Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-09-01 08:28

Geplaatst door de TopicStarter: 29-09-01 08:28

Onderstaand topic gaat over de droom van praktisch iedere paardenliefhebber om in het bezit te komen van een huis met stal en weiland: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php ... 1&start=25

Het topic wordt een beetje lang dus vandaar maar ff opnieuw begonnen (of mag dat niet). Dames er moet me toch iets van het hart..... Geld verdienen kan je ook zelf hoor. Jullie doen nu net of je afhankelijk bent van de loterij of een rijke man om je droom te kunnen verwezenlijken. Of hoort die rijke man ook bij die droom, nooit meer iets hoeven doen en afhankelijk zijn van een ander. Juist daardoor kan je erg ongelukkig worden. Zorg gewoon dat je je eigen geld verdiend (ik weet voor sommigen onder ons makkelijker gezegd dan gedaan). Maar volgens mij ben je gelukkiger in een klein huisje waarvoor je zelf meefinanciert dan in een kast van een huis waarbij je afhankelijk bent van je man..... Cool

Het leven is als een restaurant.... je krijgt wat je besteld hebt
Het leven is als een pijpkaneel...ieder zuigt eraan en krijgt zijn deel

**Geplaatst:** 29-09-01 09:08

Geplaatst: 29-09-01 09:08

ooh dat weet ik nog zo net niet als ik onwijs gek van mijn man ben.. Ik zou wel blijven werken denk ik en mijn eigen geld in de paarden steken.

Ik zou veel gelukkiger zijn als ik in dit leventje de paarden met bak bij huis had dan hetzelfde leven zonder de paarden bij huis.
Ik vind het echt niet fijn zoals nu dat Lot medicijnen moet hebben ik dat 's morgens aan de pensionhouder over moet laten

http://www.kimtelgen.nl
Cranio sacraal therapeut en instructrice

**Geplaatst:** 29-09-01 09:53

Geplaatst: 29-09-01 09:53

Vind ik een beetje kromme vergelijking want wat je nu beweerd zal veel thuisblijvende moeders tegen de borst stoten, alsof het familie leven (met kinderen) goed draaiende te houden en huishouden etc. geen baan is!!! Daarnaast nog paarden en dan nog werken???? Kinderen naar de opvang moeders kust ze 's avonds welterusten en verdwijnt om het paard ook eens een uur te zien....als man weg moet of kind ziek dan ligt het leven stil....de dupe is de vrouw/haar baan/haar paard, de man gaat meestal gewoon door met werken als hoofdkostwinner. Het is niet zo zwart-wit als jij het steld.

Victorian Elegance Webshop
Dependance van Ratcity's Shelter locatie Almere
DeviantArt voor mijn doodles!

**Geplaatst:** 29-09-01 11:54

Geplaatst: 29-09-01 11:54

Hallo hé, ik verdien ook mijn eigen geld en dat gaat allemaal naar mijn paarden (okay, ook een beetje naar het huishouden) maar een huis met stallen en land kan ik niet betalen.... dat gaat er ook nooit inzitten voor mij ook! ik heb nou eenmaal geen hoge opleiding (heb nooit goed kunnen leren) en dan zit je op een gegeven moment dus op het hoogste punt, hoger dan ik nu zit kom ik niet meer, wil ik trouwens ook niet!
Mijn vriend daarentegen is een echte bolleboos, is zijn eigen bedrijf gestart en studeert tussendoor nog steeds, allemaal hogeschool opleidingen!
Ik sla af en toe steil achterover als ik zie wat hij nu weer aan pegels binnen krijgt, jaloers ben ik dan ook wel hoor, wij wonen wel al 5 jaar samen maar hebben alles gescheiden, dat is dus zijn geld!
Wij gaan dus wel een huis (of boerderij) met land en stallen kopen als er genoeg gespaard is, maar dat zal hij voor het grootste gedeelte moeten bekostigen, ik heb dat geld gewoon niet!
Gelukkig is hij ook helemaal gek van paarden en dan vooral die van ons dus zal het geen probleem zijn, maar je ziet, sommige vrouwen hebben wel degelijk een rijke vent nodig! (ik heb dus gewoon mazzel)
Trouwens, dit komt misschien over alsof ik hem alleen heb voor zijn geld, is dus niet zo! toen wij elkaar leerde kennen liep hij in de steun en had geen rooie cent! (toen was ik de rijke van de 2)
Een rijke vent is best wel makkelijk hoor!!

