Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-10-16 09:47

Geplaatst: 23-10-16 09:47

Wat een diep verdrietig bericht. Wat moet ze het zwaar gehad hebben dat ze hiervoor gekozen heeft. Ik wens de nabestaanden heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 23-10-16 09:58

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 23-10-16 09:58

Wat verdrietig...

Sterkte voor iedereen die haar lief had..

**Geplaatst**: 23-10-16 12:23

Geplaatst: 23-10-16 12:23

geerke schreef:
Dat viel mij dus ook op....niet vergeten dat het vaak een schijnwereld is op internet.
Ik kreeg een heel raar gevoel toen ik de laatste post van haar las...de nacht daarop heeft ze de stap gezet.En er blijft maar door mijn hoofd spoken...waarom????
Was dit te voorkomen geweest?Natuurlijk moeten we het respecteren...haar keuze.Maar zou ze beseffen hoe waardevol ze was?

Eerder durfde ik niet goed te reageren omdat ik Lisse lotte niet persoonlijk ken.
En ook omdat het mij enorm heeft geconfronteerd.

Ik betwijfelde dit. Ik heb zelf ook op het punt gestaan om niet meer te willen ook omdat ik was gaan geloven dat mijn waardevol zijn afhing van mijn paarden wereld.
Ik had en heb enorm veel liefdevolle mensen om mij heen en een geweldige lieve partner maar toen ik afscheid moest nemen van mijn paarden wereld voelde ik dat ik niets meer was.Nutteloos.
Niemand van mijn omgeving kon mij overtuigen dat ik wel degelijk waardevol was, want ik geloofde het simpelweg niet.

Het grijpt mij aan hoe intens verdrietig zij is geweest, dat ze het niet meer zag hoe kostbaar ze was. Als je "waardevol zijn" weg valt dan is er niets meer waar je aan vast kan houden en dat voelt intens eenzaam. Ik begrijp wel dat ze gekozen heeft om te stoppen.

**Geplaatst**: 23-10-16 12:24

Geplaatst: 23-10-16 12:24

[
En gewoon het idee dat er in de paar uur na haar laatste, schijnbaar 'vrolijke' bericht op Bokt het gigantisch mis is gegaan.
Het lijkt ondanks alles zo onverwachts.
[/quote]

dat idee had precies zo

[/quote]

geerke schreef:
Dat viel mij dus ook op....niet vergeten dat het vaak een schijnwereld is op internet.
Ik kreeg een heel raar gevoel toen ik de laatste post van haar las...de nacht daarop heeft ze de stap gezet.En er blijft maar door mijn hoofd spoken...waarom????
Was dit te voorkomen geweest?Natuurlijk moeten we het respecteren...haar keuze.Maar zou ze beseffen hoe waardevol ze was?

Zij heeft haar wens (zoals vaker helaas) die bewuste avond ook heel kenbaar aan mij gemaakt. Uit respect voor haar blijft dit uiteraard tussen lot en mij.
Maar ze was er erg duidelijk in dat ze zich, ondanks alle inspanningen en liefde van iedereen, heel verdrietig, boos en vooral onbegrepen voelde.

Zij had, denk ik, niet het besef hoe waardevol zij was en nog steeds is. Dat was praten tegen een muur. Wel liet zij duidelijk merken dat ze wist hoe waardevol haar contacten met deze en gene waren, en dat ze oprecht de liefde voelde die daaruit voort vloeide.
maar waardevol.... vond zij zich geenzins. En juist dat, vind ik in- en intriest. Daar was ook op geen enkele manier verandering in te brengen.

[/quote]

Ik kan je niet uitleggen hoe erg ik dit vind....ook voor jou....vooral de machteloosheid.Vreselijk....

**Geplaatst**: 23-10-16 12:41

Geplaatst: 23-10-16 12:41

Zij heeft haar wens (zoals vaker helaas) die bewuste avond ook heel kenbaar aan mij gemaakt. Uit respect voor haar blijft dit uiteraard tussen lot en mij.
Maar ze was er erg duidelijk in dat ze zich, ondanks alle inspanningen en liefde van iedereen, heel verdrietig, boos en vooral onbegrepen voelde.

