Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-04-04 11:23

Moeder met Borderline grote drempel????

Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-04 11:23

Misschien dat sommige mensen hier op Bokt wel weten dat mijn moeder al jarenlang ziek is. Zij heeft dus Borderline. Op dit moment gaat het allemaal aardig, de medicijnen gaan goed, ze is 'stabiel', niets aan de hand dus.

Ik zelf ben nu in therapie om het verleden af te sluiten en te leren de positieve dingen eruit te halen. Het feit dat ik heel zelfstandig ben en heel erg sterk ben is iets wat ik heb 'overgehouden' aan vroeger.

Nu heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet met uitgaan, het klikte heel goed en we hielden gewoon contact, ze is een paar keer mee geweest naar de paarden, we belden en smsten, heel leuk en gezellig.

Na een poosje raakten we ook wat dieper in gesprek, ik vertelde nog niets over mijn moeder omdat ik weet dat dat voor veel mensen moeilijk is. Zij merkte echter wel dat ik iets niet vertelde en 'trok' het uit me. Ik heb dus zonder emoties verteld over vroeger, heel kort en feitelijk.

Ook dat is al een paar weken geleden, daarna zijn we nog een paar keer uitgeweest en hebben we afgesproken. Ik merkte alleen iets, ik kon niet de vinger leggen op wat het was, maar er was iets en dat dat betekende dat er iets niet goed zat was voor mij duidelijk. Ik heb dit bij wederzijdse vrienden voorgelegd en die zeiden; "nee is nix aan de hand joh" en wisten me een beetje gerust te stellen.

Nou werd ik vannacht gebeld dat ze eigenlijk zo min mogelijk contact met me wil omdat ze niet om kan gaan met het feit dat mijn moeder ziek is.... Ze weet niet wat ze ermee moet en is een beetje geschrokken van mijn vermogen om dingen zonder emotie te vertellen.

Dit deed mij onwijs veel zeer. Je word afgewezen op iets waar je:
1) niets aan kunt doen
2) nog niet eens van wilde dat ze het wist

Na dit gesprek wilde ze me nog een keer bellen, ik heb daar voorlopig ja op gezegd, te meer omdat we elkaar nog wel regelmatig zullen zien, mijn beste vriendin gaat ook heel regelmatig met haar om.

Wat denken jullie hiervan, hoe kan ik hier het beste mee om gaan. Op dit moment ben ik helemaal verward, ik weet niet meer hoe of wat. Ik ben heel erg gekwetst en verdrietig en ook een beetje boos, ik vind het niet eerlijk!!!

Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde het wel duidelijk hebben staan...

**Geplaatst**: 18-04-04 11:29

Geplaatst: 18-04-04 11:29

van dat geschrokken zijn van je vermogen om dingen zonder emotie te vertellen...

Ik denk dat zij daar in de fout gaat, in die zin, dat ze het verkeerd opneemt. Voor jou is het belangrijk om, als er naar gevraagd wordt, die dingen rustig kunnen te vertellen zonder dat je emotioneel weer helemaal "gegrepen" wordt. Dat hoort bij het "afsluiten van die dingen in het verleden en verder kijken"

Nuja, dat is hoe ik er over denk en dat is ook de manier waarop ik zelf ook met een aantal zaken probeer om te gaan (totaal ander situatie wel) uit mijn verleden.

Eventueel kun je proberen om haar dat zo uit te leggen. Dat dat niet meteen wil zeggen dat je nooit emoties voelt of toont.

**Geplaatst**: 18-04-04 11:30

Geplaatst: 18-04-04 11:30

Misschien dat je haar kan vertellen dat je ,je gekwetst en verdrietig voelt met de reden erbij dat jij niet kan helpen dat je moeder ziek is.
Ze is toch bevriend met jou en niet met je moeder!
Probeer er dus over te praten en helaas als ze dat niet kan accepteren,kan je er beter nu een punt achter zetten dan over een tijdje als het nog zeerder doet.
Heel veel sterkte(en ik heb bewondering voor je moed om je hier bovenuit te worstelen hoor!!)

