Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-05-04 13:06

Geplaatst door de TopicStarter: 06-05-04 13:06

Dat is ook zo Marga V.
Maar ik heb in de afgelopen maanden al een paar dromen uit laten komen.
Het probleem is ook dat ik in deze relatie, in het hoogtij van de ICT, de meest belachelijke dingen kon doen op financieel gebied. Daardoor heb ik al veel dromen waar kunnen maken, iig diegenen die geld kosten.

Mijn moeder wilde ook al dat ik eens twee weken gewoon lekker thuiskwam en dat leek me zaaaaaalig. Maar ja, ik heb een eigen stal, staan momenteel 11 paarden, waarvan iedere dag 5 te rijden. Ook nog twee schoolgaande kinderen, en de familie net te ver weg om dat allemaal te kunnen mannen. Daar is gewoon geen mogelijkheid voor.

En ik voel me ook niet bepaald neerslachtig ofzo...eerder het tegendeel. Ik vermaak me opperbest, voel me alleen een beetje verdwaald onderweg en een grote egoist.

**Geplaatst:** 06-05-04 13:07

Geplaatst: 06-05-04 13:07

Misschien heb je je doelen te gemakkelijk kunnen bereiken of zo. Misschiein gebeurt hetzelfde wel met mij. Ik heb straks paarden aan huis en ook mijn bedoeling is het om een kleine pensionstal te beginnen. en dan heb ik eigenlijk ook zo'n beetje alles wat ik hebben wil.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 06-05-04 13:51

Geplaatst: 06-05-04 13:51

Ik begrijp wat je bedoelt heb er ook mee gezeten.

Je bent 16 jaar en je wil niets liever een vriendje je denk tegen de tijd dat je 22 bent ga je trouwen en 25 jaar kinderen. Je krijgt idd dat vriendje het gaat goed langzaam ga je niet meer uit en doe je bepaalde dingen al heel volwassen ipv lekker te stappen enz... En dan opeens is het op dan merk je toch dat het niet is wat je wilt. Je weet het nog niet je gaat zoeken je gaat dingen doen je je nooit of weinig gedaan hebt. Je ontdekt een andere kant van jezelf misschien wel de ware zelf. Je merkt wat je hebt gemist en wil het snel inhalen af en toe te snel.

Wordt dit jaar 33 en ik ga me steeds beter voelen weet nu wat ik wel en niet wil. Leef vrij en blij tuurlijk mis je af en toe die geborgenheid wel maar ja kan niet alles hebben. Heb wel een vriend maar die zie ik niet veel hij is vaak op pad maar als we samen zijn is het leuk en goed zoals we het willen. Heb al ontdenkt dat ik geen kinderen wil ben er de persoon niet voor. Heb schrik met mijn dieren en mijn vriend zo waarom zou ik het veranderen. De rust vinden in mezelf was het belangrijkste. Wat de toekomst brengt ik zie het wel leef nu (zie onderschrift).

Roy:
Uit elkaar gaan is niet makkelijk alles behalve het is ook niet leuk maar soms moet je dingen doen die niet leuk zijn maar wel beter voor beide partijen. Ik merk ook dat veel relaties stuk gaan na 3 tot 5 jaar oke niet leuk maar als het het niet is waarom doorgaan?. Voor de buitenwereld.
Jullie doet de dingen ook snel ik hoop dat het een goede keuze is voor jullie beide. Ik zeg niet dat het te vroeg is maar denk het wel hopelijk kunnen jullie over 15 jaar zeggen dat het wel goed was. Ook al heb je nu een vaste relatie blij wel leven en doe leuke dingen die vrije mensen van jou leeftijd ook doen.

Leef en Strijd vergeet het einddoel Maak de reis
tem je angst en hou je dromen niet gevangen
adem vrij alles gaat voorbij wat niet geniet dat gaat verloren voor altijd ♥

Leef en strijd - 3JS

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-05-04 15:19

Geplaatst door de TopicStarter: 06-05-04 15:19

Prisca, je beschrijft het precies zoals het bij mij nu voelt! OK dan!

