Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-02-04 22:14

Geplaatst: 05-02-04 22:14

veel sterkte !

**Geplaatst**: 05-02-04 22:58

Geplaatst: 05-02-04 22:58

Gecondoleerd en heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-02-04 23:07

Geplaatst: 05-02-04 23:07

Als je bang bent voor wat je zal zien kan je altijd vragen aan de mensen die hem opgebaard hebben of hij er rustig bijligt. Ze zullen je dit eerlijke zeggen en begrijpen echt wel dat zoiets best "eng" kan zijn de eerste keer. Als je gaat en je besluit toch niet binnen te gaan (wat je eigen keuze is) zullen ze je daar niet raar op aankijken Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-04 23:09

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-04 23:09

Richtje schreef:
Ken de rest van het verhaal niet, maar het lijkt me vreselijk moeilijk om zo'n bijzonder persoon en familielid (want dat blijkt wel uit je woorden) te moeten missen.

Hoe moeilijk het ook is, denk ik dat het het beste is om toch nog even afscheid van hem te gaan nemen. Denk dat je daar achteraf blij mee zult zijn als je het gedaan hebt.... Maar gaat het niet, dan gaat het niet.

Gecondoleerd en sterkte de komende tijd

Het is een jarenlangverhaal van (redelijk zeldzame) ziekte, aftakeling, ... maar ook van moed, doorzetting, verbazing, liefde en geluk. De medische wetenschappen stonden voor een raadsel hoe het mogelijk was. Normaal gezien had ik hem nooit zo goed kunnen kennen, want hij zou niet zo lang leven, laat staan nog "zo goed zijn". Maar ik ben zó dankbaar dat alles anders gelopen is, dat hij nog lang goed heeft mogen zijn en nog vele gelukkige jaren heeft gekend en dat ik hem heb mogen kennen en om heb heb mogen geven. Hij was voor mij zeker bijzonder, heel bijzonder. Op een manier die ik niet onder woorden kan brengen.

Ik heb bergen mooie herinneringen aan hem... en ondanks dat ik nog bij hem ben geweest toen hij "lag te sterven" (was natuurlijk geen fijn moment) kan ik die nog ophalen. Ik denk dat je gelijk hebt, en ik ga er nog een laatste keer naartoe. Ik heb schrik dat ik er spijt van zal krijgen niet geweest te zijn, dit is de laatste keer dat ik hem 'nog even kan zien'... goh wat voelt dit vreemd...

Ik hoop dat dit me helpt een plaatsje te geven. Ik wil aan hem terugdenken met een glimlach, niet met al deze tranen.

**Geplaatst**: 05-02-04 23:12

Geplaatst: 05-02-04 23:12

Ach gossie meid,wat afschuwelijk Verdrietig

! Heel veel sterkte de komende tijd én de tijd erna Ach gut

!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-04 23:14

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-04 23:14

sonjabelgium schreef:
Als je bang bent voor wat je zal zien kan je altijd vragen aan de mensen die hem opgebaard hebben of hij er rustig bijligt. Ze zullen je dit eerlijke zeggen en begrijpen echt wel dat zoiets best "eng" kan zijn de eerste keer. Als je gaat en je besluit toch niet binnen te gaan (wat je eigen keuze is) zullen ze je daar niet raar op aankijken

Daar heb ik dus een beetje bang voor, dat ik voor die deur zal staan (neem aan dat het een kamer apart is?) en niet naar binnen durf ofzo. Ik denk dat mijn twijfels op mijn gezicht geschreven staan, want ze hebben me dernet verteld dat hij er heel 'vredig' ligt. Ik weet zelfs wat hij aanheeft en wat hij bij zich heeft. Ik moest niet bang zijn, het was geen "eng" zicht. Maar ze hebben er op gedrukt dat het geen verplichting is, dat ik alleen maar moet gaan voor mezelf. Maar hoe verder de avond vordert, hoe zekerder ik wordt dat ik nog een keer wil gaan. Dus jij denkt dat het best ok is om "je op het laatste moment te bedenken" en misschien toch nog even iets te vragen? Voor hen is dit allemaal zo normaal... het is hun werk... hiermee bedoel ik zeker niet dat ze gevoelloos zijn hoor, want het blijevn natuurlijk mensen.

