Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-02-04 13:56

alweer een jaar geleden verongelukt...

Geplaatst door de TopicStarter: 09-02-04 13:56

hallo,

het is alweer een jaar geleden dat een vriendin van mij door een auto-ongeluk overleden is. Verdrietig

Ze was pas 19 jaar oud, een supervrolijke meid, gek op uitgaan en maf doen.
Ze was geen hele goede vriendin van mij, maar ik kende haar al heel lang en zag haar regelmatig met het stappen.

Zo'n jaar gaat hard, ik kan me nog goed herrinneren dat ik het nieuws een dag na het was gebeurd te horen kreeg. Je beseft het niet, zulk soort dingen gebeuren toch alleen bij anderen?:n
Toch niet in je eigen omgeving? Zo denk je dan, het is heel onwerkelijk...

Op 14 februari is ze begraven, valentijnsdag zal nooit meer hetzelfde zijn.

Dat ze veel vrienden had kon je goed merken, op de begrafenis waren wel bijna 250 mensen aanwezig.
Na die dag ben ik niet meer bij haar graf geweest. Ik wil wel maar vind begraafplaatsen altijd zo ellendig en somber.
Aankomende zaterdag ga ik erheen, bloemen neerleggen voor haar, toch de stap maar nemen... Scheve mond

Aan valentijn doe ik dit jaar iig niet. Vind het te hypocriet om de liefde te gaan vieren terwijl zij op die dag begraven is.

In het begin praat iedereen over haar en die vriendin ( ze zijn samen verongelukt, kende het andere meisje niet ).
Maar dat wordt minder en minder, totdat er haast niet meer aan gedacht wordt.
Ik denk nog dagelijks aan haar, de ene keer meer dan de andere keer.
Maar vergeten zal ik haar nooit.

Lieve laura ik hoop dat je het goed hebt, waar je dan ook mag zijn...

Laura 09-02-03 - 09-02-04 rust zacht.... Verdrietig

**Geplaatst:** 09-02-04 14:59

Geplaatst: 09-02-04 14:59

Sterkte nog. Er gebeuren inderdaad veel dingen in de wereld waarbij je niet stilstaat, tot je het zelf meemaakt met iemand die je kent.
Zo is mijn neefje van 10 jaar oud nu ook al 2 jaar terug overleden na een ongeluk. En laatst was hier in Krommenie een vrouw vermoord, die ik ook ken. Het is heel belangrijk om over dit soort dingen te praten, zo weten mensen in je omgeving ook waar je mee zit. Het is gebeurd helaas, zou er ook wel een 'als' achter willen zetten, maar verdikkie, kan je niet verder helpen. Hoop dat het goed met je gaat, veel sterkte.

**Geplaatst:** 09-02-04 15:10

Geplaatst: 09-02-04 15:10

Moeilijk is dat he??? Maar geloof me, met de tijd word het makkelijker.

Mijn beste vriendin is 3 jaar geleden (31-1-01) overleden door een combinatie van haar ziekte en een fout van de artsen... het eerste jaar is het moeilijkst, bij elke gebeurtenis denk je: nooit meer....

Ook zij was maar 19 geworden, ik ben nu al ouder dan zij ooit geworden is, dat is een hele rare gewaarwording.

Maar het rotgevoel slijt wel, je gaat aan iemand terugdenken met een glimlach, de leuke dingen komen naar boven en niet meer (alleen) het verdriet van het verlies... Moeilijk blijft het altijd..

Heel veel sterkte in ieder geval....

www.extendedsteps.nl Sporttherapeut, MLD paard, instructie/coaching. Academische Rijkunst, werken aan de hand, Centered Riding, KNHS jury

**Geplaatst:** 09-02-04 15:13

Geplaatst: 09-02-04 15:13

Lissalover schreef:
Moeilijk is dat he??? Maar geloof me, met de tijd word het makkelijker.