**Geplaatst**: 18-04-04 16:14

Geplaatst: 18-04-04 16:14

Mijn zus heeft borderline en die heeft het zelf soms ook erg moeilijk, zij verliest daar soms vrienden mee maar ik heb het ook aan mijn vrienden vertelt en niemand heeft er raar of op die manier op gereageerd.

Ik zelf vind het nogal raar dat iemand daar zo op reageert want ik kan begrijpen dat het voor jou heel moeilijk is ( en is geweest) en zij heeft helemaal geen recht om te oordelen hoe jij het zou moeten vertellen.

Ik denk zeker dat de "fout" hier meer ligt bij die ander dan bij jou!!!Ik snap er in ieder geval helemaal niets van waarom ze om die reden geen contact met je zou willen hebben.

Heel veel sterkte en ik hoop dat het met je moeder goed blijft gaan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-04-04 17:57

Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-04 17:57

leentje: dat klopt, voor mij is het een manier om er uberhaubt over te kunnen vertellen. Als ik me laat meegaan in mijn gevoelens raak ik emotioneel en dat is niet de bedoeling. Ik heb geprobeerd dat uit te leggen, maar zij vind dat er '2 wendy's' zijn, 1 met emoties 1 zonder, en dat vond ze eng...

Proudmama: Dank je wel. Ik ga kijken wat ik daar mee kan. dank je voor je compliment, ik heb af en toe het gevoel dat ik verzuip in de dingen waar ik 'mee om moet gaan' maar ik doe mijn best om overal het beste van te maken.

Viva: Ik weet niet of jij jouw vrienden allang kent, normaal vertel ik pas iets als ik iemand al een hele poos ken, dan heb ik het over zeker een half jaar redelijk intensief contact. Dit meisje ken ik pas een paar weken, misschien net 1,5 a 2 maanden, vandaar dat ik het ook nog niet wilde vertellen. Als ik lang genoeg wacht kennen mensen mij al en kunnen ze beter door 'het verhaal' heen kijken en ermee om gaan.

Ikzelf heb gewoon het gevoel dat het stom van mij geweest is om me over te laten halen te vertellen wat ik voor me hield. Ik weet niet wat er dan gebeurd was, maar dit is ook niet leuk. Aan de andere kant, zoals proudmama zei, als ze hier geen begrip voor op kan brengen is het jammer, niets aan te doen, dan is ze mijn vriendschap ook niet waard. Ik vind het alleen jammer dat juist datgene wat ik af wil sluiten me op een dermate negatieve manier achtervolgd.

Ik ga nog wel eens met haar praten. Ik weet werkelijk nog niet wat ik moet zeggen en hoe ik het moet zeggen, maar ik ga het wel proberen. Als er meer tips zijn, graag!!!

**Geplaatst**: 18-04-04 18:53

Geplaatst: 18-04-04 18:53

Jij bent eindelijk zover dat je er over kan praten zonder (alweer?) emotioneel te worden. Dat is een goed teken: je bent bezig het een plaats te geven in je leven.
Het is best mogelijk dat ze van jou verhaal geschrokken is. Misschien heeft ze nooit iets ernstigs meegemaakt en dan is jou verhaal behoorlijk indrukwekkend. Waarschijnlijk heeft ze gewoon even de tijd nodig om eraan te wennen dat niet alles om ons heen 'die heile Welt' is.
Je kan haar in een volgend gesprek duidelijk maken dat je genoeg tranen hebt gelaten en je wanhopig hebt gevoeld en dat je blij bent dat je er normaal over kon praten met haar. Als ze dan nog steeds geen contact meer wil, is dit misschien ook beter voor jou, want als zij het niet echt accepteert, zitten jullie toch niet op eenzelfde golflengte.
Sterkte en succes met je gesprek met haar. Ach gut

**Geplaatst**: 18-04-04 19:01

Geplaatst: 18-04-04 19:01

Als je de vriendschap echt ziet zitten zou ik alsnog praten en eerlijk zijn, ook over dat je je toch gekwetst voelt dat ze je in zekere zin afwijst op iets waar jij weinig aan kan doen.