**Geplaatst**: 06-02-04 00:16

Geplaatst: 06-02-04 00:16

Tuurlijk wordt je er niet om aangekeken, als je toch niet naar binnen durft.
Kan me voorstellen dat dit heel moeilijk is, en dat zullen zij ook weten....
Is er niet iemand die (evt. tot de deur, zodat je wel zelf afscheid kan nemen) met je mee kan gaan?

Nogmaals, sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 06-02-04 11:50

Geplaatst: 06-02-04 11:50

Tuurlijk kan je je bedenken!!!!!!!!! Je hoeft je niet groot te houden voor de omgeving! Die mensen zien daar de meest eigenaardige dingen hoor! Van verdriet, woede, ontgoocheling, maar ook soms hoe raar ook "blijdschap" om het einde van het lijden. Denk maar niet dat je de enige zou zijn die besluit op het laatste moment om niet binnen te gaan.

Normaal ligt hij in een afzonderlijke kamer op een brancard die ingekleed is zodat het een bed lijkt. Er zullen kaarsen staan en bloemen normaal en de aankleding is sereen maar huiselijk. Vaak staat er ook een boek binnen waar je iets kan schrijven en soms zijn de muren bekleed met stof.

Ik heb zelf twee overleden mensen gaan bekijken en héél eerlijk? Ik doe het niet meer. Niet dat het eng was, maar omdat ik ze liever levend herdenk dan zo. Dat is iets persoonlijks voor mij. Ik wou die mensen ook niet aanraken ... Voelde daar absoluut geen behoefte aan. De eerlijkheid gebied ook te zeggen dat het in mijn geval om familie van m'n man ging en ik ben meegegaan voor m'n man en "voor de omgeving". Ik had zelf niet echt een "band" met die mensen ... dat zal ook wel een stuk meespelen in m'n gevoel over het afscheid nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-04 14:49

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-04 14:49

Dank u voor jullie reacties...

Voel me zo toch een beetje rustiger... dit is de eerste keer dat ik er zelfs maar over nadacht te gaan groeten. Ik heb er nog nooit eerder 'behoefte' aan gehad. Morgennamiddag ga ik er naartoe... en de crematie is donderdag...

Ik had nooit verwacht dat ik het er nu nog zo moeilijk mee zou hebben... dacht dat dit gewoon "afsluiten" was. Het (verwerkings)proces was immers toch al begonnen? Ik weet toch dat dit het betse voor hem is? Waarom huil ik dan nog... Hoe kan iemand blij, opgelucht en zo verdrietig tegelijkertijd zijn...

**Geplaatst**: 06-02-04 15:03

Geplaatst: 06-02-04 15:03

Heel veel sterkte, Gewoon doen wat je hart je op dat moment ingeeft en geloof me: dat is altijd goed!

Alles waar je echt van houdt
zal liefde blijven geven,
ook al is het niet gebleven,
het blijft altijd een deel van jou
een stukje van je leven!

Vriendjes zijn?

Sterkte!

**Geplaatst**: 06-02-04 15:06

Geplaatst: 06-02-04 15:06

Ik ben mischien wat laat maar toch gecondoleert!!
Ik wens jou en je familie heel erg veel sterkte toe!!! Ach gut

**Geplaatst**: 06-02-04 16:55

Geplaatst: 06-02-04 16:55

Dat gevoel, dat heet verwerken ... Het is in ieder geval goed dat je erover praat Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-04 21:56

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-04 21:56

Ik wil even de mensen die bedanken die naar mijn twijfels hebben geluisterd en mij er een beetje hebben in gerustgesteld... en natuurlijk iedereen voor de lieve reacties.

Ik ben daarstraks afscheid gaan nemen... al de angst, al de twijfels werden even heel sterk toen ik voor de deur stond en het bed van ver zag... ik heb er even als aan de grond genageld gestaan. Mijn tante (zijn moeder), mijn moeder en zijn stiefgrootvader waren er ook bij. En dan twee mensen van daar. Maar ik liep vooraan achter "de begeleidster" aan. Er werd eigenlijk heel begripvol gereageerd, ik werd niet gepusht en ze gaven me een moment van twijfel. Mijn tante had hem al gezien en ze zei dat ik echt niet bang hoefde te zijn, hij lag er echt mooi bij... Toen ben ik er toch naar binnen gegaan... al die angst was voor niets geweest... het was gewoon mijn lieve neef Lovers

