Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-03 14:03

Rampenweek en super trouwdag

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-03 14:03

Ik ben net terug van mijn huwelijksreis en kon tot nu toe even geen tijd en zin vinden om mijn hele verhaal in te tikken want het is een behoorlijk lang verhaal.

MIjn schoonzusje heeft echter iemand anders een email gestuurd met ons verhaal erin dus dat plak ik hier zometeen onder. (Vandaar dat de tekst gaat over Manon en Goran en niet over 'ik en hij')

In het kort komt het er op neer dat wij op 1 september naar Joegoslavie zijn vertrokken om nog de laatste dingen te regelen voor onze trouwdag op 6 september. Die week was een complete ramp. Van koffers die niet aangekomen zijn tot een ambtenaar die opeens andere papieren wilde zien en een jurk die niet goed zat.

Hieronder dus een uitgebreid verslag waarin ik wil toevoegen dat de dag zelf echt super was. Een hele spontane, ongecompliceerde bruiloft. Iedereen was warm, lief en vrolijk en ondanks dat we bepaalde dingen niet hebben gedaan omdat dat nou eenmaal zo uitkwam (geen eerste dans samen bijvoorbeeld) was het allemaal geweldig. Mijn jurk was uiteindelijk ook helemaal goed en Goran vond me een prachtig bruidje met sluier die hij niet had verwacht.

Nou hieronder dus het verhaal van mijn schoonzusje:

Maandagavond:
Goran en Manon komen aan maar de bagage niet. Hier zat in een speciale BH voor onder de trouwjurk (haar maat is overigens niet te krijgen in Belgrado), trouwringen, bruidsschoenen, sieraden en trouwpapieren. Dom natuurlijk dat de papieren in de koffer zaten, maar ja, dit jaar al 6 x naar Belgrado gevlogen en het was allemaal goed gegaan. Ze hadden al heel veel handbagage en hadden daarom zoveel mogelijk in de koffer gedaan. Geweldig begin, maar het kan allemaal “gelukkig” nog erger.

Dinsdag:
Na telefoontjes naar Schiphol blijkt dat de bagage naar Turkije gevlogen is. Medewerker van Schiphol verzekerde Manon dat het dinsdagavond via München naar Belgrado gevlogen zou worden. 's Avonds naar het vliegveld: weer geen bagage. Weer tig telefoontjes naar Duitsland en Nederland en vliegveld Belgrado. Ondertussen namen we het scenario door dat ik naar München zou rijden en Manon naar Schiphol zou vliegen want we hadden er niet echt nog vertrouwen in.

M’n ouders liepen er maar een beetje verloren bij en de rest probeerde maar allerlei oplossingen te verzinnen. Je kunt je voorstellen dat de sfeer wel wat te wensen overliet.
Uitspraak ambtenaar: als ik donderdag de originele papieren niet heb, gaat de bruiloft niet door!!! M’n broertje begon zelf het woord "nep-ceremonie" in de mond te nemen, want echt rooskleurig zag het er niet uit.

Oh ja, we zijn de jurk gaan passen: zit schots en scheef maar volgens de verkoopster zou het allemaal goed komen. In dat land wordt de uitspraak “het komt allemaal goed en alles is mogelijk” te pas en te onpas gebruikt. Bij de vorige twee bezoeken (februari en juli) was het probleem al geconstateerd en zou het opgelost worden. NOT!!! Vrijdag mochten we terugkomen en dan zou alles voor elkaar zijn. We hoefden ons natuurlijk nergens zorgen om te maken.

Woensdag:
Goran gaat 's ochtends naar het vliegveld en een half hoeraatje klinkt want 1 koffer is terecht. Trouwringen en sieraden zitten erin maar helaas geen trouwpapieren en geen schoenen. En ja, die hadden ze toch echt nodig. Nog steeds geen oplossing dus.

