Ik weet het niet meer..

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
sl0wm0ti0n
Berichten: 2812
Geregistreerd: 25-11-01

Ik weet het niet meer..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-10-03 08:02

Ik weet niet of ik het wel hier neer moet zetten, maar ik weet echt niet meer wat ik moet.. Ik heb getwijfeld om een ander account aan te maken omdat er nogal wat mensen op Bokt zitten die ik ken, maar aan de andere kant maakt het me op het moment ook geen zak uit..

Het is eigenlijk al zooo lang aan de gang, maar pas de laatste 5 jaar ben ik echt het echt gaan merken. M'n ouders hebben het altijd erg zwaar gehad, mijn vader heeft al zolang ik leef een eigen bedrijf. Ze hebben altijd hard moeten knokken voor hun bestaan op die markt, en brood op de plank. Toen het voor mijn gevoel wel aardig ging kwam er ineens een ommekeer. Het samenwerkings verband met het bedrijf waar hij werkte werd opgezegd en mijn vader stond er helemaal alleen voor. Hij heeft een rechtzaak verloren en besloot om een concurrerend product op de markt te zetten, hij was immers al 20 jaar ofzo thuis in die branche. Dat is nu denk ik 2, 3 jaar geleden. Daarvoor zat mijn moeder al 2 jaar overspannen thuis. Voorheen werkte ze nog bij mijn vader op kantoor, maar op een gegeven moment kon ze dat niet meer aan. Mijn ouders hadden vaak ruzie en mijn vader runde het bedrijf alleen terwijl mijn moeder thuis zat. Er zijn zoveel dingen gebeurd wat ik niet zo maar kan vertellen, wat allemaal een druppel geweest is in die grote emmer denk ik. Ongeveer 2 jaar geleden overleed de vader van mijn moeder aan kanker, hoop verdriet. Er is altijd al ruzie gehad in de familie van mijn moeders kant, en zelfs bij het beslissen over de euthenasie was er ruzie. Het was echt verschrikkelijk.. Hiervoor deed mijn moeder al niet veel in het huishouden, want ze was in de overgang. Maar nu deed ze helemaal niks meer, ik heb vaak gekookt omdat er niks was en wij toch moesten eten. Het huishouden gedaan, voor m'n broertje gezorgd etc. Voor de buitenwereld moet het er niet raar uit hebben gezien, behalve dat mijn moeder vaak 's middags nog in haar pyama zat. Mijn moeder rookt ontzettend veel en zat op een gegeven moment alleen nog maar buiten (niemand kan hier tegen die rook en m'n vader had opnieuws geverfd etc.) ze staarde maar voor zich uit en kwam amper meer binnen. Het ging moeilijk met mijn vaders bedrijf, en bij mij op school ging het ook niet gemakkelijk, en mijn broertjes sirtuatie thuis reageerde hij op school af.. Ik heb al jaren geen band meer met m'n moeder. Het is dat ze me gebaard heeft, maar dat is denk ik het enige.. Ze heeft me zoveel dingen gedaan waarvan ik altiijd heb gedacht dat ze het expres deed. Ze heeft mijn vertrouwen beschaamd, mijn hart gebroken. En dat is erg als kind, als je al die meisjes ziet die lekker gaan shoppen met hun moeder, en zo'n goeie band hebben, het leuk hebben.. Wanneer je moeder omgang met alles en iedereen verbied. Ik ben daar een tijdje ook zwaar ziek van geweest met alle klachten van dien.. Ondertussen ging het zo door, en begon mijn moeder zich het lijkt wle te obsederen op mij. Ik mocht niks meer, met niemand. Ik zocht troost door aan te pappen met jongens, waar ik achteraf dan bedacht dat ik het helemaal niet deed voor hun, maar omdat ik me