hoe minder pijn pijn doet
maar echt weg gaat die angst niet

ik begrijp je hoor !!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 15:49

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 15:49

gelukkig.
ikken ook maar 1 iemand die hetzelfde heeft als ik.
echt erg hoor.
met haar praat ik er ook wel over,maar ja,kom geen streep verder.
behalve dan dat je iemand hebt die precies hetzelfde heeft en je echt begrijpt.

Ik heb ook al een par keer op het punt gestaan dat ik wou stoppen met de pil,maar als het dan zo ver is denk ik toch maar weer: nee,innemen.

**Geplaatst**: 10-05-04 15:56

Geplaatst: 10-05-04 15:56

Natuurlijk krijg ik in het ziekenhuis ook dames die panisch zijn voor de bevalling.
Sommigen zijn het al voor die tijd net zoals jij en die hebben professionele hulp verlening gevonden in de vorm van een psycholoog ofzo.Deze komen ook wel eens mee tijdens een bevalling om de dames bij te staan.
Anderen die op het laatste moment panisch worden,kunnen we helpen met pijnstillers en zonodig wat valium.
Mocht het ziekenhuis het hebben is lachgas ideaal maar helaas hebben niet veel ziekenhuizen dit.
Bedenk wel dat alles wat bij jou ingespoten wordt ook bij de baby binnen komt en die het na de bevalling even moeilijk kan hebben.
Een ruggeprik lijkt heel wat ,maar er zit meer aanvast dan alleen een ruggeprik,vaak moet je ingeleid met een infuus en je moet een blaascatheter omdat je van onder niets voelt en dan niet kan plassen.
Verder wordt de medicijn pomp bij 8-9 cm ontsluiting afgezet net als de weeen op zijn hevigst zijn anders voel je de persweeen niet ,kan je niet persen en krijg jij EN de baby een vacuum bevalling.
In nederland moet je inderdaad een gegronde medische reden hebben voor een keizersnede.
Toch af en toe zien artsen zich wel eens genoodzaakt om deze reden er toch 1 te doen omdat ze beseffen dat als een vrouw compleet in paniek is het toch hierop uitdraait.
En dat ze daarna een flinke buikwond hebben en een paar maanden nodig hebben om te herstellen is dan de dames hun probleem.
Bij een keizersnede trouwens komen ook heel wat prikken kijken!
Als je je er niet overheen kan zetten,ook niet met profesionele hulp,dan zie ik het somber in.

**Geplaatst**: 10-05-04 16:33

Geplaatst: 10-05-04 16:33

klara schreef:
Ik heb ook al een par keer op het punt gestaan dat ik wou stoppen met de pil,maar als het dan zo ver is denk ik toch maar weer: nee,innemen.

de pil is ook niet alles hoor lees mijn topic morgen de uitslag maar
(pil is leuk voor een tijdje maar niet te lang)

**Geplaatst**: 10-05-04 17:16

Geplaatst: 10-05-04 17:16

[AM] morgen weer n uitslag

deze bedoel je nickyu?

Alleen snap ik niet wat jouw verhaal met de PIL te maken heeft?

**Geplaatst**: 10-05-04 23:38

Geplaatst: 10-05-04 23:38

Het lijkt mij ook verschrikkelijk om te moeten bevallen. Ik kijk weleens programma's met bevallingen, heel veel verschillende vrouwen, de een perst het kind met een zuchtje eruit en de ander krijst de hele boel bij elkaar..misschien is dat krijsen ook meer als ontlading en om kracht te zetten ofzo, want de pijn van de weeen schijnen erger te zijn dan het daadwerkelijke persen, heb ik van horen zeggen. Je hoort ook veel verhalen van vrouwen die van hun eerste kindje zelf heel makkelijk bevallen, dus ook jou kan dat gebeuren. Misschien helpt het je om op zwangerschapsyoga te gaan? Ik neem aan dat je daar oa leert hoe je het beste met je pijn kan omgaan en die kan omzetten in positieve energie? Onthoud een ding heel goed, als bevallen echt zo verschrikkelijk was geweest, dan zou de wereld vergrijzen en niemand meer een kind nemen. De vrouw vergeet na de geboorte al vrij gauw hoeveel pijn het deed denk ik, gewoon door een soort mechanisme, maar ook van geluk als jij je kindje in handen hebt..zoiets moois, wat je negen maanden bij je hebt mogen dragen, eigenlijk een voorrecht op die van mannen haha.
Ik hoop voor je dat je je wens straks groter word dan je angst en zoiets mag meemaken. Angst houd je ook alert he btw.

