Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-03-04 18:10

Geplaatst: 18-03-04 18:10

Fasel schreef:
Trouwens, met de dingen die ik hier hoor zou je constant bij jezelf gaan denken 'o jee als ik maar niet invalide wordt'. Alsof een invalide geen recht op een relatie heeft.

Dat moest ik ook gelijk denken Scheve mond

Ik zou het feitelijk ook niet weten... In principe ga ik met Fasel mee, maar ik vind wel, dat beiden eraan moeten werken. De ene invalide is de andere niet, even grof gesteld. Er zijn invaliden, die eigenlijk een beetje lastig zijn. Hoe zet ik dit begrijpelijk neer Verward

Kijk, je kan wel een handicap hebben, waardoor je geheel, of op bepaalde punten afhankelijk bent van anderen. Dan ligt het aan jou, als persoon, hoe je dan om hulp vraagt. Er zijn gehandicapten, die geen vrede hebben met hun situatie, en erg gefrustreerd daarom zijn. Die reageren cynisch, of gedragen zich vol zelfmedelijden. Met zulke mensen is het erg moeilijk om te gaan voor een langere periode... Het is natuurlijk vervelend dat je van iemand afhankelijk bent, maar het ligt aan jou, aan wie jij bent, hoe je daarop reageert. Dat zou voor mij een heel bepalende factor zijn, als een gehandicapte nog voor zover hij dat kan, zichzelf probeert te redden. En zo veel mogelijk zelfstandig te leven. Maar als je om alles op iemand leunt, terwijl je dat met wat moeite ook zelf kan... nee...

Als mijn vriend een kasplantje wordt... Scheve mond

Ik weet het niet, ik weet zelf, dat ik dan niet verder wil met mijn leven. Wil mijn omgeving niet tot last zijn, en zou het zelf ook niet kunnen verdragen. Als mijn vriend dus dat zou zijn... en hij wil toch nog "verder leven" moeilijk hoor... Pfff Verward

**Geplaatst**: 18-03-04 18:14

Geplaatst: 18-03-04 18:14

Overigens verwacht ik ook niet van mijn partner dat hij tot het bittere einde bij mij blijft als mij iets ernstigs overkomt. Ik hoop dat hij op dezelfde manier redeneert als ik.

Ik kan me trouwens heel goed vinden in de woorden van Maya.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:15

Geplaatst: 18-03-04 18:15

Dat gaat ook weleens in mijn hoofd rond. Stel dat ik of mijn vriendje gehandicapt (doof, blind, rolstoel bedenk 't maar) raakt? Wat dan?
Het lijkt me zo ingewikkeld. We zijn al bijna 11 jaar bij elkaar, dus onvoorwaardelijke liefde is 't. Maar als je vriend bijvoorbeeld een hersenbloeding krijgt, en niets meer weet, niet meer kan praten, niet meer helder kan denken. Wat dan? Er zijn grenzen natuurlijk. En daar kun je (en natuurlijk hoop ik dat voor niemand) pas achterkomen wanneer zoiets gebeurd.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:15

Geplaatst: 18-03-04 18:15

Ik weet niet of ik dan bij mijn vriend zou blijven. Aangezien hij op zo'n moment heel veel meemaakt en moet verwerken. Waardoor zijn karakter in dusverre veranderd dat ik miss wel tot de conclusie kom dat ik daar de rest van mijn leven niet meer mee wil delen. Wil overigens niet zeggen dat ik dan niet meer van hem zou houden, maar ik denk dat het houden van dan een andere betekenis zou gaan krijgen. Denk een broederliefde o.i.d.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:26

Geplaatst: 18-03-04 18:26

Fasel schreef:
Fsoudan? Waarom kan je als invalide geen leuke dingen doen? Wat Ka al zegt, het leven bestaat niet alleen uit 'leuk' en bovendien begrijp ik niet waarom een invalide geen leuke dingen kan doen.

Ik zeg juist waarom je niet leuke dingen zou doen als je invalide bent Verward

Misschien is het niet goed begrepen... Ik zeg dat je leven juist door gaat!

