Geplaatst 
ben je naar mijn idee ook alle schaamte te boven geraakt. Maar blijkbaar was mijn onderbewuste het daar niet mee eens, want... lees hieronder het bijzondere bevallingsverhaal van nummer twee!
Donderdag 10 juni 2010
3.30 uur
Na een onrustig eerste deel van de nacht waarin ik simpelweg maar niet kon slapen, ondanks inmiddels 3,5 week in het ziekenhuis gelegen te hebben met gebroken vliezen, kreeg ik ineens weeën.
Best heel pijnlijke weeën maar zeer onregelmatig. De ene keer volgde er een wee na 3 minuten, danweer duurde het 20 minuten en was ik al bijna in de veronderstelling dat het over was voor deze nacht en dat ik kon gaan slapen. Omdat het vaker gebeurt, en zeker bij zwanger op herhaling, dat je een valse start maakt en misschien wel vier nachten op rij steeds onregelmatige weeën hebt die na een paar uur stoppen, besloot ik het nog even aan te zien. Onregelmatige weeën gelden nl. officieel niet als start van een bevalling, ze kunnen overgaan in echte weeën maar dat hoeft dus zeker niet het geval te zijn.
5.30
Omdat de contracties van mijn baarmoeder overgeslagen waren op mijn darmen
waarmee mijn eerste bevalling ook begon, en omdat ik na 2 uur pijnlijke weeën opvangen toch het idee had dat deze niet meer zullen stoppen, drukte ik op de alarmknop. "Sorry voor het storen midden in de nacht, maar ik denk dat het begonnen is, of het moeten wel hele serieuze oefenweeën zijn!", zei ik, "Maar het gaat nog wel even duren want ze zijn heel onregelmatig." De vroedvrouw die de nachtshift heeft legde me toch maar even aan de CTG om te kijken hoe vaak de weeën kwamen en hoe krachtig ze waren. De monitor leidde me zo af dat de weeën veel minder vaak komen. Pijnlijk waren ze nog steeds wel heel erg, ik moest ze echt wegpuffen om ze te kunnen hanteren. Ik besloot in gedachten al dat dit GEEN leuke bevalling was 
Tot mijn grote ergernis kon ik dubbel van de pijn liggen en gaf de monitor geen enkele wee aan. Stom ding, ik weet toch zelf wel wat ik voel zeker?! 
Maar volgens de vroedvrouw was het normaal, rugweeën bijvoorbeeld registreert zo'n ding blijkbaar maar heel moeizaam. Blijkbaar heb ik die dan dus. 6.15
Na 3 kwartier aan de monitor in een houding waar ik de weeën echt niet op kon vangen, slechts enkele flauwe curves op het scherm die nog niet eens een harde buik voor kunnen stellen en het gevoel dat ik binnenkort dringend moest overgeven en naar het toilet gaan, drukte ik nog eens op de alarmknop om me eraf te laten halen. Ik trok me gelijk terug in de badkamer en de vroedvrouw ging terug naar haar balie.
In de nachtelijke stilte, de rust en de eenzaamheid van de badkamer begonnen dan eindelijk mijn echte weeën. Hehe, de bevalling was begonnen!
Er ontstaat een grappig patroon van ik op de wc om mijn darmen te legen, afvegen, naar de wasbak lopen om daar staand en over de wasbak leunend de wee op te vangen en na de wee rondjes te wandelen door de kleine badkamer tot ik weer naar de wc moet. Niks om op video op te nemen
Ergens tussen 7.05 en 7.10
Ineens zag ik rozig (bloedhoudend) water op de grond druppen. 'He, had ik dat bij de eerste niet pas bij de persweeën? O, maar dit voelt eigenlijk ook wel als persweeën?! Gek, ik was toch pas net bezig
Snel een kraamverband op de grond gooien maar, dan wordt het niet zo'n troep.' Zo piekerend sloegen de echte persweeën toe en ik voel het kindje steeds verder zakken.
fiets! Ik ontdekte dat ik niet meer kon lopen en de alarmknop zit een stap verderop! Razendsnel vlogen de gedachten door mijn hoofd. 'Dit moet ik dus alleen doen, maar hoe?' Ik stond nog steeds, boven een kraamverbandje op een harde badkamervloer. Eens even voelen hoe ver het is. Met mijn handen voelde ik tussen mijn benen, met wat zachtjes duwen voelde ik de bovenkant van het hoofdje tussen mijn benen. Nog 1 perswee, dan is het geboren. Ik duwde zachtjes en gecontroleerd het kindje verder naar beneden tussen mijn handen door, pakte het vast zodra het ver genoeg eruit was en
7.15
na maximaal 1 uur en waarschijnlijk korter heb ik mijzelf verlost van mijn tweede dochter, Enya.
Ik pakte haar dicht tegen me aan voor de warmte, drukte op de alarmknop en wachtte op de eerste reactie van een verbouwereerde vroedvrouw van de ochtendploeg die niet gefeliciteerd zegt, maar
"Kom eens even kijken allemaal!" en toen stonden daar zes vroedvrouwen, totaal flabbergasted.
na 35 weken geboren, Enya, 2120 gram, 43 cm.
Gefeliciteerd!
) dat je een moeizame zwangerschap had zo op het einde... en nu is ze daar... wat geweldig! Gaat alles goed met haar?
Maar na zo'n oerkracht bevalling moet dat goedkomen 