**Geplaatst**: 11-05-04 00:06

Geplaatst: 11-05-04 00:06

Beste Klara,

En kindje krijgen is niet zomaar een beslissing, en ik kan je vertellen, het komt altijd ongelegen. Als je klaar bent met je studie is er wel weer een andere reden om het uit te stellen.
Ik heb altijd gedacht: Ik rijd paard, paardrijdende dames kunnen geen kinderen baren dus moet ik wel een keizersnee! Leuk excuus hè! Maar het ging niet op, in tegendeel, door het paardrijden had ik zulke sterke buikspieren dat ik hem in een kwartier eruit had! (ik heb 1 zoontje)
Ook ik heb altijd gedacht dat ik niet tegen die pijn op zou kunnen en zag er heel erg tegenop. Nu, achteraf is het één van de mooiste dingen die ik gedaan heb (ondanks de pijn) en zou ik het voor geen goud ter wereld hebben willen missen.

Als je er echt zo mee zit kan je misschien het beste naar een psygoloog (hoe schrijf je dat?) gaan. Ik ben er ook geweest en het helpt om je ongeruste gevoel en angst een plekje te geven en toch te gaan doen wat je zo graag wilt.
Er bestaan volgens mij geen vrouwen die er niet bang voor zijn!!!
Praat er veel over en zet die bevalling uit je hoofd, stop met de pil en zie waar het schip strand! Bij mij duurde het 2 jaar! voor ik zwanger was.
Heel veel geluk ermee, ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.

**Geplaatst**: 11-05-04 00:13

Geplaatst: 11-05-04 00:13

Ik hoop me hier de komende 5 jaar (minstens) niet druk om te hoeven maken.
Maar mij lijkt bevallen ook niet echt een pretje.
De Bevalling mijd ik dan ook liever.
Het zijn ook meestal van die enorme aanstellers en ik zou me echt NOOIT voor zo'n programma lenen.
Ik heb trouwens wel heel erg hard moeten lachen om die Belgische vrouw die de hele tijd tegen haar man riep 'ik zie u graag, ik zie u graag, ik zie u graag' in heel snel tempo tussen het puffen door Haha!

Ik was trouwens een heel makkelijk kind met de bevalling. Was er binnen een kwartiertje uit. Mijn moeder heeft altijd de mooiste verhalen daarover. Ik sta nl ook met mijn blote billen als pasgeboren baby in de Libelle.

Maar ik wil wel 3 of 4 kinderen! Cool

Laatst bijgewerkt door Dorée op 11-05-04 00:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-05-04 00:21

Geplaatst: 11-05-04 00:21

DePennyBitch schreef:
[AM] morgen weer n uitslag

deze bedoel je nickyu?