**Geplaatst**: 18-03-04 18:26

Geplaatst: 18-03-04 18:26

Fasel schreef:
Tja, maar ik blijf niet uit medelijden maar omdat ik van hem hou. En zijn schil mag dan niet meer zo goed werken, zijn binnenkant zou nog prima zijn. Uit medelijden blijven zou niet eerlijk zijn tov hem. Maar ik ken mezelf heel goed en ik zou zeker niet uit medelijden blijven.

Maar verlaten? Nope.

maaer als de persoon van wie je destijds bent gaan houden verandert door die invaliditeit? En dan heb ik het niet over niet meer kunnen uitgaan oid, maar fundamenteel in gedrag en mentaliteit. Dan is het IMO een andere situatie, en dat is denk ik ook wat Karin bedoelt.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:30

Geplaatst: 18-03-04 18:30

Dat heb je idd goed geconstateerd, Lielle.

Ik zeg verder ook niet dat iemand per definitie mentaal sterk verandert als hij/zij invalide wordt, maar de kans is wel aanwezig. En bij mij is het punt wat ik DAN zou doen. Met lichamelijke veranderingen kan ik een stuk beter omgaan, weet ik van mezelf. Maar nogmaals, echt een oordeel geven kan ik pas als ik in zo'n situatie terecht zou komen en eerlijk gezegd hoop ik van harte dat me dat bespaard blijft.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:48

Geplaatst: 18-03-04 18:48

Het lijkt mij heel moeilijk. Dat je hele leven veranderd is tot daar aan toe, maar de mogelijkheid bestaat ook goed dat iemands karakter behoorlijk veranderd. Niet zo raar ook, want je maakt nogal wat mee als je invalide wordt. Als je als partner daarin niet kan meegroeien, dan houdt het denk ik gewoon op.

Ik denk dus dat het psychische effect van invalide worden bepalender is dan de fysieke gevolgen. Het kan zijn dat je partner gewoon een ander mens wordt dan degene waar je ooit verliefd op bent geworden. En misschien kun je ook verliefd zijn op en houden van dit mens, maar misschien ook niet.

Ik durf geen beweringen te doen over hoe ik zou reageren.

**Geplaatst**: 18-03-04 18:51

Geplaatst: 18-03-04 18:51

Fasel schreef:
Tja, maar ik blijf niet uit medelijden maar omdat ik van hem hou. En zijn schil mag dan niet meer zo goed werken, zijn binnenkant zou nog prima zijn. Uit medelijden blijven zou niet eerlijk zijn tov hem. Maar ik ken mezelf heel goed en ik zou zeker niet uit medelijden blijven.

Maar verlaten? Nope.

Zelfde hierzo. OK dan!

**Geplaatst**: 18-03-04 19:08

Geplaatst: 18-03-04 19:08

Ik blijf bij hem!!! Wij hebben ooit voor mekaar gekozen. Beloofd er te zijn voor elkaar in goede maar ook in slechte tijden!
Als je bij je vriend weggaat na 2 ontzettend liefdevolle jaren, omdat hij ziek is, ben je een hypocriet van de bovenste plank. Sorry wel genieten van zijn liefde in goede tijden, maar zodra de tijden slecht zijn weglopen? Nee dat gaat er bij mij niet in...

Wij hebben het er samen wel eens over gehad, van wat te doen als een van beide of ernstig ziek wordt, of zwaar invalide. En we denken allebij hetzelfde. Ik blijf bij hem, maar hij blijft ook bij mij.
Ik heb in een erg slechte periode gezeten met mijn rug, tijden dat ik niet kon lopen en niks anders kon dan liggen. Hij was er wel voor mij!! Hij nam vrij om voor mij te zorgen. Op dat moment wisten wij niet of het van tijdelijke aard was of blijvend. Als het blijvend was geweest was hij thuis gaan werken en voor mij zorgen.
Dat vind ik echte liefde!! Lovers

Andersom had ik precies hetzelfde gedaan... Je laat iemand niet vallen omdat hij/zij ziek is.

**Geplaatst**: 18-03-04 19:20

Geplaatst: 18-03-04 19:20

Lielle"]
[quote="Fasel schreef:
Tja, maar ik blijf niet uit medelijden maar omdat ik van hem hou. En zijn schil mag dan niet meer zo goed werken, zijn binnenkant zou nog prima zijn. Uit medelijden blijven zou niet eerlijk zijn tov hem. Maar ik ken mezelf heel goed en ik zou zeker niet uit medelijden blijven.

