Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-05-04 23:23

Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-04 23:23

ja,iedereen heeft het over na de geboorte,maar zo ver ben ik dus nog lang niet.
ik ben bang voor wat er voor de geboorte is.....

**Geplaatst**: 09-05-04 23:25

Geplaatst: 09-05-04 23:25

klara"]
gelukkig heb ik nooit geen menstruatie pijn,dus zo kan ik het ook niet beoordelen.
misschien heeft iemand anders nog een voorbeeld van pijn wat lijkt op een wee?
[/quote]
Hmm.. hele heftige buikramp dan ?! Waarbij buikkramp wel weer een beetje anders aanvoelt !
Rij je ook paard ?? Ik had een dag na de geboorte van de eerste, best wel spierpijn in m´n bovenbenen.
Ik voelde me net een soort John Wayne ! Dat was trouwens geen ramp hoor, eerder een beetje lastig .
[quote="klara schreef:
ja,iedereen heeft het over na de geboorte,maar zo ver ben ik dus nog lang niet.
ik ben bang voor wat er voor de geboorte is.....

Wat vóór de geboorte is, is eigenlijk alleen maar leuk Bloos!

!

Nee, zonder gekheid, Ik ben bijv. zelf bij beide kinderen geen minuut misselijk geweest, maar als je dat wel zou zijn, is dat eerder lastig als pijnlijk te noemen Knipoog

.
Een echo laten maken, is ook niet pijnlijk, alleen maar vreselijk leuk

! Het heeft ook nog eens het grote voordeel, dat je dan ook ziet waarvoor je dit allemaal doet !

Laatst bijgewerkt door Sterre op 09-05-04 23:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-05-04 23:29

Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-04 23:29

ja,ik rijd ook paard.
ennuh, buikkramp aaaiii.

*zucht* ik denk dat jullie moe worden van mij, anders ik wel.

**Geplaatst**: 09-05-04 23:37

Geplaatst: 09-05-04 23:37

het is heel moeilijk om uit te leggen hoe een wee precies voelt. Inderdaad menstruatiekramp, of buikkramp, je voelt het opkomen, dat duurt dan een paar seconden, en dan ebt het weer weg. En dat gebeurt dan om de paar minuten en wordt steeds heviger.
Tijdens de bevalling maakt je lichaam ook adrenaline en endorfine aan, wat die stoffen helemaal precies doen kan ik niet uitleggen, maar het helpt wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-05-04 23:39

Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-04 23:39

ja, die endorfine dat is een soort natuurlijke pijnstiller die je lichaam zelf aanmaakt,als je niet te veel adrenaline in je bloed krijgt door de spanning/angst

**Geplaatst**: 10-05-04 00:14

Geplaatst: 10-05-04 00:14

Misschein dat je door die enorme angst zou kunnen vragen om een keizersnede ,dan ben je je niet zo van de bevalling bewust.
Ik kan er weinig over zeggen.
Had heel graag kinderen willen hebben, maar het is helaas niet voor me weggelegt heeft de natuur beslist.
Misschien dit dat jou wat kan aandrijven......
Dat er mensen zijn zoals ik (ook kleinzerig) die het enorm graag hadden gewild ondanks even het mindere aspect van het bevallen, maar geen kinderen KUNNEN krijgen.

Sterkte en ik hoop dat je snel een beslissing kunt nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 00:16

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 00:16

ja,ook daardenk ik wel eens aan hoor.
erzijn zoveel mensen die geen kinderen kunnen krijgen en ik kan het wel maar ik durf het niet.....

**Geplaatst**: 10-05-04 00:21

Geplaatst: 10-05-04 00:21

misschien is adoptie dan een optie?

**Geplaatst**: 10-05-04 00:27

Geplaatst: 10-05-04 00:27

Ik heb 3 kinderen.
De zwangerschap vond ik erg leuk.De bevalling uiteraard wat minder,maar ach...achteraf viel het eigenlijk wel mee.
De weeen zijn wel te doen;die zijn vrij goed op te vangen/weg te puffen.
Alleen de echte uitdrijving zeg maar is pijnlijk.Maar dat is vrij snel voorbij.
Verder voel je van inknippen,als het goed gebeurd helemaal niets.
Ik had van te voren echt van die heggeschaar beelden voor mijn ogen

.Toen de VK zei ik ga je een knipje geven,heb ik mijn ogen dicht gedaan en flink geperst,''knip'' en daar was mijn dochter.Het enige wat ik toen dacht was:had je dat niet eerder kunnen doen?Ik heb er niets van gevoeld!!
Als je het graag wilt,probeer je er dan overheen te zetten.
Je krijgt er veel moois voor terug

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 00:27

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 00:27

ja,daar heb ik ook al eens aan gedacht, maarja, als je zelf gezond bent.....
en ik zou het zwanger zijn niet willen missen,dat lijkt me geweldig, maar die laatste dag,daar ben ik echt bang voor.