Alleen snap ik niet wat jouw verhaal met de PIL te maken heeft?

mijn kanker komt door de pil (net als bij veel meer dames van mijn leeftijd momenteel die net als ik vrij jong zijn begonnen om hun menstruatie een beetje geregeld te krijgen
er staat in de bijsluiter dat je na een tijdje moet stoppen (weet ff niet meer hoelang na begin gebruik maar kijk de bijsluiter maar na) er staat alleen niet bij waarom nou daarom dus en dit is al langer bekent maar word nog vrij stil gehouden, nou niet door mij dus!!

en nu mag ik voorlopig geen kids krijgen
mijn zoontje is ondanks pil en condoom geboren (gebeurt wel vaker)
en dank god op mijn blote knietjes voor dit heerlijke ventje ik was zo'n 5 weken bezig met weeen en kreeg regelmatig te horen van we zien je vanavond wel komen (niet dus)
de heftige weeeen hebben wel 2 min geduurt (bijna iedere paar sec.een )en toen kreeg ik al persweeen (en totale ontsluiting vanaf de 1e perswee ben ik wel 6 min bezig geweest(t is dat ik tussen door moest stoppen)
dus ik heb hoe zeg je dat netjes een wereld worp gehad
de hele zwangerschap is ondanks vele al dan niet kleine (t is maar hoe je er tegen aan kijkt) mindere puntjes (misselijkheid last van je bekken hitte , gronische blaas en nierbekken ontstekingen dus ziekenhuis in uit in uit etcetc etc) een heeele mooie tijd je voelt je kindje groter worden en veranderen van houding met bepaalde muziek of onder de douche bv (ff terug pesten met al dat getrap van m)
ook ik ben bang voor pijn zeg maar gerust een regelrecht ras mietje
maar t is t dubbel en dwars waard

t enigste wat ik me bij jou nog afvraag is dat je bang was dat je vriend je zou verlaten als je niet (snel) een kind kreeg als je vertrouwen zo sterk is in de relatie...... wat nou als je geen kinderen kunt krijgen ???
en als die weg wilt doet tie dat toch wel met of zonder kinderen
als tie echt van je houd vind tie t misschien wel jammer geen kids maar zal die je er niet voor verlaten.............

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-04 08:14

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-04 08:14

ja,je hoord dat wel vaker toch?
dat 1 van de 2 kinderen wil, en de andere niet.
dat is wel even vol te houden (een paar jaar) maar ik denk dat als 1 van de 2 echt niet wil (kan) dat je relatie daar echt wel stuk op kan lopen ja.

Nu is er gelukkig nog niks aan de hand,hij heeft er alle begrip voor.

Ik ben trouwens ook erg
vroeg negonnen met de pil. nl toen ik 13 was al.
En niet omdat iker zo vroeg bij was hoor, maar omdat mijnmoeder dacht dat ik er vroeg bij was. (ik vond het eigenlijk wel makkelijk ook)

en peppiesan:
ik heb van de meeste mensen gehoord dat het de mooiste ervaring van hun leven was en dat ze het niet zouden willen missen.
Ik denk ook wel dat het dat is hoor, maar ja,die pijn he.

Idd misschien eens langs de dokter die me door kan verwijzen naar een psycholoog.
wat denken jullie
zou mijn dokter me doorverwijzen? komt het in zo'n extreme vorm vaker voor? of zal hijme vreemd aan kijken?

**Geplaatst**: 11-05-04 09:55

Geplaatst: 11-05-04 09:55

Ik begrijp je helemaal. Ik heb ook een ontzettende angst voor een bevalling. Maar ik denk dan ook altijd "Als het echt zoveel pijn zou doen, dan had iedere vrouw maar 1 kind"

En inderdaad de pijn is wel heftig maar je hebt dan wel iets heel kostbaars als resultaat. Dat is anders dan een spuit, waar je niets (zichtbaars) voor terug krijgt.

**Geplaatst**: 11-05-04 10:28

Geplaatst: 11-05-04 10:28

Een huisarts kan je doorverwijzen, maar je kan zelf ook contact opnemen met een 1elijns psycholoog. Ik denk dat het een hele goede stap is voor jou. Zo iemand kan je leren met je angst om te gaan en het om te zetten naar iets positiefs (een kindje krijgen)

En wat die pijn betreft: Ik heb het nooit geloofd, maar je vergeet het werkelijk! Op het moment dat de bevalling begint is alles heel eng, maar als je ermee bezig bent gaat het vanzelf.

