Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-04-04 12:52

Geplaatst: 06-04-04 12:52

Jeetje meis wat erg allemaal.
Ik heb net aandachtig je vorige topic gelezen.

Ten eerste sluit ik me erbij aan dat je echt hulp moet gaan zoeken. En niet bij een maatschappelijk werkster of een psycholoog maar bij een psychiater! Dit is helemaal niets om je voor te schamen want deze mensen zijn er voor jou om jou te helpen.

In jou verhaal herken ik heel erg het verhaal van een vriendin van mijn vriend ( bij deze noem ik ze even Adam en Eva voor de anonimiteit).

Eva heeft zelf ook een rot jeugd gehad. Zij heeft verschrikkelijk veel last van stemmingswisselen en Adam is hier dan vaak ook de dupe van. Zelf heb ik heel veel respect voor hem, voor de wijze waarop hij met haar omgaat. Ze heeft zelf erg goed in de gaten maar wil nog niet toegeven aan wat ze heeft. Het is overduidelijk dat ze depressief en dat weet ze zelf ook. Nu krijgt ze antidepressiva maar dat is zoals vele wel zullen weten uitstel van executie. Zelfs met deze rommel blijft ze depressief. Iets wat in al onze ogen duidt op manisch depressief. Ze wil nog steeds niet doorverwezen worden met een psychiater terwijl deze haar zo goed zou kunnen helpen.
In tegenstelling tot een psycholoog mag een psychiater namelijk wel medicijnen voorschrijven. Een middel wat heel goed werkt maar waar je wel voor de rest van je leven aan vast zit Lytium.

Ik hoop ook voor jezelf dat je het belang inziet van proffesionele hulp.
Sommige mensen reageren heftiger dan andere als de verkering uitgaat, maar jou verkering is om een heftige reden uitgegaan.

Berichten als het komt wel goed gaat niet voor iedereen op. Sommige mensen kunnen het inderdaad zelf redden maar dat is lang niet voor iedereen weggelegd en die mensen hebben gewoon hulp nodig. Dat is helemaal niet omdat je "zwakker" bent als andere maar omdat je je verdriet op een andere manier kwijt moet.

Om eerlijk te zeggen vind ik het erg jammer dat je exvriend niet wist hoe hij met je om moest gaan toen jullie nog samen waren. Het is duidelijk dat je toen ook al tegen de depressiviteit aanliep. Hij had ook eerder de signalen op kunnen nemen om er iets mee te gaan doen. Het feit er buiten gelaten dat het voor hem natuurlijk ook heel moeilijk geweest moet zijn om met jou stemmingswisselingen om te gaan.

Hebben jullie genoeg over jou gevoel gesproken?
Misschien een goed idee om hem hetzelfde te vertellen wat je nu hier gedaan hebt.
Waarom schrijf je hem niet een brief met je gevoelens. Vaak kun je de dingen beter opschrijven dan dat je ze onder woorden kunt brengen. Als hij in de tijd van jullie relatie serieus met jullie bezig was neemt hij echt wel de tijd om je brief te lezen.

Ik wil je veel sterkte en kracht toe wensen.

**Geplaatst**: 06-04-04 15:24

Geplaatst: 06-04-04 15:24

Jura"]
[quote="napoleon schreef:
Same here Imker! Ben ook helemaal van de kaart geraakt toen ik hoorde dat mijn ex me niet meer zag zitten en toen bleek dat ie iemand anders had die ook nog een goede bekende was viel ik helemaal in een gat......... dat had ik niet verwacht, niet hij, niet zij en vooral niet hij die altijd eerlijk tegen me was en die nu de boel een beetje voor de gek had gehouden.

Ik vind het jammer dat je dit op bokt zo neerzet terwijl ze in het echt natuurlijk wel iets anders zijn gegaan.
[/quote]

Tuurlijk jij bekijkt het vanuit jouw optiek en niet vanuit dat van mij! Uiteraard is het verhaal voor jou anders gegaan en zal je ook niet elk detail hebben gehoord wat er allemaal is gezegd, tussen mijn ex en mij. Neem aan dat ie niet alle mindere dingen over zichzelf heeft verteld............

Maargoed, we zijn niet allemaal volmaakt en het gaat hier alleen om mijn voorbeeld waar jij persoonlijk op in gaat omdat het jou ook aangaat.