Dat is denk ik persoonlijk... Je geeft het op een gegeven moment een plaatsje maar of de pijn echt minder wordt?

Zag ooit een gedichtje:

De pijn wordt minder scherp,
het doet iets minder zeer.
Het missen wordt niet minder,
maar steeds een beetje meer.

En zo voelt het... Elke dag!

Romkabouter... Zo kleurrijk, maar toch kleurloos!
~ Schiet met scherp: Canon EOS 1D mark II / 20D + Canon EF 70-200/2.8 L USM IS + Sigma 17-35mm F2.8-4.0 DG EX ASF HSM + Canon 430EX Speedlite ~

**Geplaatst:** 09-02-04 16:05

Geplaatst: 09-02-04 16:05

Laat ik het dan zo zeggen: Bij mij zijn na 3 jaar de scherpste randjes ervan af. Het verdriet is er zeker nog, en ook het missen... Bij mij is het alleen niet meer zo op de voorgrond van mijn gedachten... Mijn leven is verder gegaan. Dat neemt niet weg dat ik met heel veel liefde aan haar terug denk en ook regalmatig aan haar denk...

www.extendedsteps.nl Sporttherapeut, MLD paard, instructie/coaching. Academische Rijkunst, werken aan de hand, Centered Riding, KNHS jury

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-02-04 16:29

Geplaatst door de TopicStarter: 09-02-04 16:29

Thanx voor de reacties allemaal. OK dan!

Mooi gedichtje mike... Lachen

Vooral de eerste maanden denk je bij alles wat je doet; dit kan zij nooit meer zien/meemaken/doen/horen etc etc.
Dat wordt nu wel minder maar toch is er af en toe dat verschrikte gevoel van 'ze komt echt nooit meer terug' en dat doet zeer. Verdrietig

Maar gelukkig veel leuke herrineringen.

Iedereen veel sterkte met jullie verlies...het leven is absoluut niet eerlijk...

thanx!

**Geplaatst:** 09-02-04 18:34

Geplaatst: 09-02-04 18:34

Ik las je topic, en moest gelijk denken, aan een klasgenootje van me... Zij is ook maar 19 jaar oud mogen worden, en is een zeer korte tijd na jouw vriendin verongelukt... Ze werd geschept door een vrachtwagen, heeft nog 5 dagen in coma gelegen, en is 19 februari uiteindelijk gestorven... Een week later, 24 februari is ze begraven... vreselijk, heb haar nooit zo goed leren kennen, doordat ze Pfeiffer had, maar ze had wel heel veel vrienden... Jonge mensen horen niet te sterven..

Heel veel sterkte ermee Ach gut

**Geplaatst:** 09-02-04 19:03

Geplaatst: 09-02-04 19:03

Sterkte meid!

**Geplaatst:** 09-02-04 23:47

Geplaatst: 09-02-04 23:47

Lissalover schreef:
Laat ik het dan zo zeggen: Bij mij zijn na 3 jaar de scherpste randjes ervan af. Het verdriet is er zeker nog, en ook het missen... Bij mij is het alleen niet meer zo op de voorgrond van mijn gedachten... Mijn leven is verder gegaan. Dat neemt niet weg dat ik met heel veel liefde aan haar terug denk en ook regalmatig aan haar denk...

Bij mij is het m'n broer... Denk dat dat het verschil maakt. Al is elk verlies zwaar natuurlijk.

Je gunt het iig je ergste vijand niet, zoiets mee te moeten maken.