Maar verlaten? Nope.

maaer als de persoon van wie je destijds bent gaan houden verandert door die invaliditeit? En dan heb ik het niet over niet meer kunnen uitgaan oid, maar fundamenteel in gedrag en mentaliteit. Dan is het IMO een andere situatie, en dat is denk ik ook wat Karin bedoelt.
[/quote]

DAt is een ander geval. Jij doelt op het feit (denk ik) dat hij zwelgt in zelfmedelijden, je gaat rondcommanderen, emotioneel chanteren (ik heb het al zo moeilijk en jij doet niets voor mij) etc etc.

In dat geval geef ik hem een jaar (van de dag van gebeurtenis tot een jaar later) om te veranderen, weer positief te worden en de rest van zijn (en mijn) leven niet te verpesten. Doet ie dat niet, dan zal hij op eigen benen (beetje banketstaaf bewoording) moeten gaan staan.

Ik ga eigenlijk constant uit van het feit dat hij invalide kan worden maar dat hij, na uiteraard een moeilijke periode, wel zijn leven weer gaat oppakken.

**Geplaatst**: 18-03-04 19:22

Geplaatst: 18-03-04 19:22

Zoals ik er nou over denk zou ik gewoon bij hem blijven en het proberen. Je houdt tenslotte niet zomaar van iemand. Maar net zoals in gewone relaties kan ook hier een verkering uitraken. Het lijkt me wel moeilijk om meer een verpleger te zijn dan een vriendin, maar ik zou het op zijn minst proberen.

**Geplaatst**: 18-03-04 19:29

Geplaatst: 18-03-04 19:29

Klopt Fasel, zoiets bedoelde ik. En daarover zijn we het helemaal eens Knipoog

**Geplaatst**: 18-03-04 19:29

Geplaatst: 18-03-04 19:29

Ook ik zeg :Ik blijf bij hem!
Als je dertien jaar getrouwd bent heb je al zo veel met elkaar meegemaakt dat ik vind dat als je een goed huwelijk hebt je het samen aankunt.En dat ik zou blijven zou niet zijn uit medelij maar gewoon omdat ik oprecht van hem hou. Lovers

En ik hoop dat hij er het zelfde over denkt als het omgedraaide het geval zou zijn.

**Geplaatst**: 18-03-04 19:44

Geplaatst: 18-03-04 19:44

Ik snap niet dat mensen zo snel kunnen roepen ik blijf bij hem ! Wat er ook gebeurd ! Je moet ook voor andere mogelijkheden openstaan, jij kan nooit gelukkig zijn, als je vriend zich ook niet gelukkig voelt, voel jij je zelf gelukkig dan klopt er ook iets niet. Mensen die niet als invalide geboren worden en het ineens worden, kunnen in 1 klap een ander mens worden, en herken je er niks meer in waar je op gevallen bent, hoe kun je dan zeggen dat je bij hem blijft, je hebt toendertijd toch ook niet voor iemand gekozen die je niet aantrekt (om het even duidelijk te stellen) Het is hard, maar JIJ bent geboren en HIJ is geboren, dat betekend dus niet dat JIJ ZIJN leven moet gaan leiden. Het klinkt hard, maar denk je dat allemaal vol te houden. Laten we het hebben over iemand die niet meer kan lopen, maar nog wel zijn volle verstand heeft. Zo iemand wil jou dan de hele dag om je heen hebben, die MOET zowiezo iemand om je heen hebben. Dus dat betekend dat je niet meer fulltime kunt gaan werken, wat dus ook betekend dat je minder geld hebt, en nu uitgaand van Bokt, ben jij daarvoor je paard op te geven ? Ben jij bereid je auto op te geven, alle luxe voor je vriend op te geven, zodat jullie een aangepaste woning kunnen betalen. Heb je dat er voor over, terwijl je je vriend behandeld alsof hij een patient is, terwijl je vriend van je verwacht dat je altijd bij je bent, kortom ben je bereid zoveel dingen op te geven ?

Ik weet het niet...