Zij had, denk ik, niet het besef hoe waardevol zij was en nog steeds is. Dat was praten tegen een muur. Wel liet zij duidelijk merken dat ze wist hoe waardevol haar contacten met deze en gene waren, en dat ze oprecht de liefde voelde die daaruit voort vloeide.
maar waardevol.... vond zij zich geenzins. En juist dat, vind ik in- en intriest. Daar was ook op geen enkele manier verandering in te brengen.

[/quote]

Petje af voor jou.
Jij bent een hele goede vriendin voor haar geweest en haar weer aan het mennen heeft gekregen.
Waardoor ze toch weer wat plezier erin kreeg , althans zo leek het.
Het is zo frustreren en moeilijk voor jou omdat je wist dat ze deze gedachte had en je kon haar niet bijbrengen hoe waardevol en geliefd ze was.
Ik hoop dat je het een plekje kunt geven, je was gewoon een topvriendin en je kon het echt niet voorkomen.
Zo machteloos moet jij je voelen

**Geplaatst**: 23-10-16 12:51

Geplaatst: 23-10-16 12:51

Dat is precies wat gewoon echt een k*tgevoel geeft ja.
Mijn pb-box stroomt over, van mensen die haar ook in real-life zo nu en dan spraken, of via bokt. Dat ze het heel vaak over onze vriendschap had en daar met veel liefde over sprak.
Dankjewel allemaal, het is voor mij heel moeilijk en confronterend maar ook 'mooi' in zekere zin.

Dat wist ik niet. Dat spraken we naar elkaar wel uit gelukkig, al proberen we beide vaak ook gevoel niet teveel binnen te laten komen.
Zij prikte altijd door mij heen, ik door haar. En dan semi-boos op elkaar worden.

Ja, ik ben intens verdrietig. Maar ook gruwelijk boos. woest gewoon. op haar, op mezelf, op alles en iedereen. Dat ze met haar botte kop toch door heeft geduwd. Ja heel eerlijk, dat neem ik haar kwalijk. En ook weer niet.

Ik app haar nog steeds. En dat gaat van lieve schat tot stomme trut. ze antwoord alleen niet terug.

Ik sta in contact met haar ouders en dat vind ik wel heel fijn.

@ OsMo: ondanks alles, kan ik heel realistisch zeggen nee, ik begrijp het NIET. Noem het stom, maar ik heb gewoon nog steeds de illusie dat iets of iemand of ik haar van het idee had af kunnen helpen. Niet de wens ansich, maar ik denk wel degelijk dat ze hier uit had kunnen komen ookal zegt en denkt iedereen van niet.
Ik wil het eigenlijk ook niet eens begrijpen.

Is er dan niets meer, helemaal niets meer, geen stemmetje die dan toch nog zegt: "jezus dat kan ik toch niet maken, tegenover mijn dierbaren en nabestaanden"?!
Ik heb ook periodes gehad dat ik het niet meer zag zitten. En diep ook. Voor mijzelf hoefde het niet meer.
Maar er was altijd een stemmetje dat zij: "dat kun je gewoon niet maken. Dat kun je niet maken. Dat is zo vreselijk egoïstisch, kijk dan wat je anderen dan wel niet aan doet. En het valt never nooit terug te draaien".

**Geplaatst**: 23-10-16 13:00

Geplaatst: 23-10-16 13:00

Ik ben hier helemaal ontdaan van...

Ik kende haar niet persoonlijk, alleen van haar topics en leefde zo intens mee met het verdriet wat ze had toen Buckie overleed. De woorden die ze schreef kwamen zo hard binnen, omdat ik ze exact zo voelde na het overlijden van mijn paard. Op de een of andere manier geeft dat toch een verbondenheid. Dit bericht raakt me daarom ook diep. Er komt een moment dat een arm om je heen, of troostende woorden niet meer genoeg zullen zijn, want het verdriet zit te diep. En in zo'n situatie had niemand uitkomst kunnen bieden denk ik. Ik wil alle nabestaanden ontzettend veel sterkte wensen...woorden schieten tekort.

Lieve meid, ik hoop dat jij je rust gevonden hebt en ik weet zeker dat jouw lieve Buckie op je gewacht heeft. Voor altijd samen...

**Geplaatst**: 23-10-16 13:03

Geplaatst: 23-10-16 13:03

Heel veel stekte voor iedereen die haar kende.

Uit bovengenoemde post blijkt hoeveel impact het heeft op iedereen, hoeveel verdriet het achterlaten geeft aan degenen die haar liefhadden en om haar gaven ...
Begrijpen is inderdaad heel moeilijk denk ik. Het is vooral in- en intriest ...

