Geplaatst 
Het begon er al mee dat mijn hond, Labrador van 3 jaar, 33 kilo en superlief, niet helemaal fit was zaterdag. Geen koorts maar wel aan de dunne. Als er iets met hem is, zoekt hij altijd de leider op, zijnde ondergetekende. Dus die zondag was ie nog niet fit. Ik had hem naar zijn bench gestuurd om hem even uit de weg te hebben, vanwege een flinke opruiming. We hebben een metalen bench zonder bekleding (omdat meneer dat anders opvreet) dus het erin en eruit gaan hoor je gewoon altijd. Ik stond bij de tafel en mijn man gaf me iets aan om naar de keuken te brengen. Dat is aan mijn rechterkant. Ik doe dus een stap die kant op.... blijkt hond dus achter/naast mij te zijn gaan liggen. Hij heeft dus stealthmode ontdekt en echt zonder enig geluid te maken is ie uit die bench gekomen en achter mij gaan liggen.
Goed ik struikel dus en doe een poging om nog snel over hem heen te stappen. Omdat ik hem aantikte en hij altijd uit mijn weg gaat, stond hij dus op dat moment op. En zodoende lanceerde hij baaslief dus. Ik ben op zijn waterbak beland die in een standaard hangt en die was dus flink verbogen. Erger is dat ik nu dus een giga blauwe plek op zijn scheenbeen heb (vraag me niet waar ik dat aan gestoten heb in mijn vlucht), mijn knie is rood en doet flink pijn. Mijn hele rechteronderbeen is dus stijf inclusief de knie. Ik heb een blauwe streep op mijn heup en op de WC zitten is geen pretje. Ook dat is stijf en pijnlijk. Ik ben goed hersteld van een blesuure een half jaar terug (schouder uit de kom) maar voelde dat rug, schouder en nek toch weer een tik hebben gehad. Maar daar nu verder geen pijn meer. Hond was goed gechrokken (arm beest
) en kwam met staart tussen de benen op zijn rug bij mij liggen. Ja hij is erg onderdanig altijd! Terwijl ik een heel lieve maar wel consequente baas ben. Goed beetje bijgekomen. 's middags met lijn en al naar mijn ouders voor verjaardag vieren. Tussendoor gingen man en ik de paarden binnen zetten op stal. Eerst even naar huis om laarzen te halen. Komen we de bicht om vlakbij ons huis, ligt daar echt een vers aangereden kat. Ik ben Paravet DA assistente dus ik sprint die auto uit, maar kan helaas niks doen. Het was echt een flinke klap geweest. Zal de details besparen. Het was een prachtige kat, een Bengaals iets. Raskatje van zo'n 5 kilo schat ik in. Andere mensen waren de Dierenambulance al aan het bellen binnen en de dader was natuurlijk doorgereden (held) terwijl het met licht gebeurde (was nog niet donker) Maar ja zo laten liggen kon ik niet. Dus katjelief in een plastick tas gedaan (wat mijn man erg heftig vond want hij kon dat echt niet...) en langs de kant in de berm gelegd. K*tgevoel hoor met zoiets.
En 's avonds, kinderen naar bed... alles OK. Zit even bij te koemn van alles. Hondjelief ligt bij de voordeur te maffen en onze zwarte kat komt binnen via kattenluik. Hond er (speels) achter aan en ja dan kan ik er eigenlijk op wachten... Dat triggert bij hem vaak een epileptische aanval (waarbij hij helemaal verkrampt en wel bij bewustzijn is) Dat heeft hij ongeveer eens per maand. Dus ja hoor. Hij kwam al naar mij toe. Vaak haalt hij dat nog net om dan dus in mijn armen te verkrampen. Dat duurt zo'n 5 minuten waarbij hij ook plas laat lopen. Het is een vreselijk naar gezicht, mijn lieve vriendje. Na 5 minuten leek hij bij te zijn, dus riem om en uitlaten. Vaak moet hij dan meteen poepen. Maar ik vertrouwde het niet helemaal en inderdaad. Nog geen 100 meter buiten zakt hij weer in elkaar. Dit keer minder heftig maar toch. Dit is de derde keer ongeveer dat hij erdoor heen lijkt te zijn en dan toch nog een kleintje eroverheen krijgt. Zit je dan op je pijnlijke knie met stijf been je hond vast te houden in de regen...
Nee, gister was niet echt mijn dag...
! 