Ik kijk nu ook naar mn nichtje: samenwonen, kindje, allebei begin 20...denk ik...o,o meisje toch!!!! Ik had het ook, wilde het ook, maar jeeee...wat heeft het me nu opgebroken...
Ik hoop dat het voor anderen wel degelijk werkt, maar in mijn vriendenkring is het schering en inslag momenteel. En allemaal jarenlange relaties, wat 'het' uiteindelijk toch niet is.

**Geplaatst:** 06-05-04 15:33

Geplaatst: 06-05-04 15:33

Ik hoop toch dat je uiteindelijk er in zal slagen om van dit gevoel af te komen en er een goed huwelijk aan overhoudt.

De hond is de betere mens

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-05-04 15:52

Geplaatst door de TopicStarter: 06-05-04 15:52

Ik weet zelf niet bepaald wat ik moet hopen...

**Geplaatst:** 06-05-04 16:06

Geplaatst: 06-05-04 16:06

Misschien moet je wel niet op iets bepaalds hopen Suzanne... stel jezelf gewoon open voor de gesprekken en gaanderweg ontdek je 'vanzelf' wel welke weg je wil gaan bewandelen. Wat er ook gebeurt en hoe het ook gebeurt... het belangrijkste is dat JIJ weer echt gelukkig gaat worden... en hoe je dat bereikt merk je vanzelf. Lachen

Er leiden meer wegen naar Rome he... Knipoog

Zie het maar als een avontuur dat je met jezelf aan gaat. Je bent iig nog te jong om in een sleur te blijven hangen dus het is goed dat je daar wat aan wil doen, maar het kan alle kanten op hoor.

**Geplaatst:** 06-05-04 16:11

Geplaatst: 06-05-04 16:11

suzanne schreef:
Ik weet zelf niet bepaald wat ik moet hopen...

Gewoon, dat je een gelukkig mens wordt zonder al te hoge offers te moeten brengen voor wie dan ook.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 06-05-04 16:44

Geplaatst: 06-05-04 16:44

Sypheron schreef:
Dan hebben die het ook niet lang volgehouden... Als je nagaat dat je in je leven gemiddeld zeker nog 4 tot 5 van die periodes hebt... zou dat dan ook betekenen 4 of 5 scheidingen?
Ik snap echt niet wat er tegenwoordig aan de hand is... zoveel mensen die gaan scheiden, het wordt mensen gewoon veel te makkelijk gemaakt... daarnaast denken mensen er ook te makkelijk over en handelen de meeste mensen veel te impulsief!

Helemaal niet mee eens. En scheiden is al moeilijk genoeg. Als de wet ook nog eens dwars zou liggen? Jij suggereerd dat mensen meer hun best moeten doen om bij elkaar te blijven. Dat je je best moet doen snap ik, maar waarom zou je dat doen en voor wie, als je er geen zin meer in hebt?

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 06-05-04 16:50

Geplaatst: 06-05-04 16:50

suzanne schreef:
Prisca, je beschrijft het precies zoals het bij mij nu voelt!

Ik kijk nu ook naar mn nichtje: samenwonen, kindje, allebei begin 20...denk ik...o,o meisje toch!!!! Ik had het ook, wilde het ook, maar jeeee...wat heeft het me nu opgebroken...
Ik hoop dat het voor anderen wel degelijk werkt, maar in mijn vriendenkring is het schering en inslag momenteel. En allemaal jarenlange relaties, wat 'het' uiteindelijk toch niet is.

Dit roep ik ook al jaren dat het ongezond is. Wil niet betekenen dat het niet niet goed kan gaan. Maar erg verstandig is het per saldo niet. Lange relaties op jonge leeftijd; je mist een hele hoop wat je later op kan gaan breken...

Dit en nog eens vroeg kinderen krijgen is helemaal een triets aangelegenheid in wording. En nog erger: jonge moeders vaak niet de juiste baggage mee kunnen geven. Helemaal als de ouders van de moeder erin geen of te weinig rol erin speelt.