gewoon zo alleen voelde.. Er is maar 1 jongen geweest die ik echt heel erg leuk heb gevonden en waar ik nog steeds heel erg veel van houd, maar ook daar heb ik geen contact meer mee omdat ik dacht dat mijn moeder het beste met mij voor had? Dat is toch logisch als kind dat je dat denkt over je moeder.. Nu werd het de laatste maand ontzettend erg.. Ze ziet de laatste maaaanden al dingen en is veel bezig op spiritueel gebied. Afgelop[en zondag kreeg mijn moeder een aanval. We wilden in het bos gaan wandelen, maar me moeder werd pan isch en wou dat mijn broertje ook mee ging. Die had geen zin en uiteindleijk zijn we vertrokken zonder hem. Mijn vader reed 2 rondjes om de rotonde omdat hij een afslag gemist had en toen begon het; mijn moeder begon helemaal te flippen. Te schreeuwen, dat we behekst waren. We zaten in het complot, de duivel was er en we zaten in de hel. Ze riep dat ze vanalles zag wat een teken was en hoe we zo konden doen tegen haar (?..)ze wilde meteen weer naar huis. Thuis gekomen ging ze huilend en krijsend op de grond liggen. Vanaf toen was er geen normaal gesprek meer mee te voeren. Ze belt mensen op, huilend, en verteld dat ze moet kiezen tussen haar familie en dat ze ons niet kwijt wil en wie er allemaal schuldig is en nog wat vreemde dingen. Ze gaat bij iedereen langs. Heeft getwijfeld of ze bij ons van het balkon wil springen, is gevlucht naar overal en nergens. Roekeloos in de auto gaan rijden. (Dat ze nog niks heeft veroorzaakt.) Vandeweek zatze bij een vriendin van me thuis en wou ze mij spreken (ik was tot10 min geleden nog thuis en ze heetf em mob nr) toen ik daar kwam was ze weer ergens anders heen. Gister zat ze bij m'n broertje op school, ze dacht dat er wat ergs ging gebeuren. ZO kan ik nog heeel veel dingen noemen, het is zo ongelovelijk erg om je moeder zo te zien, ondanks dat ik niet echt een band met haar heb. het doet me pijn. mijn vader heeft echt nooit zo veel gehuild als nu.. Ik heb gezegd dat hij de dokter moest bellen en die is 2 x geweest. Bij de 2de keer besloten ze dat ze met de crisis opvang mee moest. Ze zit nu op een open afdeling en is gisteravond terug naar huis gevlucht. Mijn vader had zich helemaal klem gezopen die avond van verdriet maar heeft haar toch weer terug gebracht. Mijn broertje en ik waren mee, want eigenlijk was hij niet vertrouwd zo in de auto.. Maar als we de taxi belden ofzo werd mijn moeder paniekerig en zou ze al helemala niet mee willen. Ik hoop dat ze daar voorlopig blijft, dan krijgen wij misschien ook een beetje rust, want ik heb al de hele weke niet geslapen.. Er is maar 1 vriendin die ik heb overgehouden na alles wat me moeder heeft gestookt en verboden, maar die ken ik helemaal niet zo goed. Ze weet het wel, maar ik zou niet bij dr uit huilen ofzo.. Dan heb ik nog die ene jongen, van wie ik zoveel houd... maar die om een of andere reden eventjes geen contact wil.. Ik sta er helemaal alleen voor. Mijn vader weet niet wat ie moet, hij is nu weer naar z'n bedrijf.. aan het werk want hij kan niet weg blijven.. Ik moet zo naar school, maar ik ben doodop.. En ik weet ook niet wat ik moet doen.. Ik ben bang dat ze straks weer thuis zit en dan alles weer overnieuw begint.. Het lijkt net een slechte film. Zoiets zie je op tv, dat maak je niet zelf mee.. dacht ik altijd.. Verdrietig

