Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-11 22:39

Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-11 22:39

Pfff.. Geen idee waar ik moet beginnen, maar ik moet het gewoon even kwijt.

Ik ben er normaal niet zo van om over een ‘probleem’ een topic te openen, maar moet het kwijt, aangezien ik hier nu alleen thuis zit en ik er toch wel erg over aan het nadenken ben.

Het gaat over mijn broer. Hij is 20 jaar oud en zit nu op het mbo. Hij doet nu voor de tweede keer het eerste jaar van een ICT opleiding. Hiervoor heeft hij twee keer het eerste jaar van onderwijs assistent gedaan. Hier dus al het eerste probleem, hij gaat niet naar school en als hij naar school gaat, voert hij geen ene reet uit. Het begon al op de middelbare, maar op een of andere manier heeft hij toch zijn diploma weten te halen. Heel fijn voor hem natuurlijk, maar als hij een goed betaalde baan wil hebben, moet hij toch echt nog een vervolgopleiding gaan doen en dan ook afmaken.

Een ruime week geleden was ik vroeg thuis van school (half 11), toen ik binnen kwam, kwam mijn broer net zijn bed uitgerold. Hij deed net alsof hij onwijze hoofdpijn had, dit had hij niet, hij deed alsof, hij is een ster in toneelspelen! Letterlijk twee minuten later belde zijn school, ik nam op en school vroeg waar hij was. Dus ik zei dat hij hier was en ik hem wel even zou geven. Dit heb ik gedaan en vervolgens weet hij een heel verhaal op te hangen dat hij zich zo ziek, zwak en misselijk voelt en dat paracetamols ook niet willen helpen. Ja, off course!
Toen mijn ouders thuiskwamen en vroegen hoe het was op school, was zijn antwoord: “ja leuk!”
Dit terwijl hij dus helemaal niet op school is geweest die dag! Van de eerste seconde dat hij beneden was, heb ik alles meegekregen. Hij stond dus glashard te liegen tegen mijn ouders!
Toen hij uiteindelijk weg was heb ik het verhaal tegen mijn ouders verteld, want ik vind niet dat mijn ouders zo behandeld mogen worden, aangezien ze zo ontzettend veel gedaan hebben voor mijn broer.. Om hem te helpen! Maar hij is ze het blijkbaar niet dankbaar.

Maar hier blijft het niet bij..
Zo’n acht jaar geleden zijn we er voor het eerst achter gekomen dat hij geld van mij, mijn vader en moeder jat. Niet een euro, maar het is inmiddels opgelopen tot honderden of misschien wel duizenden euro’s. Inmiddels hebben mijn ouders en ik een kluis waar we het dus in kunnen leggen. Maar het bleef niet alleen bij geld. Ook mijn nintendo spellen zijn meerdere malen door hem verkocht, zonder dat ik het wist, zodat hij weer geld had. Deze liggen dus inmiddels ook in een kluis.
Zijn geld gaat op aan sigaretten, energy drank (hier is hij verslaafd aan) en snoep, chips en andere onzin dingen. Zijn geld is dus snel op en als het op is, is hij onwijs snel op zijn teentjes getrapt (nog sneller dan ‘normaal’)..
Het geld stelen is inmiddels wel wat minder geworden aangezien we er nu erg goed opletten. Maar laat ik 1x mijn Portomonnee slingeren? Dan ben ik mijn geld kwijt, hij ligt constant op de loer en dat is zo vreselijk vermoeiend..

De laatste week is het toch wel heel erg geworden.
Vorige week gingen we met een aantal mensen uit eten omdat mijn opa jarig was. Had er al niet veel zin in omdat hij op het punt dat we weg wilde gaan, niet nog even snel wat leuks aan wilde trekken.. Heel gezeik, en ik hield wijs mijn mond, maar hij had dus wel de pik op mij..
Eenmaal in het restaurant was ik gaan zitten, komt hij naast mij zitten, dus ik zag de bui al hangen! Hij: “kan jij niet even ergens anders gaan zitten?” Ik negeerde dit, omdat ik er dus al eerder zat. Het werd van kwaad tot erger. Maar de druppel was toch wel toen hij zei dat hij een enorm feest zal gaan geven als ik er niet meer was. Hij onwijs blij zou zijn als ik mijn diploma dit jaar niet zal halen… En zo nog een paar opmerkingen. Ik werd woest en ben weggelopen. Daarna ben ik aan de andere kant van de gelukkig hele lange tafel gaan zitten. En heb hem de hele avond niet meer gesproken.