De vader van Manon was ondertussen druk bezig om alle benodigde papieren in Nederland opnieuw te regelen. Met een machtiging zou hij die papieren in het gemeentehuis van Rotterdam en Capelle kunnen regelen. Hij stond stand-by om op donderdag (ipv vrijdag) naar Belgrado te vliegen. Tja, dan moet je dus een fax hebben om die machtiging te sturen. Geen probleem zou je denken, je loopt even naar de receptie van je hotel en het is allemaal zo geregeld. Nee dus, want in de straat zijn ze aan het werken en de telefoonlijnen liggen plat. Op zich een kleine tegenslag want een stukje verder zit er een postkantoor en werd het alsnog “zo” geregeld.

Daarna gingen Goran en Manon naar de ambtenaar om daar wat "goodwill" te kweken. In ieder geval die man op de hoogte houden van alle ontwikkelingen en problemen, wellicht zou hij dan niet zo halsstarrig zijn.

Ik zit ondertussen te bellen en te bellen naar het vliegveld in Belgrado want op Schiphol zeiden ze dat ze in Belgrado het dossier hadden afgesloten en dat de koffers dan niet meer als “vermist” worden beschouwd. Dat mens aan de andere kant van de lijn werd helemaal gek van me want ik heb wel 5x gebeld of ze het dossier wilde checken.

's Middags komt het verlossende woord: koffer is in Belgrado aangekomen. HOERA, zou je denken. Zit Goran en Manon te bellen om ze te laten weten dat ze als de sodemieter naar het vliegveld moeten, heeft het volgende probleem zich aangediend. De ambtenaar (een andere dan met wie ze daarvoor de afspraak gemaakt hadden voor de ceremonie, want die was ziek) zegt dat Goran papieren nodig heeft uit Kroatië. Nou, ik kan je dit zeggen: dat is iets wat je absoluut niet lukt binnen een dag. Daarnaast zou m'n broertje ook nog eens het risico lopen om in z'n kraag gevat te worden en het leger ingegooid worden omdat hij een Kroatisch paspoort heeft en daar nooit in het leger is geweest. Dit was een risico wat ze maar niet wilden nemen.

En nu? Deze ambtenaar hield voet bij stuk dat hij de papieren uit Kroatië nodig had om de plechtigheid te doen. Op zoek naar een andere ambtenaar die over 2 dagen het huwelijk kan sluiten. In een stad met 2 miljoen inwoners waar zaterdag en zondag de dagen bij uitstek zijn om te trouwen. Zie maar iemand te vinden met een gaatje in zijn agenda. Via een vriend van onze neef krijgen ze de naam toegespeeld van een ambtenaar die soepel zou zijn. Er wordt een afspraak gemaakt dat ze daar op donderdagochtend langs zouden gaan.

Donderdag:
Nou, nou, de ambtenaar had begrip voor al hun problemen en was bereid om het huwelijk te sluiten. Er zat 1 maar aan vast, ze kon niet op de gewenste trouwlocatie komen want dan redde ze het niet terug voor de volgende ceremonie. Ze zouden namelijk eigenlijk in het hotel trouwen waar ook het feest was. Daar is een hele mooie tuin. Ze moesten dus naar een stadhuis van een of andere deelgemeente. Dat is iets wat ze een paar maanden geleden niet wilden (deelgemeenten daar zien er niet zo speciaal uit), maar na alle problemen van de afgelopen dagen, hebben ze zich er maar meteen bij neergelegd want de bruiloft zou in ieder geval doorgaan en daar draaide het om. Gevolg: het hele draaiboek moest omgegooid worden.

Een nieuwe planning moest gemaakt worden want de ceremonie werd met 2 uurtjes vervroegd en alle gasten moesten ingelicht worden. Toen ik laat in de middag terugkwam was alles al geregeld.
Donderdagavond hebben we eindelijk kunnen ontspannen. De meiden hadden een soort beauty-avondje op de hotelkamer. Lekker zitten tutten en snoepen. En Goran, die kon zich eindelijk opmaken voor z’n vrijgezellenavond.

Vrijdag:
's Ochtends gaan we de jurk passen en het probleem dat er al maanden was, was alleen maar groter. Die trol die er iedere keer was, was nu gewoon niet op komen dagen maar liet het aan haar collega over. Collega belde haar op en zei dat ze als de sodemieter naar de winkel moest komen.