**Geplaatst**: 06-04-04 17:06

Geplaatst: 06-04-04 17:06

Aangezien er hier mensen zijn die mij persoonlijk kennen zou ik dit graag binnen bokt willen houden.
Ik heb nu ruim 1,5 jaar iets met mijn vriend, daarvoor had ik 4 jaar iets met mijn (inmiddels dus) ex. DE liefde van mijn leven, nog steeds. Hij heeft een ander en ik ook. Maar mijn ex is nog steeds de liefde van mijn leven. Het moet alleen wel van 2 kanten komen. Daarom heb ik een keuze moeten stellen voor mezelf. Ik zie en hoor mijn ex niet meer, dat doet pijn, heel veel pijn... Maar het is mijn keuze geweest om geen contact meer te hebben en het is beter zo. Ik houd nog steeds van hem, droom ook nog steeds van hem, heb zelfs nog verdriet om hem... maar als het niet meer gaat, houdt het op. Ik probeer gelukkig te zijn met wat ik heb, dat is niet makkelijk als mijn ex na al die tijd toch in mijn hoofd rondspuist.
Ik begrijp jouw verhaal dus maar al te goed. Ben ook zwaar depressief geweest, vrienden hebben elke keer mijn verhalen maar moeten aanhoren en daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor. Het gaat nu wat beter met me. Ik wil mijn ex niet terug, maar dat wil niet zeggen dat ik hem ook uit mijn hoofd kan zetten. Vrienden vragen nog weleens iets over hem, maar daar wil ik niet over praten... Het is genoeg geweest zo.

Mijn tip: Ook al is het moeilijk, neem geen contact meer met hem op, totaal niet. Ga hem niet opzoeken zoals in een discotheek waar hij ook komt. Pijnig jezelf dus niet daarmee. Ga dingen doen die je afleiden, stort je op een hobby (paarden of bokt ofzo Haha!

) en zorg dat je sterker wordt.

Oja, zorg dat alle spullen die je aan hem herinneren in een doos op zolder zitten... Heb ik ook gedaan!

**Geplaatst**: 07-04-04 09:59

Geplaatst: 07-04-04 09:59

GEwoon moed houden griebeltje. Het is soms een kwestie van jaren en jaren, maar het gaat ooit voorbij. Alleen heb je soms gewoon net wat meer tijd nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 11:13

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 11:13

Griebels, ik herken me helemaal in jou verhaal en dat is eigelijk ook waar ik bang voor ben, dat ik dat gevoel altijd zo zal houden. Maar goed ik ben nog jong dus misschien zit ik er wel helemaal naast. Maar toch, ik denk van niet Knipoog

Sinds zondag avond had ik hem niet meer gebeld.. Dat is geloof ik de langste tijd zonder telefoontje ooit, maar toen gister mn internet er mee op hield moest ik hem wel bellen, hij is echt een wandelende helpdesk Knipoog

We hebben het alleen over de pc gehad en het 'gesprek' duurde nog geen 2 min maar dat was al genoeg om me weer verschrikkelijk te voelen.
Iedere avond heeft hij wel vrienden over de vloer, muziek op, biertje dr bij en verstand op nul.. Wou dat ik dat ook kon, er gewoon niet meer aan denken.. of dat ik iig ook gewoon mensen heb die savonds bij me langskomen enzo.. maar goed Scheve mond

Later op de avond spraken we elkaar nog op msn.. Ik heb gezegt dat ik even geen contact meer wil, ik kan het niet het doet me echt te veel pijn! Waarop hij weer zegt dat ie me niet kwijt wil.. hij wil vrienden zijn..
Ik kan dat niet van de ene op de andere dag en dat lijkt me nogal logisch..
En toch krijg ik heel af en toe het gevoel dat dr nog iets zit.. Maar dat moet ik maar gewoon uit mn hoofd zetten, als ie me echt mist dan hoor ik het vanzelf wel.
Vandaag weer (met moeite) naar school en sinds gisteravond ben ik eindelijk niet meer steeds in tranen.. Ookal voel ik me echt verschrikkelijk en alleen..

**Geplaatst**: 07-04-04 11:26

Geplaatst: 07-04-04 11:26

WeetTniemeer schreef:
We hebben het alleen over de pc gehad en het 'gesprek' duurde nog geen 2 min maar dat was al genoeg om me weer verschrikkelijk te voelen.
.

dus je belt hem op en je weet op de voorhand dat je je verschrikkelijk voelt. Probeer je nou te beheersen en doe het niet!