"What we call human nature, is actually human habit.."


Barb

Berichten: 12076
Geregistreerd: 24-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 08:29

Ik weet niet wat ik moet zeggen Scheve mond ik vind het echt heel erg voor je, maar ook voor je vader je broertje en natuurlijk ook je moeder.
Ik wil je veel sterkte wensen en hou je taai!

Jouke 't Hoff / Yedinja Beninja fan B.B. / Jieldou

Kijk eens op http://www.equinelymfedrainage.nl

Chica

Berichten: 12272
Geregistreerd: 04-03-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 08:41

Krop het niet op en praat erover!
Heel goed dat je het hier naar buiten gooit, je zal zien dat je daardoor hulp uit onverwachte hoeken krijgt.
Ik vind het heel erg dat de situatie bij jullie zo uit de hand is gelopen en dat geen van jullie weten hoe er mee om te gaan, ik hoop dan ook dat er heel gauw wat rust in jullie levens komt zodat er wat helderder gedacht kan worden.
Het enige wat ik kan zeggen, nogmaals, blijf erover praten en schaam je er niet voor. Je kan er niets aan doen dat het zo gaat, het overkomt je gewoon...
Houd moed hoor, zo diep als jullie nu zitten kan alleen maar bergopwaarts gaan..
Ach gut

In 1912: Dingen werden gebruikt. Mensen waren geliefd.
In 2012: Mensen worden gebruikt. Dingen zijn geliefd.
Some days you're the dog Some most days you're the hydrant


Met beide voeten op de grond, kom je geen stap vooruit
Dag lieve Niamh..HVJ

sl0wm0ti0n
Berichten: 2812
Geregistreerd: 25-11-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-10-03 12:03

Ben maar thuis gebleven van school want ik ben echt zooo moe dat ik me anders toch niet kan concentreren. Allemaal lieve mensen bellen me om te vragen hoe het gaat enzo, das wel fijn.. Ze heeft gevraagd of ik vanavond even langs kom. Ik vind het best wel eng, maar aan de andere kant moet ik wel gaan.. anders raakt ze helemaal overstuur.. Nouja ik zie het allemaal wel hoor, het is zo onwerkelijk nu ff...

"What we call human nature, is actually human habit.."

Roxxie
Berichten: 1082
Geregistreerd: 08-06-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 12:09

Jeetje wat een verhaal.
Ik ken je voor de rest niet maar ik vind het echt verschrikkelijk voor je.
Hopen dat je moeder weer een beetje rustig..
Heel veel sterkten. En wat hier boven ook al staat blijf er over praten...

Caira
Berichten: 26044
Geregistreerd: 20-07-02
Woonplaats: Schoorl

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 12:09

Degene die nu hulp nodig hebt ben jij, krop het niet op!! Maar ga naar iemand toe, en dan bedoel ik iemand die hier verstand van heeft. Die mensen zijn getraind om te luisteren en zij kunnen jouw helpen om deze dingen te verwerken! Want meis in je eentje red je dit soort dingen niet!

djuno

Berichten: 4380
Geregistreerd: 24-08-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 12:26

irish_lady schreef:
Degene die nu hulp nodig hebt ben jij, krop het niet op!! Maar ga naar iemand toe, en dan bedoel ik iemand die hier verstand van heeft. Die mensen zijn getraind om te luisteren en zij kunnen jouw helpen om deze dingen te verwerken! Want meis in je eentje red je dit soort dingen niet!


********
Nog iemand die het zegt. Ben je alweer uitgeslapen of lukte het niet?

Kim82
Berichten: 908
Geregistreerd: 12-12-02
Woonplaats: ENSCHEDE

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 12:53

Jeetje wat een verhaal zeg! Erg moedig van je dat je er zo over kunt praten.
Krijgt ze nu ook therapie of medicatie? Het lijkt me namelijk wel dat ze dat nu nodig heeft.
Als ik jou was zou ik toch naar je moeder blijven gaan, ondanks alles wat ze je heeft aangedaan. Wie weet komen de artsen straks met een verklaring voor haar gedrag. Ze kan natuurlijk een stoornis hebben die jullie nooit hebben geweten.

Ook bekend als Kim20!

holly
Berichten: 8840
Geregistreerd: 26-09-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 13:17

Met een hele achtergrond, kan ik zeggen JIJ gaat hieraan kapot.
Het kan en mag dan wel jouw moeder zijn, maar om daarvoor jouw eigen leven de grond in te werken is het niet waard.
Het is niet in jouw handen.
Ze mag en kan niet meer thuis komen.
JIJ kan dat niet meedragen, maar ook jouw vader en jouw broertje niet.
Ondanks dat jij het gevoel heb altijd te moeten willen helpen, is mijn advies doe dat niet.
Zij maakt jullie kapot ( of dat nu expres of ongewild is)

