Hoe kon je?
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Hanneke84
-
- Berichten: 3144
- Geregistreerd: 10-12-01
.... - Anoniem
Geplaatst: 21-10-03 19:27
- Anoniem
Geplaatst: 21-10-03 20:50
Ze vertelde me dat ze een hond hadden zitten die 2 weken daarvoor binnen was gekomen. De dierenbescherming had hem weggehaald en ik moest niet schrikken hoe hij eruit zag, want met goed voer en aangezien hij van zijn vlooienallergie af was, zou het wel goed komen. Ook vertelde ze dat hij sociaal veel problemen had, met geduld was er een kans dat het goed zou komen. Er was ook een kans dat het helemaal niet goed zou komen. Of ik dat wilde proberen.
We liepen naar het hok en deden hem los in de kennel. Heel af en toe kwam hij vluchtig naar je toe, maar langer dan een seconde durfde hij niet te blijven staan. Mensen van het asiel vertelde dat hij als 3 maanden oud binnen was gekomen, de laatste uit het nest en niemand wilde hem. Ze hadden hem herplaatst, maar daar hadden ze hem weggehaald. Hij had een jaar lang opgesloten gezeten in een kelder.
Toen ik zei dat ik het niet wist, omdat hij zo bang was en toch in een drukke manege terecht zou komen, en bang was dat hij een angstbijter zou worden vroegen ze mij of ik er niet rustig over na wilde denken. Toen ik wegliep stond hij tegen het raam aan naar me te kijken. Tja was geheel verkocht natuurlijk. Hij zag er werkelijk verschrikkelijk uit. Zo mager had ik nog nooit een hond gezien. Groot en zwart en zijn hele rug lag open van de allergie.
Vanaf dag 1 heb ik nooit een riem om gehad, hij luisterde perfect en was alleen maar bezig om mij blij te maken. Soms werd ik er knettergek van. Mijn moeder zei nog, je hebt wel lef om zoeentje te nemen. Hoop voor je dat het goedkomt.
Na een jaar werd het bedrijf verkocht en stond ik op straat. En Wodan ( zo heette hij al, en vond het sneu om ook dat nog te veranderen) en ik konden bij vrienden in huis komen wonen. Toen kwam voor mij de beslissing om fulltime uit de paarden te gaan. En de beslissing dat het onmogelijk was om hem te houden. Hij kon niet alleen zijn omdat hij alles sloopte.
Maar kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem weer naar een asiel te brengen, 3 jaar oud en toe aan je 4de eigenaar, dat kon toch niet. Even getwijfeld en gedacht om dan toch maar weer de paarden in te gaan, zodat ik hem kon houden. Maar ik wist dat het niet de meest verstandige beslissing zou zijn.
Toen belde een vriendin op dat ze iemand wist die bij haar op stal werkte en het altijd zo leuke hond had gevonden. De keuze was toen gemaakt. 2 weken zou ze het proberen, mocht het niet lukken dan kwam hij terug en zou hij blijven.
Vorig jaar heb ik hem nog gezien, en hij herkende mij amper. Hij heeft de ideale familie gevonden, zelf de vakanties worden gepland op hondvriendelijk!!!!!!!!!
Maar toch als ik dit lees.......voel ik mij weer verschrikkelijk schuldig.
- Yellowfish
-
- Berichten: 14056
- Geregistreerd: 05-10-03
- Donnanientje
-
- Berichten: 253
- Geregistreerd: 17-08-03
- Woonplaats: heemstede
Geplaatst: 21-10-03 22:13
- Pellie
-
- Berichten: 16935
- Geregistreerd: 19-08-02
- Woonplaats: Ouwsterhaule (frl)
gelukkig dat het niet helemaal op jouw slaat want je hondje heeft het dus nog steeds fijn. 
