Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Sintara schreef:Echt he. Een vriend van mij die ik voorheen meerdere keren per week zag zie ik bijna nooit meer en dan zie ik of meteen de hele familie erbij of ik moet allemaal fotos bekijken. de laatste keer vroeg hij wat ik dacht als ik zon engelengezichtje zag, ik stond even met een bek vol tanden en toen zei hij ja zo voel ik me als jij een foto van je paard laat zien.
Ik geloof niet dat ik hem de afgelopen drie jaar een foto heb laten zien en hij heeft haar nog nooit reallife gezien
We hebben echt een beetje een prioriteiten verschil dat moeilijk te overbruggen is
Yenni schreef:Hoe zijn jullie tot de keuze voor geen kinderen gekomen?
Wij neigen nu meer naar een nee dan een ja. Ons neefje vind ik super leuk maar weet ook niet zo goed wat ik met hem moet als ik hem vast heb
Het is vooral de druk van buiten af (buren, vrienden, familie) die ons doen twijfelen. Daarbij ben ik nog erfelijk belast dus ik kan mijn beperking over dragen.
Hoe zijn jullie tot de keuze gekomen?
xPabloBokt schreef:Ik was ook van de barbies en had een Baby Born meisje (die heb ik overigens nog steeds en die ga ik ook echt nooit wegdoen, heb al grappend tegen mijn vriend gezegd dat dit het enige kind is waar ik ooit in mijn leven voor gezorgd heb en ga zorgen). Had een roze-oranje-paarse kamer en alles vol met penny posters. Had zelfs een Barbie die zwanger kon zijn, met zo'n draaibuik waar je dan een baby in kon stoppen.
Toch uiteindelijk op dit besluit uit gekomen. Als je volwassen wordt ga je anders naar dingen kijken.
Oh ja, en mijn moeder heeft heel vaak geroepen dat ze niet aan kinderen was begonnen als ze van tevoren had geweten wat ze allemaal met ons mee ging maken dat helpt ook wel.
Josien_ schreef:Vroeger speelde ik wel met poppen en barbies, maar ook met Action men. Maar heb altijd geroepen voor mijn 30e geen kinderen te willen, inmiddels ben ik de 30 gepasseerd en voel ik die behoefte nog steeds niet.
Vindt mijn moeder wel erg jammer, maar krijg er verder niet vaak vragen over.
Ik betrap mezelf wel dat ik steeds vaker en meer baal van zwangerschapsaankondigingen, denk steeds vaker "daar gaat de gezellige tijd met die vrienden".
Voel me daar soms wel schuldig over, maar kan er niks aan doen. Na een gewenningsperiode kan ik wel blij en enthousiast voor ze doen .