Romkabouter... Zo kleurrijk, maar toch kleurloos!
~ Schiet met scherp: Canon EOS 1D mark II / 20D + Canon EF 70-200/2.8 L USM IS + Sigma 17-35mm F2.8-4.0 DG EX ASF HSM + Canon 430EX Speedlite ~

**Geplaatst:** 09-02-04 23:56

Geplaatst: 09-02-04 23:56

De eigenaar van mn paard is nu ook iets langer dan een jaar overleden. En nog steeds heb ik het er heel moeilijk mee als andere mensen over hem beginnen. Als ik het zelf over hem heb dan gaat het wel, maar vooral als mn instructrice er over begint branden de tranen in mn ogen. En omdat ik mn paard heb geerfd, zeggen een hoop mensen, daar heb je geluk mee. En dat is natuurlijk wel zo, maar ik had liever gehad dat mn paard nog van hem was geweest en hij nog leefde Verdrietig

Heel veel sterkte nog! Ach gut

**Geplaatst:** 10-02-04 00:30

Geplaatst: 10-02-04 00:30

Vreselijk hé wat gaat de tijd snel! Het is in mei alweer 8 jaar geleden dat mijn vriendin is omgekomen bij een ongeluk. Ze was toen twaalf..
Ik moet er nog vaak aan denken, vooral ook aan denken hoe ze er nu uit zou zien. Tuurlijk wordt het verlies lichter naarmate de jaren verstrijken maar vergeten doe je het absoluut niet. Ik weet nog precies hoe haar stem klinkt.
Gelukkig zijn er de goede herrinneringen.

Heel veel sterkte!

20 mei 2016

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-02-04 10:30

Geplaatst door de TopicStarter: 10-02-04 10:30

Bedankt voor alle reacties, erg lief van jullie... Lovers

Ik kan eigenlijk op iedere recatie alleen maar antwoorden...het is idd niet eerijk...
Jonge mensen horen idd niet dood te gaan.

Tot overmaat van ramp ga ik vanavond met mijn vader met de kat van mijn ouders naar de DA, hij krijgt een spuitje omdat hij niks meer kan. Amper lopen,haast niet eten, doet zijn behoefte naast z'n bak...

Hij heeft een hersentumor, gata niet mere over, ze hebben vanalles geprobeerd, Dit is geen leven meer voor het beestje, hij is ook heel boos dat niks meer lukt.
fijn al die dingen achter elkaar... Verdrietig

Thanx allemaal! OK dan!

en sterkte aan iedereen... Ach gut

**Geplaatst:** 10-02-04 16:23

Geplaatst: 10-02-04 16:23

Mike"]
[quote="Lissalover schreef:
Moeilijk is dat he??? Maar geloof me, met de tijd word het makkelijker.

Dat is denk ik persoonlijk... Je geeft het op een gegeven moment een plaatsje maar of de pijn echt minder wordt?

Zag ooit een gedichtje:

De pijn wordt minder scherp,
het doet iets minder zeer.
Het missen wordt niet minder,
maar steeds een beetje meer.

En zo voelt het... Elke dag!
[/quote]

Jeetje wat is dat een goed gedicht zeg! Ik heb zes jaar geleden, mijn zusje verloren door een plotselinge hartaanval. Dus totaal overwacht was ze er niet meer en dit gedicht vertaalt precies mijn gevoelens. 13 februari is ze jarig, dus ik vier al zes jaar lang geen valentijnsdag meer, en heel februari is altijd een trieste maand. Suus, we still love you......

**Geplaatst:** 10-02-04 17:40

Geplaatst: 10-02-04 17:40

Relly schreef:
hallo,

het is alweer een jaar geleden dat een vriendin van mij door een auto-ongeluk overleden is.
Ze was pas 19 jaar oud, een supervrolijke meid, gek op uitgaan en maf doen.
Ze was geen hele goede vriendin van mij, maar ik kende haar al heel lang en zag haar regelmatig met het stappen.

Zo'n jaar gaat hard, ik kan me nog goed herrinneren dat ik het nieuws een dag na het was gebeurd te horen kreeg. Je beseft het niet, zulk soort dingen gebeuren toch alleen bij anderen?:n
Toch niet in je eigen omgeving? Zo denk je dan, het is heel onwerkelijk...

