Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Amandavd schreef:Dat ik mijn baas weer eens verkeerd begrepen heb en dit weer voor een hoop verwarring in het team ook gezorgd heeft. En dit is al de zoveelste keer dat ik hem niet begrepen heb dat ik mij af begin te vragen of ik nu zo dom ben. Geen fijn gevoel.
Myfairytale schreef:Amandavd schreef:Dat ik mijn baas weer eens verkeerd begrepen heb en dit weer voor een hoop verwarring in het team ook gezorgd heeft. En dit is al de zoveelste keer dat ik hem niet begrepen heb dat ik mij af begin te vragen of ik nu zo dom ben. Geen fijn gevoel.
Dat ligt vast aan je baas zijn manier van communiceren en niet aan jou!
Amandavd schreef:Myfairytale schreef:
Dat ligt vast aan je baas zijn manier van communiceren en niet aan jou!
Lief ik denk dat we elkaar gewoon slecht begrijpen soms. Ik voel mij alleen er zo dom over en ben dan bang dat collega's mij dom vinden. Heel stom maar dan ga ik daar weer over piekeren.
Supervixen schreef:Vandaag ben ik verdrietig omdat ik vanmiddag heb gehoord dat een kind van onze basisschool, waar ik lesgeef, een tumor heeft in het hoofd en is opgegeven.
Wat een verdriet.
Myfairytale schreef:Ben nu wel beetje verdrietig omdat het weer mis met mijn darmen is.
Vaak na het diner buikkrampen en diarree . Is inmiddels al zo'n 1,5 jaar met vlagen aan de gang. Zo een dag geen last en dan weer 3 dagen achter elkaar. Meerdere producten geprobeerd uit te sluiten, maar ben er nog niet achter waar ik zo heftig op reageer. Word er moedeloos van en durf bijna niet meer ergens anders te eten of 's avonds nog verder van huis weg te lopen dan een 50 meter.
Myfairytale schreef:Ben nu wel beetje verdrietig omdat het weer mis met mijn darmen is.
Vaak na het diner buikkrampen en diarree . Is inmiddels al zo'n 1,5 jaar met vlagen aan de gang. Zo een dag geen last en dan weer 3 dagen achter elkaar. Meerdere producten geprobeerd uit te sluiten, maar ben er nog niet achter waar ik zo heftig op reageer. Word er moedeloos van en durf bijna niet meer ergens anders te eten of 's avonds nog verder van huis weg te lopen dan een 50 meter.
AylaL schreef:Ik ben al een tijdje verdrietig.
Ik kan niet meer alleen zijn zonder te huilen, ik wil naar huis maar ik heb al een hele lange tijd geen huis meer. Ik voel me mentaal en fysiek zo enorm moe ik wil het liefst hele dag in bed liggen en niks doen maar dat is voor niemand goed dus probeer ik zoveel mogelijk onder de mensen te zijn en doen alsof er niks aan de hand is maar dat komt dan even hard terug zodra ik alleen ben
Zertab schreef:Myfairytale schreef:Hoe is het nu met jou Zertab?
Lief dat je het vraagt. Vandaag een goede dag gehad, totdat iemand goed bedoeld vroeg of ik mijn "ex" nog een bericht ga sturen. Dat doet even pijn, want het antwoord is nee...
Sneeuwvlok23 schreef:Ik voel me verdrietig omdat een goede vriendin van mij is opgenomen in een eetstoorniskliniek. Ik merk de laatste tijd dat me dit toch meer pijn en verdriet doet, dan dat ik eerst had gedacht. Natuurlijk ben ik enorm blij dat ze eindelijk hulp krijgt, maar het gaat mentaal nu niet goed met haar en ik vind het allemaal zo k*t voor haar. Ben erg down, somber en heb continu vreetbuien - heb de neiging mijn verdriet 'weg te eten', waardoor ik me eigenlijk nog verdrietiger voel. Dus ja, ik hoop dat het allemaal snel weer de betere kant op gaat. Voel me echt een zeur, omdat die vriendin het natuurlijk nog heftiger heeft, maar helpt toch om het zo even op te schrijven merk ik
Sintara schreef:Heel veel sterkte allemaal!