Ondertussen kwamen alle gasten uit Nederland aan op het vliegveld. Het was de bedoeling dat Manon en Goran iedereen zouden opwachten maar door de “jurk-stress” kon Manon natuurlijk niet naar het vliegveld.

Die tweede vrouw in de bruidsmodezaak negeerde het probleem tenminste niet en zij zorgde ervoor dat uiteindelijk na 3x passen die dag alles toch nog goed kwam. Gelukkig had zij wél verstand van naaien en vermaken.

Na de laatste keer passen, ging Manon naar alle gasten toe en wij haalden laat in de middag de jurk op.

Ik wilde een verrassing voor ze regelen: folklore optreden. Tot donderdag was “alles nog mogelijk”, maar vrijdag kreeg ik te horen dat ze niet konden. Niks om je over te verbazen daar. Moet ook eerlijk zeggen dat ik geeneens erg teleurgesteld was want na al het gedoe van de afgelopen dagen was ik allang blij dat de bruiloft door zou gaan.

Voor 1 vriendin moest ik nog een huwelijkscadeau regelen (zowaar gelukt), versiering voor de auto's en we zochten naar ballonnen en confetti (dat laatste nergens te krijgen). Wij druk bezig met dingen die zij niet mocht weten, belt Manon op of wij ook naar het restaurant willen komen waar ze met alle Nederlandse gasten waren. We zijn ff langs geweest en hebben gelogen dat we al gegeten hadden want we hadden nog het een en ander te doen.

Terug naar het hotel, wat te eten besteld en aan de slag met perforators en scharen om confetti te maken. Gelukkig kregen we hulp op onze kamer want we waren aardig moe van al het gedoe van de afgelopen dagen.

Zaterdag 06.09.03:
Grote dag aangebroken. Manon en ik naar de kapper om 08.00 uur, de kapper nergens te bekennen. Na enig aandringen, leek het de eigenaresse toch ook wel een goed idee om ‘m te bellen op z’n mobiel: hij had zich verslapen maar zou binnen no time komen. Ok, haar van Manon gedaan en zij haast zich naar het hotel om zich om te kleden. Ik kwam een uurtje later.

Ondertussen had Manon dus maar 1 uur om zich op te maken een aan te kleden en in die tijd moest ook Andreja zich aankleden en moest het 10 jarige bruidsmeisje worden aangekleed.

We kleden het bruidsmeisje aan, begeeft de rits van haar jurk het (in dezelfde winkel genaaid als de jurk van Manon). We hebben het provisorisch vast kunnen zetten met speldjes.
Stel je voor een kwartier voordat je naar het stadhuis moet en de bruid is nog niet aangekleed!

In m'n hoofd speelde zich al het scenario af dat het met de bruidsjurk ook zou gebeuren en wat ik dan in hemelsnaam zou moeten doen om het op te lossen. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Manon heeft zichzelf geeneens kunnen bekijken in de spiegel, de lipgloss was ze in de auto aan het aanbrengen. Ik heb de bruid naar het stadhuis gereden (werd onderweg nog erg emotioneel) en ik reed achter m'n oom aan want ik wist die hele deelgemeente niet te vinden.

Ik heb me aan het verkeer daar aan moeten passen, rijden als een idioot dus, terwijl m'n spiegels en zicht belemmerd werden door ballonnen en bloemen. Alle andere gasten waren inmiddels, na een half uur in de file gestaan te hebben, gearriveerd in het stadhuis. Goran zat me nog te bellen in de auto waar wij waren, nou leg dat maar uit wanneer je een stad niet kent en het enige waar je mee bezig bent is de auto voor je te volgen, koste wat kost.