Het moet een vreselijke keuze zijn, om tevens achter te laten waar je (ook) van houdt ... een vader, familie, vrienden, de andere pony ...

**Geplaatst**: 23-10-16 13:09

Geplaatst: 23-10-16 13:09

JoyCiej007 schreef:
Dat is precies wat gewoon echt een k*tgevoel geeft ja.
Mijn pb-box stroomt over, van mensen die haar ook in real-life zo nu en dan spraken, of via bokt. Dat ze het heel vaak over onze vriendschap had en daar met veel liefde over sprak.
Dankjewel allemaal, het is voor mij heel moeilijk en confronterend maar ook 'mooi' in zekere zin.

Dat wist ik niet. Dat spraken we naar elkaar wel uit gelukkig, al proberen we beide vaak ook gevoel niet teveel binnen te laten komen.
Zij prikte altijd door mij heen, ik door haar. En dan semi-boos op elkaar worden.

Ja, ik ben intens verdrietig. Maar ook gruwelijk boos. woest gewoon. op haar, op mezelf, op alles en iedereen. Dat ze met haar botte kop toch door heeft geduwd. Ja heel eerlijk, dat neem ik haar kwalijk. En ook weer niet.

Ik app haar nog steeds. En dat gaat van lieve schat tot stomme trut. ze antwoord alleen niet terug.

Ik sta in contact met haar ouders en dat vind ik wel heel fijn.

@ OsMo: ondanks alles, kan ik heel realistisch zeggen nee, ik begrijp het NIET. Noem het stom, maar ik heb gewoon nog steeds de illusie dat iets of iemand of ik haar van het idee had af kunnen helpen. Niet de wens ansich, maar ik denk wel degelijk dat ze hier uit had kunnen komen ookal zegt en denkt iedereen van niet.
Ik wil het eigenlijk ook niet eens begrijpen.

Is er dan niets meer, helemaal niets meer, geen stemmetje die dan toch nog zegt: "jezus dat kan ik toch niet maken, tegenover mijn dierbaren en nabestaanden"?!
Ik heb ook periodes gehad dat ik het niet meer zag zitten. En diep ook. Voor mijzelf hoefde het niet meer.
Maar er was altijd een stemmetje dat zij: "dat kun je gewoon niet maken. Dat kun je niet maken. Dat is zo vreselijk egoïstisch, kijk dan wat je anderen dan wel niet aan doet. En het valt never nooit terug te draaien".

Ik wil jou ook enorm veel sterkte toewensen! Wat een verdriet en gemis. Ik snap je gevoel, maar ik denk echt dat als iemand zo diep zit in verdriet en hopeloosheid dat er geen ruimte meer is om te denken aan een ander, of wat diegene zal achterlaten. De wens om het aardse leven achter te laten is groter dan de gedachte aan de consequenties die dat met zich meebrengt voor de nabestaanden. Daarom denk ik persoonlijk ook dat eigenlijk niemand dit had kunnen voorkomen of haar op andere gedachten had kunnen brengen. Voor haar was dit de enige optie. Maar voor de nabestaanden zal er altijd de vraag blijven 'wat als' en dat maakt het nog veel moeilijker. Nogmaals ontzettend veel sterkte.

**Geplaatst**: 23-10-16 13:30

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 23-10-16 13:30

Zelfmoord is niet egoïstisch.
Je leven is van jou en alleen jij beschikt daar over. Het is juist egoïstisch om dat over iemand te zeggen vind ik persoonlijk. Het is heel verdrietig, maar ze heeft gevochten als een leeuw en gedaan wat ze kon. Je leeft voor jezelf, niet voor anderen. Het vergt ontzettend veel moed om zo'n besluit te nemen, en nog veel meer moed om het uit te voeren.
Ik snap je verdriet, maar egoïstisch was het niet.
Hoop dat jullie het kunnen verwerken allemaal.

**Geplaatst**: 23-10-16 13:32

Geplaatst: 23-10-16 13:32

Iemand heeft me ooit verteld dat zelfmoord het verdriet niet stopt, maar het verdriet doorgeeft aan iedereen die van haar houd.
Ik hoop echt dat ze nu de rust heeft gevonden die ze zocht. Ik wil iedereen die nu achterblijft heel veel sterkte en moed toewensen.
Het leven kan zo gruwelijk zijn.