Ik heb zelf een moeder die heel zwaar manisch depressief is.
Ik ben daar qua vertellen altijd heel open over geweest, en geen enkele vriend of vriendin heeft daar ooit raar over gedaan.
Ze begrijpen het, en ik kan erover vertellen, alleen meer dan dat is het ook niet.
Ik heb zelf mijn moeder al 10 jaar niet gezien wegens haar ziekte, dus mijn vrienden of zelfs mijn vriend kennen haar niet, en het is geen hot issue meer.
Ze weten alleen het verhaal, en dat ik daar uit voortgekomen ben.
Er zijn maar weinig mensen om me heen die ook echt weten wat er allemaal is gebeurt allemaal of weten wie mijn moeder is.

Ik kan zelf ook erg weinig emotie tonen met bepaalde dingen maar ook daar heb ik nooit wat raars over gehoord van vrienden. Dat hoor ik nu pas op therapie.

Wat ik hoor van vrienden is dat ik gewoon een leuke lieve meid ben (niet alleen dat hoor, kritiek hoort er ook bij Knipoog

).
Ondanks dat ik met zo'n moeder ben opgegroeid en geen supergeweldige jeugd heb gehad, er is meer dan dat Knipoog

Laat je niet te onzeker maken door het gebeuren rondom je moeder, ook jij bent een individu!
Ik weet dat dat heel moeilijk is, ik heb zelf ook altijd een beetje in de schaduw van me moeder gestaan voor mijn gevoel.
Maar er is meer dan alleen de ziekte van je moeder.

Ikzelf zit overigens ook in groepstherapie, ben nog niet bezig met het verhaaltje van me moeder, naar mijn idee gaat er een geweldige beerput open als ik daar aan begin.

Iig sukses ermee, en als je nog wat kwijt wilt, je kunt me gerust pb-en.

**Geplaatst**: 18-04-04 19:05

Geplaatst: 18-04-04 19:05

carien schreef:
Jij bent eindelijk zover dat je er over kan praten zonder (alweer?) emotioneel te worden. Dat is een goed teken: je bent bezig het een plaats te geven in je leven.
Het is best mogelijk dat ze van jou verhaal geschrokken is. Misschien heeft ze nooit iets ernstigs meegemaakt en dan is jou verhaal behoorlijk indrukwekkend. Waarschijnlijk heeft ze gewoon even de tijd nodig om eraan te wennen dat niet alles om ons heen 'die heile Welt' is.
Je kan haar in een volgend gesprek duidelijk maken dat je genoeg tranen hebt gelaten en je wanhopig hebt gevoeld en dat je blij bent dat je er normaal over kon praten met haar. Als ze dan nog steeds geen contact meer wil, is dit misschien ook beter voor jou, want als zij het niet echt accepteert, zitten jullie toch niet op eenzelfde golflengte.
Sterkte en succes met je gesprek met haar.

Zonder emoties praten hoeft niet zo te zijn dat je het dan een plek hebt gegeven.
Ik weet niet hoe dat voor de topicstartster is, maar voor mezelf weet ik dat het ook een manier van overleven kan zijn.
Van jongsafaan praat ik al zonder emotie over de dingen die me zijn overkomen, weet niet of dat nou zo goed is.

**Geplaatst**: 18-04-04 19:13

Geplaatst: 18-04-04 19:13

ik heb ook wel het een ander meegemaakt vroeger, en als ik dat anderen vertel weet ik me eigenlijk geen houding te geven, dus vertel het zonder emoties, terwijl ik het er toch wel moeilijk mee heb (gehad).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-04-04 19:21

Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-04 19:21

Voor mij is het ook een manier om te overleven. Er helemaal mee klaar ben ik niet, daarvoor zit ik in therapie. Het inzicht in het feit dat het me ook positieve dingen heeft gegeven begint te komen. Zeker als ik leeftijdsgenoten of iets oudere mensen om me heen zie die geen idee hebben hoe dingen werken, ik heb door de ziekte van mijn moeder geleerd om voor mezelf te zorgen, waardoor ik heel zelfstandig ben. Op mezelf gaan wonen zal ook weinig overgang kennen, ik heb het allemaal al eens gezien, ik weet wat erbij komt kijken.

