Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-08-10 20:29

Geplaatst: 30-08-10 20:29

Dat is een breekpunt in je relatie. Absoluut.

Ik heb zelf in die situatie gezeten, ik was toe aan kinderen en hij nog niet en wist ook niet of het ooit kwam. Met veel verdriet aan beide kanten de relatie verbroken. Ik ben mijn studie begonnen, heb een kamer in een gedeeld luxe appartement met leeftijdsgenoten gehuurd en gaf mezelf twee jaar om een nieuwe partner te vinden die wel wilde, zo niet dan zou ik willen proberen als alleenstaande moeder via een spermadonor.
In die tijd wel contact gehouden met mijn op dat moment ex, in de loop van de maanden werd het contact closer zodat het op een gegeven moment zo was dat we in feite onofficieel een LAT-relatie hadden maar het niet uitspraken. Ik ging er zelfs in het weekend gewoon slapen

Hij heeft zich in die tijd blijkbaar toch in kinderen verdiept want ineens stond hij rompertjes uit te zoeken in de Zeeman want die waren zo schattig 8)7

Enfin, inmiddels zijn we minus een klein half jaar uit elkaar/LAT-relatie 8 jaar bij elkaar en 2 kinderen verder.

Maar voor mij was mijn kinderwens dus groter dan de relatiebinding.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:37

Geplaatst: 30-08-10 20:37

Sparky10 schreef:
hmm intressant .

ik ben nu 28 en mijn vriend 27 we zijn 7 jaar samen hij wou altijd wel kinderen ik absoluut niet.
ook door mijn ziekte is dat gewoon erg moeilijk, maar goed we zijn nu bezig medicatie om gooien en afspraken bij de gynacoloog .
want wij willen toch beginnen aan een kindje
bij mij is de knop omgegaan toen mijn zus zwanger was , nu inmiddels is ze zwanger van de tweede .
mijn jongere broertje en zijn vriendin zijn ook zwanger ze is 8 november uitgerekend
en tja als er al die kleintjes om je heen geboren worden en je ziet hoe leuk het is dan draait een ieder wel om .
wie weet wat er komen gaat TS .
ik weet niet hoe oud jullie beide zijn , maar het kan indd ook een echt breekpunt worden vrees ik
laat het eerst rusten heb je geen broers of zussen met kleintjes ? zo ja kan je niet eens regelen dat jullie samen op kunnen passen ?
daardoor ben ik dus omgegaan , martijn ook weer blij hihi

Grapjas, dat is wel zo met een aantal mensen die als ze 19 zijn en hard roepen dat ze nooooit kinderen willen
maar daar kun je toch nooitvanuit gaan!
(en denk dat sommige in dit topic, zoald Jesito, dit bevestigen)

De zus van m'n vriend heeft 2 dochtertjes, onze neven en nichten zijn ouder en wij zijn zelf 34 en 31; kun je nagaan hoevaak wij de afgelopen 5 jaar op kraamvisite zijn geweest.... en ze zijn allemaal schattig hoor en ze mogen zo vaak langs komen als ze willen, oppassen, slepen met de kids geen probleem.... zolang ze van iemand anders zijn ;-)

Mijn kinderwens is hier nooit van tevoorschijn gekomen en voor mijn vriend geldt dat hij 10 jaar geleden dacht zeker kinderen te willen, maar de laatste jaren echt niet meer wil (denk dat hij toen pas besefte hoe ingrijpend het is).

Ik ben liever een leuke tante dan met tegenzin moeder.

neemt niet weg dat het inderdaad een relatiebreker is tegen de tijd dat je het weloverwogen zeker weet (en dit is inderdaad voor veel mensen nog niet zo als ze 19 of 20 zijn, maar voor anderen verandert het echt niet meer).
Van elkaar houden is dan nou eenmaal genoeg om gelukkig samen oud te worden.
Nakisha zegt het heel direct, maar wat Jesito en zij zeggen komt overeen met wat ik in eerdere posts wilde zeggen

edit: Urielle; klinkt zo wle heel grappig van die rompertjes

maarbij jullie gelukkig wel een happy-end!

