Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-11 23:31

Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-11 23:31

Even wat voorinformatie, ik ben 14 jaar, heb een zusje van 12 en een zus van 17, mijn ouders zijn gescheiden en ik woon(de) bij mijn moeder.

7 jaar geleden is mijn moeder succesvol (dachten ze) genezen van borstkanker. Veel zullen nu wel denken, het is lang geleden, zoiets kan je toch niet meer dwars zitten. Maar toch weet ik het nog goed, ik kan me zo goed herinneren dat toen ik jong was mijn mama altijd overdag sliep.. En ik het maar niet begreep.
Maar goed, ze was genezen, alles was goed, zoooovaak controle, na 5 jaar hebben ze ook gezegt, je hebt nu gewoon evenveel kans als elk normaal mens om het weer te krijgen.. Toch, is het nooit weggeweest. 2 jaar geleden kreeg ze t ontzettend aan haar rug een been, vertild zei de dokter. Jaja, vertild.. Iniedergeval, om t kort te maken precies een jaar geleden kregen we te horen dat ze heeeeeel misschien toch weer kanker had, een week daarna leek het er toch wat meer op dat t wel echt was, en daarna was t echt. Eerst kon ze er mee oud worden, daarna nog een paar jaar, ik heb toen zo gehuild, maar oh wat wil ik weer dat t zo was.. een paar weken geleden kregen we t horen nog een paar maanden. En nu? Ze ligt in t ziekenhuis en ze komt er ook niet meer uit, elke dag kan de laatste zijn.

Ik weet totaal niet wat ik er mee moet, ik voel me zo rot, zo apart. De enigste vriendin waarbij ik terecht kon heb ik ruzie mee, en bij andere heb ik t gevoel dat ik t niet kwijt kan.. Ookal weet ik dat ik t wel kan, het lukt me gewoon niet. Ik voel me een aansteller, sommige hebben hun beide ouders niet gekent, en ik heb mama 14 jaar mogen kennen.. Maar toch, 19 juli ben ik jarig, zal ze er dan nog zijn? Ik heb t gevoel dat ik vanbinnen ontplof, ik weet gewoon niet meer wat ik er mee aanmoet.. De begravenis van mijn eigen moeder word gewoon geregelt, ik heb echt t gevoel dat ik t niet meer trek.. ik heb haar langzaam zien aftakelen, en ik zie gewoon dat t over is.

sorry voor mijn warrige verhaal, maar ik moest t gewoon even kwijt..

**Geplaatst**: 07-07-11 23:34

Geplaatst: 07-07-11 23:34

Sterkte ermee. Heftige situatie, probeer toch iemand te vinden waar je je ei kwijt kunt, da's nodig voor 't hele verwerkingsproces.

**Geplaatst**: 07-07-11 23:34

Geplaatst: 07-07-11 23:34

ahh meissie toch, ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt, mijn moeder heeft leverkanker en leeft daar al 10 jr mee momenteel staat het stil door alle chemokuren die ze gehad heeft en alle medicatie.
ik kan je welw at advies geven maar of het helpt durf ik niet te zeggen, probeer zoveel mogelijk nog bij je moeder te zijn, praat veel met haar en vertel de dingen die jullie samen hebben gedaan en wat er allemaal zo leuk is geweest gewoon even alle goede dingen in je leventje naar boven halen dat zal je moeder goed doen.
het is moeilijk als je niet iemand hebt om mee te praten maar probeer je vriendin waar je ruzie mee hebt het verhaal te vertellen en te zeggen dat je haar echt even nodig hebt, ze zal het toch wel begrijpen.
sterkte ermee.

**Geplaatst**: 07-07-11 23:37

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 07-07-11 23:37

Heftig zeg! Heel veel sterkte, en probeer toch iemand te vinden waarbij je je verhaal kwijt kunt. Is er niemand in de familie waar je goed mee kunt praten?

**Geplaatst**: 07-07-11 23:37

Geplaatst: 07-07-11 23:37

Meid, heel veel sterkte.
Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor jou moet zijn.

**Geplaatst**: 07-07-11 23:42

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 07-07-11 23:42

Heel veel sterkte. Probeer iemand te vinden waar je mee kan praten en probeer zoveel mogelijk bij je moeder te zijn.
Nogmaals heeel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 07-07-11 23:45

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 07-07-11 23:45

Ik vind het logisch dat je er zo van in de war bent. Hallo, veertien is nog erg jong om je moeder te verliezen, je bent nog wel echt een kind :(:)

. Daar mag je echt verdriet om hebben.
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen om je te troosten, er is geen troost denk ik.
In een ander topic las ik over herinneringen opschrijven, in een boek. Je hebt dat : mam vertel eens?
Ik hoop dat ze dat nog kan.
Heb je wel een goede band met je vader?

