Soms heb ik het gevoel dat ik mijzelf kwijt ben en niet meer weet waar ik van geniet.
Dat ik leef volgens de regels van een ander, ookal doen die mij verdriet.
Dat ik niks heb om naar uit te kijken, tenzij iemand dat mij aangeeft.
Dat ik puur mijn lichaam ben en een ander in mij leeft.
Dat ik niet weet wat belangrijk voor mij is en welke regels ik moet stellen.
Alsof ik mijn eigen regels niet mag maken, maar die van een ander aanneem, die me kwellen.
Dat ik altijd mooi en het perfecte persoontje moet zijn en blijven.
En als ik fouten maak, dat mensen mij niet mogen en tot wanhoop drijven.
Dat ik iemand moet zijn wie ik misschien helemaal niet ben.
Of misschien juist wel, maar dat ik diegene in mijzelf nog niet ken.
Er zijn zoveel dingen die anders kunnen, zoveel wegen die ik in kan slaan.
Maar vind ik hierin mijzelf of moet ik op dit pad door blijven gaan?
Moet ik dit pad volgen en aan een nieuwe stap beginnen?
Vind ik hierin mijzelf terug en kan ik mijzelf dan eindelijk beminnen?
Kan ik dan eindelijk zeggen: ik ben trots op mijzelf, de keuzes die ik gemaakt heb en op wie ik ben?
Dat ik met volle moed tegen een ieder kan zeggen dat ik mijzelf ken?
Ooit zal er het punt zijn dat ik dit kan zeggen.
Dat ik niet langer alleen mijn lichaam ben en anderen hun regels in mijn handen kunnen leggen.
Dit moment zal arriveren en ik wacht met goede moed.
Dan zal ik tegen een ieder kunnen zeggen: Dit leven doet mij goed...
_____________________________________________
Sorry hoor moest even wat inspiratie kwijt.
Knuf Mayo <font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Mayo op 2001-03-14 22:40 ]</font>
