ik voel me vaak een vorm van egoïstisch om blij te zijn met wat ik heb
alsof ik niet mag lachen, omdat anderen dat niet hebben. dat ze dat wel zouden moeten hebben.
met die kinderen ga ik zeker extra voorzichtig zijn. zorgen dat alles rondom het kind veilig is en zekerheid biedt. maar daar ben je nooit zeker van
ach, ik probeer blij te zijn met alles, maar ik zie zoveel slechts, en wil me er tegelijk niet van afsluiten... MiZzLoVe, ben het met je eens, wij zien meer, maar er gebeurt ook niks.
ik praatte dit jaar geweest eens met mijn lerares gesch., en we hadden het ook zo'n beetje daarover (met een lerares... maargoed). en ze had ook zo het idee van, als we nu met alle kennis die we hebben, de wereld opnieuw konden opstarten, alles platvegen en opnieuw beginnen, hoe zou het dan gaan?
pft...
maar eigenlijk. ik ga een snoepje eten en proberen de rest van de dag te lachen. tis tenslotte 39 graden in de schaduw bedankt voor alle reacties!