denisesilver schreef:Was er pas niet iemand die het had over confirmation bias. Want dat "Als ik in mijn omgeving kijk zie ik voornamelijk mensen die ook zo met alimentatie omgaan" riekt daarnaar.
Bij ons op het dorp liepen er ook een aantal "uitkeringtrekkers". En oké, soms was dat gewoon waar. Maar veelal werd dat geroepen, omdat we niet zagen wat er achter gesloten deuren gebeurde. Ik ben dus opgegroeid met het idee dat mensen die op een uitkering leven vaak "gewoon kunnen werken". Tot een vriendin op jonge leeftijd arbeidsongeschikt werd. Nee, heel eerlijk had ik al eerder door dat dat idee onzin was, maar het feit dat desbetreffende vriendin geen recht heeft op een uitkering, ondanks een progressieve spierziekte, opende mijn ogen toch wat verder.
Er zijn vast mensen die het zo voor elkaar krijgen, maar het gros moet vechten voor hun uitkering. En negen van de tien keer is het ook nog zo dat zij inleveren op hun inkomensvoorziening wanneer zij gaan werken, of hun sociale huurwoning kwijt raken. Te krom om recht te banketstaaf hier in Nederland.
Herkenbaar. Ik dacht ook dat het wel lekker makkelijk was voor mensen. En dat als je echt wat mankeerde je die uitkering gewoon kreeg.
Tot je hem niet krijgt en de instanties die erover gaan ook gewoon hele grove uitspraken doen. Ga gewoon even 32 uur werken in studierichting, dan word je wel afgekeurd en heb je eerst contract duur weer geld. Of je bent jong en knap dus ziek kan je niet zijn. Je kan hele verslagen hebben van alle artsen met klachten, onderzoeken naar belastbaarheid die aantonen dat die er niet is en je wordt zowat gestraft omdat je altijd braaf geprobeerd hebt te werken en dus dat wel weer kan. Dat je elke keer weer ziek uitvalt maakt niet uit en zij vinden ook nog dat het geen misbruik maken is van werkgevers. En ze luisteren niet naar de specialisten.
En ook gewoon veel mensen die niet beseffen hoe krom de uitkeringen in Nl zijn waardoor er een hoop mensen die door ziekte niet kunnen werken in de bijstand komen voor de rest van hun leven.
Daar kom je pas achter als je zelf in die wereld terecht komt of iid iemand dichtbij.