Muggen zouden vet moeten zuigen ipv bloed.......

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-09-01 15:08

Geplaatst door de TopicStarter: 29-09-01 15:08

Orri, je hoort mij niet zeggen dat ik geen respect heb voor fulltime moeders!!!!! In tegendeel, voor het fulltime zorgen voor het gezinsleven zou een vrouw geld moeten verdienen. Als je zorgt dat het thuis op rolletjes loopt dan is in feite een deel van het gezinsinkomen door jouw inzet verdiend.

Ik heb alleen heb ik moeite als vrouwen (meisjes) er bij voorbaat vanuit gaan dat je om goed te verdienen man moet zijn. De gemiddelde leeftijd waarop vrouwen kinderen krijgen ligt ergens tegen de 30, dat betekent dat ze de jaren daarvoor in ieder geval kunnen streven naar een goede opleiding, baan etc. Als je dan de man van je dromen tegenkomt en daarnaast ook nog allebei kinderen wilt dan komt de vraag hoe je dat allemaal gaat regelen. De meeste mannen willen dan hun baan helemaal niet gedeeltelijk opgeven (mijn functie kan niet parttime zeggen ze altijd, dat vind ik bullshit!!!!!!).

Als je als vrouw en man er gezamenlijk voor kiest dat je als vrouw thuis blijft voor de kinderen, prima, maar dat wil niet zeggen dat dat de enige optie is. Er zijn overigens ook best veel paren die al dan niet bewust geen kinderen hebben hoor Orri en dan? Scheelt wel een hoop tijd en geld overigens.

Beetje warrig verhaal misschien maar in feite vind ik dat je als vrouw of als man verantwoordelijk bent voor je eigen leven en toekomst en niet bij voorbaat moet vertrouwen dat je (toekomstige) man wel geld in het laadje brengt.
Zo een beetje duidelijk?
_________________
Als dit een logische wereld was, dan zouden mannen in de amazonezit rijden.

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: astridh op 2001-09-29 15:15 ]</font>

**Geplaatst:** 29-09-01 15:16

Geplaatst: 29-09-01 15:16

Optie?
Is een man dan niet verantwoordelijk voor zijn kinderen? Het is meestal een flutsmoes dan een baan niet parttime kan. Ook 1 dagen inleveren is verantwoordlijkheid delen. Als meer mannen dat zouden doen, wordt het wel normaal.
Hup dames, ten strijde!

**Geplaatst:** 29-09-01 15:33

Geplaatst: 29-09-01 15:33

Ik kan me helemaal vinden in je verhaal Astrid. Ik vind het heel erg belangrijk dat ik helemaal zelfstandig mijn aandeel in het huis[houden], mijn eigen paard en alles wat daarbij komt kijken, kan bekostigen.
Toen ik nog op de middelbare school zat werd ik met kreten om de oren geslagen als "Kies exact" en "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid". Maar het zit ook mijn karakter om heel zelfstandig te zijn. Alles wat ik heb heb ik zelf verdiend met mijn eigen bloed zweet en tranen zonder hulp van ouders of wie dan ook. Dat maakt me extra trots op alles wat ik heb.

Dit is een leven waar ik me prettig bij voel. Er zijn genoeg vrouwen die zich heel prettig voelen bij de financiele afhankelijkheid van een man. En iedereen is vrij daarin een keuze te maken. Maar je moet je er wel van bewust zijn dat je zelf ook zonder hulp van buiten, in staat bent je eigen dromen te verwezenlijken en dat je daarbij alleen heel veel wilskracht en doorzettingsvermogen nodig hebt.

**Geplaatst:** 29-09-01 16:07

Geplaatst: 29-09-01 16:07

Astrid, way to go!
Ik ga er vanuit dat ik zelf mijn eigen (financiele) boontjes moet kunnen doppen, ik ben ook niet voor niets zo lang naar school geweest Haha!

