Geplaatst Hallo bokkers,
Zoals de titel al zegt voel ik me inmiddels bemiddelaar tussen mijn ouders.
Een aantal maanden terug is mijn moeder het afgetrapt naar een andere man, na een half jaar vreemd te gaan.
Niet eens erover gepraat, nee, ze was standvastig; ze wou weg. Ik was de eerste die het wist, ze vertelde het me, vroeg om te blijven wanneer ze het mijn vader zou vertellen.
Ik ben op dat moment gelijk weggegaan en naar mijn broer gefietst. Hij wist het blijkbaar al, daar had ze het een aantal dagen(!!!!) vantevoren tegen gezegd.
Andere broer gebeld, woont aan de andere kant van de provincie maar had het gaspedaal snel genoeg gevonden, stond vrij snel ook bij mijn broers huis.
Goed, tot 12 uur 's nachts daar gezeten (zo'n 5 uur dus), en uiteindelijk de moed bij elkaar geraapt om terug naar huis te gaan in mijn eentje.
Mijn vader had er vrede mee (d.w.z.; hij ging er geen toestand van maken, had er uiteraard veel moeite mee! Maar houden van is loslaten), mijn moeder wou niets hebben, dat vond ze oneerlijk tegenover ons.
Enfin, week later was ze definitief weg naar die andere man, noemen hem even A.
Toen kwam de scheidingsprocedure. Wat een gezeik is dat zeg. Naarmate de procedure vorderde ging het steeds meer mis tussen mijn ouders.
Wat er nu op uitmondde, toen de scheiding afgerond was, dat mijn moeder er alsnog met een flink smak geld vandoor is gegaan, mijn vader haar nooit meer wil spreken en ze een schijthekel aan elkaar hebben nu.
Bekend verhaal, inderdaad. Het jammere is dat wij als kinderen hier inmiddels de dupe van worden.
Mijn moeder is nogal 'onzelfstandig' voor haar leeftijd. Dat houdt in dat ze erg onzeker is, niet veel kan hebben en...tsja...niet altijd heel verstandig.
Daardoor raakt ze ook heel makkelijk beïnvloed. Maar tijdens, en na de scheiding gedraagt/gedroeg ze zich als een of andere verwende puber van 13.
Iedereen is tegen haar. Alles is tegen haar. God heeft vast ook een hekel aan haar, want ze heeft het zo slecht.
Ondanks alles had ik toch wel een goede band met haar. Na de scheiding echter, zijn er nog flink wat woorden tussen mijn vader en mijn moeder gewisseld.
Hoe wij daar uiteindelijk slachtoffer van worden? Mijn moeder zit ons bewust tegen onze vader op te zetten. En niet te weinig ook.
Complete mails die ze van hem kreeg doorsturen naar ons, iedere keer als ze met me wou afspreken 'Als dat tenminste mag van je vader'.
Ik stap in haar auto nadat mijn vader een uur heeft gereden om me te brengen 'Goh, ik had wel verwacht dat hij even zou uitstappen en een praatje met me zou maken'.
Mijn vader heeft haar inmiddels ook 'verbannen' van ons huis, heeft aan mij gevraagd of ik dat erg vind, want hij wil absoluut niet in de weg zitten in de relatie tussen mij en mijn moeder.
Ik gaf hem groot gelijk, het enige wat ze doet als ze hier komt is alles leegplukken dus heb ik ja gezegd.
En ja hoor, 'Ja, we moeten wel ergens anders afspreken want ik mag opeens niet meer bij jullie binnenkomen. Dat is toch stom? Waar slaat dat nou weer op?' En blablabla....
Nou was mijn vader een tijd terug jarig, en heeft ze hem, jawel, gefeliciteerd via sms...
Let wel; hij heeft haar duidelijk gezegd geen contact meer te willen! Hij reageerde niet onmiddellijk, we zaten namelijk in de auto. Daar kreeg ik dus een sms over, dat hij niet meteen iets terugstuurde.
Stuurde hij een sms terug waarin hij (ik zal eerlijk zijn, niet met een blad voor de mond) terugstuurde dat hij er niet van gediend was.
Krijg ik als eerste een sms dat hij haar een sms stuurt vol met scheldwoorden.
Fijn. Leuk. Bedankt.
Ik heb haar al zo ontzettend vaak gezegd dat ze daar gewoon mee moet stoppen wil ze nog een fatsoenlijke relatie met haar kinderen houden.
Ze weet gewoon niet wat ze op het spel zet. Wat als ik ruzie krijg met mijn vader dankzij haar? Dan heb ik helemaal niemand meer.
Mijn ene broer heeft wel gewoon contact met haar, heeft A. ook al ontmoet, maar ik en mijn andere broer niet. Prima, geen probleem, wij gaan daar geen ruzie over maken.
Maar ze snapt ook niet helemaal dat mails doorsturen aan ons waarin ze alles uitvoerig aan ons laat lezen, dat dat ook nog ruzie kan veroorzaken tussen ons drie.
Daarbovenop komt ook nog dat ik al meerdere keren heb aangegeven er niet aan toe te zijn om A. te ontmoeten.
Wat doet ze? Een kerstdiner organiseren voor de kinderen... Bij haar thuis. Met A. en zijn kinderen (die overigens mijn moeder ook nog nooit gezien hebben).
Daarnaast heeft ze ook nog mijn vaders' mail gehackt, daar ben ik achter gekomen. Bewust mijn vader niets gezegd, maar gewoon gezegd dat er een bug in zat.
Was helemaal niet zo. A. had zijn mail gehackt. Niet gezegd omdat hij dan weer ruzie krijgt met mijn moeder. En die stuurt dat weer naar mij. En dan zit ik weer in de put, en kan dat bij niemand loslaten.
Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben al een aantal maanden gewoon één bonk stress. Ik lijk zelfverzekerd geworden te zijn van deze hele situatie, maar in feite is dat gewoon een masker waar een onzekere, bange en verdrietige meid achter schuilt.
Ik ben het gewoon beu, ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik wil helemaal geen bemiddelaar zijn o.i.d., ik wil gewoon met rust gelaten worden en mijn leventje verder leiden zonder al die zorgen.
Natuurlijk wil ik gewoon nog contact met mijn moeder, hoe jammer het ook is, ze blijft mijn moeder en het contact verbreken zou mij ook breken denk ik.
Daar voel ik me dan weer schuldig om.
Bah. Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben 17, ik moet veel te volwassen zijn voor mijn leeftijd, dat wil ik helemaal niet.
Ik zit nog midden in mijn examens ook, nou, mijn hoofd staat dus wel ergens anders naar..
Wat moet ik nou?
. 