Ceremonie, met een tolk die alles vertaalde voor de Nederlandse gasten, achter de rug en daarna richting de locatie waar het feest zou plaatsvinden. Toen we terugkwamen heb ik echt even wat tijd nodig gehad om bij te komen van alle commotie van die ochtend. Het feest is losgebarsten en iedereen heeft het erg naar z'n zin gehad. Manon en Goran zeiden zelf: zo'n bruiloft hadden we in Nederland nooit gehad. Het was toch wel een hele bijzondere sfeer met die mix van Yugo's en Nederlanders die zich aanpasten en gewoon gezellig meededen. Het is echt een onvergetelijke week geworden. En ik moet zeggen dat ik bewondering heb voor hun incasseringsvermogen. Zelf had ik helemaal doorgedraaid.

Zondagavond rond 23.30 uur:
Alle gasten (sommige in nachtpon) staan beneden bij de receptie omdat er een stel was dat hun paspoort kwijt was. Alle Nederlandse gasten moesten om 04.00 uur hun nest uit om naar het vliegveld te gaan. Iedereen, ook het hotelpersoneel heeft alles overhoop gehaald op zoek naar de paspoorten. Maar nee, niks gevonden. Manon weer naar Nederland bellen en de ANWB zei dat ze binnen 1 dag nieuwe paspoorten zouden kunnen krijgen. Manon wilde eigenlijk een dag langer blijven maar m'n ouders zeiden dat zij wel zouden blijven totdat het opgelost was.

Tot 2 uur ’s nachts gezocht en toen toch nog maar even 2 uurtjes gaan liggen.

Maandagochtend 4 uur:
Alle gasten naar het vliegveld behalve dus dat stel met hun zoontje. Gebonk op de kamerdeur van m'n ouders: die vrouw had de paspoorten gevonden onder d'r matras. De vlucht had wat vertraging en het is ze gelukt om op tijd op het vliegveld te zijn.

Woensdag:
’s Ochtends ging ik Goran en Manon ophalen om ze naar Schiphol te brengen voor hun huwelijksreis naar Mexico. Gaat m'n broertje op een portret zitten dat ze van een tante van ons cadeau hebben gekregen. Tranen in de ogen maar gelukkig was het schilderij niet beschadigd. Alleen het glas was aan diggelen. Zou dit dan de ”perfecte” afsluiter zijn?

Nee, het is nog niet genoeg geweest. Goran heeft op de huwelijksreis z’n trouwring verloren op het strand. Dit geloof je toch niet!!!!!!!!!!!!

Nu moet het toch echt afgelopen zijn met alle pech en problemen om hen heen anders ga ik echt geloven dat ze aan hun “zeven magere jaren” begonnen zijn.

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

**Geplaatst:** 01-10-03 14:14

Geplaatst: 01-10-03 14:14

op naar de zeven niet magere jaren! jammer dat het zo heeft moeten lopen! en heel veel geluk met jullie huwelijk! Lachen

---->>> e_l_m_o is nu Sitie <<<----

ஐ Learn from the mistakes of others.You can’t live long enough to make them all yourself. ஐ

**Geplaatst:** 01-10-03 14:18

Geplaatst: 01-10-03 14:18

Jeetje wat een verhaal zeg! Dat er zoveel mis kan gaan in een week tijd.. Gelukkig hebben jullie uiteindelijk een fijne dag gehad en ook de week er voor zul je waarschijnlijk niet snel vergeten Haha!

.
Goran komt uit Joegoslavië begrijp ik? Lijkt me echt apart om in een ander land te trouwen, bijvoorbeeld omdat ze zich echt nergens druk om lijken te maken.
Veel geluk samen!! (jullie hebben alles al gehad voor de komende jaren dus dat gaat goed komen)

**Geplaatst:** 01-10-03 14:44

Geplaatst: 01-10-03 14:44

Jemig dat was een hele belevenis...
Sjonge jonge.
Iig heel erg gefeliciteerd en alle goeds van de wereld toegewenst (hebben jullie wel nodig geloof ik Knipoog

)

**Geplaatst:** 01-10-03 14:49

Geplaatst: 01-10-03 14:49

Tjonge zeg, dat zou een mooi filmscript opleveren. Ik hoop dat het leven van jullie samen nu voortaan over rozen loopt.