Natuurlijk, ik vond het wel aangrijpend, er zijn ook nog heel wat traantjes gevloeid. Maar hij lag er echt "mooi" bij. Ik had verwacht dat hij er echt anders uit zou zien, maar nu zag hij eruit alsof hij sliep, een beetje bleker en een half open oog, maar ach, dat had hij ook wel een als hij de laatste tijd sliep... Toen gingen we allemaal buiten behalve stiefgrootvader, die bleef er even met de twee begeleidsters omdat hij toch intussen een respectabele leeftijd heeft en voor de zekerheid... Toen hij terug buiten is gekomen ben ik toch nog even binnengegaan... ik kon het gewoon niet om "zomaar" weg te gaan, dat deed ik nooit... ik wou afscheid nemen van hem zoals ik al altijd gedaan heb als hij nog leefde... ik ging dan maar alleen terug binnen. Ik voelde me best kalm, behalve enkele stille tranen die over mijn wangen naar beneden biggelden, heb er nog even bij hem gestaan, heb er zelfs nog enkele dingen gezegd, heb hem dan maar een aai over zijn hoofd en een kusje op zijn hoofd/voorhoofd gegeven, net als altijd. Aai over zijn kaak en gedag gezegd... Hoe verder ik wegliep en hoe dichter ik bij de deur kwam, hoe moeilijker ik het kreeg, het ergste van al vond ik uiteindelijk het weggaan... nu was het definitief voorbij, dit is de laatste keer dat ik hem gezien heb. Donderdag tijdens de dienst zal er niets meer zijn dan een potje as Verdrietig

Ik wilde maar even een kort berichtje typen, maar plots typte ik verder... om een of andere reden doet het me toch goed het ergens kwijt te kunnen. Er echt over praten met iemand kan ik niet

**Geplaatst**: 07-02-04 22:56

Geplaatst: 07-02-04 22:56

Het is goed zo Knipoog

... geef jezelf nu maar de tijd om dit te verwerken Ach gut

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-04 23:08

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-04 23:08

sonjabelgium schreef:
Het is goed zo ... geef jezelf nu maar de tijd om dit te verwerken .

Dat zijn de woorden die ik tegen mijn tante ook heb gezegd op het moment toen we daar terug weggingen... het is goed zo, en zij zei net op hetzelfde moment iets gelijkaardigs... . Hij heeft eindelijk zijn welverdiende rust gevonden, en hij leeft verder in onze harten. Vandaag was een dag waar heel wat tranen zijn gevloeid, maar ook wel wat gelachen is. We hebben nog wat herinneringen opgehaald, zelfs enkele foto's bekeken. Dat die liefdevolle herinnering maar rap de plaats van de pijn en het gemis inneemt. Ik ben zeker dat hij, zo vrolijk als hij was, ook niet zou willen dat we te lang bleven staan om te treuren, maar dat we snel de herinnering terugvinden aan de fijne momenten

**Geplaatst**: 07-02-04 23:09

Geplaatst: 07-02-04 23:09

Heel erg veel sterkte! Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 08-02-04 01:23

Geplaatst: 08-02-04 01:23

Fijn dat je toch nog, op jou manier afscheid van hem hebt kunnen nemen

Dat maakt het denk ik toch iets minder moeilijk om het te verwerken. Heel dapper van je dat je toch hebt durven gaan....

Enne, als je je verhaal weer even kwijt wilt, typ het lekker van je af. Daar hebben we geen problemen mee (pb-en mag ook).

Sterkte donderdag Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-04 11:51

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-04 11:51

Dank je Richtje...

Had gisteren nog een stukje getypt, maar heb het maar terug gewist. Ik wil jullie er nu ook niet weer steeds met lastig vallen. Ik ben al blij dat ik mijn verhaal op bokt heb kunnen doen en enkele luisterende oortjes heb gevonden

**Geplaatst**: 08-02-04 13:36

Geplaatst: 08-02-04 13:36

Tanjake schreef:
Dank je Richtje...

Had gisteren nog een stukje getypt, maar heb het maar terug gewist. Ik wil jullie er nu ook niet weer steeds met lastig vallen. Ik ben al blij dat ik mijn verhaal op bokt heb kunnen doen en enkele luisterende oortjes heb gevonden

Gewoon doen hoor!
Als we het vervelend vonden, zouden we niet blijven reageren Lachen