Je weet niet wat er ooit nog gebeurt en dan is het wel een heel prettig gevoel als je voor jezelf kunt zorgen. Ja en dat huis van 2 miljoen en die 10 paarden Haha!

zal ik dus ook zelf moeten (en willen!) verdienen. Op dit moment delen mijn vriend en ik de gemeenchappelijke kosten (huur, eten, auto) en kan ieder met wat hij (m/v) over heeft doen wat ie leuk vindt. Ik rijd paard, hij fotografeert, en samen duiken we.

Er is wel een korte tijd geweest dat ik geen werk had, en dus op het geld van mijn toenmalige partner leefde. Ik vond het een rot gevoel, en hoop daar ook nooit meer te komen. Het is anders als je bewust thuis blijft (kinderen?) maar ik ken idd te veel vrouwen die een tijdje werken en dan denken: ach, thuis zijn is toch ook wel leuk, ik ga lekker tennissen (of weet ik veel) en manlief brengt het geld wel binnen. Ik kan me daar helemaal niets bij voor stellen, en zou me juist enorm schuldig gaan voelen. Maar goed, ieder zijn meug.

Haha!

**Geplaatst:** 29-09-01 17:10

Geplaatst: 29-09-01 17:10

als je een gewone baan hebt kom je zker nog wel eens geld te kort elke maand weer een hoop geld uitgeven voor de stalling voer etc.
maar natuurlijk moet je ook wel eens je zadel of hoofdstel laten repareren.
of nieuwe borstels komen een nieuw sjabrak etc.
of nl. de veearts en hoefsmid of een worme kuur zo kan ik nog wel even door blijven gaan.
per maand word er hardstikke veel geld uitgegeven aan de paardjes...
zo gaat je geld wat je hebt verdient erg hard daardoor kan je nl. wel eens in de problemen komen maar het hoeft niet als je man,vader of moeder meebetaald of je gewoon een hele goede baan hebt en wat meer geld verdient.
ik hoef nu niets aan de paarden die ik rij te betalen.
dus nu kan ik als ik tijd heb lekker gaan werken en alles op me bank rekening zetten en ik moet eerlijk zeggen dat ik al behoorlijk wat gespaart heb...ik ben ook nooit zooo uitgeverig ofzo ik krijg eigenlijk alle spullen die ik nodig heb enz dus dat hoef ik ook niet zelf te betalen.
dus ik spaar lekker door uje hoort wel eens zeggen waar spaar je dan eigenlijk voor Verward

voor me toekomstige paardje Haha!

Valentina 26 jarige welsh k (valk) merrie gestopt in de sport (M dressuur tussen de paarden) nu lekker veel op de wei met vriendjes, nog lekker in beweging met rijden en longe en heerlijk naar het strand, top!