En nu.. Precies een week later, is het er nog steeds niet beter op geworden.
Van de week aan tafel, vroeg ik iets aan hem.. Waarna hij gelijk op stond en met een gebalde vuist richting mij bewoog. Als teken dat ik niets meer moest zeggen omdat ik anders een knal zal krijgen. Mijn moeder en ik schrokken hier natuurlijk heel erg van. Moeders werd boos en ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen dus hield m’n mond, wat maar goed was denk ik.

Het is een onwijs verhaal geworden en ben vast nog zoveel vergeten te vertellen. Maar ik wordt er gewoon zo moe van. Ik ben het echt meer dan zat. Dit gaat dus nu al 8 jaar lang zo waarvan de laatste 5 jaar toch wel steeds erger en de laatste week toch wel extreem.

Mijn broer, heeft een tijd geleden bij een instantie gelopen waar hij geholpen zou worden. Hij staat hier gewoon niet voor open en het hielp dus niet. Nu hij 20 is en voor de wet dus volwassen, kunnen mijn ouders niks meer doen dan hem zo goed mogelijk te helpen.. Wat ik knap van ze vind omdat het toch niet helpt, maar ze houden het toch maar vol! Eens in de zoveel tijd heeft hij wel een gesprek op school met een of ander persoon die hem ook helpt, maar twijfel of hij daar heen gaat. Hij heeft ook bij jeugdzorg gelopen en heeft inmiddels ook ervaring gehad met bureau HALT...

Sinds die dag dat hij dus agressief gedrag tegen mij vertoonde, ben ik best bang voor hem geworden. Vanavond was ik dus alleen met hem thuis en ik was zo bang dat hij me wat aan zou doen..

Mijn ouders weten alles.. Maar ik ga ze niet elke dag vertellen hoe ik me er over voel. Ik wil ze daar niet mee opschepen, ze hebben al problemen genoeg.
Dus daarom schrijf ik het maar op, dat vind ik fijner en zo worden mijn ouders niet nog meer belast met 'problemen'.

Ik weet niet wat ik met dit topic heb willen bereiken, maar ik moest het gewoon even kwijt.
En nu zit ik te twijfelen of ik echt op versturen zal klikken.. En ja, ik ga het gewoon doen!

**Geplaatst**: 24-09-11 22:45

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 22:45

Lieve Fee, zeg het alsjeblieft wel tegen je ouders. Ik snap dat je ze er niet mee lastig wilt vallen maar zeg het nou wèl tegen ze, jij bent ook belangrijk.
Misschien is het een idee om maatschappelijk werk in te schakelen? Geen flauw idee of dat kan bij een meerderjarig persoon overigens.

**Geplaatst**: 24-09-11 22:47

Geplaatst: 24-09-11 22:47

Waarom trappen je ouders hem niet het huis uit? Hij is 20 (!!). Overigens zou ik melding doen bij de politie van geweldsdreiging, huisvredebreuk, diefstal o.i.d. Het lijkt me dat je aardig lijdt onder deze situatie, begrijpelijk. Sterkte ermee.

**Geplaatst**: 24-09-11 22:48

Geplaatst: 24-09-11 22:48

Tja hoe ik erover denk weet je al, ik zou echt zo graag willen dat ik jou en je ouders kon helpen! :(:)

Maar inderdaad, zeg het wel tegen je ouders. Dit schaadt jou ook psychologisch en daar mag best melding van gemaakt worden!

Puissance: Ik denk dat haar ouders hem niet het huis uit trappen omdat ze dan zeker weten dat ie in de goot belandt en hem wat overkomt. Dat is als ouder dan ook weer niet zo'n prettig vooruitzicht. Het blijft wel je kind. Zo'n stap is gewoon niet makkelijk te maken, denk ik.