Misschien heeft het jaren nodig om er overheen te komen, maar dat zal uiteindelijk wel gebeuren. Ook met Griebels.

Wat je nu doet heeft geen enkele zin, je komt er nooit verder mee, in geen enkel opzicht. Je moet proberen om weer een gelukkig mens te worden. Dat lukt niet 1-2-3, maar je moet wel beginnen met er aan te werken. De eerste stap is hem loslaten, ook al valt dit emotioneel nog zo zwaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 11:35

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 11:35

Desiree"]
[quote="WeetTniemeer schreef:
We hebben het alleen over de pc gehad en het 'gesprek' duurde nog geen 2 min maar dat was al genoeg om me weer verschrikkelijk te voelen.
.

dus je belt hem op en je weet op de voorhand dat je je verschrikkelijk voelt. Probeer je nou te beheersen en doe het niet!

Misschien heeft het jaren nodig om er overheen te komen, maar dat zal uiteindelijk wel gebeuren. Ook met Griebels.

Wat je nu doet heeft geen enkele zin, je komt er nooit verder mee, in geen enkel opzicht. Je moet proberen om weer een gelukkig mens te worden. Dat lukt niet 1-2-3, maar je moet wel beginnen met er aan te werken. De eerste stap is hem loslaten, ook al valt dit emotioneel nog zo zwaar.
[/quote]

Dat dacht ik gedaan te hebben toen ik gisteravond tegen hem zei geen contact meer te willen?!
Ik ken niemand anders die iets van computers weet dus ik had geen keus, ik stond echt niet te springen om hem te bellen

**Geplaatst**: 07-04-04 11:46

Geplaatst: 07-04-04 11:46

Dat is heel goed van je dat je afstand wil nemen, en het niet leuk vond om hem te bellen, ik hoop voor je dat het de goeie kant opgaat en dat je je snel wat beter gaat voelen, hou je haaks en afleiding is goed voor je!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 18:22

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 18:22

Jaa hoor dit kan dr ook nog wel bij natuurlijk.
Gister begon een 'vriendin' van school al vreemd te doen.. waarom ik nooit meer wat tegen dr zei? Ik heb haar afgelopen vrijdag nog gebeld om wat af te spreken en we zouden zaterdag naar de stad gaan en zondag zou ze mee gaan naar mn wedstrijd.. Ze zou me nog terug bellen om de tijden af te spreken.. Nou ja ze belde maar niet en ze belde maar niet dus ik stuur een smsje wat nou de bedoeling is enzo..en ik krijg niets terug en het hele weekend hoor ik ook niks meer van dr

Ik snapte dr helemaal niks van! Al een jaar irriteer ik me stieken aan dr omdat ze gewoon niets snapt.. Maar ben altijd vriendelijk, altijd gezellig, vraag dr mee uit en naar de stad.. Als ik zie dat ze het moeilijk heeft krijgt ze een belletje of smsje etc etc..

Komt ze daarnet weer aanzetten... Ik zou haar en nog een klasgenootje negeren? Ik was altijd sjag en deed stom.. Nou echt ik snap hier hélémaal niets van! Ik ben altijd vrolijk en doe erg mn best overal voor omdat ik gewoon graag wat meer mensen om me heen zou hebben..
Wat ik net allemaal naar mn kop gesmeten kreeg.. Scheve mond

Ik heb wat moeite gehad met naar school gaan.. mede om de redenen in het vorige topic, ik zat(zit) gewoon in de knoop met mezelf.
Ze hebben hier nooit naar gevraagt en als ik ze iets uit probeer te leggen is het 'stel je niet aan'.

Hoor ik net opeens dat als ik nog naar school mag van school en hun me niet van school af sturen zij er wel voor zullen zorgen

WAT heb ik haar/hun ooit aangedaan Verward

**Geplaatst**: 07-04-04 19:39

Geplaatst: 07-04-04 19:39

Waarom vertel je ze niet eerlijk dat je een moeilijke tijd doormaakt, je ellendig voelt en daarom misschien niet altijd even attent bent? Tegen vriendinnen moet je eerlijk kunnen zijn en niet alleen maar mooi weer hoeven spelen. Echte vriendinnen vinden het juist fijn als je vertelt wat je dwarszit.

**Geplaatst**: 07-04-04 20:11

Geplaatst: 07-04-04 20:11

Lieverd, laat die grieten links liggen... Dat je haar uberhaupt nog vriendin noemt...