**Geplaatst:** 29-09-01 17:49

Geplaatst: 29-09-01 17:49

Ahum. Hier komt dus de 'spaarpot-trut', grijnz...
Ik durf bijna mijn verhaal hier niet neer te zetten, bang om zielig gevonden te worden.
Toch vraag ik het iedereen om te lezen, en wel om deze reden:
je maakt plannen om bepaalde dingen in de toekomst te kunnen verwezenlijken. Dan gebeurt er iets wat dit wel zo gruwelijk in de war gooit, dat je even niet weet of je nog wel verder wilt.
Maar je gaat verder, je wilt leven, je maakt er wat van, en bent gelukkig door mensen om je heen en de kleine dingen in het leven.
Lees mijn verhaal, en lees het einde.
Een verhaal waaruit blijkt dat sommige dingen toch ergens goed voor zijn.
Lagere school: Oh, Dorine kan later wel universiteit gaan doen, gaat zo goed!
11 jr. oud: kreeg epilepsie, versuffende medicijnen...
Middelbare school, eerste klas: laten we haar toch maar HAVO laten doen... medicijnen he. En steeds slechtere concentratie.
Derde klas: ging ik nog net naar de vierde, mijn geheugen was superslecht, vaak depressief door steeds meer epilepsie-aanvallen
Vierde klas Havo: 2x blijven zitten, door naar MBO-agogisch werk... na twee jaar gestopt, met zo'n zware epilepsie zou ik toch geen baan krijgen, door naar MBO-sociaal werk. Na een jaar gestopt, Dorine gaat zich realiseren dat epilepsie toch meer inhoudt dan altijd werd gezegd.
22 jaar, Dorine heeft half jr. verkering met Peter, doet productiewerk (!), gaat samenwonen in flat.
Half jaar later, Dorine stort in. Zoveelste psychiater, GAK, Dorine wordt afgekeurd op epilepsie en chronische geestelijke vermoeidheid.
Dorine krijgt uitkering met terugwerkende kracht, dus behoorlijk wat geld op de rekening, duizenden guldens.
Een jaar later, Peter heeft al het geld opgemaakt: hij is verslaafd aan gokautomaten (in snackbars enzo).
Dorine en familie komen er achter, Peter gaat afkicken maar het geld is op en er zijn grote schulden. Toch komen ze er weer bovenop, mede dankzij Peter zijn werkgever die hem laat zien dat hij veel meer kan dan alleen maar verkopen in de Gamma, Peter gaat cursussen volgen etc.
1993: Peter en Dorine overgelukkig getrouwd, en de volgende dag stoppen met roken: ze willen kinderen.
1997: Kinderen krijgen lukt niet, maar... misschien andere manieren mogelijk?
1998: Dorine ging weer voor het eerst sinds 16 jaar paardrijles nemen op een manege!
1998, eind van het jaar: borstkanker geconstateerd, half jaar herstellen..
Geen IVF-poging meer om zwanger te worden, ook in verband met kans op borstkanker wilde Peter dit niet meer! Kiezen voor adoptie...
1999, oktober: 3e verzorgpaard gevonden, dit keer mag ik er bij de vereniging mee lessen!! Droom komt uit... Ik blijf hem dan nog anderhalf jaar verzorgen.
Peter kan voor Blokker gaan werken, we verdienen ineens wat beter!
2001, juni: eigenaresse van verzorgpaard vind dat ik toch niet goed in 'het team' pas, en vraagt me te vertrekken.
In die maand al voelde ik me 's nachts op de camping in Frankrijk soms benauwd, ademen maakte meer geluid?
Ik ging steeds meer hoesten, en in september werden er, na het maken van foto's, uitzaaiingen van de borstkanker geconstateerd, in mijn longen zowel als achter een long, een klein beetje tussen de ribben.
Maandag aanstaande begint de chemo.

Conclusie:
Je leert van alle tegenslagen zeer belangrijke dingen.
Epilepsie: ik kwam er al jong achter dat ik moest leren sparen, want studeren ging moeilijk en ik zou niet gemakkelijk aan een baan komen met die aanvallen. Rekening houden met een minder inkomen dus.
Gokverslaving Peter: Dorine had leren sparen, dus dat was een voordeel. Wij beiden leerden veel van elkaar, groeiden geestelijk enorm naar elkaar toe, het vertrouwen in elkaar is nu enorm groot!
Kanker.
Eén van de grootste lessen die ik ooit gehad heb.
Niet wachten tot het geluk naar je toe komt.
Jij gaat op zoek naar het geluk, jij gaat op pad en probeert elke weg, elke berg te beklimmen, net zolang tot je bereikt wat je wilde bereiken.
Een verzorgpaard was niet voor mij weggelegd, dacht ik toen ik 15 was, omdat ik niet goed genoeg kon rijden en ook nog epilepsie had.
Nou echt niet dus. Gewoon doorzetten, adverteren op internet, etc. En het lukte!
Verder leerde ik te genieten van de kleine mooie dingen in het leven.
Geen kinderen kunnen krijgen: ik had mij onbewust een gedachte aangemeten, dat als ik niet in staat was om te werken, dat ik wel in staat was om kinderen te krijgen, in elk geval zou ik tot 'iets' in staat zijn.... fout dus.
Ik ben, ook al zou ik moeder geworden zijn, ook daarnaast nog in staat tot veel dingen, ben waardevol van mijzelf. Niet alleen maar goed in 'moeder worden/zijn'.
Daar kwam ik achter toen ik geen kinderen kon krijgen, duurde even hoor... Haha!

