kojack schreef:Ik vind het echt zo stinkmodder ! Maar ja haar zo door laten leven is toch ook niet eerlijk ?
Nu heb je verdriet en mis je haar nog geen pootjes meer achter je aan. Ik ken het gevoel helemaal.
Maar over een tijdje weet je gewoon dat het beter is ze heeft nu vrede en rust.
Mijn moeder heeft vorig jaar haar hond moeten laten inslapen Sandy was 13 jaar bij ons. Ik mis haar ook nog steeds als ik bij mijn ouders kom het is leeg in huis geen blaffende hond geen neusje in mijn gezicht. Mijn moeder mist haar ook vooral als ze Jari ziet (mijn hond Sandy was d'r Tante). Jari heeft zoveel van Sandy ze heeft zoveel overgenomen van d'r. Soms zie ik wat tranen als jari bij haar kruipt dezelfde dingen doet als Sandy. Denk dat jari het ook voelt en dan juist bij haar gaat zitten. Maar toch hebben we een heel tevreden gevoel het ging niet meer deed meer pijn haar met pijn te zien dan haar te laten gaan. Het is nu ruim een half jaar geleden verdriet gaat wel weg en de herinnering blijft voor altijd.
Sterkte