Ik heb mijn hele basis- en middelbare school-periode welgeteld 2 echte, blijvende, vriendinnen gehad. De rest moest me niet om het een of ander... Daar heb ik me heel lang rot over gevoeld, tot ik op een gegeven moment zoiets had van 'stik er maar in, graag of niet.' Ik heb mijn schooltijd zo goed als zonder vriendinnen doorgebracht (de 2 die ik had zaten in andere klassen), eerlijk is eerlijk, het was een verschrikkelijke tijd, maar ik leef nog... Ik heb nog steeds 9,75 vingers, nog steeds 10 tenen... Who cares dat ze je niet moeten?

Geloof me, zolang jij je er probeert overheen te zetten kunnen ze je niets maken... Ze kunnen je idd van school afkrijgen als jij je eronder laat krijgen, maar dat gaat niet gebeuren!

Is er reden om aan te nemen dat je van school af zou moeten? Lijkt me eerlijk gezegt errug sterk...

Meis, laat ze zeuren... Jij weet het beter! Jij weet hoe de vork in de steel zit....

**Geplaatst**: 07-04-04 21:29

Geplaatst: 07-04-04 21:29

WeetTniemeer schreef:
Griebels, ik herken me helemaal in jou verhaal en dat is eigelijk ook waar ik bang voor ben, dat ik dat gevoel altijd zo zal houden. Maar goed ik ben nog jong dus misschien zit ik er wel helemaal naast. Maar toch, ik denk van niet
Sinds zondag avond had ik hem niet meer gebeld.. Dat is geloof ik de langste tijd zonder telefoontje ooit, maar toen gister mn internet er mee op hield moest ik hem wel bellen, hij is echt een wandelende helpdesk
We hebben het alleen over de pc gehad en het 'gesprek' duurde nog geen 2 min maar dat was al genoeg om me weer verschrikkelijk te voelen.
Iedere avond heeft hij wel vrienden over de vloer, muziek op, biertje dr bij en verstand op nul.. Wou dat ik dat ook kon, er gewoon niet meer aan denken.. of dat ik iig ook gewoon mensen heb die savonds bij me langskomen enzo.. maar goed
Later op de avond spraken we elkaar nog op msn.. Ik heb gezegt dat ik even geen contact meer wil, ik kan het niet het doet me echt te veel pijn! Waarop hij weer zegt dat ie me niet kwijt wil.. hij wil vrienden zijn..
Ik kan dat niet van de ene op de andere dag en dat lijkt me nogal logisch..En toch krijg ik heel af en toe het gevoel dat dr nog iets zit.. Maar dat moet ik maar gewoon uit mn hoofd zetten, als ie me echt mist dan hoor ik het vanzelf wel.
Vandaag weer (met moeite) naar school en sinds gisteravond ben ik eindelijk niet meer steeds in tranen.. Ookal voel ik me echt verschrikkelijk en alleen..

Zo verwerken mannen/jongens hun verdriet. Geloof me, ik heb me daar rot aan geergert dat mijn ex ook zo om ging met zijn verdriet...

Dit wil mijn ex ook... Ik kan dat niet. Nu niet, dan niet en nooit niet waarschijnlijk. Ik wil (verleden tijd nu dan he Haha!

) hem als MIJN vriend, niet als EEN vriend... Daar zijn teveel gevoelens bij.

En nog iets.. Uit ervaring weet ik dat altijd alles tegelijk komt. Kom voor jezelf op, maar wees ook reeel..

Ik heb er veel voor moeten doen en laten om me zo te voelen zoals ik me nu voel, en ik ben er nog steeds niet. Die gevoelens moeten slijten, en bij sommige mensen (jij en ik) duurt dat voor je gevoel eeuwen...

Sterkte..

Oja en Pervinco... Het was niet mijn bedoeling om een verhaal van "heb ik jou daar" neer te typen, maar om mijn ervaring hier neer te zetten en daar had ik op het werk geen tijd voor. Ook ging het er me om, dat de mensen die me persoonlijk kennen hier met niemand over praten...
Niets meer en niets minder... Ik herken alleen haar verhaal maar al te goed, en dat is zwaar kl#te... Niet iedereen is er makkelijk in zijn of haar leven weer op de rails te krijgen...

**Geplaatst**: 07-04-04 21:31

Geplaatst: 07-04-04 21:31

De reden voor mijn pb was ook mn bedoeld om even te melden dat ik je verhaal zo vreemd/hoe je het dan ook op wilt vatten niet vind, kan me het nl erg goed voorstellen. Blijkbaar ben ik niet de enige...