Adopteren: weer dat sparen. Peter altijd weer met die gedachte "We krijgen het geldbedrag wel voor elkaar". Hij is zo argeloos, zo vol vertrouwen, koopt ondertussen allerlei dingetjes voor computer enz., geld raakt op, maar... het lukt ons wel!
Nou echt niet wanneer je niet spaart, en maatregelen treft. Peter leerde beter geld opzij leggen, ikzelf leerde beter mij minder zorgen te maken.
Opnieuw kanker:
Gevolg is dat we niet meer kunnen adopteren, geen kinderen meer kunnen krijgen. Als je voor de tweede keer kanker krijgt... uitzaaiingen... tja, dan ben je niet meer geschikt als adoptie-ouder.
Peter zei: zodra je beter bent, kopen we jouw eerste eigen paard.
Ikzelf heb dus iets enorms om naar uit te kijken, en kan me daar ook op uitleven zodra ik weer helemaal beter ben.
Maar hij? Peter was altijd zo dol op kinderen. Hij had zich voorgesteld hoe het zou zijn vader te worden, hij wilde zo graag een gezin vormen.
Hoe Peter na alle chemo's, als alles voorbij is, zal reageren weet ik niet. Op het moment is maar één ding voor hem belangrijk:
Dorine moet weer beter worden.
En ja. Dat is het enige dat ik voor hem kan doen.

Voor mij komt er, nu ik weer kanker heb gekregen, financieel gezien een droom uit:
we hebben eindelijk geld voor een paard.
Maar voor hem ligt er een droom in diggelen.
Voor mij ook wel, maar ik krijg er wat voor terug.
Zo zie je maar, het lijkt heel erg die kanker... maar had ik anders ooit een paard gehad?
Ik denk het niet. We kunnen het nu nog maar net betalen, dus laat staan dat als we eerst een kind hadden genomen, dat we dan nog... nee.
Misschien heeft het zo moeten zijn.
Maar kunnen jullie begrijpen dat ik me soms toch wel schuldig voel? Ten opzichte van hem?
Dat éne
dat ik hem niet geven kan
hoe stromen tranen
bij deze man?
wéér uitgesteld
tot morgen?
diep in hem
verborgen?

Liefs, Dorine.

**Geplaatst:** 29-09-01 22:26

Geplaatst: 29-09-01 22:26

Dorine is wel een hele sterke en krachtige vrouw en daarom verdient zij op haar manier heel veel respect. uiteindelijk komt ze toch ondanks tegenslagen en via omwegen uit de bus als een winnaar omdat ze eenvoudigweg respect afdwingt. voor Astridh, ik ben het absoluut met je eens dat vrouwen zich eens niet zo afhankelijk op moeten stellen in financieel opzicht. Maar tegenwoordig is alles zo duur geworden. en de grond en de huizen helemaal! Het werken loont niet wat dat betreft! Mijn vriend en ik werken allebei fulltime en we verdienen echt niet slecht hoor! 10 jaar eerder zouden we dat buitenwonen met grond ook waar hebben kunnen maken, maar tegen die bevolkingsdichtheid hier in nederland kun je niet op met gewoon geld verdienen.

**Geplaatst:** 30-09-01 13:28

Geplaatst: 30-09-01 13:28

Nou, ik ben alleen en ik ben dus niet afhankelijk van een of andere vent. Om alles te bekostigen heb ik een fulltime baan en daarnaast verzorg ik uiteraard mijn paard.
Onlangs had ik een vriend die het allemaal wat minder voor elkaar had dan ik, hij ging daar op een beetje eigenaardige manier mee om. Zijn situatie was pure pech en mijn situatie was pure mazzel. Maandenlang heb ik geprobeerd om uit te leggen dat ik niet uit een rijke familie kom en dat ik erg diep heb moeten gaan om te bereiken wat ik heb, ik heb gevochten en met resultaat.
Je kunt van te voren niet bepalen op wie je verliefd wordt, maar ik hoop dat het volgende keer iemand is die een huis heeft om in te wonen en een 'normale' baan, eentje waar je gewoon geld verdient dus. Met mijn ex wilde ik perse niet teveel delen omdat ik nu eenmaal mijn zaken heb om voor te zorgen, ik wil geen gezeik over 'dat dure paard'. Het kost al moeite genoeg om huis, paard, auto te onderhouden en ik wil niet ook nog eens een vent om voor te zorgen. Zoek een baan, dat heb ik ook gedaan. Niet links op mijn zak leven en rechts centjes uitgeven aan iets anders, nee.
Financieel afhankelijk wil ik niet zijn, ik ben het nu niet en dat blijft zo. Aangezien ik niet geloof in eeuwige trouw etc. zou ik dus ook niet zomaar mijn hele hebben en houden onder de paraplu van de relatie zetten. Als voorbeeld zou ik dus never trouwen in gemeenschap van goederen, wat van mij is, blijft van mij. Als liefde blind maakt, moet je een betere bril.

