Er zijn blijkbaar meer mensen die er last van hebben. Bij ons ziet het in de familie ofzo, want me moeder is er ook niet echt weg van. Die belt eigenlijk nooit, behalve naar me vader . Ikzelf bel bekende nog wel, maar als ik ergens heen moet bellen die ik echt nog nooit heb gesproken of wat dan ook dan sta ik al te draaien en uit te stellen om maar niet te bellen. Maar bekenden en vrienden valt bij mij wel mee, het zijn echt de onbekenden waarvan ik vaak al dagen van te voren soms zoiets heb van: dat doe ik morgen wel.
Citaat:
Ik zit wel een kwartier van te voren te denken, wat als die opneemt, en wat moet ik zeggen als dat gebeurt enz. enz. Om gek van te worden!
Ik draai vaak het hele (mogelijke) gesprek af in m'n hoofd. Dan ben ik daar al op 'voorbereid'. Het moment vóórafgaand aan het bellen, dus naar de telefoon lopen, hoorn op pakken, nummer intoetsen of draaien en dan wachten tot ie overgaat. Vaak hoop ik dan dat ze niet opnemen.