**Geplaatst:** 01-10-03 14:52

Geplaatst: 01-10-03 14:52

Jeetje klinkt als een rampen scenario voor een trouw - film! Maar gelukkig is alles goed gekomen. Ik wens jullie het allerbeste samen Lachen

Vandaag even geen achterhaalde quotes

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-03 14:59

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-03 14:59

Ach ik wist al dat ik erg flexibel was en nu heb ik het bewijs!

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

**Geplaatst:** 01-10-03 15:10

Geplaatst: 01-10-03 15:10

Wow wat er wel niet allemaal mis kan gaan !
Meestal heb je een periode dat alles misgaat en daarna gaan de dingen weer goed, hopelijk voor jou is dit nu zover.
Gelukkig is de trouwerij toch nog goed gekomen !

Wonende aan het eind van de wereld in een hutje midden in het veld...

**Geplaatst:** 01-10-03 15:26

Geplaatst: 01-10-03 15:26

Jeetje, dan moet je inderdaad wel kunnen incasseren.
Volgens mij zou ik allang in tranen uitgebarsten zijn als het constant zo zou lopen.
Maar gelukkig heb je wel een hele fijne dag gehad en daar gaat het tenslotte toch om!

**Geplaatst:** 01-10-03 15:34

Geplaatst: 01-10-03 15:34

Dat kan de gekste scenarioschrijver nog niet eens bedenken!

Pfff, zou er toch echt niet aan moeten denken zeg! :/ Gelukkig is alles toch nog goed gekomen.

=^.,.^=

De grootste overwinningen zijn behaald door nog even vol te houden...Remember before you point your finger at someone else to blame, you point at least three fingers at yourself...

**Geplaatst:** 01-10-03 15:37

Geplaatst: 01-10-03 15:37

Ongelofelijk, wat een verhaal!!
Ik kan maar één ding zeggen: "Gelukkig trouw je maar één keer!!!" Haha!

Pfffff ik zit hier al te wiebelen op mijn stoel, wat goed dat je niet helemaal bent gaan flippen daar zeg!
En dat je toch nog hebt kunnen genieten van de dag zelf, niet te geloven, wat een gedoe vooraf!!
En je man is zijn trouwring dus al verloren, heb je 'm daar een flinke schop voor gegeven? Knipoog

Heel veel geluk samen, dat hebben jullie wel verdiend na al dit gedoe!

**Geplaatst:** 01-10-03 15:55

Geplaatst: 01-10-03 15:55

Wow, volgens mij zou ik totaal instorten van de stress Haha!

Jeminee zeg!
Maar gelukkig heeft het feest toch nog door kunnen gaan en veel plezier met jullie huwelijk!!!!! Lachen

Handgeweven babydraagdoeken - http://www.rockinghorsewovens.com - http://www.facebook.com/rockinghorsewovens

**Geplaatst:** 01-10-03 16:44

Geplaatst: 01-10-03 16:44

Jeetje zeg...

Maar ondanks alles heel veel geluk toegewenst samen.

Take time to do what makes your soul happy.
[VN] Bokt vriendschappen: Mickey en Karin
[RIJ-ITP] Rijden met een vlag in mijn hand

**Geplaatst:** 01-10-03 16:56

Geplaatst: 01-10-03 16:56

Bende wat een ellende....!!!

Maar als jullie je hier zo samen doorheen hebben kunnen slaan en dan toch nog een geweldige trouwdag hebben gehad, dan kan jullie relatie echt wel tegen een stootje ..!!!
Lovers

Heel veel geluk (en minder tegenslag) gewenst in jullie huwelijk!

*tok, tok, tok* Rare jongens die romeinen...????(Obelix)

**Geplaatst:** 01-10-03 17:32

Geplaatst: 01-10-03 17:32

jeetje zeg! wat een gedoe allemaal!
Ik hoop dat dat alle pech was die jullie samen krijgen en dat jullie een heel fijn leven krijgen met elkaar!

