Geplaatst 
Om half zes werd ik wakker geschopt door de beeb in mijn buik. Dit keer echter niet gewoon "Hoi mammie ik ben wakker..."
Maar:
"MAMMAAAAAAAAAAAA SPELLETJEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEUH WAKKER WORDEN WAKKER WORDEN WAKKER WORDEN WAK-WAK-WAKKER WORDEN!!!!"
Hij schopte echt al mijn ingewanden van voor naar achter van links naar rechts, zo erg, dat mijn vriend, die echt megadiep slaapt, er van wakker werd toen die per ongeluk zijn hand op mijn zij legde. Overal kwamen voetjes en handjes mijn buik uitzetten. Afijn, hoort erbij, ik ben zes maanden zwanger dus ja beeb wordt alsmaar groterder he
Maargoed, na een half uurtje sliep ik BIJNA weer....toen ging per ongeluk de wekker van vriendlief af(om 6 uur dus). Zo'n lekker hysterisch alarmtoontje zodat ik meteen weer klaarwakker was natuurlijk.
En de beeb ook.
Dus hele tafereeltje begon weer opnieuw! M'n darmen bevonden zich inmiddels halverwege mijn dijbeen en mijn rechternier was ongeveer 5 cm uitgerekt maar soit, niet klagen maar dragen!
Niks aan t handje, al deed het bij vlagen gewoon pijn maar ik dacht och ik slaap straks wel wat langer.
Neen.
Neeeeeen dames en heren. Neen.
Om ongeveer 7 uur bedacht mijn kat namelijk dat het tijd was om zijn beste maat te gaan roepen(mijn andere kat). En niet van " Miauw?"
Neen.
"MEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAUUUUW?!?!" "MOOOOOOW!!!" " MRRRRRRAAAAAUW!!!!!"
En dat dan zeg maar ongeveer steeds een kwartier lang en dan weer heeeel eventjes stil om vervolgens 1 meter verderop opnieuw te beginnen. Althans, dat deed mijn gehoor vermoeden gezien het geluid van een iets andere plek opnieuw begon.
Op zich nog niet zo erg, ware het niet dat de beeb zich inmiddels een halve slag gedraaid had en nu begonnen was mijn maag te renoveren en ondertussen deed hij een soort ierse dans op mijn blaas, waardoor ik dus naar de plee moest rennen.
Daar aangekomen kwam mijn zwarte kat(die van MEEOOOW) me gezelschap houden, daarbij met 1 poot wijzend naar zijn bekkie en daarna naar zijn maag, wat mij deed vermoeden dat hij honger had. Dus ik naar zolder(wel eerst netjes afgeveegd en doorgetrokken voor daar klachten over komen van de hygienische afdeling), beide voerbakjes gevuld(nog steeds niet in de gaten dat de witte kat er nog niet was...) en weer mn bedje in, hopend dat beeb zich ondertussen in slaap gedanst had en wetend dat iig de katten nu rustig zouden zijn.
Neen.
Neeeeeen.
Ik lag nog niet of ik hoor een heel klaaglijk en uiterst zielig "Mieeeeeuw.....?" "Mieeeeeeeuw??"
Tuurlijk.
Witte kat zat per ongeluk nog opgesloten in het kamertje waar mijn drie hondjes 's nachts slapen in hun benches.
Omdat ik me er inmiddels bewust van was dat ik maar beter direct kon handelen aangezien de kat duidelijk niet van plan was zijn bakje eten aan zijn zwarte vriend over te geven, ging ik OPNIEUW mijn bedje uit, liet de witte kat uit de kamer en ging mijn bedje weer in.
Eindelijk rust zult u denken?
Neen.
Neeeeeeeeeeeeeeeeeen.
Beeb was inmiddels begonnen aan een geheel nieuwe dans die we voorlopig de "Zwaai een keer met je kont, draai die darmen in het rond, sla je moeder op haar maag, en doe dit alles niet te traag, stamp voluit op die nier, geef de alvleesklier een zwier!"(jawel, op de melodie van de kabouterdans)
Daarbij voluit tegen mijn borstbeen stompend, waardoor ik daar een stekende pijn begon te voelen en er zich een bepaalde niet geringe hoeveelheid lucht in mijn maag begon op te hopen die er met geen mogelijkheid uit wilde komen waardoor ik me niet veel lekkerder begon te voelen als ik eerlijk ben.
Tevens hadden mijn hondjes natuurlijk bij het opendoen van hun kamerdeur, mijn arm gezien, wat er volgens hun op moest wijzen dat de dag begonnen moest zijn.
Dus jawel, hondje 1 begon te piepen, waarna al vrij snel hondje 2 EN hondje 3 volgden(het zijn zulke trouwe beestjes....)
Al die tijd behalve het allereerste halve uurtje dus, lag vriendlief naast me in een heeeeerlijke diepe coma, zich totaal niet bewust van het afschuwelijke drama wat zich naast hem afspeelde. (
)Toen dus ook mijn hondjes begonnen ben ik mijn bed maar uitgegaan.
Was vanaf dat moment alles tippietoppie in ordnung?
Neeeeeeeen.
Ik haal mijn hondjes naar beneden, struikel onderweg zowat de trap af(iets met veranderde zwaartekracht dankzij zwangere buik), ik kom beneden, laat de twee grote honden beneden naar buiten, geef mijn hondjes water waarna er eentje als een soort draaitol hysterisch aan haar dolle uurtje begint, waardoor het zojuist door haar opgenomen water er in iets veranderde vorm al snel weer uit kwam zetten, uiteraard over mijn bankstel heen.....
Toen die van mij vervolgens buiten geweest waren en ook de twee grote honden weer binnen waren begin het spelletje"Ik weet niet maar waar mijn plaats is dus ik ga niet op de mij toegewezen plek liggen maar ik ga gewoon door heel de kamer wandelen(en dan alle 5 honden). Toen die eindelijk na veel ferme taal allemaal op hun plaats lagen, ik de kots van de bank had geveegd en tenslotte rustig aan mijn bakkie thee zat achter Bokt, moest ik ineens ZO hard niezen dat alle aderen in mijn neus het begaven en ik spontaan een bloedneus had.
Vriendlief kwam inmiddels (het was nu 9 uur)naar beneden en zijn eerste legendarische woorden waren "Wat had ik met jou te doen vanmorgen zeg, wat was hij aan het schoppen!", besloot ik hem de rest van mijn ochtend te besparen tot ik dit verhaal had opgepend zodat het hij op zn gemakkie kan lezen.
Verder blijf ik, zoals al vermeld, vandaag maar BINNEN, onder een dekentje, in een hoekje, wachtend tot de dag voorbij is......
Ik geloof wel dat zulke ochtenden een fijne voorbereiding zijn op wat we straks allemaal gaan beleven als de kleine geboren is
en blijf maar lekker op de bank vandaag 
wat een geweldige manier van schrijven.