**Geplaatst:** 30-09-01 13:53

Geplaatst: 30-09-01 13:53

Ik ben er sinds kort achter dat die rijke vent een oergevoel is voor mij. Ik moet mezelf gewoon voorhouden dat hij vanzelf langs komt fietsen, anders spring ik nu al van t dak. Kan met mijn minimumloontje never nooit mijn paard onderhouden, en dat is de reden waarom ik werk.
Paarden zijn vreselijk, want ze doen iets met je waar je helemaal niets tegen kunt beginnen... Ik vind t niet zo heel erg, maar zo'n rijke vent is (op dit moment) het enige wat mij nog op de been houd. Financieel gezien ga ik het gewoon niet trekken om een paard te onderhouden en op mezelf te wonen en eventueel nog een opleiding te doen. Life sucks, maar het lijkt ewl of het voor mij essentieel is om dat ene sprankje hoop te hebben.... Beetje cru om dan te gaan zeggen dat je je geld ook zelf kunt verdienen. Ja, ik kan naar de universiteit, ja ik heb hersens, ja ik ben geniaal, maar nee ik doe het niet...

"Restaureer je kerk / Stuur je kinderen ten oorlog / Lees handen tot je blind bent / Maar red mij niet " - Maarten van Roozendaal

I'm livin' the dream | Interessante dingetjes

**Geplaatst door de TopicStarter:** 30-09-01 14:43

Geplaatst door de TopicStarter: 30-09-01 14:43

Laui, je hoeft niet altijd naar de universiteit geweest te zijn om geld te kunnen verdienen hoor. Inzet en motivatie zijn volgens mij belangrijk om in een baan hogerop te komen en wellicht zie je terwijl je wanhopig in de rondte kijkt op zoek naar die rijke man een mooie promotiekans over het hoofd. Nou is het ook weer niet zo dat geld verdienen het enige is in het leven hoor, plezier in je werk staat wel voorop. Ik ben overigens van mening dat werken omdat het moet vaak de oorzaak is van een stagnatie in je loopbaan-ontwikkeling. Juist als je plezier hebt in je werk, heb je zo veel energie en creatieviteit (woord ziet er raar uit maar heb geen zin om het woordenboek te pakken) dat het anderen opvalt dat je wellicht meer zou kunnen dan dat je doet. ik zou zo graag zien dat vrouwen in het algemeen wat meer het voortouw zouden nemen. Nu hou ik erover op want ik begin me nu net een fanatieke feministe te voelen. Frusty

Het leven is als een restaurant.... je krijgt wat je besteld hebt
Het leven is als een pijpkaneel...ieder zuigt eraan en krijgt zijn deel

**Geplaatst:** 30-09-01 21:09

Geplaatst: 30-09-01 21:09

Nou hier heb je je living proof dat er ook vrouwen zijn die zelf hun boontjes kunnen doppen, dat moest ik al toen ik nog vrij jong was en dat moet ik nu nog.
Ja, ik heb op de universiteit gezeten, maar ik ben gestopt.