Ik hoop ooit eens een BOKT geboortekaartje van je te lezen hier!!!!

**Geplaatst**: 11-05-04 11:25

Geplaatst: 11-05-04 11:25

Het is al een paar keer gezegt, maar ik adviseer het je ook.
Zoek hulp voor deze extreme angst bij een psygoloog.
Ik heb ook met angsten geleefd (niet voor hetzelfde als jij) maar het heeft me goed geholpen.
Ga ervoor meid, voordat er dingen gebeuren die je niet wilt en daar dan spijt van krijgt!!!

**Geplaatst**: 11-05-04 12:13

Geplaatst: 11-05-04 12:13

Het cliche van; als je het kind eenmaal in je armen houdt dan vergeet je de pijn, gaat lang niet altijd op. Ik heb zelf geen kids, maar de verhalen van mijn vriendinnen liegen er niet om. Ze vertellen dat de pijn nog steeds verschrikkelijk was toen het kind er eenmaal uit was. Bij eentje heeft de bevalling 2 dagen geduurd. Ze was bijna klaar om van het balkon af te springen zoals ze zelf zei.

Hier in Nederland overheerst altijd de mening; het moet natuurlijk zijn, dus het liefst thuis bevallen, en geen pijnstillers geven. Wat dat betreft kun je beter in Amerika of in Belgie bevallen. Daar doen ze niet zo zeurderig over pijnstillers en mag je wel in het ziekenhuis bevallen.

**Geplaatst**: 11-05-04 12:40

Geplaatst: 11-05-04 12:40

Succes met je angst, ik denk dat er niet direct een passende oplossing zal zijn en dat je er gewoon overheen moet groeien of misschien toch een kindje moet addopteren of iets dergelijks.... die kindjes hebben ook een lieve moeder nodig en dat ben je vast wel, je bent alleen een beetje bang! Succes ermee!!

**Geplaatst**: 11-05-04 12:43

Geplaatst: 11-05-04 12:43

Ja maar dat zijn ook geen voorbeelden Scum, hoevaak gaat het nou fout bij alle totale bevallingen?

Als je het echt wilt, heb je er alles voor over; dan maar pijn! Probeer jezelf er gewoon eens over heen te gooien. Ik snap namelijk niet dat als je per ongeluk zwanger zou raken, het ineens wel wilt, en andersom niet?
Zo bang ben je dus schijnbaar ook weer niet.

**Geplaatst**: 11-05-04 12:47

Geplaatst: 11-05-04 12:47

Ik hoef zelf geen kids, en dat heeft meer redenen dan alleen de pijn Charlotte.
Maar waarom zouden dit geen geldige voorbeelden zijn? Uit mijn kennissenkring heb ik slechts 1x gehoord dat een bevalling "fijn" verliep. Voor de rest allemaal van die horrorverhalen. Een pijnlijke bevalling wil niet automatisch zeggen dat er iets fout gaat tijdens de bevalling. Het is nou eenmaal iets wat veel pijn doet. Laatst heb ik een artikel gelezen over redenen waarom vrouwen geen kinderen wilden. En de angst voor de bevalling stond in de top 3. Schijnbaar kunnen veel vrouwen zich daar toch niet overheen zetten, hoe graag ze het ook willen.

**Geplaatst**: 11-05-04 13:50

Geplaatst: 11-05-04 13:50

maar Scum, zeggen die moeders uit jouw kennissenkring dan ook dat ze achteraf er liever niet aan begonnen waren?

**Geplaatst**: 11-05-04 13:54

Geplaatst: 11-05-04 13:54

t probleem bij bevallen lijkt me dat je die gevoelens van blijdschap niet van te voren hebt, maar wel de angst voor de pijn
kep t zelf ook, ben nog maar 19, en wil denk ik heel graag kinderen
maar bevallen, brrrrrr
moet er niet aan denken

en ik wil wat dat betreft als ik ooit zwanger wordt, in t ziekenhuis met veel lachgas of ruggeprik of wat voor verdoving dan ook bevallen

dus je bent zeker niet de enige

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-04 13:57

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-04 13:57

Charlotte schreef:
Ja maar dat zijn ook geen voorbeelden Scum, hoevaak gaat het nou fout bij alle totale bevallingen?