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 06-05-04 16:53

Geplaatst: 06-05-04 16:53

suzanne schreef:
Ik weet zelf niet bepaald wat ik moet hopen...

NIET doen gewoon leven en alles op je af laten komen. Tuurlijk gaat het met vallen en opstaan maar dat is nu het leuke. Je moet dromen hebben en of het lukt die dromen te verwezenlijke merk je vanzelf.

Ben ook lang bezig geweest met wat ik nu wilde nu ik het weet is het makkelijker ik was niet aan het zoeken maar opeens had ik het. Zoeken helpt al helemaal niet daar wordt je erg ongelukkig van (ik in ieder geval).

Sluit me verder HELEMAAL aan wat prima hiervoor zegt is gewoon heel herkenbaar.

Leef en Strijd vergeet het einddoel Maak de reis
tem je angst en hou je dromen niet gevangen
adem vrij alles gaat voorbij wat niet geniet dat gaat verloren voor altijd ♥

Leef en strijd - 3JS

**Geplaatst:** 06-05-04 17:14

Geplaatst: 06-05-04 17:14

Waarom blijven mensen maar bij elkaar, terwijl ze zich er eigelijk poedersuiker bij voelen? Ze gaan tot het uiterste in de bandbreedte van hun relatie en van zichzelf, Om te vergoeilijken en draagbaar te maken dat ze nog in een relatie zitten. Waarom? Omdie ander niet te kwesten? Omdat het veilig is? Angst voor het onbekende. Of omdat het maar makkelijker is om bij die gene te blijven?

Bij een relatie blijven waar je diep in je hart eigelijk vanaf wil, om wat voor reden dan ook, komt heel vaak voor.....
Lange relaties op jonge leeftijd wil ik vergelijken met stoppen met de verslaving sigaretten roken.

Het is op het moment, nu, makkelijk om door te blijven roken, omdat stoppen moeilijker is over iets langere termijn. Dit is ook de enige reden waarom mensen blijven door roken (anders zou iedereen meteen stoppen)!! Maar op langere termijn ga je inzien dat stoppen beter voor je is, ondanks dat je op korte termijn er veel 'last' van hebt (ontwenning). En dus kies je er toch voor (beter laat dan nooit) om te stoppen met roken. Meestal is dat 'laat' van: had ik maar, want nu voel ik me (na een half jaar stoppen) helemaal top!!
Maar sommige mensen blijven hun hele leven roken en denken dat ze het lekker vinden..

Dus beginnen met roken op jonge leeftijd is net als relaties op jonge leeftijd, om lange termijn nekken ze je, maar toch blijven mensen het doen Knipoog

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 06-05-04 17:19

Geplaatst: 06-05-04 17:19

Ik ben 30 geworden onlangs... maar heb er helemaal geen last van. Mijn omgeving des te meer, die willen mij er iedere dag aan helpen herinneren dat ik toch "al" 30 ben en dus normaal moet gedragen....

Heb ik niet zo'n last van, ik ben wie ik ben en that's it. Ik ga me niet zus of zo gedragen omdat dat hoort.

Wel zijn de eerste rimpels zichtbaar aan het worden vrees ik... Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-05-04 18:33

Geplaatst door de TopicStarter: 06-05-04 18:33

Ben het echt helemaal met je eens Prima! Zo is het bij mij precies op het moment.

Als je aan zo'n relatie begint valt iedereen over je heen, maar je denkt het wel even te weten. Daarom zet je toch door. En heel langzaam, maar toch echt zeker, begint het kwartje te vallen, dat niet JIJ gelijk had, maar de rest van de wereld!!!!

