Bokt.nl

capopjekop schreef:

Pfoe wat een vragen. Ik zou er het antwoord ook niet op kunnen geven. Puur en alleen omdat het voor iedereen anders is. Iedereen beleeft dingen op z'n eigen manier.

Persoonlijk vind ik dat het in het begin wel makkelijk moet gaan. De verliefde periode hoort leuk te zijn zonder al te veel drama. Als je langer bij elkaar bent en het leven samen is normaal geworden dan moet je wel blijven werken om echt contact met elkaar te blijven maken. In het hectische leven zie je vaak gebeuren dat mensen elkaar als vanzelfsprekend gaan beschouwen en naast elkaar gaan leven. Dus zoals het in films gaat daar geloof ik niet in.

De vraag is nu vooral wil je in onzekerheid blijven zitten en hoe lang? Je hebt kans dat hij bij draait maar ook dat je je tijd 'verspilt'. Is hij nu echt een toevoeging in je leven of vult hij een behoefte op? Maakt hij je gelukkig of moet je het doen met een aantal momenten die fijn zijn? Terwijl je mss vaker onzeker wordt van de situatie? Soms willen we zo graag dat een relatie slaagt dat we met oogkleppen naar de situatie kijken zeg ik uit ervaring.

Persoonlijk denk ik altijd dat je het weet of je verliefd bent of niet. Als hij het niet weet dan zou dat voor mij een antwoord zijn. Zeker als je al een half jaar met iemand om gaat. Ik zou op een bepaald moment wel nieuwsgierig worden naar familie en vrienden van de ander. Maar goed, iedereen werkt anders.

Prairy schreef:

Ik heb zelf altijd langere relaties gehad. Dus vanuit mezelf kan ik je helaas niet antwoorden.

Ik heb mijn man leren kennen toen hij 37 was, hij had nog nooit een lange relatie gehad, max iets van 3 maanden geloof ik.

Onze relatie is eigenlijk heel soepel gelopen. Dat komt denk ik vooral omdat hij gewoon heel zeker is over wie hij is en wie hij wil zijn. Samen zijn we ook enorm gegroeid. Maar zijn instelling, dat is denk ik wel de reden dat het zo gaat. Ik ben niet altijd de makkelijkste, maar hij ook niet als hij iets niet wil, dan gebeurt het gewoon niet of we zoeken naar een andere oplossing.

Ik zat nog half in een ex relatie waar nog dingen afgehandeld moesten worden als huis verkopen etc. Hij is hier heel geduldig in geweest vind ik.

Ik denk dat je vooral naar jezelf moet kijken. Wat wil ik in dit leven, wie wil ik zijn of blijven? Als jij zeker van jezelf bent is het ook wat makkelijker om te kiezen of je er wel of niet mee door wil gaan denk ik. En dan trek je ook hopelijk iemand aan die er samen met jou voor wil gaan, waarmee je samen sterker bent dan alleen. Want dat gun ik echt iedereen.

Suzanne F. schreef:

Ik vind het ook erg lastig en er is niet zomaar antwoord op te geven. Maar als iemand aangeeft niet verliefd te zijn en me weken negeert, dan ga ik daar zeker geen energie meer instoppen. Bindingsangst of niet. Sowieso is dat iets wat jij ook niet voor hem kan oplossen. En ja, je kan de schuld bij jezelf zoeken en gaan twijfelen of je wel goed gereageerd hebt etc. Maar je kan ook accepteren dat jullie misschien gewoon geen match zijn en accepteren dat hij eigenlijk niet verder met jou wil. Ik vind zelf (afgaand op jouw verhaal) dat hij je nogal laat bungelen eigenlijk. Ik zou daar zelf niet goed tegen kunnen. Ik houd van duidelijkheid en ik wil niet het gevoel hebben dat ik een beetje aan het lijntje wordt gehouden.

Prairy schreef:

Misschien is een eerste stap dan om eens buiten je comfortzone te gaan.

Ben je al eens echt alleen op vakantie gegaan? Dus niet in een single groepsreis?

Of iets anders waarvan je altijd hebt gedacht, dat is echt niks voor mij? Maar dat dan wel een keer doen.

Zo open je misschien wat mogelijkheden om iets nieuws over jezelf te leren. En wie weet kom je dan weer nieuwe mensen tegen waar je wat van kunt leren (al dan niet relatie materiaal).

Als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, zul je nooit een ander resultaat krijgen. Dat geldt voor bijna alle dingen

pluisje88 schreef:

Ik ben inmiddels 35 en ook nooit een echte relatie gehad. Een korte maar intense scharrel waarvan het verhaal sterk lijkt op dat van jou. Het was zo intens dat van een scharrel van een maand of twee ik anderhalf jaar nodig heb gehad om weer mezelf te worden. Laten we zeggen dat het wel leerzaam was. Ik zal nooit meer zo vrijblijvend en onbevangen ergens in gaan. Het maakt me bij tijd en wijle wel heel onzeker hoor. Alle vriendinnen/oud klasgenoten hebben een relatie, kinderen enz… en ik? Mijn leven staat al 15 jaar on hold lijkt het wel. Ik probeer mezelf te troosten met het idee dat alles precies op het juiste moment op mijn pad zal komen…

Thats_Me schreef:

Eigenlijk is liefde heel simpel. Of je nu puber bent of 50 je wil graag samen zijn en de basis moet goed en fijn voelen. Uiteraard moet je samen werken aan een relatie maar in de basis moet het dus wel goed voelen. Onzekerheid hoort er natuurlijk wel bij, je wil immers de beste versie van jezelf zijn. Belangrijk is voor jezelf uitzoeken wat je wil en blijf vooral communiceren over wat jij nodig hebt en blijf ook polsen hoe de ander er in staat.

Sintara schreef:

Als je allebei iets anders uit de relatie wil dan gaat het mis. Het enige wat je kunt doen, is aangeven wat jij wilt en nodig hebt als je met hem doorgaat. Maar uit je verhaal hoor ik dat hij het voor zichzelf niet weet en dan is alles een vraagteken. Als je dat ok vindt is dat prima, als jij iets anders nodig hebt dan kun je er voor jezelf beter een streep onder zetten.. maar het is wel altijd heel moeilijk zulke dingen, het liefst wil je hem helpen of overtuigen dat hij hetzelfde wilt als jij maar dat werkt echt nooit

Sanet schreef:

Nou op dat punt ben je nu toch? Heb je het nodig om hem voor te stellen aan je familie en een relatie te hebben waarvan de rest van de wereld mag weten en dat hij zeker weet dat hij voor je wil gaan?

Marigold schreef:

Dat je verliefd op hem bent. Dat je een knoop in je maag krijgt van het idee dat hij met een ander zou gaan. Dat je met liefde zijn rolstoel zou duwen mocht hij ooit een ongeluk krijgen of een ziekte.
Die basis moet er (vind ik) zijn. Zodat je het later ook bij problemen samen toch volhoudt. Omdat die basis liefde er is.

Dus niet, hij is aardig enz enz maar het kon elke eerste volgende guy next door zijn bij wijze van spreken.

Ook ben ik het eens dat het in het begin fijn en goed moet zijn. Niet direct al allemaal toestanden en kunst en vliegwerk om al pratenderwijs samen te blijven (op verstand ipv gevoel). Dat is niet een goede basis.