Sully Mijn eerste eigen 2 jarige haflinger sinds 24 juli 2021

Vera Alweer 6 jaar mijn liefste verzorgpony

M1+3

[ITP] Ons laatste wedstrijdweekendje weg! Nu M1 :)

**Geplaatst:** 01-10-03 18:44

Geplaatst: 01-10-03 18:44

Jeetje Manon, dat is zeker een rampenscenario. Dat je daar nog vrolijk onder gebleven bent.
Ik vond het al vreselijk dat ik corsages voor de bruidskinderen vergeten was te bestellen, kun je nagaan.

Niets is zo eerlijk verdeeld als het verstand. Iedereen denkt er genoeg van te hebben.

**Geplaatst:** 01-10-03 19:22

Geplaatst: 01-10-03 19:22

Je hebt iig iets te vertellen, maar goeiendag wat een verhaal zeg! Knap dat jullie er toch zo van genoten hebben!

**Geplaatst:** 01-10-03 19:25

Geplaatst: 01-10-03 19:25

Ongelovelijk zeg... Hoe krijg je dat allemaal in een week voor elkaar? Maar heel hartelijk gefeliciteerd in ieder geval!

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-03 23:17

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-03 23:17

Fitzroy schreef:
Jeetje Manon, dat is zeker een rampenscenario. Dat je daar nog vrolijk onder gebleven bent.
Ik vond het al vreselijk dat ik corsages voor de bruidskinderen vergeten was te bestellen, kun je nagaan.

Nou eh... over de corsages.....die waren dus nog niet klaar toen mijn vriendinnen die 's ochtends gingen ophalen enne....

ze waren ook heel moeilijk op te spelden omdat de roos vrij stevig was

enne....mijn bruidsboeket waren ze ook nog mee bezig,

maar ja dit vond ik ondertussen al details!

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

**Geplaatst:** 01-10-03 23:21

Geplaatst: 01-10-03 23:21

en dit topic werd gevuld in zalige onwetenheid van al deze perikelen:

[AM] Feliciteer hier Manon 2 alvast met haar huwelijk!

**Geplaatst:** 02-10-03 10:46

Geplaatst: 02-10-03 10:46

Hoi Manon,
IIg toch gefeliciteerd met je huwelijk, ik hoop dat de huwelijksreis niet zo rampzalig was verlopen.
Ik ben ook op honeymoon naar Mexico geweest... waar zijn jullie geweest in Mexico??

"Save a horse, ride a cowboy"
Rainy & Rico

**Geplaatst door de TopicStarter:** 02-10-03 11:57

Geplaatst door de TopicStarter: 02-10-03 11:57

En nog bedankt voor het lieve felicitatie topic!

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

**Geplaatst:** 02-10-03 13:53

Geplaatst: 02-10-03 13:53

Alleerst nog vann harte gefeliciteerd!

Maar jeetje zeg, wat heb jij veel beleefd daar in een korte tijd!

http://www.sintels.nl

**Geplaatst:** 02-10-03 14:07

Geplaatst: 02-10-03 14:07

Mijn go wat een zooitje!! Knap zeg dat je het 'gered' hebt, mij had je allang bij elkaar kunnen vegen *LOL*

Maar alsnog gefeliciteerd en fijn dat de dag zelf goed beviel Knipoog

Taart naar eigen ontwerp? www.yourcake.nl / Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel

A fool-proof method for sculpting an elephant: first, get a huge block of cake; then you cut away everything that doesn't look like an elephant...

**Geplaatst:** 05-10-03 17:49

Geplaatst: 05-10-03 17:49

Ergens halverwege het verhaal begon ik mijn adem in te houden en tegen de tijd dat ik aan het eind was, was ik bijna paars aangelopen. Hoe krijgen jullie het allemaal bij elkaar, Murphy is zeker jullie buurman? Haha!

Nou ja, zo'n trouwdag vergeet je iig je leven lang niet! Heel veel geluk gewenst voor jullie tweetjes, en ik hoop dat jullie in Mexico lekker hebben kunnen uitrusten! Party!!

.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>

Wie is er online