Zoals ik al zei, ik probeer zo hard om het achter me te laten en idd 'uit de schaduw van mijn verleden' te gaan leven en dan word je er op die manier mee geconfronteerd. Dat is niet leuk...

**Geplaatst**: 18-04-04 21:22

Geplaatst: 18-04-04 21:22

Nu ik mijn reactie nog eens terug lees en ook nog eens jou eerste bericht, denk ik dat ik al te snel conclusies heb getrokken. Ik had een beetje de indruk dat je er door de therapie die je volgde, iets anders tegen aan ging kijken en dat het emotieloos vertellen iets was van deze ene keer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-04 13:01

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-04 13:01

Geeft niet. De therapie zorgt er meer voor dat ik het positiever ga zien. Nu moet ik er nog 'met een masker' over praten om niet emotioneel te worden, ik hoop dat dat na de therapie niet meer nodig zal zijn....

Dank jullie wel allemaal voor het meedenken en de hulp. Ik waardeer het echt heel erg. Ik ga toch nog eens met haar praten en dan hangt het van haar af hoe en wat verder...

**Geplaatst**: 19-04-04 13:06

Geplaatst: 19-04-04 13:06

Ik hoop dat er wat uit je gesprekje met haar komt.
Want zoals er al gezegd is hier, het is niet omdat je zonder emotie verteld, dat je geen emotie hebt... Het is een manier om er mee om te gaan... Leg haar dat ook uit, en geef haar dan eventjes de tijd om er over na te denken...

**Geplaatst**: 19-04-04 13:11

Geplaatst: 19-04-04 13:11

Misschiein is ze bang dat het erfelijk is. Ik heb wel met eigen ogen gezien dat bepaalde vormen van geestesgesteldheid erfelijk zijn.

Ik vind het overigens niet eerlijk van haar om de boot af te houden, i.p.v. tegen je te zeggen waarom. Je krijgt namelijk niet de kans om iets uit te leggen. Eigenlijk veroordeelt ze je gewoon zonder je een kans te geven.

**Geplaatst**: 19-04-04 14:02

Geplaatst: 19-04-04 14:02

Jeetje...lijkt me een hele lastige situatie.. Scheve mond

Ik denk dat ze gewoon een beetje is geschrokken van het verhaal en niet doorheeft hoe pijnlijk dit voor jou is, juist omdat je er al zo mee bezig bent (en ik vind het iig heel knap hoe je dat doet!). Het beste lijkt me om inderdaad aan haar uit te leggen hoe dit voor jou is, want het is natuurlijk al vervelend genoeg dát je moeder zo ziek is, laat staan dat *jij* erop wordt beoordeeld. Welke ziekte jouw moeder wel of niet heeft doet op dit moment namelijk echt niets af aan jou persoonlijkheid: als het klikte tussen jullie twee vóórdat ze het wist, zou dat nu toch nog steeds zo moeten zijn? Jij bent immers nog steeds diezelfde persoon! Misschien dat je haar dat op zn minst duidelijk kan maken en dat ze dan begrijpt waarom het zo kwetsend is.

Heel veel sterkte ermee en ik hoop dat er wat goeds uitkomt Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-04 09:13

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-04 09:13

Ik heb even met haar gesproken. Ze wil wel met me omgaan, als een soort vage kennissen, maar niet horen over mijn moeder of mijn therapie. Verder wil ze heel erg afstand houden. Dat houd dus in (zoals ik het zie) dat we alleen contact hebben als we met z'n allen af gesproken hebben. Nou, daar heb ik geen problemen mee. Zoals ik in mijn eerste berichtje al zei, ik was er nog helemaal niet aan toe om over deze dingen te praten met haar. Ik zal haar donderdag weer zien (gezamelijke afspraak) en dan zien we wel hoe het verder loopt...

Dank jullie wel allemaal voor jullie steun en meedenken, het heeft me heel erg geholpen, ook dat er mensen zijn die bepaalde dingen herkennen. Thanks!!!!