**Geplaatst:** 01-10-01 09:23

Geplaatst: 01-10-01 09:23

Ik heb even zitten denken of ik hier weer op zou reageren. Maar toen ik zag dat Dorine gereageerd had, dacht ik waarom niet.
Heel veel mensen hebben al redelijk jong hun toekomst uitgestippeld. Daar was ik er ook een van. School, studeren, werken, trouwen, kinderen krijgen en ga zo maar door. Altijd was ik heel zelfstandig, altijd druk in de weer. Ik verdiende heel goed en had ook nog eens een leuke baan. 4 1/2 jaar geleden plofte mijn zeepbel. Al mijn dromen weg. in een keer. Maar niet alleen voor mij maar ook voor mijn man en mijn oudste dochter. Ik kwam in bed te liggen voor ruim een jaar. Daarna moest ik alles weer opnieuw leren. Het ergste was dat ik mijn jongste kind totdat hij ruim een jaar was niet zelf kon verzorgen. De tijd dat mijn man werken was had ik thuishulp om voor mij en de kinderen te zorgen. Toen was ik voor het eerst blij dat ik altijd ook zelf geld verdiend had, want dat kost een godsvermogen. Na twee jaar ga je de wao in en dat is ook al weer een tegenslag. Wat ik hiermee wil zeggen is dat geld niet gelukkig maakt, maar het feit dat je het heb, maakt het toch weer wat makkelijker. Daarbij moet je ook vechten voor je toekomst. Dat zie je aan Dorine en ik kan mijzelf daar ook wel bij rekenen. Je moet met tegenslagen om leren gaan, niet alleen lichamelijke maar ook financieel.
Ik spring een beetje van de hak op de tak maar lees daar aub omheen. Ik vind het prettiger dat mensen mij leren kennen zoals ik ben en zich niet laten beinvloeden door mijn stoel. Ook daar moet je voor vechten.

**Geplaatst:** 01-10-01 11:54

Geplaatst: 01-10-01 11:54

Wij betalen alles samen, naar ratio (inkomen). Mijn husband dus een tikkeltje meer omdat zijn inkomen beter is. Wel hebben we ieder onze eigen spaarrekening. Zo kan ieder iets leuks kopen zonder dat hij daar bij de ander verantwoording af hoeft te leggen. Ik betaal wel voor mijn eigen paard (alles) en de helft van het huishouden, aan de hypotheek draagt mijn man iets meer bij (naar ratio salaris).
Zo kunnen wij dus sinds twee jaar wonen in een vrijstaand huis met weiland en buitenbak (zelf aangelegd) en hebben de de beestjes fijn bij huis lopen.

**Geplaatst:** 01-10-01 15:06

Geplaatst: 01-10-01 15:06

Ik woon nu zo'n 3,5 jaar samen met mijn vriend. Toen we allebij studeerden droeg ik mijn steentje bij in het huishouden (niet zo'n groot steentje, want dat had ik niet) Toen hij ging werken hoefde ik niet meer bij te dragen in de kosten, wel kwam ik rond van eigen inkomen (stufi en ouderbijdrage en oppassen) Toen kwam ik voor de keus te staan mijn verzorgpony kwijt te raken of hem te kopen. Gelukkig wilde mijn vriend helpen en wilde hij een klein beetje bij dragen in de kosten. Anders had het niet gekund. Nu ben ik klaar, en ben op zoek naar een baan. Ik wil zoveel verdienen dat als ik alleen kom te staan ik voor mezelf kan zorgen. Van mijn salaris vang ik eerst het verlies aan inkomen door stoppen stufi en ouderbijdrage en bijbaantje op, en de rest gaan we eerlijk verdelen over zijn, mijn en de gezamenlijke rekening. Ik voel me daar het prettigst bij. We hebben allebij onze eigen rekeningen, kunnen zelf bepalen wat we waaraan uitgeven en wat we sparen (ik ben dus zo'n oppotter omdat ik droom van mijn paarden bij huis, en je wel een enorm inkomen moet hebben om zo'n bedrag alleen via een hypotheek te krijgen en hij geeft alles uit aan zijn autohobby.) Ik voelde me al die tijd dat ik niet kon bijdrage niet prettig. Ik voelde me niet onafhankelijk, en ondanks dat hij wel steeds beweerde dat dat niet uitmaakte, was hij toch elke keer de uiteindelijke beslisser over het "gezamenlijke" geld. Nu ik dichtbij een eigen inkomen kom, merk ik dat ik mezelf sterker ga voelen en heb het gevoel dat ik meer recht van spreken heb. Toch is het zo, dat als er kinderen mochten komen, ik diegene zal zijn die minder gaat werken. Heel simpel omdat ik het niet erg vind om meer thuis te zijn, en omdat er een groot inkomensverlies ontstaat als hij een dag minder gaat werken. Over een paar jaar zal 1 dag werken van hem te vergelijken zijn met 2 of misschien wel meer dagen werken van mij... En denkend aan die droom van mij, dan weet ik wel waar ik voor kies!
Maar het geeft in elk geval een goed gevoel om zelf te kunnen beslissen wat ik met mijn geld doe. Als ik een appeltje voor de dorst wil hebben moet ik dat zelf weten, hij kan het tenminste niet voor me uitgeven!
Tja, ik ben benieuwd of dat droomhuisje er nog komt. Maar ik zal er in elk geval weer een steentje aan bijdragen, al is dat dan maar een klein steentje!

