Geplaatst: 01-10-03 21:42 Op dit moment heb ik hoge vrolijke golven in mijn leven. Ik geniet van jou, ik geniet van het moment als ik op stal kom en je begroet. Dat je verrast omkijkt, en heel zachtjes naar mij murmelt. Dat kleine en schattige oortjes vrolijk naar voren gaan, en dat je zelf contact zoekt met mij om even te blazen. Dan besef ik keer op keer, hoe gelukkig een mens niet kan wezen, zolang hij kan genieten van een dier. In mijn geval, dus mijn lieve pony. Jij dus…
We hebben onze verkennende, genietende, moeilijke, ruziënde, leerzame, ontdekkende en fijne momenten gehad. 4 juni 1999 was de dag dat je bij mij op het erf kwam, ik kreeg het halstertouw in handen, en ik had mijn eigen paard vast. Jij keek verbaasd rond, waar ben ik, en wie ben jij? Hmm, dat gras ziet er lekker uit. Okay, gaan we weer wandelen? Is goed, waar gaan we naartoe? Ooh, wat een mooie grote stal, lekker veel stro en hooi erin. … Ben je daar weer? Wat gaan we doen? Ooh, gaan we weer wandelen, hoe ziet dat hier alles uit? He, dat is eng, die lijkt wel wat op mamma, maar ziet er wel anders uit. Oei, ik vind het toch wel eng, maar ik wil ook kennis maken, jij ook? Ooh, jij hebt een ruwe tong zeg… Toch vind ik je wel leuk… Het is wel anders hier, maar toch ook wel leuk denk ik.
Ik heb jou zelf mogen beleren, jij hebt mij zonder aarzelen op mijn rug toegelaten, je vond het wel wat vreemd, maar het was goed. Dit was het begin van onze lange, mooie tochten die vol genieten waren. Na een tijd spande ik je in voor de wagen, dat vond je erg leuk. Je spurtte vol enthousiasme naar het hek als ik de wagen uit de schuur haalde. Je stond te springen van enthousiasme toen je mocht aanzetten, en we gingen fijn op pad. Dit was jouw ding, hier genoot jij echt van. We hebben mooie tijden gehad.
Toen kwam de dag dat ik ver weg ging studeren. Jij bleef thuis, maar dat ging niet goed met de verzorgster, en je kwam wat aandacht tekort. Dus moest je die vrachtwagen op, op weg naar het onbekende. En je stapte uit, op een geheel vreemd erf, maar gelukkig ik was er, en hey, ook nog allemaal andere paarden. Toen zette ik je in de paddock, en heb je ’s avonds voor het eerst je grote vriend Snowdon ontmoet. Wel een beetje vreemd en alles, maar toch wel leuk, lekker samen rennen. Het bleek dat het zo goed tussen jullie ging, dat jullie samen een paddock gingen delen. Samen kroelen en knuffelen, samen rijden, niet meer alleen, maar gewoon een leuk maatje bij je.
Hier beleefden we ook mooie tijden, hier hebben we samen het bos verkend. Over heuvels gegaan, en voor t eerst in de plas gegaan. Jij dacht, dat is eng, en gevaarlijk dat doe ik niet. Je maat Snowdon ging voor, en liet zien dat het niet eng was, uiteindelijk de stoute schoenen aan getrokken, en lekker gaan spetteren. En nu, nu ben je een echte waterrat. We hebben hier ook weer een aantal keer kunnen mennen, je werd gelijk weer super enthousiast. Je genoot…
Ik zag je vanavond staan, lekker in de stal aan het eten. Ik riep je, jij keek om, wat is dat? Hey, jij bent het, wat leuk… Even blazen? Jij he, jij bent mijn ware liefde. Jij bent degene die ervoor zorgt, dat ik weer positief in het leven sta, als ik het weer even niet zie zitten. Door mij gewoon van jou te laten genieten. Amanda, bedankt dat je bestaat, bedankt voor alles, je bent mijn knollie...
*Edit typo*
*
Op dit moment is onze band heel erg goed, ik sta er zelf ook van te kijken. Maar het is gewoon volop genieten, en dat doe ik ook. Als ik weer eens inkt heb, zal ik m zeker uitprinten en op m'n muur hangen. Jullie hebben me op ideeën gebracht