Laatst bijgewerkt door Nummus op 24-09-11 22:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-09-11 22:51

Geplaatst: 24-09-11 22:51

Het lijkt me heel belangrijk om dit goed met je ouders te communiceren, dit is toch niet normaal gedrag lijkt mij. Kunnen ze hem niet uit huis gooien? Klinkt misschien bruut, maar straks gaat hij nog een gevaar voor jullie volgen en hij misbruikt de hele familie aan alle kanten.
Iig sterkte ermee

**Geplaatst**: 24-09-11 23:05

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 23:05

Hey Feline! Nu vallen de puzzelstukjes beetje op z'n plek na dit verhaal. :(:)

Zal je morgen wel even PBen.

**Geplaatst**: 24-09-11 23:08

Geplaatst: 24-09-11 23:08

Ik zou het er zeker met je ouders over hebben en ook al is dat misschien moeilijk, ga zelf ook op zoek naar iemand om mee te praten.
Je huisarts kan je hier mee helpen

Of een mentor/docent op school met wie je het goed kan vinden.

Je ouders kunnen contact opnemen met de wijkagent.
Ook al heeft er nog geen fysiek geweld plaatsgevonden, met een wijkagent kan je altijd praten over de situatie en dan is hij in ieder geval op de hoogte.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor je ouders een moeilijke stap is, het is toch je kind.
Maar ook jij kan bijvoorbeeld met de wijkagent gaan praten, dan voel je je misschien wat veiliger als je alleen met je broer thuis bent.

Voor je broer wordt het gezien z'n leeftijd lastig....hij valt niet meer onder Jeugdzorg en andere hulp die hij kan krijgen is vrijwillig, dus dat moet hij echt willen....

Maar meis, zorg in ieder geval dat je zelf kan praten :(:)

**Geplaatst**: 24-09-11 23:08

Geplaatst: 24-09-11 23:08

Kan je niet voorstellen dat je ouders leefgeld aan hem vragen? Hij is oud genoeg om te werken (en een enigszins zinnig salaris te verdienen) en zo gaat hij misschien het belang van studie eens in zien...

Want dit is luilekkerland voor die jongen natuurlijk... Totaal geen weerstand, lekker in je bed liggen stinken als je daar zin in hebt, weg komen met leugens en alles wat hierbij hoort...

**Geplaatst**: 24-09-11 23:10

Geplaatst: 24-09-11 23:10

Ik gok zomaar dat deze jongen geen leefgeld gaat betalen

(ook al willen ouders het, doet ie toch niet)

**Geplaatst**: 24-09-11 23:11

Geplaatst: 24-09-11 23:11

Kanelly schreef:
Ik gok zomaar dat deze jongen geen leefgeld gaat betalen
(ook al willen ouders het, doet ie toch niet)

Nee maar dan sodemietert hij toch gewoon op?

Dat hij daar geen trek in heeft lijkt me bijna logisch te noemen gezien zijn huidige leefstijl

dus een harde consequentie moet het indekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-11 23:13

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-11 23:13

School betaald hij sinds dit jaar zelf, omdat hij toch niet gaat en mn ouders dat natuurlijk dan niet meer voor hem gaan betalen.
Uit huis schoppen doen ze niet. Als hij het huis uit gaat (terwijl hij nog in deze situatie zit) komt er helemaal niks van hem terecht en tja, wat moet hij dan? Maar op straat gaan wonen? Dat doe je als ouders niet.

Verder ga ik morgen even de berichtjes goed lezen en beantwoorden, maar voor nu duik ik mijn bed in.

Bedankt in iedergeval!

**Geplaatst**: 24-09-11 23:21

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 23:21

@JuliaMaria, ik heb een beetje een idee wat voor type jongen dit is en hoe de verhoudingen er in het gezin voor staan.
En de TS heeft het zojuist voor me beaamt

**Geplaatst**: 24-09-11 23:46

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 23:46

Jeetje Fee.. ik had al het 1 en ander opgevangen.. maar dit is echt niet normaal meer.. Je moet je veilig kunnen voelen in je eigen huis..

Ik ga er even over brainstormen..
Morgen eerst een leuke dag op de hei

**Geplaatst**: 24-09-11 23:47

Geplaatst: 24-09-11 23:47

Dus moet luilekkerland maar blijven voortbestaan? Aangezien dat het beste bij de huidige verhoudingen past (die duidelijk helemaal uit verband getrokken zijn)?

Of begrijp ik je verkeerd?