**Geplaatst**: 23-10-16 13:36

Geplaatst: 23-10-16 13:36

JoyCiej007 schreef:
Dat is precies wat gewoon echt een k*tgevoel geeft ja.
Mijn pb-box stroomt over, van mensen die haar ook in real-life zo nu en dan spraken, of via bokt. Dat ze het heel vaak over onze vriendschap had en daar met veel liefde over sprak.
Dankjewel allemaal, het is voor mij heel moeilijk en confronterend maar ook 'mooi' in zekere zin.

Dat wist ik niet. Dat spraken we naar elkaar wel uit gelukkig, al proberen we beide vaak ook gevoel niet teveel binnen te laten komen.
Zij prikte altijd door mij heen, ik door haar. En dan semi-boos op elkaar worden.

Ja, ik ben intens verdrietig. Maar ook gruwelijk boos. woest gewoon. op haar, op mezelf, op alles en iedereen. Dat ze met haar botte kop toch door heeft geduwd. Ja heel eerlijk, dat neem ik haar kwalijk. En ook weer niet.

Ik app haar nog steeds. En dat gaat van lieve schat tot stomme trut. ze antwoord alleen niet terug.

Ik sta in contact met haar ouders en dat vind ik wel heel fijn.

@ [naam]: ondanks alles, kan ik heel realistisch zeggen nee, ik begrijp het NIET. Noem het stom, maar ik heb gewoon nog steeds de illusie dat iets of iemand of ik haar van het idee had af kunnen helpen. Niet de wens ansich, maar ik denk wel degelijk dat ze hier uit had kunnen komen ookal zegt en denkt iedereen van niet.
Ik wil het eigenlijk ook niet eens begrijpen.

Is er dan niets meer, helemaal niets meer, geen stemmetje die dan toch nog zegt: "jezus dat kan ik toch niet maken, tegenover mijn dierbaren en nabestaanden"?!
Ik heb ook periodes gehad dat ik het niet meer zag zitten. En diep ook. Voor mijzelf hoefde het niet meer.
Maar er was altijd een stemmetje dat zij: "dat kun je gewoon niet maken. Dat kun je niet maken. Dat is zo vreselijk egoïstisch, kijk dan wat je anderen dan wel niet aan doet. En het valt never nooit terug te draaien".

Heel veel sterkte met de gevoelens van onbegrip.
Dit moet vreselijke voor je zijn. Ik zou er best verder op in willen gaan wat dat dan is dat mensen dan toch die keuze maken maar ik vind dit nu niet de gepaste plek.
Wellicht dat er hier een apart topic over geopend mag worden waar mensen hier op door mogen praten. Het is nogal een beladen onderwerp dus weet niet of het toegestaan is. Wellicht dat de moderaters hier over willen nadenken?

**Geplaatst**: 23-10-16 13:43

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 23-10-16 13:43

Heel veel sterkte voor de nabestaanden van Lieselot. Y;(

Ik lees dat er her en der verbazing is/was omdat het beter leek te gaan met haar, helaas is dat nou juist het punt waarop een hoop mensen hun wens omzetten in daad.
Op het diepste punt heb je vaak de energie niet meer om ernaar te handelen maar wanneer je weer begint omhoog te klimmen is de wens nog aanwezig en komt de energie om ernaar te handelen ook weer terug.
Voor de omgeving kan het dan als uit het niets komen want het ging toch beter?

Anyway, ik ga met OsMo mee dat verder uitweiden hierover beter in een ander topic kan zodat het hier vooral om Lieselot blijft draaien.

**Geplaatst**: 23-10-16 14:07

Geplaatst: 23-10-16 14:07

BarbaLala schreef:
Wat een vreselijk triest nieuws, al komt het niet als iets onverwachts.
Ontzettend verdrietig om te lezen dat ze er niet meer is.

Ik hoop dat je je rust gevonden hebt meid, je hebt het zo verdiend.
Eindelijk weer samen met je grote liefde, stoere kleine Buck.
Ontzettend dapper dat je voor jezelf hebt gekozen. Als leven onomkeerbaar lijden wordt dan is de hemel een grote bevrijding.
Slaap zacht.
Ik brand 2 kaarsjes voor jullie.

Wens haar nabestaanden veel sterkte toe met de verwerking en het gemis.