Misschien zijn wat tips handig?
Ga er samen voor zorgen dat jouw moeder ergens te recht komt waar voor haar gezorgt word, maar dat er geen mogelijkheid is dat ze naar huis kan.(is echt nodig wil je staande blijven)
Ondertussen kunnen, jij, je vader, en je broertje weer wat tot rust komen en even voor elkaar zorgen.
Schakel instanties in, maar houd altijd in het achterhoofd dat zij het normaal vinden om je van het kastje naar de muur te sturen, dus geef niet op.
Geef duidelijk aan wat het probleem is en wat je wil en hou gewoon vol.
Het is en zal zeker gaan worden, een zware tijd, dus zorg ervoor dat er voldoende ontspanning komt door met je vader en broertje af en toe eens een dagje leuke dingen te gaan doen(zoals pretpark of uit eten)
Helaas praat ik uit ervaring en kan ik niet ander dan het advies geven, nu is het tijd voor jezelf en je eigen stappen.
Als dat betekend je zelf ervan terug halen en verhuizen dan moet je dat doen.
Het is heel hard maar zoveel beter.

Richtje

Berichten: 13117
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Bunschoten

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 13:46

Jeetje... ben er even stil van
Wat een vreselijke situatie, kan me goed voorstellen dat je even niet meer weet wat te doen. Maar zoals al door meerdere mensen gezegd is, praat er over, krop het niet op. Daar maak je het namelijk alleen maar erger mee.
Heel veel sterkte, ook voor de rest van het gezin...

Een ongeluk zit in een klein hoekje - Dan blijft er nog heel veel ruimte over voor geluk

divana

Berichten: 948
Geregistreerd: 27-05-01
Woonplaats: montfoort

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 15:18

oh wat erg! Ik ken er ook niet meer over zeggen dan alleen praat erover!! en heeeeeeeeeel erg veel sterkte ermee!! heel erg veel sterkte!!

KUSZIES SASKIA HOEFJES DIVANA!

Margon

Berichten: 19689
Geregistreerd: 05-05-03
Woonplaats: De Meern

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 17:48

Een lang verhaal maar ik heb het helemaal gelezen!!!
Wat erg zeg!!!
Heel erg veel sterkte!

Live,LOve,'ndLaugh

CM_

Berichten: 26904
Geregistreerd: 19-04-03
Woonplaats: Stal Niveau Herpen !!

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 18:02

jeetje meid, wat een bende bij jou zeg !!
neem iig in gedachten dat je moeder nu waarschijnlijk niet meer weet wat ze zegt en doet! ik ga niet met dingen gooien wat het kan zijn , want daar heb ik helemaal geen verstand van !
wat ik wel heb ,is de ervaring met zoiets, mijn beste vriendin (een aantal jaar geleden dan) die had een moeder die was (hou je vast!) : manisch depressief,kleptomaan,schizofreen , en zo nog wat geestesziektes meer
ik deed destijds alles voor dat grietje, en die moeder heb ik leren kennen in haar heldere momenten,was een topwijf!ze heeft twee keer een scheiding gehad van dezelfde man, dat geeft natuurlijk al een knauw ! en verder had ze een zeer moeilijk opvoedbaar zoontje , en was al gevoellig voor oa depressieviteid.
zij is toen op een gegeven moment door instanties opgepakt en in koudewater gestopt ( wat een rotinstantie is dat daar)
zij ging ook veels te ver, ze raaskalde, en had haar kinderen ontvoerd!! en zo een paar weken in en caravan ergens afgelegen in het bos,gewoond, uiteindelijk is ze opgespoord en opgenomen . koudewater is echt een hel, ze is daar een paar keer ontsnapt,en was weer naar haar eigen huis gegaan , daar ingebroken en met een luchtbuks is ze bij de deur gaan zitten, ze wilde niet meer terug naar die kiet. later is ze naar eindhoven (of best geloof ik ) gegaan en daar is ze op een hele prettige wijze behandeld en hersteld!!
misschien lijkt dit wat off topic, maar ik wil hiermee zeggen dat het echt wel goed kan komen ! je moeder heeft behandeling nodig .die krijgt ze nu neem ik aan?
NU is het dus aan jou om ergens naartoe te stappen, je kunt altijd naar de kindertelefoon bellen, of misschien de rutgersstichting (ofzoiets)
of misschien heb je famillie waar je terecht kan ?? ik zou je broertje en je vader ook aanraden om met iemand te gaan praten !
en er zijn ook sociaal werkers die zo huis aan huis komen, om met zijn allen over de problemen te praten !

ik heb iig veel respect voor je en ik wens je heel erg veel sterkte !!
ga er iig niet alleen mee zitten !