**Geplaatst**: 20-04-04 09:21

Geplaatst: 20-04-04 09:21

Toch vind ik dat ze je onrecht aandoet en ik denk dat het beter voor je zou zijn als je helemaal niet met zo iemand om zou gaan. JE hebt nu eenmaal een moeder met borderline en je hebt nu eenmaal therapie. Als daar nooit eens terloops iets over gezegd mag worden, dan respecteert ze je niet zoals je bent. Laat haar toch stikken man! Ze is zo kortzichtig als de neten! En jij hebt nu door je achtergrond al zoveel meer geleerd heb je eerder gezegd! Die meid past niet in jouw vriendenkring, jij staat 10 niveau's hoger dan zij! Wat moet je daar nu mee?

**Geplaatst**: 20-04-04 09:27

Geplaatst: 20-04-04 09:27

Nou, ik ben het helemaal met Desiree eens. Was lichtelijk verbaasd om te lezen dat je er geen problemen mee hebt om haar op die voorwaarden te blijven zien.
Je bent toch geen vriendin op afstandbediening Verward

Zoals Desiree zegt; ontzettend kortzichtig en kwetsend ook nog.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-04-04 09:34

Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-04 09:34

Ze gaat nog regelmatig om met mijn beste vriendin, altijd als ik uitga kom ik haar tegen. Ik wil geen problemen veroorzaken voor mijn beste vriendin, zij vind deze situatie zo al lastig genoeg. Ik ben ook af en toe bang dat als mijn beste vriendin (zeg maar A.) tussen mij en die andere vriendin (zeg maar B.) in komt te staan door dit verhaal dat ze dan voor B. kiest, omdat ik het moeilijk maak zeg maar. Dan kun je wel zeggen dat als dat gebeurd zij mij niet waard zou zijn, maar ik heb niet veel vrienden en heb haar nu wel nodig. Ik weet dat ook zij het moeilijk vind om mij in therapie te zien (maakt me af en toe kwetsbaarder). Ik wil verdomme gewoon voor iedereen het beste, maar ik weet niet hoe....

Sorry hoor, maar ik voel me nu gewoon even onwijs poedersuiker (jullie leggen de vinger precies op de zere plek) en ik zit maar weer eens te janken achter mijn pc...

**Geplaatst**: 20-04-04 09:46

Geplaatst: 20-04-04 09:46

Jij bent niet degene die die andere vriendin niet accepteert, dat is die meid! En jouw beste vriendin moet dat zien en zeggen tegen haar "ik bepaal met wie ik omga en dat heb jij maar te accepteren!". Ik zou zelf niet moeten hebben dat vrienden van mij elkaar onderling niet mogen en dat ze mij daarmee voor het blok zetten. Dan krijgen ze het wel te horen van mij hoor.

**Geplaatst**: 20-04-04 09:47

Geplaatst: 20-04-04 09:47

Vriendin A staat er compleet buiten denk ik. Je hoeft toch niet al je vrienden van je vriendin leuk te vinden? Zeker niet zoeen die je alleen 'onder voorwaarden' wil zien. Sorry, maar vriendin B is imo geen vriendin.

**Geplaatst**: 20-04-04 09:51

Geplaatst: 20-04-04 09:51

Wat een nare situatie Wendy Ach gut

Ook ik vind dat die "vriendin" het niet waard is om je druk over te maken. Het is gewoon raar dat ze je situatie niet kan accepteren hoe hij is. Ik zou van haar afstand nemen, wel vriendelijk en aardig zijn als ze erbij is maar gewoon als kennis. Het is belangrijk dat je hierdoor geen problemen krijgt met je beste vriendin. Zij zit er ook tussen in, al kan het soms voelen alsof ze de kant kiest van de ander. Ik spreek hier uit ervaring!

Sterkte met je therapie in ieder geval en fijn dat je moeder op het moment zo stabiel is OK dan!