Zo mooi verwoord,
Helemaal eens Y;(

Je leeft voor niemand dan voor jezelf

**Geplaatst**: 23-10-16 15:10

Geplaatst: 23-10-16 15:10

JoyCiej007 schreef:
Dat is precies wat gewoon echt een k*tgevoel geeft ja.
Mijn pb-box stroomt over, van mensen die haar ook in real-life zo nu en dan spraken, of via bokt. Dat ze het heel vaak over onze vriendschap had en daar met veel liefde over sprak.
Dankjewel allemaal, het is voor mij heel moeilijk en confronterend maar ook 'mooi' in zekere zin.

Dat wist ik niet. Dat spraken we naar elkaar wel uit gelukkig, al proberen we beide vaak ook gevoel niet teveel binnen te laten komen.
Zij prikte altijd door mij heen, ik door haar. En dan semi-boos op elkaar worden.

Ja, ik ben intens verdrietig. Maar ook gruwelijk boos. woest gewoon. op haar, op mezelf, op alles en iedereen. Dat ze met haar botte kop toch door heeft geduwd. Ja heel eerlijk, dat neem ik haar kwalijk. En ook weer niet.

Ik app haar nog steeds. En dat gaat van lieve schat tot stomme trut. ze antwoord alleen niet terug.

Ik sta in contact met haar ouders en dat vind ik wel heel fijn.

@ OsMo: ondanks alles, kan ik heel realistisch zeggen nee, ik begrijp het NIET. Noem het stom, maar ik heb gewoon nog steeds de illusie dat iets of iemand of ik haar van het idee had af kunnen helpen. Niet de wens ansich, maar ik denk wel degelijk dat ze hier uit had kunnen komen ookal zegt en denkt iedereen van niet.
Ik wil het eigenlijk ook niet eens begrijpen.

Is er dan niets meer, helemaal niets meer, geen stemmetje die dan toch nog zegt: "jezus dat kan ik toch niet maken, tegenover mijn dierbaren en nabestaanden"?!
Ik heb ook periodes gehad dat ik het niet meer zag zitten. En diep ook. Voor mijzelf hoefde het niet meer.
Maar er was altijd een stemmetje dat zij: "dat kun je gewoon niet maken. Dat kun je niet maken. Dat is zo vreselijk egoïstisch, kijk dan wat je anderen dan wel niet aan doet. En het valt never nooit terug te draaien".

Ik heb een vriendin waarvan de zoon 6 maand geleden dezelfde beslissing genomen heeft en ondanks haar pijn en haar verdriet, snapt ze waarom haar kind geen uitweg meer zag. Ze wist dat hij heel lang gevochten had om toch zijn plekje te vinden op deze wereld, dat hij tot het uiterste gegaan was om zijn omgeving te sparen van verdriet, maar dat hij uiteindelijk toch "op" was en geen andere uitweg meer zag. Ze is verdrietig, maar niet boos en het enige wat zij hoopt is dat hij geen pijn heeft geleden tijdens zijn laatste momenten. Het enige wat zij zichzelf kwalijk neemt, is dat ze zelf niet meer heeft kunnen doen om hem zijn plekje te laten vinden en ze vindt het een vreselijk idee dat hij uiteindelijk alleen is moeten gaan. Geen moment hoor ik haar zeggen dat ze zijn beslissing om er uit te stappen niet snapt, noch is ze boos op hem omdat hij dat pad koos.

**Geplaatst**: 23-10-16 15:55

Geplaatst: 23-10-16 15:55

Ik denk dat iedereen hier anders mee omgaat en zich anders voelt. Er is geen goed of fout, het zijn gevoelens. Die laten zich ook niet zomaar sturen. Vaak wil je je liever heel anders voelen dan dat je daadwerkelijk doet. Het is heel fijn als de een niet boos is, dat maakt het niet verkeerd dat een ander dat wel is.

JoyCie, wat een afschuwelijke positie zit jij in :(:)

ik wens je heel veel kracht toe!

**Geplaatst**: 23-10-16 19:46

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 23-10-16 19:46

Wat een ongelooflijk verdrietig bericht!
Heb destijds haar topic gelezen over het verlies van Buck, en uiteraard foto's gezien van haar met Amadeus...
En nu dit... Wat heeft ze het zwaar gehad!
Ik hoop dat ze de rust en het geluk daarboven heeft kunnen vinden, hopelijk heeft ze Buck in haar armen kunnen sluiten.
Heel veel sterkte voor een ieder die haar gekend heeft, familie en vrienden...