**Geplaatst**: 24-09-11 23:52

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 23:52

Nee, dat moet niet, maar zal wel realiteit zijn want ik denk niet dat ouders paal en perk durven te stellen en dat weet hij.

**Geplaatst**: 24-09-11 23:59

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 24-09-11 23:59

Heel vervelend, we hebben het er ook al een beetje over gehad, maar hij staat indd niet open voor hulp dus dat gat niet werken. Daarbij hadden m,n ouders mij al lang het huis uit geflikkerd of kostgeld laten betalen..

**Geplaatst**: 25-09-11 00:00

Geplaatst: 25-09-11 00:00

Jeetje Feline, wat een lastige situatie...

Den dat het wel heel belangrijk is dat je toch tegen je ouders verteld hoe je je voelt en vooral, dat je er erg mee zit! Het is van de zotte dat jij je niet veilig voelt in huis.

Het gedrag van je broer is onacceptabel. Het huis uit schoppen is makkelijk gezegd, daar is niemand mee geholpen. Je broer niet, maar ook je ouders niet aangezien ik uit je verhaal een groot verantwoordelijkheidsgevoel vanuit je ouders lees. Als ik zo lees over zijn gedrag, de dingen die hij doet en de situaties waarin hij terecht komt vraag ik me af of hij tijdens zijn tijd bij oa bureau jeugdzorg wel eens onderzocht is op stoornissen etc? Gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel (en geweten) iets niet af kunnen maken, agressie naar mensen die dicht bij hem staan en zo kan ik er nog wel een paar uit je verhaal halen... Jullie zitten nu echt in een negatief cirkeltje die écht niet doorbroken gaat worden als er niets wordt gedaan, wat niet alleen ten koste gaat van je broer, maar vooral ook van jou en je ouders.. Het is jammer dat je broer niet open staat voor hulp, maar als het idd zo erg is als je nu schetst, dan denk ik dat het bijna tijd is voor een ultimatum, namelijk thuis blijven, steun krijgen en noem maar op, maar dan wel hulp van buitenaf.

**Geplaatst**: 25-09-11 00:05

Geplaatst: 25-09-11 00:05

felinetibor schreef:
School betaald hij sinds dit jaar zelf, omdat hij toch niet gaat en mn ouders dat natuurlijk dan niet meer voor hem gaan betalen.
Uit huis schoppen doen ze niet. Als hij het huis uit gaat (terwijl hij nog in deze situatie zit) komt er helemaal niks van hem terecht en tja, wat moet hij dan? Maar op straat gaan wonen? Dat doe je als ouders niet.

Verder ga ik morgen even de berichtjes goed lezen en beantwoorden, maar voor nu duik ik mijn bed in.

Bedankt in iedergeval!

nee, dat doe je als ouders niet...

Maar je ouders moeten wel eens in gaan zien dat dit helemaal niets helpt. Zolang je ouders hun handen boven zijn hoofd houden gaat hij niet veranderen, echt niet! ... Nav deze verhalen lijkt het me niet het type jongen dat zelf tot verlichtende inzichten komt, dat hij mss een keer iets van z'n leven moet gaan maken.
En verder kunnen je ouders niets doen, want hij is inderdaad volwassen voor de wet.
Je ouders moeten gewoon afstand van hem nemen, een andere optie is er hij - zolang hij zich niet laat helpen - niet (naar mijn mening

) .

Mijn stiefvader zit in een vergelijkbare situatie. Gaat over mijn stiefbroer, nooit een band mee gehad, dus voor mij is er niet echt persoonlijk leed bij betrokken oid. Maar die kerel is 26 en woont nog thuis. Situatie is zodanig uit de hand gelopen dat mijn stiefvader ergens anders is gaan wonen voor hem (mijn moeder wilde mijn stiefbroer niet meer in huis hebben, mijn stiefvader wilde mijn stiefbroer ook niet op straat zetten). En mijn stiefvader kan vrij weinig zolang hij nog bij hem woont. Stiefbroer vindt het wel makkelijk, lekker goedkoop, want nu houdt hij wat geld over om z'n grootste hobby; Wiet roken, uit te voeren... Dus die laat het maar lekker zo. Stiefpa durft hem nog steeds niet uit huis te zetten en is dus in feite slachtoffer van z'n eigen zoon.