Maar ja, dan zit je inmiddels vast aan huis (met bijbehorende hypotheek!), kind en dier....en probeer dan maar eens een uitweg te vinden. Dus je vecht en doet je best. Maar dat heeft geen bevredigende uitwerking. Dus probeer je je geluk ergens anders te vinden en in andere situaties, je denkt: als ik dat maar doe, dan voel ik me weer mezelf, dan komt het weer goed. Maar ook dat blijkt niet echt te werken. Dus ja...wat doe je dan...?
Dan kom je op een kruispunt en hol je daar op het midden van links naar rechts en van boven naar beneden en steeds weer terug naar dat midden, waar je nog lekker kunt twijfelen. Liefst wil je dat je niet hoeft te kiezen, dat een ander dat voor je doet.
Maar dit is het moment in het leven dat je het echt zelf moet doen.
Als je al op jezelf bent geweest is dat misschien weer anders, maar ik ben lekker makkelijk van het ene opgemaakte bedje in het andere gerold.
Nou hebben we de afgelopen jaren heel wat voor onze kiezen gehad, dus ik red me wel, maar toch...heb nu echt het gevoel dat ik het zelf moet doen...en dat bevalt me ook wel eigenlijk...

**Geplaatst:** 06-05-04 19:02

Geplaatst: 06-05-04 19:02

suzanne schreef:
Maar ja, dan zit je inmiddels vast aan huis (met bijbehorende hypotheek!), kind en dier....en probeer dan maar eens een uitweg te vinden. Dus je vecht en doet je best. Maar dat heeft geen bevredigende uitwerking. Dus probeer je je geluk ergens anders te vinden en in andere situaties, je denkt: als ik dat maar doe, dan voel ik me weer mezelf, dan komt het weer goed. Maar ook dat blijkt niet echt te werken. Dus ja...wat doe je dan...?

Heel herkenbaar.
Ik kwam tot de conclusie dat ik voor mezelf moest kiezen, ook al deed ik daar mijn kind en mijn ex heel veel pijn mee.
Ik heb echt alles geprobeerd om het te laten werken, maar als het niet lukt dan komt het antwoord vanzelf. Ik denk dat je gewoon moet doen wat je hart je ingeeft. Dan is het altijd goed.
Succes.

זכור

**Geplaatst:** 06-05-04 23:31

Geplaatst: 06-05-04 23:31

Eigenlijk Suzanne, weet je heel goed wat je wilt en wat het beste voor je is. Je moet alleen nog maar de moed zien te vinden om het ook uit te voeren want dat is niet iets dat je zomaar even doet, zeker niet in jouw situatie.
Dus neem er de tijd voor en tot die tijd ben je natuurlijk van harte welkom in Almere!

**Geplaatst:** 06-05-04 23:48

Geplaatst: 06-05-04 23:48

Ik ben nu 31, en heb sinds mn 19/20e een relatie met mijn man, (mn eerste vriendje), inmiddels zijn er 2 kinderen, zijn we aan ons 2e huis bezig en mn 5e vaste (*leuke!) baan, en is mn paardenhobby nogal in het slop geraakt.
Ik denk niet dat ik echt veel gemist heb, doordat ik zo jong al een vaste relatie ben aangegaan.... tenminste ik voel het niet als een gemis. Ik was toch al nooit zo'n feestbeest en de disco of kroeg kan me niet echt boeien.

Wat ik de laatste tijd wel heb is een nogal onrustig en ongedurig en ongeduldig en ontevreden gevoel.... ik weet niet meer zo goed wat ik wil met de toekomst,
weer een eigen een paard, of een pony voor de kinderen....
een derde kindje, ik zou wel willen, maar manlief niet...
een huis met gelegenheid voor paarden, of ons huis verbouwen.....
een betere baan, of geen baan en me helemaal op de kinderen richten... toch die 10 kilo afvallen... of toch maar zo laten.

Gelukkig heb ik wel een heel stabiele relatie, wat dat betreft absoluut geen twijfels. Dat gaat heel goed.

Maar ook ben ik best bang af en toe.... tot nu toe heb ik heel weinig tegenslagen gehad in mn leven, alles gaat me vrij gemakkelijk af en komt me op een of andere manier aanwaaien. Ik ben bang hoe het zou zijn als ik wel een keer tegenslag te verduren krijg.