**Geplaatst**: 07-07-11 23:56

Geplaatst: 07-07-11 23:56

Ik kan me goed voorstellen dat je hele leven nu op z'n kop staat. Het leven is zo oneerlijk.
Heb je goed contact met je vader en zusjes? Het kan moeilijk zijn om te delen en te steunen wanneer je allemaal verdrietig bent. Iedereen heeft haar eigen verdriet en sores, en soms maakt dat het moeilijker om er samen over te praten.
Probeer wel zoveel mogelijk te delen, ook met je moeder (als dat mogelijk is).
Ken je andere volwassenen in de buurt waar je misschien je verhaal mee kunt delen? (b.v. familielid waar je het goed me kan vinden, leraar, iemand van de sportclub of ander vertrouwd persoon).
Er zijn ook instanties die je kunnen helpen.
Weet je 'beste vriendin' dat je moeder zo ziek is? Wie weet kan zij je toch steunen.
Deel je zorgen gerust met anderen...
Je hoeft je niet te schamen voor je verdriet, je bent een hele dappere meid.

**Geplaatst**: 08-07-11 00:07

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 00:07

Meissie toch, wat vreselijk voor je :(:)

Ik weet niet goed wat te zeggen, maar ik wil je heel erg veel sterkte wensen

**Geplaatst**: 08-07-11 00:11

Geplaatst: 08-07-11 00:11

Jee meissie wat krijg jij veel voor je kiezen :oo

Natuurlijk mag je hartstikke verdrietig en boos zijn op de wereld, dat is heel normaal. Je hoort op die leeftijd je mama helemaal niet te verliezen.... Ik vind het zo erg voor je... Zoek iemand waar je mee kunt praten, je kunt ook naar de huisarts gaan of eens met een verpleegster/maatschappelijk werker in het ziekenhuis praten. En geniet nog van de kleine dingen met je moeder. Er is een boekje in de winkel te koop wat ze (met hulp van jouw?) kan invullen, het heet: 'Mam, vertel eens' en daar staan allerlei vragen in over vroeger en ook over nu. Dat kan een hele mooie herinnering voor je/jullie zijn.

**Geplaatst**: 08-07-11 00:32

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 00:32

Wat ongelofelijk erg, ik wil je heel veel sterkte wensen! En wat betreft die vriendin waarmee je ruzie hebt, als jij je verhaal kwijt wilt bij haar weet ik zeker dat ze in dit geval de ruzie echt wel opzij wil zetten hoor. Het is belangrijk dat je iemand hebt waar je op kunt steunen nu. Nogmaals heel veel sterkte meis..

**Geplaatst**: 08-07-11 01:23

Geplaatst: 08-07-11 01:23

Ontzettend veel sterkte meis... De komende dagen/weken, én de jaren daarna. Het is echt een nachtmerrie. Mijn moeder is nu net genezen van borstkanker, maar natuurlijk blijft het risico wel..... Breng inderdaad zo veeel mogelijk tijd met haar door. Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 01:36

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 01:36

Soms schieten woorden te kort....

héél veel kracht toegewenst meis! :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 01:37

Geplaatst: 08-07-11 01:37

Heel veel sterkte meid.
Ik weet wat het is, om 1 van je ouders te verliezen en jij bent nog een heel stuk jonger, dat ik ben.
Een aantal jaar geleden is mijn vader gestorven aan kanker, dus ik weet wat het is als je iemand ziet aftakelen door die rot ziekte.
Zoals de andere al zeggen, probeer iemand te vinden met wie je er over kan praten en weet 1 ding: je stelt je absoluut niet aan.
Je bent nog zo jong en dan al je moeder te moeten verliezen is heel erg en geen aanstellerij.
En idd probeer nog zo veel mogelijk bij je moeder te zijn en vraag de dingen, die je graag nog wilt weten.
Misschien is er ook nog een andere manier om met je verdriet om te gaan, maar dat is voor iedereen weer anders.
Ik schrijf bv soms gedichten om dingen van me af te schrijven.
Maar het kan bv ook een dagboek schrijven zijn.
Bedenk ook: niets moet. Wat voor de een goed helpt, kan voor jou helemaal niets zijn.

Naast deze goedbedoelde tips, wil ik je vooral heel veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 01:56

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 01:56

Ik wens je heeeel veel sterkte de komende tijd :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 02:15

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 02:15

Woorden schieten te kort, wat moet jij het zwaar hebben samen met je zusje en zus!
Zeg nog alles wat je graag aan je moeder kwijt wilt nu het nog kan, of schrijf het voor haar op als je het te moeilijk vind om onder woorden te brengen en geef het aan haar..
Hoe dan ook, geniet van de momenten dat je nog bij haar bent!