Op 14 februari is ze begraven, valentijnsdag zal nooit meer hetzelfde zijn.
Dat ze veel vrienden had kon je goed merken, op de begrafenis waren wel bijna 250 mensen aanwezig.
Na die dag ben ik niet meer bij haar graf geweest. Ik wil wel maar vind begraafplaatsen altijd zo ellendig en somber.
Aankomende zaterdag ga ik erheen, bloemen neerleggen voor haar, toch de stap maar nemen...
Aan valentijn doe ik dit jaar iig niet. Vind het te hypocriet om de liefde te gaan vieren terwijl zij op die dag begraven is.

In het begin praat iedereen over haar en die vriendin ( ze zijn samen verongelukt, kende het andere meisje niet ).
Maar dat wordt minder en minder, totdat er haast niet meer aan gedacht wordt.
Ik denk nog dagelijks aan haar, de ene keer meer dan de andere keer.
Maar vergeten zal ik haar nooit.

Lieve laura ik hoop dat je het goed hebt, waar je dan ook mag zijn...

Laura 09-02-03 - 09-02-04 rust zacht....

ik heb hetzelfde mee gemaakt al heel wat jaartjes geleden
met 1 van mijn beste vrienden het is altijd heel moeilijk als die
datum eraan komt!

ook ik kom niet vaak op de begraafplaats want ik vind het er ook eng
maar ook ik doe elk jaar een bloemetje neerleggen en effe bij stil staan!!

ik zag de advertenties in de krant staan en ik weet dus niet of
ik ze ken want ook ik ga geregeld in Hsluis eo stappen miss van gezicht
ik vind het heel erg voor jou en hun familie en vrienden veel sterkte as zaterdag sta er idd soms bij stil maar ga ook weer door met je leven want dat zouden ze absoluut ook willen dat je dat deed!!!

**Geplaatst:** 10-02-04 17:52

Geplaatst: 10-02-04 17:52

Hoi Relly,
Mag ik je eens een heel extreem voorstel doen, wat je in eerste instantie waarschijnlijk hartstikke tegen staat?
Ik zou je willen vragen om juist WEL wat aan Valentijnsdag te doen. Desnoods niet voor je "gewone" vrienden, maar voor haar.
Valentijnsdag is er JUIST om mensen (evt. anoniem) te laten weten dat je van ze houdt, om ze geeft, aan ze denkt. En dat doe jij absoluut nog aan deze vriendin, anders zou je nu dit topic niet plaatsen.

Misschien kun je het wel beter een plekje geven als je het dus juist wel viert. Gewoon een lief kaartje voor haar kopen, of een klein bloemetje, en dat naar haar toebrengen......

Sterkte en een dikke Boktknuffel!
Sonja

**Geplaatst:** 10-02-04 18:11

Geplaatst: 10-02-04 18:11

heel veel sterkte, Relly!
...en inderdaad zoiets kun je niet geloven, want die dingen gebeuren alleen bij anderen...tenminste dat denk je.
en mike, een heel mooi gedicht is dat!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-02-04 09:44

Geplaatst door de TopicStarter: 11-02-04 09:44

sonja: Ik heb al 4 jaar een relatie dus anoniem hoeft niet hoor . Knipoog

Ik weet niet of ik het wil, misschien koop ik gewoon een kaartje voor mijn vriend, ik wil er iig niet te veel aan doen.

Maar ik ga zaterdag naar haar graf toe, ik koop een rode roos ( hadden ze ook op haar begrafenis) en doe daar een kaartje bij met het gedichtje wat mike had neergezet.

Verder sterkte aan iedereen die ook een naaste verloren heeft. Het is altijd moeilijk en zwaar.
Gisteravond had ik het heel moeilijk, mijn kat is n.l. gisteren ingeslapen. Dus dat kwam er nog eens bovenop. Hij was erg oud en ziek dus het is beter voor hem maar heb me wat afgehuild gisteren. Verdrietig

sterkte aan iedereen, en bedankt voor de reacties! Ach gut

Wie is er online