**Geplaatst:** 01-10-01 15:37

Geplaatst: 01-10-01 15:37

Gelukkig is geld het laatste waar ik in mijn relatie ruzie om maak. Mijn vriend en ik wonen samen. ik heb een redelijk goed vast inkomen en hij heeft een eigen bedrijfje waarvan de inkomsten dus wisselend zijn. Soms iets meer en soms iets minder. boodschappen en de huur delen we gewoon daar hebben we een huishoudpot voor. De rest van wat verdienen is gewoon van onszelf. ik betaal mijn paard dus zelf en Stijn bekostigd zijn hobby (kitesurfen) ook zelf.

Als een van ons krap zit, betaalt de ander, zo gaan de avondjes uit enzo gewoon door. Het gaat vanzelf goed. We hebben bijna nooit tegelijk geldcrisis.

**Geplaatst:** 01-10-01 20:18

Geplaatst: 01-10-01 20:18

Ik ben het helemaal met oa. Astrid en Jippie eens!
En daarnaast: Kijk gewoon eerst wat je hebt en wat binnen handbereik ligt; het gras bij de buurman is toch altijd groener.
Ik ben al op mijn 20e begonnen met werken en heb me via avondstudie bijgeschoold. Geen gemakkelijke tijd maar ik heb nu wel een prima baan!
Laui, bedenk wel dat je onder de 23 geen donder verdient. Als je echter laat blijken binnen een bedrijf dat je wilt werken dan komt dat salaris vanzelf wel.
Ik heb verschillende collega's gehad met klinkende diploma's die gewoon het werken niet hadden uitgevonden. Nu heb ik een collega zonder relevante opleiding en ik wil haar echt niet meer kwijt! Ook zij is nu bezig met een avondstudie.
Even terugkomend op dat topic:
Je kunt je afvragen of iemand die 4 paarden heeft en nog een bijkoopt wel recht heeft tot ''klagen"".
Je kunt het natuurlijk ook bij 1 paard houden en dan is het huisje buitenaf toch wel stukken beter te behappen!

**Geplaatst:** 01-10-01 20:38

Geplaatst: 01-10-01 20:38

Een rijke vent? Een rijke vrouw in mijn geval dan maar.. Jeezus, wat heb ik toch een luxe problemen Frusty

Mijn vader woont dus in een prachtig vrijstaand huis met weiland erbij, wil mijn vrouw er niet wonen! (Klein dorp, huis veel te oud(bouwjaar 1974)). Verder weet ze al helemaal niks van ponies af en vind ze die hobbie ook maar een beetje raar.

Dus, heb ik nou weer, ik moet niet alleen sparen voor een huis met wei, maar ook gelijk een baan hebben waarbij ik alle tijd heb om voor die beesten in m'n eentje te zorgen enz. enz. enz. Kan nog wel een paar jaartjes duren..

Gelukkig hou ik toch wel heel veel van mijn vrouw Lachen

Tegen de tijd dat ik die twee miljoen heb (duurt nog wel een jaartje of 10), dan kost die boerderij allang weer 6 Miljoen Haha!

Bokt.nl

2 miljoen of een rijke vent

Wie is er online