Als je het echt wilt, heb je er alles voor over; dan maar pijn! Probeer jezelf er gewoon eens over heen te gooien. Ik snap namelijk niet dat als je per ongeluk zwanger zou raken, het ineens wel wilt, en andersom niet?
Zo bang ben je dus schijnbaar ook weer niet.

ik wil het zo graag, maar omdat ik weet dat het erg veel pijn gaat doen, durf ik de stap niet te zetten.
Stel nou dat het perongeluk gebeurd, dan is het toch al zo en hoef ik die beslissing niet te nemen of ik pijn wil of niet,want dan is het toch zo.
en abortus hoef ik niet aan te denken.

Ik kan het wel begrijpen als je het niet snapt hoor.
het is misschien een beetje krom ook.
maar zolang als ik nog moet beslissen of ik zwanger wil worden of niet (wat ik dus eigenlijk wel wil....), blijf ik het een hele moeilijke beslissing vinden.
Als het nou "gewoon gebeurd" hoef ikdie beslissing niet tenemen.

**Geplaatst**: 11-05-04 14:01

Geplaatst: 11-05-04 14:01

juval schreef:
maar Scum, zeggen die moeders uit jouw kennissenkring dan ook dat ze achteraf er liever niet aan begonnen waren?

Ja, dat zeggen ze. Ze houden echter wel zielsveel van hun kinderen hoor. Maar eentje heeft er idd gezegd; als ik dit geweten had dan... Ze wil ook nooit geen andere kinderen meer.

**Geplaatst**: 11-05-04 14:12

Geplaatst: 11-05-04 14:12

Scum"]
[quote="juval schreef:
maar Scum, zeggen die moeders uit jouw kennissenkring dan ook dat ze achteraf er liever niet aan begonnen waren?

Ja, dat zeggen ze. Ze houden echter wel zielsveel van hun kinderen hoor. Maar eentje heeft er idd gezegd; als ik dit geweten had dan... Ze wil ook nooit geen andere kinderen meer.
[/quote]
Ik heb zelf een horrorbevalling van twee dagen gehad en ja het was niet leuk en ja het doet erg veel pijn. Maar om nou te zeggen als ik dit geweten had....dan is er meer aan de hand. Iedere vrouw maakt automatisch een soort regressie door na de bevalling waardoor je vergeet hoe erg het was. Anders waren we allang uitgestorven.

**Geplaatst**: 11-05-04 14:31

Geplaatst: 11-05-04 14:31

Ik heb geen ervaring met bevallen, maar er zijn zo ontzettend veel mensen op de wereld! Die zijn allemaal eens geboren.

Het is iets wat bijna iedere vrouw een keer meemaakt.

De angst voor pijn lijkt me echt verschrikkelijk, maar stel dat je eens een ongeluk krijgt, of je wordt ziek? Dan kom je ook in het ziekenhuis terecht.

En als je echt heel erg veel pijn met de bevalling, dan wil je denk ik graag een ruggenprik! Als dat je helpt.

Het is moeilijk hoor, ik ben zelf ook panisch voor injecties. Voor geen goud zou ik een injectie nemen.

Je moet het gewoon proberen als je het zo graag wilt en het gewoon over je heen laten komen, dan valt het misschien best wel mee. Nu in ieder geval nog niet druk gaan maken over pijn en bevallen.

Ik denk dat als je 9 maanden met een dikke buik hebt rondgelopen en als de weeen zijn begonnen, dat je dan misschien wel blij bent dat je mag bevallen!

Veel succes ermee, ik hoop dat je over je angst heen komt