[IM] Zoëy, onze gouden stippelpony

don't bite the hand that feeds you

**Geplaatst:** 07-05-04 08:24

Geplaatst: 07-05-04 08:24

En je weet dat uitstellen geen zin heeft, omdat je het onvermijdelijke al hebt verkozen.. kiezen voor jezelf kan per definitie niet lijden tot ongeluk. Je kan er alleen maar beter van worden, let maar op!

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 07-05-04 09:14

Geplaatst: 07-05-04 09:14

Nou volgens mij heb ik daar nu ook al last van. En ik ben nog maar 21 Haha!

Geen relatie om me druk om te maken, maar wel een onrustig gevoel van 'is dit alles'. Ik pak mijn boeltje en vertrek februari volgend jaar. Richting NY ofzo Lachen

Nothing tastes as good as being lean feels *profielupdate*
Goed voornemen 2007: Sommige PBtjes slippen er nog wel eens tussendoor... dus mocht je geen respons krijgen; stuur svp nog eens en niet boos worden hoor Haha!

**Geplaatst:** 07-05-04 09:16

Geplaatst: 07-05-04 09:16

Suzanne, ik denk dat jouw situatie toch wel heel anders is dan die van andere leeftijdsgenoten. Je bent op je 17de een relatie aangegaan met een man die al een heel leven geleefd had, op je 21ste kreeg je een 2-ling. Heel veel dromen heb je kunnen verwezenlijken door de financiele middelen van je man.
En waar is Suzanne in dit verhaal? Misschien is dit wel de tijd om op eigen benen te gaan staan, je eigen boontjes te doppen, je los te maken uit dat veilige vangnet.

Ik ben zelf 35 en heb ook wel eens getob over wat ik nu wilde met mijn leven. Maar over mijn relatie heb ik nooit twijfel gehad. We zijn al dik 20 jaar bij elkaar maar we hebben we ieder onze eigen passies. Er zijn dingen die we heel graag samen doen maar we zijn beiden vrij zelfstandig. WE brengen ook veel tijd apart van elkaar door. Dat zeflstandige geldt ook voor het financiele deel. Ik ben heel trots op alles wat ik, mijn man en wat we samen bereikt hebben. En ik ben ook trots op de keuzes de we [samen] kunnen maken.

**Geplaatst:** 07-05-04 09:21

Geplaatst: 07-05-04 09:21

Prima schreef:
Helemaal niet mee eens. En scheiden is al moeilijk genoeg. Als de wet ook nog eens dwars zou liggen? Jij suggereerd dat mensen meer hun best moeten doen om bij elkaar te blijven. Dat je je best moet doen snap ik, maar waarom zou je dat doen en voor wie, als je er geen zin meer in hebt?

Nee ik suggereer dat mensen beter moeten nadenken voordat ze zich al helemaal vastzetten in een relatie en gaan trouwen. En als je daar goed over nagedacht hebt, dan pas moet je het doen. (let wel op ik doel hier niet op iedereen hoor!! Er zijn ook genoeg mensen waarbij het wel wat anders loopt..)
Er zijn te veel mensen die zich zomaar in een relatie/huwelijk storten, puur en alleen omdat ze iemand nodig hebben. En als de eerste beste persoon die ze tegenkomen (niet helemaal in de letterlijke zin van het woord natuurlijk) dan wel erg leuk lijkt, begint het probleem vaak. Er wordt niet op lange termijn gekeken of geplanned.

Prima, er zijn natuurlijk altijd zaken die fout gaan waar je helemaal niets over kan doen. Dat is op jonge leeftijd, maar ook als je er op oudere leeftijd mee begint. Ik ben het wel met je eens dat dit bij jongere relaties veel vaker voorkomt.

Sommige mensen zullen vast ook denken: Sjonge zijn die gek? Die gaan nu al verloven...
Ik persoonlijk weet 100% zeker dat ik een goede keuze maak nu, anders had ik het absoluut niet gedaan. Wij hebben ook al wat ups en downs gehad, wat het imo iets makkelijker maakt om je niet te idealistisch in te stellen op een relatie.

Maar als ik dan ook kijk naar mijn ouders.. die zijn op hun 19e getrouwd en hadden op hun 22ste al een kind, ik.