**Geplaatst**: 10-05-04 00:30

Geplaatst: 10-05-04 00:30

Wat ik bij de eerste voor ogen had,was:het zit er in,het moet er uit.
Als ik het niet kan,dan halen ze het wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 00:35

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 00:35

tja,kimmes, helaas kan ik er niet zo makkelijk over denken.
en dan heb ik ook nog gehoord dat als je ingeknipt wordt of inscheurd, dat ze dat moeten hechten en dat ze de bovenste laagwel kunnen verdoven, maar het binnenste niet.
lijkt me ook erg pijnlijk

**Geplaatst**: 10-05-04 00:35

Geplaatst: 10-05-04 00:35

Wanneer je eenmaal 'in' je weeën zit, voel je verder niets. Ik ben ook als de dood voor naalden en pijn, maar heb tijdens mijn bevalling een infuus en later een ruggeprik gehad. Ik ben ook nog ingescheurd, maar van al die dingen heb ik helemaal niets gemerkt. Mijn bevalling was behoorlijk kl0te, maar ik heb er niets aan over gehouden, ben nog steeds bang voor naalden en voor pijn Haha!

Ik denk dat niets wat wij zeggen jou van je angst af zal helpen.

**Geplaatst**: 10-05-04 00:36

Geplaatst: 10-05-04 00:36

klara schreef:
tja,kimmes, helaas kan ik er niet zo makkelijk over denken.
en dan heb ik ook nog gehoord dat als je ingeknipt wordt of inscheurd, dat ze dat moeten hechten en dat ze de bovenste laagwel kunnen verdoven, maar het binnenste niet.
lijkt me ook erg pijnlijk

Ook het hechten heb ik helemaal niets van gevoeld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 00:41

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 00:41

nee,lis,daar ben ikook bang voor,maar ik had gehoopt dat er nog meer mensen waren die hetzelfde hebben als ik.
en ik wil weten hoe zij dat dan oplossen of daarmee omgaan.
en of ze uiteindelijk toch nog kinderen hebben gekregen.

ik vraag me af of er wel mansen zijn hier op bokt die net zo bang zijn hiervoor als ik?

**Geplaatst**: 10-05-04 00:43

Geplaatst: 10-05-04 00:43

Ik was altijd als de dood voor operaties en bij het woord 'ruggeprik' krijg ik nog steeds kriebels.
Ik heb er nu echter 2 keer eentje gehad en er maar nauwelijk iets van gevoeld, ze verdoven de huid eerst en dat voel je als een heel klein prikje. De ruggeprik zelf voel je zowat helemaal niet meer, het enige wat je voelt is dat je benen heel warm worden,
echt heel lekker Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 00:49

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 00:49

ja,maar dan krijg je een holle naald in je rug mnet daarin nog een naald toch?
jakkie,allen het idee al..

**Geplaatst**: 10-05-04 01:01

Geplaatst: 10-05-04 01:01

klara schreef:
nee,lis,daar ben ikook bang voor,maar ik had gehoopt dat er nog meer mensen waren die hetzelfde hebben als ik.
en ik wil weten hoe zij dat dan oplossen of daarmee omgaan.
en of ze uiteindelijk toch nog kinderen hebben gekregen.

ik vraag me af of er wel mansen zijn hier op bokt die net zo bang zijn hiervoor als ik?

Nou, die angst herken ik wel, maar mijn zwangerschap kwam onverwacht, dus ik heb me bij voorbaat niet druk hoeven maken. En ja, het kind zat erin, dus moest er ook uit.
Ik heb me de weken voor de bevalling wel heel erg bang gevoeld voor wat komen ging en heb denk ik onbewust zelf de bevalling zo lang laten duren, door mijn angst. Maar zoals ik al zei; toen het eenmaal bezig was heb ik behalve de weeën echt niets gevoeld. Ook niet na die tijd. De eerste keer plassen nadien, was minder fijn Haha!

maar dat zijn meer ongemakken dan echt pijn.