Hoop dat jou ouders het niet zover laten komen. Dit soort jongetjes moeten volgens mij gewoon een keer zichzelf gigantisch hard tegenkomen willen ze ooit veranderen, hoe pijnlijk dat ook is om als ouder aan te moeten zien.
Voor jou echt een rotsituatie :(:)

Hoop voor je dat de situatie wat leefbaarder wordt komende tijd....

**Geplaatst**: 25-09-11 00:06

Geplaatst: 25-09-11 00:06

Nemurin schreef:
Tja hoe ik erover denk weet je al, ik zou echt zo graag willen dat ik jou en je ouders kon helpen!

Maar inderdaad, zeg het wel tegen je ouders. Dit schaadt jou ook psychologisch en daar mag best melding van gemaakt worden!

Puissance: Ik denk dat haar ouders hem niet het huis uit trappen omdat ze dan zeker weten dat ie in de goot belandt en hem wat overkomt. Dat is als ouder dan ook weer niet zo'n prettig vooruitzicht. Het blijft wel je kind. Zo'n stap is gewoon niet makkelijk te maken, denk ik.

Dit zo lezend, is er niet veel meer wat hem van de goot weert. Hem blijven beschermen heeft dan ook geen nut. Mss leert hij nog wat van het leven uit de goot. Jatten kan ie al. Ja ik ben cru, maar zo te lezen, hebben je ouders door de zorgen om je broer, weinig aandacht voor wat er bij jou speelt. Ze hebben 2 kinderen. Jou moeten ze beschermen hiertegen. Mss moeten ze dan wel de drastische stap doen om jouw broer uit huis te plaatsen met hulp van maatschappelijk werk. Dit om hun andere kind te beschermen.

Sterkte meid! Dat je maar snel een manier vind om het echte geluk in je leven te krijgen. :(:)

**Geplaatst**: 25-09-11 00:10

Geplaatst: 25-09-11 00:10

Patriciavt schreef:
Jeetje Feline, wat een lastige situatie...

Den dat het wel heel belangrijk is dat je toch tegen je ouders verteld hoe je je voelt en vooral, dat je er erg mee zit! Het is van de zotte dat jij je niet veilig voelt in huis.

Het gedrag van je broer is onacceptabel. Het huis uit schoppen is makkelijk gezegd, daar is niemand mee geholpen. Je broer niet, maar ook je ouders niet aangezien ik uit je verhaal een groot verantwoordelijkheidsgevoel vanuit je ouders lees. Als ik zo lees over zijn gedrag, de dingen die hij doet en de situaties waarin hij terecht komt vraag ik me af of hij tijdens zijn tijd bij oa bureau jeugdzorg wel eens onderzocht is op stoornissen etc? Gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel (en geweten) iets niet af kunnen maken, agressie naar mensen die dicht bij hem staan en zo kan ik er nog wel een paar uit je verhaal halen... Jullie zitten nu echt in een negatief cirkeltje die écht niet doorbroken gaat worden als er niets wordt gedaan, wat niet alleen ten koste gaat van je broer, maar vooral ook van jou en je ouders.. Het is jammer dat je broer niet open staat voor hulp, maar als het idd zo erg is als je nu schetst, dan denk ik dat het bijna tijd is voor een ultimatum, namelijk thuis blijven, steun krijgen en noem maar op, maar dan wel hulp van buitenaf.

Je kunt niets doen, wat betreft hulp van buitenaf, want hij is ouder dan 18 ...

Ontzettend krom allemaal. In Nederland krijg je pas gedwongen hulp als de situatie zodanig uit de hand gelopen is dat iemand een gevaar is voor zichzelf of voor z'n omgeving (ok, het laatste is mss wel het geval ) wat ik persoonlijk al een vrij laat stadium vind

Maarja, in het geval van mijn stiefbroer zijn er hulpverleners en maatschappelijk werkers genoeg aan te pas gekomen (hoewel ik de details niet weet) die ook geconstateerd hebben dat de kans vrij groot is dat er iets, echt goed mis is... (termen als schizofrenie ed. zijn wel gevallen schijnt) Aan het einde van het verhaal, is er niemand die daadwerkelijk met mijn stiefbroer zelf gepraat heeft omdat die dus alle vormen van hulp afwijst.

**Geplaatst**: 25-09-11 00:17

Geplaatst: 25-09-11 00:17

Menino schreef:
Je kunt niets doen, wat betreft hulp van buitenaf, want hij is ouder dan 18 ...

