Bokt.nl

Lamar schreef:

Ik vind het systeem in nederland niet belachelijk hoor, in mijn vorige posts geef ik ook aan dat ik liever heel veel belasting betaal.
Ik kan er niks aan doen dat als ik dezelfde visie als Yellowcab hier neer zet dat door haar niet wordt begrepen en ze er na 20 posts nog steeds niets van snapt. Ik zeg precies hetzelfde als zij doet... alleen dan niet van werkende naar wajonger, maar van werkende naar werkende.
Daarbij heb ik al wél een aantal tips gegeven en ook al aangegeven dat dit topic daar juist over gaat. Maar dan wordt ik weer aangesproken met een hoop onzin en mag daar dan niet op anticiperen.
Oke goed..... blijkbaar heb ik het snapvermogen van meerdere mensen overschat.

mysa schreef:

Ik heb wel hier en daar wat gelezen, maar het blijft vaag, bijv ergens: je kunt ziek zijn wel activiteiten ontplooien maar niet werken. Wat voor soort ziektes zijn dat dan, ik nog wel snappen dat je niet 40 uur per week kunt werken met een gammel lijf, maar als je echt helemaal nul kunt werken, lijkt me dat je ook geen andere dingen kunt? Dit is niet aanvallend bedoeld hoor, naar niemand.

Marilla schreef:

mysa schreef:

Ik heb wel hier en daar wat gelezen, maar het blijft vaag, bijv ergens: je kunt ziek zijn wel activiteiten ontplooien maar niet werken. Wat voor soort ziektes zijn dat dan, ik nog wel snappen dat je niet 40 uur per week kunt werken met een gammel lijf, maar als je echt helemaal nul kunt werken, lijkt me dat je ook geen andere dingen kunt? Dit is niet aanvallend bedoeld hoor, naar niemand.

Ik snap heel goed dat je zo denkt hoor, snap dat je zoiets hebt van 'Je kan niet 40 uur per week werken, maar wel leuke dingen doen?'.
Ik ben iemand die 100% afgekeurd is en dus niet kan werken, maar ik kan wel leuke dingen doen.
Ik ga namelijk gerust in de week eens 2 uurtjes naar een vriendin. Dat ik de rest van de dag en de volgende dag niets meer waard ben, dat zien mensen dan niet.
Ik ga bijvoorbeeld ook wel eens dagje winkelen in een grote stad. 2 dagen voor die dag kan ik niets doen, kan dan die dag hooguit 4 uurtjes winkelen en de dagen erna ben ik ook helemaal niets waard. Maar men ziet wel dat ik weg ben gegaan die dag.
Ik kan zeker niet iedere dag iets doen en zeker niet de hele dag. En moet ook nog dagelijks overdag slapen, anders red ik het niet tot de avonden.
Ik kan niet zeggen op welke dagen ik niet ziek ben en ik kan niet te lang iets achter elkaar iets doen.. En tot nu toe heb ik nog geen baas gevonden waar ik eens in de zoveel tijd zomaar een uurtje kan gaan werken.
Maar kan me wel goed voorstellen dat mensen niet snappen dat ik af en toe iets kan doen. Vooral omdat men alleen maar de dingen ziet die zieke mensen doen en niet de tijd erom heen.

Op mezelf wonen met m'n wajong zou ik ook niet kunnen. Ik ben al m'n loon al kwijt aan de huur van een huisje in deze regio

Marilla schreef:

Precies en dat is waar veel wajongers tegen aan lopen, denk ik! Het zou zo makkelijk zijn als we zeker wisten dat we bijvoorbeeld iedere dinsdagmiddag 3 uurtjes fit zijn. Maar doordat het zo veranderlijk is, is het ook zo lastig om iets passends te zoeken.
Het mooiste zou zijn als je bijvoorbeeld iets af moest hebben en daar een week de tijd voor kreeg thuis en het dus kon doen wanneer je fit was. Maarja, zulke dingen zijn nu eenmaal moeilijk of niet te vinden.

KoudbloedKim schreef:

De winkel waar wij boven werken is een kringloopwinkel.
Wij krijgen van bedrijven/scholen/particulier computers binnen waar we alle informatie af moeten halen en de computers weer opnieuw moeten inrichten.
Computers die we van particulieren krijgen hebben vaak allerlei problemen en daarvan moeten dan dingen vervangen worden of we halen alleen de werkende onderdelen eruit.
De computers die wij kunnen repareren zetten we, als ze klaar zijn, in de kringloopwinkel en van het geld dat we daarvan krijgen, kopen we weer nieuwe computers of onderdelen.
Ook repareren we computers voor mensen die niet weten wat er mis is of niet weten hoe ze iets moeten oplossen.
En het geeft gewoon een heel goed gevoel als je zo'n computer dan weer werkend kunt maken en de klant daar ook blij mee is.
Het is niet erg als er één of twee weken niet gewerkt wordt, want we hebben een voorraadje die de mensen van de winkel onder ons gewoon op kunnen halen.
En ook al is die er niet, dan nog maakt het niet zoveel uit.

Tja, ik kan me voorstellen dat mensen neerkijken op mijn werk, maar voor mij betekend het gewoon erg veel omdat ik zo toch iets voor de medemens kan betekenen.

mysa schreef:

Wat jij beschrijft dat snap ik wel, maar het ging er om of men een paard kan houden, niet alleen financieel, maar dus ook fysiek, dat vroeg ik me af in m'n allereerste post. Maar als ik lees dat je bijv. af en toe iets kunt doen, dan lijkt me dat je niet voldoende energie hebt voor een paard, want, afhankelijk van hoe je die houdt, moet die toch elke dag, of in elk geval meermalen per week wat. Ik heb zelf m'n paarden thuis, da's natuurlijk intensiever dan wanneer ze in pension staan, is veel werk, ook als je redelijk gezond bent. Maar ook in pension kun je zo'n beest toch niet 6 dagen per week laten staan, in de hoop dat je de zevende dag energie zult hebben?

KoudbloedKim schreef:

Je hoeft niet altijd een gammel lijf te hebben..
In je hoofd kan het ook een rotzooi zijn, maar dat zie je vaak niet aan de buitenkant.
De reden dat ik afgekeurd ben, is vanwege mijn epilepsie, PTSS en dissociatieve stoornis.
Dit zijn de hoofdredenen, want ik heb ook nog wat andere 'ziektes', maar die zijn goed onder controle te houden met medicatie.
Als ik op mijn (vrijwilligers)werk ben en ik krijg ineens een aanval van flashbacks, kan ik helemaal overstuur raken en kan ik niet meer realistisch denken, in het hier en nu blijven.
Maar als ik bij mijn paard ben, heb ik hier bijna geen last van.
Kim leidt mij zo ontzettend goed af en kan me echt aan het lachen maken, en als ik op haar rug zit vergeet ik alles.
Ik vind het heerlijk om met haar alleen te zijn of met zijn tweetjes op buitenrit te gaan.
Het is voor mij al een hele stap om toch naar het werk te gaan, want ik leef altijd met de angst dat ik op mijn werk in paniek raak en dat anderen dat dan te zien krijgen.

Er zit gewoon véél meer achter en ik vind het zo jammer dat er dan gelijk een oordeel geveld wordt door veel mensen.
Dan denk ik; vraag gewoon!