Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Pauline schreef:En zo moet het ook zijn, wellicht gaat dat minderen rond de 12 ?
Sall schreef:Ook ik heb met de twee zwangerschappen, bekkeninstabiliteit gehad, en was ik een ernstig slachtoffer van alle hormonen die door mijn lijf raasden..
Had moeite met het feit, dat mijn lijf zo veranderde, dat ik zo afhankelijk werd (pijn, niets meer kunnen)..
Maar in de bladen (ouders van nU en Kinderen bijv.) zag/las je bijna alleen maar roze wolk verhalen, en had toen echt het idee, dat ik alleen stond met mijn verdriet en twijfels...
Mensen hadden toch iets van: je bent zwanger dus ben je blij! En: je bent zwanger dus praten we over niets anders meer....
Maar ben er nu wel achter dat dat er allemaal bijhoort, net zoals het feit dat je niet de hele dag door van de daken kan schreeuwen dat het allemaal zó leuk is, en dat je de godganse dag aan het genieten bent...
Ben er achter dat dát allemaal bij het leven hoort, en als je aan mede-moeders laat merken dat het soms tegenvalt, dan hoor ik ook dat ik niet de enige ben..
Heb geleerd het te accepteren, en te laten bestaan, en weer door te gaan, en dan komen de momenten dat het wel allemaal op z'n plek valt weer terug en kan ik met volle teugen genieten, van mijn mannen.