**Geplaatst**: 23-10-16 20:27

Geplaatst: 23-10-16 20:27

BarbaLala schreef:
Zelfmoord is niet egoïstisch.
Je leven is van jou en alleen jij beschikt daar over. Het is juist egoïstisch om dat over iemand te zeggen vind ik persoonlijk. Het is heel verdrietig, maar ze heeft gevochten als een leeuw en gedaan wat ze kon. Je leeft voor jezelf, niet voor anderen. Het vergt ontzettend veel moed om zo'n besluit te nemen, en nog veel meer moed om het uit te voeren.
Ik snap je verdriet, maar egoïstisch was het niet.
Hoop dat jullie het kunnen verwerken allemaal.

Heel mooi gesproken, zo denk ik er ook over.
Maar het neemt niet weg dat je je dierbaren er verdriet mee doet.
Ik wens alle naaste familie leden, vrienden, stalgenoten en kennissen heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

Lieve lot,
Je hebt het zo moeilijk gehad en helaas al een hele tijd met jezelf in de knoop.
Je beste maatje Buck verloren, hij was je alles...
Ik heb respect voor je keuze, ik vind je een dappere meid.
Ik hoop dat je nu eindelijk daar je rust hebt gevonden daarboven en je weer samen bent met kleine Buck.
Zodat jullie voor eeuwig samen kunnen zijn.

Rust zacht Liselotte Y;(

**Geplaatst**: 23-10-16 20:27

Geplaatst: 23-10-16 20:27

Heftig zeg

. Super veel sterkte Y;(

.

**Geplaatst**: 23-10-16 21:13

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 23-10-16 21:13

Ik zocht jou vanavond op bokt op omdat ik je een vraag wilde stellen over dekentjes en toen kwam dit topic naar boven.
Ik heb jou leren kennen toen ik mijn eerste trailertje van jou kocht en ik heb altijd vol bewondering gelezen met hoeveel toewijding jij voor jouw ponys zorgde.
Je was een mooi mens Lieselot! Ik hoop ook echt uit het diepste van mijn hart dat jij nu gevonden hebt waar je naar zocht.

**Geplaatst**: 24-10-16 00:27

Geplaatst: 24-10-16 00:27

Woorden schieten gewoon te kort.. Y;(

Ik kende haar niet persoonlijk, maar wat moet het gevoel na het verliezen van Buck vreselijk zijn geweest..
Ondanks dat dit echt een klap voor iedereen is zag ze gewoon geen uitweg meer...
Ik vind het niet egoïstisch, zo voelt het misschien maar als iemand er zo diep doorheen zit is het moeilijk om die persoon eruit te halen, niemand kan zichzelf dat kwalijk nemen..

Lieve Lieselotte,
Ik hoop dat je nu samen met Buck gelukkig wordt en lekker over de wolken crost met je allerliefste Buck..
En ook hoop ik dat je het goed hebt daarboven...
Iedereen mist je! Y;(

Sterkte voor de nabestaande.
Rust zacht Lieselotte Y;(

**Geplaatst**: 24-10-16 09:04

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 24-10-16 09:04

Wat een verdrietig nieuws, sterkte voor iedereen die haar lief had

**Geplaatst**: 24-10-16 09:12

Re: Het overlijden van bokker LS_fotos

Geplaatst: 24-10-16 09:12

Wat een ontzettend heftig en verdrietig nieuws, ook ik volgde altijd stil haar mooie topic's over haar paardjes.

Ik wil alle vrienden, familie en kennissen een hele hoop sterkte toewensen!

**Geplaatst**: 24-10-16 10:43

Geplaatst: 24-10-16 10:43

Rust zacht Liselotte..
Heel veel sterkte aan alle nabestaande.

**Geplaatst**: 24-10-16 13:23

Geplaatst: 24-10-16 13:23

Pfff ben ook nog steeds in shock... ik kende haar een tijd wel persoonlijk en op bokt ook wat dingen gelezen wat ze schreef... enigszins niet geheel onverwachts maar andere kant weer totaal wel... kan het gewoon nog steeds niet bevatten dat ze er echt niet meer is...

Heel erg veel sterkte voor de nabestaanden...