Vader opgegeven (kanker)
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Anoniem
Geplaatst: 22-01-04 15:26
Suzanne F. schreef:Ik vind het wel moeilijk om nu naar hem toe te gaan. Wat moet je dan zeggen en je hoopt maar niet dat die moeilijke dingen ter sprake komen.
Meiske toch.... (ik snap het wel hoor) Het is je vader: degene die jou vroeger als kleine wurm al troostte als je eng gedroomd had. Die je eerste ruzietjes meegemaakt heeft, die je opgevangen heeft toen je erachter kwam dat ook jouw konijntje/vis/kat dood kon gaan, die jouw eerste liefde (s?) heeft zien stranden, en die jou heeft zien worden tot wat je nu bent....
En jij denkt dat hij niet weet hoe intens moeilijk je het hiermee zult hebben?
Ga er maar gerust heen hoor, en laat maar zien wat je voelt. Geeft niets hoor als je je niet groot kunt houden, want dat hoeft ook helemaal niet.
Een appel wordt minder groot als je 'm met iemand deelt, en gelukkig geldt hetzelfde voor verdriet. De enige uitzondering op deze regel is geluk, dat wordt alleen maar groter als je het deelt.
Laat maar zien wat je voelt. Mensen die met elkaar kunnen huilen, kunnen verder ALLES samen. Dus ook praten, delen, etc......
Sonja 