**Geplaatst**: 18-03-04 19:49

Geplaatst: 18-03-04 19:49

Ik denk dat het er maar net aan ligt... hou je van je partner, hou je nadat je partner verandert van je partner... als je partner innerlijk heel erg verandert, dan is het misschien ook net een ander persoon voor je.
Ik denk dat ik zo'n beslissing pas zou kunnen maken als het ook zou gebeuren, wat ik uiteraard niet hoop. Je kunt jezelf niet dwingen verliefd te blijven, om van iemand te blijven houden...

**Geplaatst**: 18-03-04 19:55

Geplaatst: 18-03-04 19:55

Wat te doen? Ik zou hem als eerste steunen door dik en dun!!!!!!!!!!!!!!!! En zeker niet laten vallen en dan maar verder kijken. Heb het in de familie mee gemaakt! En waarom zou een man of vrouw ongelukkig zijn als de tegenpartij invalide is geworden? Juist haast het tegen overgestelde. Je beseft dan zelf hoe geweldig het leven is. Klinkt gek....... maar nood leert bidden...

**Geplaatst**: 18-03-04 19:59

Geplaatst: 18-03-04 19:59

Je kunt hem/haar ook steunen door vriendschap... de kwestie is ook in hoeverre de partner verandert, het zou toch ook kunnen dat de invalide geworden partner de relatie zou willen beeindigen?

**Geplaatst**: 18-03-04 19:59

Geplaatst: 18-03-04 19:59

ShannaY schreef:
Ik snap niet dat mensen zo snel kunnen roepen ik blijf bij hem ! Wat er ook gebeurd ! Je moet ook voor andere mogelijkheden openstaan, jij kan nooit gelukkig zijn, als je vriend zich ook niet gelukkig voelt, voel jij je zelf gelukkig dan klopt er ook iets niet. Mensen die niet als invalide geboren worden en het ineens worden, kunnen in 1 klap een ander mens worden, en herken je er niks meer in waar je op gevallen bent, hoe kun je dan zeggen dat je bij hem blijft, je hebt toendertijd toch ook niet voor iemand gekozen die je niet aantrekt (om het even duidelijk te stellen) Het is hard, maar JIJ bent geboren en HIJ is geboren, dat betekend dus niet dat JIJ ZIJN leven moet gaan leiden. Het klinkt hard, maar denk je dat allemaal vol te houden. Laten we het hebben over iemand die niet meer kan lopen, maar nog wel zijn volle verstand heeft. Zo iemand wil jou dan de hele dag om je heen hebben, die MOET zowiezo iemand om je heen hebben. Dus dat betekend dat je niet meer fulltime kunt gaan werken, wat dus ook betekend dat je minder geld hebt, en nu uitgaand van Bokt, ben jij daarvoor je paard op te geven ? Ben jij bereid je auto op te geven, alle luxe voor je vriend op te geven, zodat jullie een aangepaste woning kunnen betalen. Heb je dat er voor over, terwijl je je vriend behandeld alsof hij een patient is, terwijl je vriend van je verwacht dat je altijd bij je bent, kortom ben je bereid zoveel dingen op te geven ?

Ik weet het niet...

Gelukkig ben je dan alleen als je valide bent en de hoogste berg kan beklimmen? Onzin!!!
Als het inhoudt dat ik nooit meer fulltime zal werken, dan is dat maar zo.
Jij kan niet bepalen voor mensen wat ze moeten doen.
Ik ben bereid alles op te geven om hem te helpen. En als je beide de situatie accepteerd voor wat hij is kun je vreselijk gelukkig worden. Geloof je me niet, ga je maar eens op een afdeling in het ziekenhuis praten waar terminale patienten liggen. DIe liggen daar vaak om te sterven, maar wel met hun geliefde ernaast. Een geliefde die daar al maanden en soms zelfs jaren voor hun geweest is, en niet van hun zijde wijkt!