Ontzettend krom allemaal. In Nederland krijg je pas gedwongen hulp als de situatie zodanig uit de hand gelopen is dat iemand een gevaar is voor zichzelf of voor z'n omgeving (ok, het laatste is mss wel het geval ) wat ik persoonlijk al een vrij laat stadium vind

Maarja, in het geval van mijn stiefbroer zijn er hulpverleners en maatschappelijk werkers genoeg aan te pas gekomen (hoewel ik de details niet weet) die ook geconstateerd hebben dat de kans vrij groot is dat er iets, echt goed mis is... (termen als schizofrenie ed. zijn wel gevallen schijnt) Aan het einde van het verhaal, is er niemand die daadwerkelijk met mijn stiefbroer zelf gepraat heeft omdat die dus alle vormen van hulp afwijst.

Dat is absoluut niet waar, alleen door zijn leeftijd moet hij wel zelf instemmen met de hulp

Gedrag zoals beschreven is behoorlijk ernstig. Als blijkt dat deze jongen een stoornis oid zou hebben, is dat ook erg alleen dan kan er wat mee gedaan worden in de vorm van medicatie, therapie en de manier van omgaan.

In het geval van Feline is het eigenlijk 'fijn' dat haar ouders nog een rol spelen in het geheel en de jongen nog thuis woont. Wellicht dat zij hem met een hele duidelijke grens (tot hier en niet verder) toch zover krijgen dat er hulp komt. Zo niet, dan is het de vraag of je moet blijven doormodderen tot het echt mis gaat, of hem idd de deur wijzen en wachten tot hij zich zo in de nesten werkt met zijn gedrag dat hij of tot inkeer komt óf dat de hulp die hij dan nodig heeft wel op gang komt..
Het is kiezen tussen twee kwaden in mijn ogen..

Laatst bijgewerkt door Patriciavt op 25-09-11 00:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-09-11 00:18

Geplaatst: 25-09-11 00:18

Meid, blijf erover praten! Dat is het beste wat je kan doen.
Ik heb bijna in dezelfde situatie gezeten als jij, het stelen, het bedreigen, de verjaardag van mijn opa verpesten door mijn moeder helemaal verrot te schelden omdat hij iets wilde dat hij niet mocht, verslaafd aan druks, aggresief, ook bekend bij halt en bij een instantie gelopen.
Ik ben zooo bang geweest voor hem dat ik op een gegeven moment niet meer thuis alleen durfde te zijn. Ook niet voor 5 minuten.
Je kan niks doen, dat is het hele probleem.
Maar het belangrijkste is dat je der over blijft praten.
Ik heb dat nooit gedaan maarja ik heb nu wel een psychologische ziekte (eetstoornis)
Groot gedeelte komt van dit...
Dus laat je alsjeblieft niet gek maken...

**Geplaatst**: 25-09-11 00:20

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 25-09-11 00:20

@ Patriciavt: Maar hij staat niet open voor hulp, dus wordt het m niet

**Geplaatst**: 25-09-11 00:27

Geplaatst: 25-09-11 00:27

Mossel schreef:
@ Patriciavt: Maar hij staat niet open voor hulp, dus wordt het m niet

Maar het kan ook niet doorgaan zoals het nu gaat, dus dan moet er een andere oplossing komen..

In mijn ogen, zoals ik het verhaal lees, zijn er maar 2 keuzes...
Ouders geven aan dat de maat vol is en dat hij alleen kan blijven als hij er wel voor hulp kiest, en als hij dat niet doet, dan kan hij dus niet blijven en zal hij door het maken van zijn eigen fouten vroeg of laat inzien dat hij verkeerd bezig is en óf vrijwillig hulp zoeken, óf gedwongen hulp krijgen..

**Geplaatst**: 25-09-11 00:29

Re: Ik ben het zo zat.... Wat moet ik hier nou mee?

Geplaatst: 25-09-11 00:29

Ik ben het met je eens dat het zo niet door kan gaan.
Maar gedwongen hulp kan gewoon echt niet, ik zit ook in de hulpverlening, en als ik iets weiger, gebeurt het ook gewoon echt niet hoe graag iedereen het ook wil. ( bij wijze van natuurlijk)