Laatst bijgewerkt door Jolo op 30-08-10 20:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-08-10 20:40

Geplaatst: 30-08-10 20:40

koenlover schreef:
Eigenlijk geld dat voor die van mij ook wel. Geweldig vind ik dat, zo lief als je zo'n grote stoere vent zo vertederd om ziet gaan met die kleintjes

De mijne ook, die is echt gewoon leuk met kinders. Ik ben dat wat minder.. maar wil absoluut ooit wel kinderen. Onder het motto; van jezelf is het vast heel anders

**Geplaatst**: 30-08-10 20:41

Geplaatst: 30-08-10 20:41

Kytha schreef:
koenlover schreef:
Eigenlijk geld dat voor die van mij ook wel. Geweldig vind ik dat, zo lief als je zo'n grote stoere vent zo vertederd om ziet gaan met die kleintjes

De mijne ook, die is echt gewoon leuk met kinders. Ik ben dat wat minder.. maar wil absoluut ooit wel kinderen. Onder het motto; van jezelf is het vast heel anders

Dat heb ik ook

van jezelf is toch altijd anders dan van een ander.
Goh, hoe meer ik over zwangerschap/kinderen lees hoe meer ik dat ook wil

nog maar even wachten hoor hahaha.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:41

Geplaatst: 30-08-10 20:41

Ik zou niks beginnen met iemand die geen kinderen wilt. Heel simpel.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:44

Geplaatst: 30-08-10 20:44

Het is voor sommigen (wat zeg ik voor velen!) een relatiebreker, maar ik snap dat niet. Ik begrijp niet hoe je iets dat je hebt en kent opgeeft voor iets dat je niet hebt noch kent enkel de geidealiseerde versie bij een ander.

Hoe vaak ik nu al wel niet heb gehoord als ik dit/zus/zo van te voren had geweten, als ik het over had gedaan dan dit en dat...

Laatst bijgewerkt door Sammie op 30-08-10 20:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-08-10 20:45

Geplaatst: 30-08-10 20:45

Kinderen willen is voor mij een heel instinctief iets. Het ziet diep van binnen, en ik hecht niet zo'n waarde aan relaties. Dus voor mij is de keus dan snel gemaakt.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:45

Geplaatst: 30-08-10 20:45

Ik zou er denk ik álles aan doen om hem over te halen, ik moet en zal kinderen krijgen :')

.
Als de relatie serieus wordt, zal ik het ook zeker bij hem aankaarten (gewoon beetje tussen neus en lippen door ).

En anders wordt ik wel 'per ongeluk' zwanger, die kinderen komen er, punt.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:47

Geplaatst: 30-08-10 20:47

Sammie schreef:
Het is voor sommigen (wat zeg ik voor velen!) een relatiebreker, maar ik snap dat niet. Ik begrijp niet hoe je iets dat je hebt en kent opgeeft voor iets dat je niet hebt noch kent enkel de idealiseerde versie bij een ander.

Hoe vaak ik nu al wel niet heb gehoord als ik dit/zus/zo van te voren had geweten, als ik het over had gedaan dan dit en dat...

ja, maar als je zo graag kinderen wil dat je ongelukkig wordt als je er niet voor gaat?
Bljkbaar werkt dat toch zo, want bijna iedereen kent wel stellen waar het een probleem oplevert....

tjee, aranel.. je maakt niet alleen jezelf moeder maar ook iemand anders vader......

**Geplaatst**: 30-08-10 20:49

Geplaatst: 30-08-10 20:49

Ik zit momenteel in de situatie, dat ik absoluut geen kinderen wil en hij 100% zeker weet dat hij ze wel wil.
Tja en dan is de vraag gaan we verder met elkaar of is dit einde relatie.
Hij denkt dat ik uiteindelijk wel bij draai, alleen weet ik zeker van niet maar krijg dit hem niet aan het verstand.
Lastige situatie...

**Geplaatst**: 30-08-10 20:49

Geplaatst: 30-08-10 20:49

Aranel, ik hoop dat dat 2 grapjes zijn?

**Geplaatst**: 30-08-10 20:49

Geplaatst: 30-08-10 20:49

Inderdaad. Niet iedereen voelt die 'drift' om kinderen te krijgen.. Tuurlijk zou dat kunnen veranderen, maar het kan ook heel goed dat het niet veranderd. Die optie vergeten mensen nog wel eens.

en " als er al die kleintjes om je heen geboren worden en je ziet hoe leuk het is dan draait een ieder wel om"

Sorry.. nu ik dat om me heen zie gebeuren, word ik er alleen maar zekerder van dat het niets voor mij is

Heel leuk dat anderen zo gelukkig zijn met hun kleintje. En ik geef toe dat ik af en toe best nieuwsgierig ben naar hoe en wat. Het is ook heel apart om de mensen om je heen te zien 'veranderen' in ouders. Maar dat is niet mijn pad

Maar in hoeverre je hier op je 19/20e zeker van kan zijn. Zelfs ik moet toegeven dat het grootste gedeelte er anders tegenaan gaat kijken

Op die leeftijd hield ik me er ook niet mee bezig, maar misschien is dat anders als je altijd al een kinderwens hebt gehad

Aranel

die vind ik wel heul fout

**Geplaatst**: 30-08-10 20:50

Geplaatst: 30-08-10 20:50

Wie kan mij dat gevoel dan uitleggen? Want ik snap het echt niet.. Wat is dat gevoel dan? Wat doet het met je?

Ik ken wel stellen waarin de een wel wil (zou willen) en de ander niet.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:52

Geplaatst: 30-08-10 20:52

Sammie schreef:
Het is voor sommigen (wat zeg ik voor velen!) een relatiebreker, maar ik snap dat niet. Ik begrijp niet hoe je iets dat je hebt en kent opgeeft voor iets dat je niet hebt noch kent enkel de idealiseerde versie bij een ander.

Hoe vaak ik nu al wel niet heb gehoord als ik dit/zus/zo van te voren had geweten, als ik het over had gedaan dan dit en dat...

Het schijnt zo'n diep gevoel te zijn dat het alles anders doet verdwijnen.

Heb er verder (gelukkig) nog geen ervaring mee, met dat gevoel dus, maar ik kan me wel een beetje voorstellen dat het iets heel speciaals kan zijn. Een kindje.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:53

Geplaatst: 30-08-10 20:53

Nou dat eerste is echt geen grapje hoor

Dat ik alles zal proberen om hem over te halen.
Ik wil gewoon echt heel graag kids later (over een jaar of 7 a 8 dan wel, maartoch :Y)

).

Of ik er een relatie voor zou verbreken.. ik denk het eerlijk gezegd wel ja. Maar zoals ik al zei, als het wat serieuzer wordt, zal ik ook wel vragen hoe hij er over denkt.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:54

Geplaatst: 30-08-10 20:54

Sammie schreef:
Het is voor sommigen (wat zeg ik voor velen!) een relatiebreker, maar ik snap dat niet. Ik begrijp niet hoe je iets dat je hebt en kent opgeeft voor iets dat je niet hebt noch kent enkel de idealiseerde versie bij een ander.

Hoe vaak ik nu al wel niet heb gehoord als ik dit/zus/zo van te voren had geweten, als ik het over had gedaan dan dit en dat...

Ik snap het wel heel goed hoor.

Als je écht kinderen wilt, dat is zoals al vaker gezegd een hele levensweg waar je voor kiest. En dat is op het einde van je vruchtbare jaren niet iets waarvan je dan zegt "ach, ik heb ze nooit gehad dus ik weet niet beter, ik ben gelukkig." Dat is iets waar een vrouw (of man) aan kan wegkwijnen. Weten dat het te laat is om er nog een te hebben en weten dat je nooit zult voelen hoe het is om moeder te zijn. Wie weet àls je toch kinderen had gehad, waren het de meest vreselijke karakters geweest waarvan je nog eens echt dag "had ik maar niet...". Maar zo denkt een moederhart niet. (zegt iemand die geen kinderwens heeft

)

Ik denk trouwens ook dat de optie een van de twee is onvruchtbaar ook niet zo heel gemakkelijk is om zomaar door te komen. Ook dan moet je wel écht van elkaar houden. Want ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen openstaat voor alternatieve methodes. En bij sommige mensen is het moederinstict nu eenmaal veel groter dan het relatieinstinct.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:56

Geplaatst: 30-08-10 20:56

Aranel schreef:
Nou dat eerste is echt geen grapje hoor Dat ik alles zal proberen om hem over te halen.

Dat lijkt me nu weer echt niet handig om te doen. Hoe kan je iemands zoiets zo'n grote verandering voor het leven onder zijn aanpraten als hij dat zelf eigenlijk niet echt wil? Wat doe je die persoon dan aan omwille van jouw! wens?

**Geplaatst**: 30-08-10 20:59

Geplaatst: 30-08-10 20:59

Het is het enige waar ik me zorgen over maak, met betrekking tot de toekomst. Of ik wel een kindje kan krijgen. En ik weet hoe kinderen zijn, ik ben au pair geweest en zorgde 6 dagen dag en nacht voor 2 spookjes, en het is niet tof als ze kotsten, ruzie maakten, zich bezeerden, gilden, me probeerden te slaan, elkaar sloegen, last hadden van een afgezakte luier, of moe waren, of te weinig aten, en te veel dronken, of zoek waren maar als ik dan s'nachts wakker werd werd van een driejarig jongetje dat bij me in bed kroop voelde ik me zo gelukkig. Het verschil wat ze maken als ze hun armpjes om je heen slaan en zuchten dat ze van je houden. Dat is geweldig.

Het voelt een beetje alsof ik een puzzelstukje mis ofzo. Terwijl ik aan relaties weinig waarde toeken, ik voel me vaak geclaimed door een partner, opgesloten, en ik ben nog nooit monogaam geweest. Maar voor (mijn eigen) kinderen heb ik de wereld over.

**Geplaatst**: 30-08-10 20:59

Geplaatst: 30-08-10 20:59

@ Aranel, Iemand overhalen op dit punt zou ik nooit doen.
Uiteindelijk komt hij dan misschien wel tot het punt dat hij er spijt van heeft, (misschien zelfs zo erg dat hij misschien minder van zijn eigen kind houd) en wenst dat hij andere keuzes had gemaakt in het leven. Dat zal zich ooit tegen jullie relatie keren.

Laatst bijgewerkt door F_Orumster op 30-08-10 21:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-08-10 20:59

Geplaatst: 30-08-10 20:59

hmmm, sammie, ik kan het je helaas niet uitleggen, want heb zelf geen kinderwens.... ken het ook alleen van horen zeggen :-)

@NoGo: succes hiermee samen, lijkt me moeilijk

Kathleentje; klopt dat lijkt me ook niet makkelijk, maar dan zijn er nog mogelijkheden waar je wel samen voor kan gaan. Als je qua kinderwens tegenover elkaar staat val je misschien alleen maar in welles-nietes herhaling; daar kom je dan niet echt uit.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:00

Geplaatst: 30-08-10 21:00

Zoals ik al eerder zei, "per ongeluk" zwanger worden omdat jij oh zo graag wilt terwijl je vriend het echt niet wilt, vind ik ronduit walgelijk en ont-zet-tend egoïstisch. Doe dat asjeblieft nooit. Je moet je eigen levensweg bepalen, maar niét die van je vriend. Als hij geen kinderen wil en jij écht écht écht wel, dan zijn er methoden en mannen genoeg om ervoor te gaan zonder die vriend.
Geld trouwens ook omgekeerd. Een vriend hebben die héél graag kinderen wil, jij het spelletje meespelen en ondertussen stiekem aan de pil vind ik even achterbaks.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:00

Geplaatst: 30-08-10 21:00

Ik wil over een aantal jaar wel kinderen, mijn vriend echter op dit moment nog niet (over later dan he)

Ik ga daar mijn relatie niet voor opgeven op dit moment, ik hoop maar dat ie bijdraait.

**Geplaatst**: 30-08-10 21:00

Geplaatst: 30-08-10 21:00

Lieveli: Hoe zie je dat dan voor later. Bewust alleenstaand? Of toch een relatie met de vader? Of nog iets anders?

**Geplaatst**: 30-08-10 21:02

Geplaatst: 30-08-10 21:02

Mijn vriend heeft ook aangegeven kinderen te willen (vroeg iemand hem, dat ga ik niet zelf vragen

), en ik wil ze niet, maar wie weet gaan de stokken rammelen.
Als ze dat niet gaan doen... hebben we een probleem. We zijn nog niet zolang samen dat ik hierover met hem wil/kan praten (straks een jaar).

**Geplaatst**: 30-08-10 21:03

Geplaatst: 30-08-10 21:03

BraveSpots schreef:
Aranel schreef:
Nou dat eerste is echt geen grapje hoor Dat ik alles zal proberen om hem over te halen.

Dat lijkt me nu weer echt niet handig om te doen. Hoe kan je iemands zoiets zo'n grote verandering voor het leven onder zijn aanpraten als hij dat zelf eigenlijk niet echt wil? Wat doe je die persoon dan aan omwille van jouw! wens?

en niet alleen die persoon; maar je zet je kind ook in een thuis met waarschijnlijk een moeizame relatie. En je relatie goed houden en een gezin bij elkaar houen is soms al moeilijk genoeg als wel beide ouders 200% overtuigd zijn....
geen discussie dat kinderen met papa + mama per definitie beter af zijn, dat bedoel ik niet, maar je geeft je gezin toch een 'valse' als je iemand forceert ouder te worden (zie eerste pagina posts over ' per ongeluk' de pil vergeten.... edit; ben het met xkatheleentjex eens hier)
Ga dan als alleenstaande moeder naar een donor als de kinderwens zoveel groter is dan een relatie

Laatst bijgewerkt door Jolo op 30-08-10 21:05, in het totaal 1 keer bewerkt