**Geplaatst**: 20-04-04 11:42

Geplaatst: 20-04-04 11:42

Ja... laat ik nu eens zeggen dat ik het in dit geval niet met Desiree eens ben... niet omdat ik haar standpunt niet snap, maar omdat ik het meisje niet ken en haar dus het voordeel van de twijfel geef. Wellicht zit er in haar verleden wel iets waardoor zij het heel moeilijk vindt om met dit soort situaties om te gaan... misschien vind ze het sowieso heel moeilijk en trekt ze zich dingen teveel aan (daar had ik vroeger echt een handje van Haha!

). Ik vind het natuurlijk heel flauw voor jou en het was natuurlijk aanzienlijk leuker geweest als ze er geen punt van zou maken maar zo is de situatie helaas niet. Ik heb echter wel respect voor haar eerlijkheid ook al kan ik het persoonlijk niet begrijpen omdat jij immers niet verantwoordelijk bent voor de ziekte van je moeder. Ik vind het knap dat ze eerlijk heeft gezegd dat ze om deze reden liever niet intens met je om wil gaan... het is niet leuk nee, maar het is wel heel eerlijk en eerlijkheid is iets waar ik wel veel waarde aan hecht. Dus laat de dingen lekker op zijn beloop gaan, wie weet komt het ooit tot een leuke vriendschap en zo niet, dan kan je toch beter vage kennissen zijn en elkaar gewoon gedag kunnen zeggen dan ruzie krijgen of maken niet waar. Sterkte iig en sowieso petje af voor de manier waarop jij bezig bent met de ziekte van je moeder om te (leren) gaan.

**Geplaatst**: 20-04-04 11:48

Geplaatst: 20-04-04 11:48

vikki schreef:
Ja... laat ik nu eens zeggen dat ik het in dit geval niet met Desiree eens ben... niet omdat ik haar standpunt niet snap, maar omdat ik het meisje niet ken en haar dus het voordeel van de twijfel geef. Wellicht zit er in haar verleden wel iets waardoor zij het heel moeilijk vindt om met dit soort situaties om te gaan... misschien vind ze het sowieso heel moeilijk en trekt ze zich dingen teveel aan (daar had ik vroeger echt een handje van ). Ik vind het natuurlijk heel flauw voor jou en het was natuurlijk aanzienlijk leuker geweest als ze er geen punt van zou maken maar zo is de situatie helaas niet. Ik heb echter wel respect voor haar eerlijkheid ook al kan ik het persoonlijk niet begrijpen omdat jij immers niet verantwoordelijk bent voor de ziekte van je moeder. Ik vind het knap dat ze eerlijk heeft gezegd dat ze om deze reden liever niet intens met je om wil gaan... het is niet leuk nee, maar het is wel heel eerlijk en eerlijkheid is iets waar ik wel veel waarde aan hecht. Dus laat de dingen lekker op zijn beloop gaan, wie weet komt het ooit tot een leuke vriendschap en zo niet, dan kan je toch beter vage kennissen zijn en elkaar gewoon gedag kunnen zeggen dan ruzie krijgen of maken niet waar. Sterkte iig en sowieso petje af voor de manier waarop jij bezig bent met de ziekte van je moeder om te (leren) gaan.

Maar dit komt er wel op neer dat ze mogelijk tussen de vriendschap gaat komen tussen wendy en haar beste vriendin. En dan vind ik dat ze haar gevoel/verleden/whatever maar opzij moet zetten om niets kapot te maken voor een ander.

**Geplaatst**: 20-04-04 12:00

Geplaatst: 20-04-04 12:00

Zo zie/begrijp ik dat niet... als ze dat zou doen is ze idd fout bezig... maar als dat meisje gewoon respect heeft voor WenK en haar beste vriendin dan zie ik niet hoe dat een probleem op zou leveren... bovendien is de vriendin van WenK daar zelf bij... toch? Aangezien ze wel 'oppervlakkig' contact wil hebben verwacht ik eigenlijk niet dat ze ook maar onaardig zal zijn, misschien weet/kan ze (om redenen die ons onbekend zijn) gewoon (nog?) niet met dit soort situaties omgaan... ik vind haar eerlijkheid iig een positief teken, dat geeft mij toch het idee dat ze geen vals krengetje is ofzo. Lachen