Xyris

Berichten: 9442
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 18:53

Ik heb een goede vriendin die heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, alleen kende ik haar helaas niet vroeg genoeg om haar te steunen bij dit probleem. Ik wens je heel erg veel succes en geloof me, het zal uiteindelijk goed gaan, misschien niet met je moeder maar wel met jou, je broertje en je vader, het is nu even moeilijk, maar hoe zwaar het ook is, je zal je eroverheen moeten zetten, life goes on meid!
Goed dat je het volgehouden hebt en toch het gezin hebt weten te ondersteunen!!

Heel erg veel succes, ook met de jongen waar je verliefd op bent! Knipoog

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

margriet11

Berichten: 289
Geregistreerd: 18-01-03
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 19:19

Je hebt je tot nu toe heel sterk gehouden! Het is helemaal niet raar dat het nu teveel wordt. Wat rot voor je dat er zo weinig mensen in je omgeving zijn die je er echt mee kunnen helpen. Met een telefonisch hulpinstantie bellen lijkt mij inderdaad een goede optie, dat is ook minder eng. Maar je zult toch iets of iemand nodig hebben om het aan kwijt te kunnen. Je moet in ieder geval bedenken dat je zelf niets verkeerd hebt gedaan en dit waarschijnlijk echt het beste voor je moeder is.

Heel veel sterkte en succes!!!!!!!!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 19:28

je staat er niet helemaal alleen voor... bokt is er ook nog! Kop op!

Lizz

Berichten: 8888
Geregistreerd: 18-10-02
Woonplaats: Hier aan de kust, de Zeeuwse kust...

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 19:52

hee meis, wat een verhaal zeg! Ik vind het knap dat je je zo sterk houd.
En ook dat je hierover zo open durft te praten. Blijf dat vooral doen en krop het niet op! Wij hier op bokt zullen er voor je zijn en naar je luisteren!
Heel veel sterkte voor jou en je familie. Ach gut

Dankjewel Koos en Lub voor de mooie jaren.

SAKKIA

Berichten: 16666
Geregistreerd: 04-10-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 20:01

jeetje zeg wat een verhaal!!! Ik vind je toch erg moedig overkomen zo.
Ik hoop dat het zometeen een beetje rust kan vinden en dat eht een beetje beter gaat!
Hou je ons op de hoogte van wat er gebeurd!
heel veel sterkte ook voor de rest van het gezin.

Mareska

Berichten: 7923
Geregistreerd: 16-08-03
Woonplaats: Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-10-03 21:36

Ohh meissie wat erg voor je!! Inderdaad goed van je dat je het durft te vertellen!
Veel sterkte voor jullie!!

sl0wm0ti0n
Berichten: 2812
Geregistreerd: 25-11-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 04-10-03 11:08

Heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes, en ook de lieve pb'tjes die ik heb gekregen. Doet me wel goed.. Ik ben gister avond op bezoek geweest met m'n vader en m'n broertje en het was wel moeilijk. Ze begon weer over organisaties daar, en dat de dokters geen dokters waren en dat het allemaal fake was. Ze was aardig rustig, gelukkig. En volgens mij hebben we haar wel kunnen overtuigen dat ze daar niet meer weg moet gaan.. Ookal had ze het totaal niet naar haar zin (zei ze tenminste de ene keer, de andere keer was het wel leuk en was het net een hotel (..) ) Het enigste probleem dat ik voorzie is dat ze 11 oktober jarig is, en haar broer de 9de, en ze dan naar huis wil ofzo.. en als ze eenmaal thuis is, blijft ze thuis.. Dan wil ze niet meer weg.

Ik zal later even verder dieper op jullie reacties en pb's in gaan maar ik heb nu niet zo heeel veel tijd Lachen.

"What we call human nature, is actually human habit.."

Vanillia

Berichten: 7656
Geregistreerd: 22-09-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-03 12:05

Probeer er vooral veel over te praten.. Ik hoop voor je dat ze iets voor je moeder kunnen doen in die kliniek!
Veel sterkte!

Meisje201
Berichten: 35192
Geregistreerd: 05-09-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-10-03 13:30

Het is goed dat je het hebt verteld, het lucht op...
Ik wens je verschrikkelijk veel sterkte toe, net als neem ik aan alle andere bokkers!
Veel liefs Nathalie


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie