Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Fira schreef:Inderdaad, dat was ook het eerste dat ik dacht. Je kind is de baas over jou, want je laat haar alles kiezen wat ze wil! Als ze niet wil eten: dikke pech, dan eet je toch niet? Ze krijgt vanzelf honger.Ik denk dat je het zo goed aan kan pakken
Jij geeft haar nu te veel keuzes; ze mag kiezen tussen maaltijden, en ze mag appelmoes etc.
Maar zo raakt ze er aan gewend dat iedereen zich kan aanpassen aan haar, en dat is natuurlijk niet de bedoeling
Solleke_Noah schreef:Whaha, dit klinkt zo bekend! Dit had ik vroeger dus ook. Als je iets niet wilde eten, dan bleef je gewoon net zolang aan de tafel zitten, totdat je het op had. En janken altijd, maar als eenmaal de afwas was gedaan en ik had het nog niet op, jammer dan, blijven zitten. Iedereen de keuken uit en voor de tv, en ik zat daar maar met mijn bord.Ik moet zeggen dat ik toch ook veel dingen op het schema niet snap.... wij kregen altijd water, punt. Frisdrank was voor op familiefeestjes, anders nooit. Een dessert na het eten? Ja, enkele keren per week, maar niét élke keer. Het was afwisselen tussen fruit na het eten, of een snoepje. Niet willen eten? We moesten zowiezo drie happen nemen van iets wat we niet graag aten (bv: witloof), eerder niet van tafel. Zowiezo als ik alles weigerde te eten, zat ik daar tot 21u 's avonds in de keuken met mijn bord voor mijn neus, genegeerd te worden Wou ik het dan nog niet? Hup naar bed en de dag erna hetzelfde bord terug.
Solleke_Noah schreef:Ik moet zeggen dat ik toch ook veel dingen op het schema niet snap.... wij kregen altijd water, punt. Frisdrank was voor op familiefeestjes, anders nooit. Een dessert na het eten? Ja, enkele keren per week, maar niét élke keer. Het was afwisselen tussen fruit na het eten, of een snoepje. Niet willen eten? We moesten zowiezo drie happen nemen van iets wat we niet graag aten (bv: witloof), eerder niet van tafel. Zowiezo als ik alles weigerde te eten, zat ik daar tot 21u 's avonds in de keuken met mijn bord voor mijn neus, genegeerd te worden Wou ik het dan nog niet? Hup naar bed en de dag erna hetzelfde bord terug.
Ik eet (ben nu 21 jaar) gewoon alles. Letterlijk, ik heb geen voorkeuren. Wij aten als kleine kindjes ook gerust dingen als olijven en oesters mee op, toch geen voor de hand liggende dingen als klein kindje.
Brainless schreef:Ik denk dat je hier toch alleen maar jezelf op aan kan kijken. Hebben anderen mensen je gedwongen deze manier toe te passen? Ik vermoed van niet. In dit geval ben jij toch zelf de persoon die het zover heeft laten komen?En door die manier heeft mijn dochter zo'n hekel aan eten gekregen dat ze zich letterlijk heeft uitgehongerd en daardoor moest worden opgenomen. Nog steeds gaat eten moeizaam en blijft het iets waar wij haar heel goed mee in de gaten moeten houden.
Ik bedank de mensen zeer, die dachten zo mijn dochter aan het eten te krijgen!!!
pmarena schreef:Ik denk ook niet dat hiervan sprake is bij de TS. Wat ik lees, is dat haar dochter bij haar zegt dat ze helemaal niks lust, terwijl ze dit bij oma wel eet. Inderdaad ben ik het met je eens: als je iets echt helemaal niet lust, moet je ook niet gedwongen worden het te eten.Iedereen heeft nu eenmaal dingen die die echt niet lust , en dan kun je gerust vragen om een paar hapjes te proeven maar iemand iets dwingen te eten waarbij diegene zijn maag echt heel erg protesteert dat is niet fair.
Esgaroth schreef:Brainless schreef:Ik denk dat je hier toch alleen maar jezelf op aan kan kijken. Hebben anderen mensen je gedwongen deze manier toe te passen? Ik vermoed van niet. In dit geval ben jij toch zelf de persoon die het zover heeft laten komen?En door die manier heeft mijn dochter zo'n hekel aan eten gekregen dat ze zich letterlijk heeft uitgehongerd en daardoor moest worden opgenomen. Nog steeds gaat eten moeizaam en blijft het iets waar wij haar heel goed mee in de gaten moeten houden.
Ik bedank de mensen zeer, die dachten zo mijn dochter aan het eten te krijgen!!!
foxy80 schreef:Wat ik lees, is dat Brainless zegt dat anderen ervoor gezorgd hebben dat haar kind in het ziekenhuis is beland. Zolang niemand haar heeft gedwongen de adviezen op te volgen, kan ik me niet voorstellen dat het iemand anders gedaan heeft. Ik vind het in dit geval niet juist om over 'schuld' te praten, dat vind ik niet netjes van mezelf, maar ik weet even geen ander woord ervoor. Als je merkt dat je kind dusdanig afvalt omdat het niet eet, ga je toch niet verder met de zogenaamde goede raad? Ik merkte dit zelf in het begin ook met mijn hond. Hij wilde niet eten, ik volgde de raad op die iedereen me gaf: niet willen eten is na een kwartier zijn bak weg. Met als gevolg dat mijn Duitse herder na een paar maanden nog maar 32 kilo woog. Dit werd me echt te gek, en ik heb zelf het initiatief genomen een andere weg in te slaan. Nu zijn we 2 jaar verder en weegt mijn hond, zoals het hoort, 44 kilo. Als ik door was gegaan met de 'goede raad' was mijn hond nu dood geweest.[Nou Esgaroth, ik denk niet dat je zo hard moet zijn voor Brainless. Hier in het topic zie je ook adviezen staan van: laat het bord maar koud worden voor hun neus tot middernacht. Verder zal de tijdsgeest toendertijd ook zijn aandeel wel hebben gehad. Mijn ouders bv waren in de jaren '80 helemaal in de ban van Dr. Spock (die achteraf, zo bleek, zelf een ijskoude vader was en niets toepaste wat hij zelf propageerde).
Esgaroth schreef:foxy80 schreef:Wat ik lees, is dat Brainless zegt dat anderen ervoor gezorgd hebben dat haar kind in het ziekenhuis is beland. Zolang niemand haar heeft gedwongen de adviezen op te volgen, kan ik me niet voorstellen dat het iemand anders gedaan heeft. Ik vind het in dit geval niet juist om over 'schuld' te praten, dat vind ik niet netjes van mezelf, maar ik weet even geen ander woord ervoor. Als je merkt dat je kind dusdanig afvalt omdat het niet eet, ga je toch niet verder met de zogenaamde goede raad? Ik merkte dit zelf in het begin ook met mijn hond. Hij wilde niet eten, ik volgde de raad op die iedereen me gaf: niet willen eten is na een kwartier zijn bak weg. Met als gevolg dat mijn Duitse herder na een paar maanden nog maar 32 kilo woog. Dit werd me echt te gek, en ik heb zelf het initiatief genomen een andere weg in te slaan. Nu zijn we 2 jaar verder en weegt mijn hond, zoals het hoort, 44 kilo. Als ik door was gegaan met de 'goede raad' was mijn hond nu dood geweest.[Nou Esgaroth, ik denk niet dat je zo hard moet zijn voor Brainless. Hier in het topic zie je ook adviezen staan van: laat het bord maar koud worden voor hun neus tot middernacht. Verder zal de tijdsgeest toendertijd ook zijn aandeel wel hebben gehad. Mijn ouders bv waren in de jaren '80 helemaal in de ban van Dr. Spock (die achteraf, zo bleek, zelf een ijskoude vader was en niets toepaste wat hij zelf propageerde).