**Geplaatst**: 10-05-04 06:09

Geplaatst: 10-05-04 06:09

Ik had nooit zo'n kinderwens en als ik alleen al dacht aan een bevalling werd ik spontaan duizelig. (Ik kan absoluut niet tegen pijn, doodsbang voor tandarts e.d.). Toen ik onverwachts zwanger werd zei ik ook in eerste instantie doe mij maar een keizerssnede... Maar gelukkig duurt een zwangerschap 9 maanden en in die tijd kan je een beetje wennen aan het idee. Ik heb het helemaal vrij gelaten en op een gegeven moment dacht ik als al die mensen en dieren het kunnen, waarom zou ik het dan niet kunnen. We moesten uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat ik 2 weken overtijd was en ingeleid moest worden. Lucas is gewoon via natuurlijke weg geboren (met een beetje hulp van de gynacoloog) en ik kan je vertellen dat het hard werken was maar die pijn, die ben ik echt vergeten. Die zal er best geweest zijn maar ik weet het niet meer. Voor mijn gevoel viel het allemaal wel mee.

Ik denk ook dat een zwangerschap voor iedereen anders is, dat je er niets aan hebt om verhalen te horen van anderen en te lezen hoe verkeerd en pijnlijk het allemaal kan zijn. Er zijn heel veel cursussen om te leren ademhalen etc. Dat heb ik zelf overigens juist niet gedaan omdat ik het aan 'mezelf' heb overgegeven en het op eigen kracht wilde doen. Is mij goed bevallen. Wat een woordkeus Haha!

**Geplaatst**: 10-05-04 08:53

Geplaatst: 10-05-04 08:53

Ik was als de dood voor een bevalling maar wilde wel graag kinderen. Ik heb bij de eerste een rot zwangerschap gehad met bekkeninstabiliteit met na de bevalling een jaar revalidatie. Bij de tweede geen last van gehad. Wel waren de bevallingen erg zwaar. En toch wil ik over een half jaar voor de derde gaan. Die pijn bij de bevalling ben je zo vergeten en als je er middenin zit denk je maar aan 1 ding: Dat kind moet er uit, hoe dan ook. En die kracht heb je!

**Geplaatst**: 10-05-04 09:05

Geplaatst: 10-05-04 09:05

Ik ben ook altijd bang geweest,om die reden wilde ik ze ook niet,maar toen ik onverwachts zwanger raakte moest het er toch van komen.
In het begin van de zwangerschap dacht ik er nog vaak aan,maar dat werd eigenlijk steeds minder naar mate de zwangerschap verliep.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is,als het moment er is denk je niet meer aan je angst,ik heb echt een hele zware bevalling gehad,ik had 20 hechtingen,waarvan ik het hechten niet gevoeld heb dankzij een verdoving,en het inknippen heb ik ook niks van gevoeld.

Achteraf kan ik zeggen,je zit in een roes,je denkt dan niet aan je angsten,en ik ga voor de tweede dus zoveel pijn heeft het niet gedaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 10:24

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 10:24

ja, daar hoop ik ook nog steeds op, dat ik onverwachts zwanger wordt.
ik zou nooit een abortus laten plegen, dus dan zal ik wel moeten bevallen.

maar ja, als je niet onverwachts zwanger wordt, gaat die vlieger ook niet op he.

ik hoop dat over 4 jaar als ik klaar ben met mijn opleiding, dat mijn kinderwens zo groot is, dat ik dus ook denk," ïk doe het gewoon"

maar ondertussen wordt ik er steeds ongelukkiger door.
zeker als je ziet dat je vrieden,familie en je kennissen allemaal wel aan kinderen beginnen.
en als er dan weer 1 geboren is denk ik elke keer" zei heeft het toch ook gedaan,waarom zou ik dat niet kunnen"
en dan ga ik maar weer stil in een hoekje zitten huilen.

**Geplaatst**: 10-05-04 10:30

Geplaatst: 10-05-04 10:30

Kinderen krijg je niet cadeau zei mijn huisarts en dat is ook zo! Ik zie alleen niet het verschil in onverwacht zwanger raken en bewust als je insteek is dat je dan wel zal moeten bevallen. (dat dacht ik nl ook en zo is het ook)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-04 10:41

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-04 10:41

ik snap wat je bedoeld Faye,maar als ik perongeluk zwanger wordt, dan hoef ik die beslissing niet meer te nemen of ik het wel doe of niet. snap je?

Nu ik die beslissing nog steeds zelf in de hand heb, ben ik zo bang voor het bevallen, dat ik gewooon niet zwanger durf te worden.
en dan zie je om je heen wel eens mensen ongewenst zwanger worden, en dan denk ik"had ik dat maar, dan hoef ik die beslissing niet meer tenemen.

Ik weet niet of je het begrijpt, maar ik ben er zo bang voor dat ik niet durf te stoppen met de pil.

**Geplaatst**: 10-05-04 10:46

Geplaatst: 10-05-04 10:46

Bij mij was de wens naar een kind sterker. Ik dacht, die bevalling is nog zo ver weg.........(en een zwangerschap duurt ook heeeel lang )