Pb staat ook altijd open, indien je het fijn vind of extra steun zoekt!

**Geplaatst**: 08-07-11 02:47

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 02:47

Jeetje, dit grijpt me echt heel erg aan..
Ik wil eigenlijk heel veel tegelijk zeggen, maar het komt er gewoon niet uit.
Je bent nog zo jong en dan al zoveel mee moeten maken. $:\$

Mijn moeder heeft beginnende baarmoederhalskanker gehad en zij sliep ook altijd heel veel.
Maar het idee dat ik haar zou moeten missen.. nee, daar wil ik echt niet aan denken.

Op de één of andere manier kreeg ik een heel eenzaam gevoel toen ik je topic las.
Krijg je hulp? Heb je steun aan je zusjes?

En zoals al eerder gezegd; je hebt het volste recht om verdrietig en boos te zijn.

Ik hoop dat je een klein beetje steun haalt uit de reacties in dit topic, want ik weet zeker dat er nog veel meer zullen volgen.

Het klinkt heel zwak, maar; sterkte :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 03:53

Geplaatst: 08-07-11 03:53

De tranen lopen over mn wangen........
Wat moet jij het ongelooflijk zwaar hebben :(:)

Natuurlijk stel je je niet aan.
Veertien jaar is veel te kort om je moeder bij je te hebben.
Ik wens je heel veel sterkte en probeer nog van ieder moment dat je met je moeder hebt te genieten.

**Geplaatst**: 08-07-11 08:57

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 08:57

Wat onzettend verschrikkelijk voor je, jezus. En laat nooit iemand je het gevoel geven dat je blij moet zijn om haar uberhaupt gekend te hebben. In een ideale wereld worden ouders gewoon 100, niet 30/40/50. Heel heel heel veel sterkte

**Geplaatst**: 08-07-11 09:15

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 09:15

Meisje toch :(:)

Je bent helemaal geen aansteller.. Hier mag je best verdrietig om zijn hoor.

Heel veel sterkte aan jouw en je familie.

**Geplaatst**: 08-07-11 10:02

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 10:02

Heel veel sterkte...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen maar probeer met je vriendin te praten zodat je je ei kwijt kan en als je je verhaal kwijt moet aan iemand hier kan je mij ook altijd een pb sturen

**Geplaatst**: 08-07-11 11:21

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 08-07-11 11:21

je ben geen aansteller, echt niet.
Omdat anderen hun ouders nooit gekend hebben zou jij niet verdrietig zijn omdat jij je moeder 14 jaar hebt gekend, zo is het echt niet hoor! het is vreselijk om je moeder zo te zien lijden en ik hoop voor je dat ze je verjaardag nog mee kan maken.
Misschien kun je met iemand anders die je vertrouwd praten en toch met je vriendin, ze is je beste vriendin, ruzie is toch nergens voor nodig en zij zal ook wel begrijpen dat jij je echt heel erg rot voelt!
Heel erg veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 08-07-11 11:25

Geplaatst: 08-07-11 11:25

Iemand verliezen is altijd moeilijk, maar op zo'n manier en zo jong helemaal..

Je mag verdrietig zijn, ik hoop dat je bij iemand je verhaal kwijt kan.. Heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 08-07-11 11:30

Geplaatst: 08-07-11 11:30

Wat vind ik dit erg voor je. Ik was 29 toen mijn moeder overleed aan borstkanker. Ik denk dan, ik heb mijn moeder gelukkig nog wat langer gekend.
Kun je met je oudere zus ook niet praten? En met je moeder zelf? Ik weet dat dat ook wel moeilijk is, jullie hebben allemaal hetzelfde verdriet, dat kan juist ook tegenwerken om er met elkaar over te praten. Ik heb geen broers of zussen(meer) en vond het altijd moeilijk om te zien dat mijn vader emotioneel werd als ik moest huilen.
Probeer idd zoveel mogelijk bij je moeder te zijn en met haar te praten over van alles en nog wat. Probeer zoveel mogelijk uit deze laatste tijd met haar te halen. En dan nog zullen er achteraf dingen zijn die je ahd willen zeggen, vragen of doen.
Ik wens je heel heel veel sterkte toe!

**Geplaatst**: 08-07-11 11:30

Geplaatst: 08-07-11 11:30

Ik vind je heel sterk overkomen in je verhaal, want wat je nu meemaakt is wel heel erg heftig en zwaar. Je mag best heel boos en verdrietig zijn dat jou dit overkomt, want je moeder verliezen op je 14e is niet "normaal", hardstikke zwaar, en heel, heel erg moeilijk. Ik hoop dat je sterk blirjft en dat er snel een moment komt dat het wat beter met je gaat.. ookal lijkt dat nu heel ver weg. Heel veel sterkte gewenst