**Geplaatst**: 18-03-04 20:03

Geplaatst: 18-03-04 20:03

Veel hier gaan er van uit dat je vriend hetzelfde blijft, DAT KAN, maar 9 van de 10 keer raken ze depressief, agressief, zo legde het meisje in het verhaal ook al uit, hij sloeg om, werd een ander mens. Tuurlijk, als mijn vriend gewoon degene blijft die hij is zal ik hem door en door steunen, maar moet je dan perse een relatie behouden ? Lijkt mij niet.. Ik bedoelde niet te zeggen dat invalide mensen niet gelukkig zijn, maar als jij altijd VALIDE bent geweest, zul je absoluut niet gelukkiger zijn nu je INvalide bent.. Je kunt een stuk minder, als je een ruzie krijgt, zullen ze vaak voor je voeten gooien, "Maar jij kan nog lopen" en "Jij kan nog dit en jij kan nog dat" je krijgt daar door een schuldgevoel, maar JIj kunt er niks aan doen dat hij in de rolstoel zit. Je vriend (op dat moment invalide) kan jou op een begevenen moment helemaal kapot maken met dat soort dingen. Ik denk dat je eens een hoop dingen op een rijtje moet gaan zitten en niet alleen er van uit gaan dat het alleen maar om dat rolstoelletje gaat.. want dat is het absoluut niet !

**Geplaatst**: 18-03-04 20:08

Geplaatst: 18-03-04 20:08

Dus jij zou je relatie verbreken als je vriend invalide raakt, maar wel zichzelf blijft?
Dan ben je de grootste schoft die ik ken!!! Misselijk

Dan ben je wel zo vreselijk egoistisch dat ik me afvraag of je wel beseft dat een ander mens ook gevoel heeft! Een vriend of man is geen gevoelloos iets hoor! Boos!

**Geplaatst**: 18-03-04 20:13

Geplaatst: 18-03-04 20:13

Sorane, beter lezen. Shanny heeft het over die 90 % waarin mensen veranderen (ik ook trouwens). Blijf jij toch steeds bij als het een egoistische egocentrische klootzak is geworden die zwelgt in het zelfmedelijden om het maar even duidelijk te maken?

**Geplaatst**: 18-03-04 20:15

Geplaatst: 18-03-04 20:15

Lielle schreef:
Sorane, beter lezen. Shanny heeft het over die 90 % waarin mensen veranderen (ik ook trouwens). Blijf jij toch steeds bij als het een egoistische egocentrische klootzak is geworden die zwelgt in het zelfmedelijden om het maar even duidelijk te maken?

Wat valt hieraan beter te lezen dan?
Dit is toch ook een door en door gemene uitspraak? Sorry hoor maar ik kan weinig mensen die zo in en in gemeen kunnen zijn! Ik heb hier gewoon geen woorden voor!
Weet je wat ik me afvraag? Weet hij vriend dit ook? Weet hij ook dat zij hem wel netjes blijft verzorgen terwijl hij niets meer kan, maar dat zij ondertussen wel een ander *****???

Citaat:
Tuurlijk, als mijn vriend gewoon degene blijft die hij is zal ik hem door en door steunen, maar moet je dan perse een relatie behouden ? Lijkt mij niet..

**Geplaatst**: 18-03-04 20:20

Geplaatst: 18-03-04 20:20

Ik zie daar niets gemeens in, alleen wat realiteitszin Knipoog

Bovendien kan ik er niet uit opmaken dat ze hem dus al zeker zou laten vallen. Joe Jackson (meen ik) heeft ooit een mooi nummer geschreven "will you be my number two?" En dat geeft de essentie weer IMO. Zelf kom je altijd op de eerste plaats, als dat niet zo is kun je ook iemand anders niet gelukkig maken.

Overigens heeft ze nergens gezegd dat ze achter zijn rug om een ander zou hebben.

Lielle schreef:
Blijf jij toch steeds bij hem als het een egoistische egocentrische klootzak is geworden die zwelgt in het zelfmedelijden om het maar even duidelijk te maken?

op die laatste vraag wil ik trouwens ook een antwoord.

**Geplaatst**: 18-03-04 20:22

Geplaatst: 18-03-04 20:22

Als hij tussen zn oren hetzelfde is als ervoor dan zou ik wel bij m blijven. Zou die veranderen dan zou ik zeker weggaan.

Ik vind het denk ik niet erg om te zorgen voor degene die ik liefheb, maar ik kan denk ik niet zorgen voor iemand die ik niet ken Haha!