**Geplaatst:** 07-05-04 09:27

Geplaatst: 07-05-04 09:27

Sypheron schreef:

Sommige mensen zullen vast ook denken: Sjonge zijn die gek? Die gaan nu al verloven...
Ik persoonlijk weet 100% zeker dat ik een goede keuze maak nu, anders had ik het absoluut niet gedaan. Wij hebben ook al wat ups en downs gehad, wat het imo iets makkelijker maakt om je niet te idealistisch in te stellen op een relatie.

Maar als ik dan ook kijk naar mijn ouders.. die zijn op hun 19e getrouwd en hadden op hun 22ste al een kind, ik.

Kom op Roy hoeveel ups en downs kan je hebben in zo'n korte relatie je spreekt alsof jullie al 10 jaar samen zijn. Tuurlijk ik zeg niet dat het niet gaat lukken of dat je het fout doet. Maar ik vind het wel eng ik hoop van harte dat het allemaal gaat lukken en dat ik jullie spreek over 50 jaar en dat jullie nog steeds gelukkig zijn samen. Denk dat veel mensen hier het wel eng vinden vooral de personen die het zelf gedaan hebben en het uiteindelijk mis ging. Daarom zeg ik wil je dat het gaat lukken blijf dan vooral leven geniet van de dingen alleen en samen.

Super dat het bij jou ouder wel gelukt is maar bij een hoop ook niet. Of ze blijven bij elkaar voor de kinderen. Helaas maak je dat ook vaak mee.

Leef en Strijd vergeet het einddoel Maak de reis
tem je angst en hou je dromen niet gevangen
adem vrij alles gaat voorbij wat niet geniet dat gaat verloren voor altijd ♥

Leef en strijd - 3JS

**Geplaatst:** 07-05-04 09:35

Geplaatst: 07-05-04 09:35

DePennyBitch schreef:
Ik ben 30 geworden onlangs... maar heb er helemaal geen last van. Mijn omgeving des te meer, die willen mij er iedere dag aan helpen herinneren dat ik toch "al" 30 ben en dus normaal moet gedragen....

Heb ik niet zo'n last van, ik ben wie ik ben en that's it. Ik ga me niet zus of zo gedragen omdat dat hoort.

Wel zijn de eerste rimpels zichtbaar aan het worden vrees ik...

Good point. Ik word over een maand 34, echt vreselijk. Ik voel me daar ook helemaal niet klaar voor. Ik voel me werkelijk nog 24 in mentaal opzicht. Mensen zien dat ook aan me; ze schatten me veel jonger. Ik moet er niet aan denken om een gezinnetje te stichten, no way! Ik heb er allang de leeftijd voor en iedereen gaat mij voorbij. En ik kan ze niet bijhouden, ik kan mijn leeftijd niet bijhouden. Ik ga daarom maar doen wat mijn gevoel me ingeeft; me richten op mijn dieren, mijn nieuwe huis, vriend, maar daar blijft het bij.

Het is dit alles gevoel heb ik ook gehad. Altijd werken en tobben met rekeningen, niet opschieten, niet vooruit komen.... HEb er ook aan gedacht mijn boeltje te pakken en alles in de steek te laten en naar Frankrijk te gaan. MAar nu heb ik weer vooruitzicht gekregen.

Ik denk dat een mens af en toe gewoon toe is aan veranderingen of zo, daar echt behoefte aan heeft. En dat geldt voor mij dubbel, vooral op werkgebied. Ik ben zowiezo een rusteloos iemand. Alles gaat bij mij vervelen op den duur. Behalve de paarden.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 07-05-04 09:54

Geplaatst: 07-05-04 09:54

Jippie schreef:
Suzanne, ik denk dat jouw situatie toch wel heel anders is dan die van andere leeftijdsgenoten. Je bent op je 17de een relatie aangegaan met een man die al een heel leven geleefd had, op je 21ste kreeg je een 2-ling. Heel veel dromen heb je kunnen verwezenlijken door de financiele middelen van je man.
En waar is Suzanne in dit verhaal? Misschien is dit wel de tijd om op eigen benen te gaan staan, je eigen boontjes te doppen, je los te maken uit dat veilige vangnet.