En ik weet dat het zwaar kl*te is, heb ook al tegen TS gezegt dat ze zo een schaduwaccount van me kon zijn... Scheve mond

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 22:30

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 22:30

Reden om me van school te sturen hebben ze helaas wel, ik ben (te) weinig aanwezig Scheve mond

Ik moet me maar vasthouden aan het idee dat het mij wél lukt om goede vrienden te worden met um.. maar in mn achterhoofd weet ik dondersgoed dat ik dan net zo snel weer stapelgek op hem word Schijnheilig

Maar het idee dat ik hem helemaal kwijt zou zijn en hem niet meer heb om mn onzinnige probleempjes aan te vertellen enzo doet me echt teveel pijn! En dat is alleen nog maar iets kleins..

**Geplaatst**: 07-04-04 22:45

Geplaatst: 07-04-04 22:45

Jij bent nog leerplichtig volgens mij, dus ik denk an sich dat dat wel los zal lopen...

Wat die vriendschap betreft: ik denk dat je het het beste gewoon allemaal even kunt laten bezinken... Als het bij beiden wat gezakt is dan is een vriendschap gemakkelijker denk ik... Daarbij: wat al eerder gezegt is... Desnoods open je 20 topics met al je zgn onzinnige problemen, heb ook al vaker gezegt dat mijn pb-box errug leeg is... Knipoog

Maak jezelf niet, nu het over is, te afhankelijk van hem...

En ja, ik heb gemakkelijk praten (doe het zelf overigens ook niet Bloos

)....

**Geplaatst**: 07-04-04 22:50

Geplaatst: 07-04-04 22:50

Die pijn is veel minder als de pijn die je elke keer hebt als je hem gezien of gesproken hebt. Niet eigenwijs zijn, en gewoon al het contact verbreken. Vraag jezelf eens af waarom je perse bevriend met hem wil zijn? Al de redenen die je op gaat noemen hebben namelijk maar 1 oorzaak. Je houdt van hem en wil hem terug...
Als hij besluit dat hij je terug wil, moet hij daar maar moeite voor doen. Schrijft je desnoods een brief om je te pakken te krijgen maar zolang je maar zorgt dat jij geen contact met hem hebt. Ik druk mijn ex ook weg als hij eigenwijs is en toch belt Haha!

Het doet pijn om hem weg te drukken, maar nog steeds minder pijn als hem spreken. Waarbij je je gevoelens toch weer stiekem de baas laat worden. Ik weet waarover ik het heb, en ik weet ook dat je toch niet gaat luisteren naar wat wij allemaal zeggen. Je wilt namelijk maar een ding, hem terug.. En je gaat er alles aan doen om dat ook proberen voor elkaar te krijgen... Helaas kom je er pas later achter dat wat ik je zeg, de beste manier is om hem te vergeten...

**Geplaatst**: 12-04-04 17:03

Geplaatst: 12-04-04 17:03

Ook ik heb zo'n ex, zo'n jongen waarvan je denkt dat je nooit een betere tegen zal komen. Totdat het fout begint te gaan, en langzaamaan duidelijk wordt dat je niet met en niet zonder elkaar kan. Het is tussen mij en die ex inmiddels al anderhalf jaar uit, en nog steeds weten we niet wat we met elkaar aan moeten. Wel vrienden, geen vrienden, geen vrienden maar wat dan wel? Want zonder elkaar is helemaal ondraaglijk... Maar met elkaar eigenlijk ook.

En eigenlijk is dat stomvervelend. Ik heb de mogelijkheid niet om hem te ontlopen en ervoor te zorgen dat ik hem niet meer zie, omdat we dezelfde vrienden en uitgaansgelegenheden hebben, en hij bovendien nog geen 5 minuten lopen bij me vandaan woont. Heb jij die mogelijkheid wel? Doe dat dan alsjeblieft, het hoeft niet voor eeuwig, maar wel voorlopig. Geef jezelf (en hem) de tijd om na te denken en alles op een rijtje te zetten. Ook als hij zegt dat hij vrienden wil blijven. Dat blijf je namelijk ook, alleen de vriendschap wordt even op een laag pitje gezet zolang jullie er nog niet overheen zijn. Want nu is vrienden zijn onmogelijk, en op den duur gaan jullie dat ook inzien, geloof me!!