Die kans greep ik met beide handen aan en samen met Lovely hebben we mijn hengstje eens helemaal onder handen genomen, gewassen, gevlochten, opgeschoren en al. Daarna netjes in het wit opgezadeld en gebandageerd en ik in mijn wedstrijdkleren incl. hoedje erop.
En hij zag er toch lekker uit, niet normaal. Je kent het wel, je kijkt naar je eigen paard en je kan je eigenlijk niet eens voorstellen dat dat dier van jou is!
Het sprookje was helaas van zeer korte duur, ik ging erop en omdat de bak zo stoffig was leek het ons mooi om de foto's in de wei te maken.
Nooooit bij stil gestaan dat mijn knulletje daar altijd eerst een rondje uitraast voordat hij gaat grazen. Hoewel hij wel al piafferend en passagerend de wei inging ben ik erop blijven zitten omdat ik dacht dat het kwam door de friese merrie waar we eerst langs moesten.
Eenmaal in de wei stapte hij vlotjes maar netjes todat ik hem opeens voelde rillen. Hij kon het niet meer houden en barstte uit in een rodeo.
Mijn god, ik heb met mij vorige paard van 1.80 regelmatig hindernissen van 1.60 gesprongen en Ozep is ook een nogal 'luchtig' typje als het op springen aankomt. Maar echt waar, ik ben nog nooit zo hoog geweest als gister
Na een aantal Bronco-Triumph sprongen kwam ik nogal hoog uit mijn dressuurzadel, de beugels had ik gewoon nog netjes aan mijn voeten maar door de opwaartse beweging is waarschilijk de gesp van mijn beugel losgeschoten. Ik ben toen nog een paar sprongen/bokken/steigeringen blijven zitten maar voelde al snel dat ik het niet kon trekken. Ik besloot te ontspannen en te springen. Het ging heel vreemd, ik ging recht omhoog, Triumph bokte als het ware onder mij uit en ik kwam erachter op mijn voeten terecht. Ik wilde doorveren en weet nog dat ik met mijn armen wijd ging om evenwicht te vinden maar helaas was Triumph nog niet uitgebokt en ik heb een klap tegen de buitenkant van mijn knie gekregen.
Ik heb nog 6 passen gelopen maar toen knikte mijn knie naar de zijkant ipv naar voren. Na nog 2 passen knikte hij wer een verkeerde richting uit, namelijk naar achteren.
Ik ben er dus maar bij gaan zitten, Lovely heeft mijn hengst gepakt en uitgevlochten en afgezadeld en Zep heeft me geholpen mijn laarzen en kleren uit te trekken en heeft mijn klerenkast doorgeneusd en daar mijn 'gebroken benen broek' gevonden! Echt briljant, die heeft knopen aan de zijkant en kan je dus als een soort lange chap open gooien.
Ideaal, want je gelooft het nooit, hoewel we een uur ervoor nog zaten te geinen of ik mijn benen en bikinilijn wel had geschoren... Nee dus! Mijn benen 2 dagen ervoor dus die gingen nog, maar de bikinilijn was toch al wel een weekje verwaarloosd. Nu hoefde ik dus mooi niet in mijn slip in het ziekenhuis te zitten dus geen bikinilijn/slip worry's
Nou ja, ik ben door mijn vader de wei uitgesleurd, ik kreeg dan wel fysieke steun maar mentale steun kon er niet vanaf.
"Ik was stom omdat ik in de wei ging rijden, hij was stom omdat hij voor mij de wei had leeggehaald bladiebladiebla"
Al mokkend heeft hij wel een paar paardencoolpacks uit mijn vriezer gehaald 
Met mijn moeder ben ik richting ziekenhuis vertrokken en daar stond ik echt perplext! Ik ben wel vaker in het ZH geweest als escorte van een gewonde door een paardengrapje en dan waren de verpleegsters altijd zo verschrikkelijk bot en zelfs gemeen!
Ik heb meegemaakt dat we met een ambulance werden binnengebracht, het gewonde meisje had een paard over haar heen gehad en kon nauwelijks ademen, maar werdt wel uitgefoeterd dat paarden levensgevaarlijk waren en dat je ALTIJD een ponskaartje bij je hoort te hebben.
Nu integendeel, er werd niet eens om het kaartje gevraagd, ze maakte er gelijk 1 voor me aan. Verder gniffelde ze lief dat ik al het 4e paardenslachtoffer van de dag was. Echt super!
Nou ja, daar het gewone riedeltje, zuster voelen en drukken en trekken, dokter duwen en voelen, fotootjes maken, steunverband en weer naar huis. Ik heb iig niets gebroken maar het was al te gezwollen om te zien hoe het met de kniebanden staat.
Ik kan nu wel een hart onder de riem gebruiken, want na al die moeite heb ik dus alleen röntgenfoto's want ik lag er al naast voordat Zep de camera in de hand kon nemen *huilsmilie*
Getver, ik ben er zo ziek van! Hij was zo knap!
en als je me ff je adres PB-t krijg je een kaartje van me 
en hoewel ik de camera vast had kon ben ik net niet }> genoeg om daar dan foto's van te maken 
. Ik kan me zo voorstellen dat een knieblessure nog wel enige tijd duurt. 
. 
....