Ik ben verdrietig omdat mijn paard alweer iets heeft. Ik dacht dat ik haar moest laten inslapen vanavond maar ze lijkt erdoor te komen (gaskoliek).
We hebben zoveel pech elke keer.. Ik heb mijn hele leven van een eigen paard gedroomd, er hard voor gewerkt en ik doe zo mijn best. Paard ook trouwens.
Het lijkt wel alsof het ons niet gegund is..
Oja en er zijn vanavond als verrassing twee lammetjes geboren. Een daarvan redt het waarschijnlijk niet
Amandavd schreef:Myfairytale schreef:Ben nu wel beetje verdrietig omdat het weer mis met mijn darmen is.
Vaak na het diner buikkrampen en diarree . Is inmiddels al zo'n 1,5 jaar met vlagen aan de gang. Zo een dag geen last en dan weer 3 dagen achter elkaar. Meerdere producten geprobeerd uit te sluiten, maar ben er nog niet achter waar ik zo heftig op reageer. Word er moedeloos van en durf bijna niet meer ergens anders te eten of 's avonds nog verder van huis weg te lopen dan een 50 meter.
Misschien eens contact opnemen met een voedingsexpert. Dit is toch ook niet fijn voor je. Knuffel.
Heel veel sterkte Supervixen!!
thirteenn schreef:Myfairytale schreef:Ben nu wel beetje verdrietig omdat het weer mis met mijn darmen is.
Vaak na het diner buikkrampen en diarree . Is inmiddels al zo'n 1,5 jaar met vlagen aan de gang. Zo een dag geen last en dan weer 3 dagen achter elkaar. Meerdere producten geprobeerd uit te sluiten, maar ben er nog niet achter waar ik zo heftig op reageer. Word er moedeloos van en durf bijna niet meer ergens anders te eten of 's avonds nog verder van huis weg te lopen dan een 50 meter.
Heb je misschien prikkelbaar darm syndroom ? Vriendin van me heeft dit en na een paar jaar kan ze eindelijk weer een beetje fatsoenlijk het huis uit.
Lijkt me iig heel vervelend.
thirteenn schreef:Ik ben verdrietig omdat ik twijfel of ik nog wel bij m'n vriendinnen groep hoor en pas waarmee ik t closest ben. Door corona ga ik niet met het OV en hou ik mij aan de regels, maar zij reizen iedere dag overal jaar toe en zien elkaar meerdere keren per week en bespreken alles na in de groepsapp evenals een geplande vakantie waar ze mij niet eens mee hadden gevraagd. Gisteren zei er een dat ze echt blij waren met ons, maar ik vraag me steeds meer af of ik daar nog wel bij hoor. Ik verschil ook het meeste van ze als persoon. Ik voel me soms ook niet serieus genomen met mijn wens om afstand te houden wegens corona.
AylaL schreef:Ik ben al een tijdje verdrietig.
Ik kan niet meer alleen zijn zonder te huilen, ik wil naar huis maar ik heb al een hele lange tijd geen huis meer. Ik voel me mentaal en fysiek zo enorm moe ik wil het liefst hele dag in bed liggen en niks doen maar dat is voor niemand goed dus probeer ik zoveel mogelijk onder de mensen te zijn en doen alsof er niks aan de hand is maar dat komt dan even hard terug zodra ik alleen ben
Lootje1991 schreef:Ik wil iedereen een hart onder de riem steken, wat een heftige verhalen komen er voorbij.
Ik ben verdrietig, omdat mijn “beste” vriendin zo egoïstisch is geweest dat ik haar nu niet meer wil spreken. En nu is het heel stil en ben ik best eenzaam
MoniekJ schreef:Ah lootje1991, eenzaam zijn is zo rot gevoel. Als je wilt praten ofzo mag je altijd pb sturen.
Ik ben verdrietig omdat ik alweer in het ziekenhuis lig.
Princess_ schreef:Ik ben verdrietig omdat niks in mijn leven gaat zoals gepland en mijn depressie monster weer erg aanwezig is.
Knuf voor iedereen