Ik denk dat Jippie inderdaad misschien wel gelijk hierin heeft. Ik kan je geen advies geven, maar ik denk dat je eens voor jezelf moet opkomen. De eerste jaren was je dolverliefd, daarna kwamen de kindertjes en de paarden. Dat is allemaal in vogelvlucht gebeurt. Allemaal erg leuk, want het waren je dromen en daar leef je voor. Je kinderen moet je op de been houden, dag in dag uit, je paarden verdienen aandacht. Ik denk dat jejezelf hierin nu tegenkomt en dat je je realiseert (mogelijk) dat je jezelf een al die tijd niet hebt zien staan. Een periode van NU moet en ga ik eens naar mezelf kijken, mijn eigen boontjes doppen. Dat hoeft niet gelijk te resulteren in een scheiding of beëindiging van een relatie of de droom die je al die jaren verwezenlijkt hebt. Maar je zou eens kunnen gaan denken aan vermindering van paarden (11 is toch wel veel misschien) of hulp in de stal. Je zit nu in een constante cyclus die dag in dag uit voor een sleur zorgt. Ga op zoek naar uitdagingen... Ga een opleiding doen, zorg dat je 1x dag per week niet thuis bent en dingen doet die jij leuk vindt. Je hebt kinderen in een leeftijdscategorie die zichzelf wel weten te vermaken (met toezicht). Denk eens aan een oppas of zo voor die ene dag per week. Het zijn maar een paar voorbeelden. Misschien nadenken over ander werk, bijvoorbeeld vrijwilligers werk als je geen vaste baan wilt zoeken. Of bijvoorbeeld les gaan geven of wat dan ook.
Zoek de mogelijkheden die binnen je bereikliggen voordat je alsnog eventueel de grote stap gaat maken. Dat kan altijd nog en wie weet heb je er over een paar jaar spijt van. Tuurlijk moet je voor jezelf kiezen maar je hebt ook jaren geleden gekozen voor een bepaalde 'verplichting' die je aan bent gegaan om je droom te kunnen verwezenlijken. Is het eerlijk dit nu gedag te zeggen allemaal omdat het jou niet bevalt? (geen kritiek overigens hoor) Je moet je wensen kenbaar maken, wat jij wilt. Weet ook wat je achterlaat als je anders beslist. Herinner je dromen en wensen die je 10 jaar geleden had bij wijze van spreken.

Praat erover met leeftijdsgenoten en met deskundige hulp. Heel veel sterkte Ach gut

En succes met alles weer op de rit te krijgen. En denk erom;'jij moet gelukkig zijn'!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 07-05-04 10:00

Geplaatst door de TopicStarter: 07-05-04 10:00

Ik denk dat je gelijk hebt Jippie!
En Vanessa ook, maar die kent dan ook het hele verhaal Knipoog

Maar ik denk absoluut dat het zo is dat ik zelf een beetje ten onder ben gegaan in alle hectiek, vanaf dat ik mijn man leerde kennen. Maar ik vond het allemaal reuze interessant, eerlijk is eerlijk.

Ik kan me ook vinden in Desiree. Ik lijk ook een stuk jonger dan ik ben en daarbij, op de een of andere manier lijkt mijn uiterlijk op te roepen dat er voor mij gezorgd moet worden. Beetje een kindvrouwtje eigenlijk. Ik had dan ook nooit gedacht dat ik z'n wolf in schaapskleren zou zijn.. Knipoog

In ieder geval zijn alle verhalen zeer herkenbaar voor mij.
Ik heb vaak genoeg gedacht: was ik nog maar in de pubertijd, dan was mijn grootste zorg of ik mijn zakgeld kreeg en of ik met vriendinnen af kon spreken (ik heb het hier over mijn pubertijd..) en had ik geen gezeik met rechtzaken, rekeningen, hypotheken, werk, school, en mezelf...

Bokt.nl

rond de 30 en dan..verandering???

Wie is er online