Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-09 02:53

het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-09 02:53

Nou toch maar een vervolg erop... (deel 1: [LZP] het leven achterop de scooter (lang verhaal))

Vandaag heeft mijn man (ja we zijn getrouwd nu) me weer op de scooter naar mijn werk gebracht. Ik heb gescheurde enkelbanden en mag dus niet zoveel auto rijden (jaaaa heb ook weer een auto). Aangezien hij altijd erg bezorgd is omdat ik zo moe uit mijn nachtdienst kom, vind hij het dus ook prettiger om me te brengen. Mijn leven achterop de scooter is dus nog niet voorbij

Vandaag was echter een vervelende dag, eigenlijk de hele week al. Vorige week is de opa van mijn man overleden en afgelopen maandag heb ik mijn dierbare hond moeten laten inslapen. Ik had haar gekocht na het overlijden van mijn tweeling, zo'n 8 jaar geleden. Ze betekende dus echt alles voor mij... Vandaag is mijn lieverd gecremeerd en heb ik haar as mee naar huis genomen.

Al met al ben ik dus niet echt vrolijk en dat uit ik ook. Helaas resulteert dat in ruzie zoeken met mijn man... Gisteren dus een fikse ruzie gehad met hem, het ging over foto's die ik openbaar plaats en hij dus niet. Ik ben er trots op dat ik getrouwd ben met hem en had onze trouwfoto's op mn hyves en op een spelletjes site in mijn fotoalbum. Hij doet dat dus niet, ik voel me daardoor erg gepikeerd, net alsof hij niet trots erop is en dat hij me wel verbergen. Hij geeft als reden aan dat hij niet vindt dat vreemden onze foto's zomaar hoeven te zien.

Ik heb nu dus mijn foto's weggehaald, waar hij weer boos over werd (logisch he) ik vroeg hem waarom ik ze dan wel moest laten zien en hij niet, ik heb er nog steeds geen duidelijk antwoord opgekregen.

Ik ben zo'n trut die de hele dag boos blijft, ik stuur geen smsjes, bel hem niet op en doe mijn eigen ding. Ik ben langs zijn winkel gegaan waar hij me een zoen gaf, wat hij normaal nooit doet en ik verweet hem gelijk "slijmen". Hij merkte aan me dat ik nog steeds boos was... Hij had zelfs gekookt toen ik thuiskwam met het as van mijn hond.

Vanavond bracht hij me dus met de scooter naar mijn werk, de huizen heb ik dit keer niet gezien... ik voelde de kou en wilde net zo koud aanvoelen als mijn hond vandaag aanvoelde. Het gelukkige gevoel was er dan ook niet, hij pakte onderweg mijn hand en zei zachtjes, hou me nou stevig vast, anders val je er dalijk af.

Ik heb niet geantwoord, ik hield hem ook niet steviger vast. Huizen vlogen voorbij, maar ook aan mij, wat voelde ik me leeg

Net op de spelletjessite gaf hij aan dat hij naar bed ging, hij ging aan mijn kant liggen zodat hij mijn geur rook. Ook vroeg hij of ik hem in de ochtend wilde bellen zodat hij wakker kon worden met mijn stem, allemaal van die lieve dingen en ik .... ik ben nog steeds boos... of het nou op hem is of op de hele wereld, alles is zo oneerlijk

Zucht trut die ik ben, hoe houdt hij het vol met me...

**Geplaatst**: 30-10-09 03:34

Re: het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst: 30-10-09 03:34

Vertel/laat dit lezen dit aan je vriend. Hij probeert op allerlei manieren het goed te maken met jouw waar eigenlijk geen reden voor is. En zoals je zelf al aangeeft ligt het probleem helemaal niet bij je vriend maar bij jezelf. :(:)

Als hij dat weet weet 'ie waarom je zo doet en ik denk dat hij daar best begrip voor kan hebben. Dan kun je daar met hem in ieder geval geen ruzie meer over maken...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-09 03:56

Re: het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-09 03:56

ik weet dat het aan mij ligt, daarom ook de laatste zin eronder, gelukkig weet ik ook dat het dus aan mij ligt.

Ook hij weet dat heel goed, als ik met veel verdriet zit (en dat is de periode nu die eraan komt met de kerst en de overlijdensdatum van mijn tweeling) dat ik dan veel meer gespannen ben en meer ruzie zoek. Dat heeft hij ook als hij het moeilijk heeft.

Qua dat botsen we wel eens. Ik vind het altijd alleen jammer dat hij het niet wil/kan uitpraten, hij probeert het wel goed te maken hoor, maar dan blijft het dus tussen ons in hangen. Bij hem is het gebeurd en gaat dan weer verder met de dag, dat kan ik dus niet. Zo blijf ik verdrietig/boos rondlopen en hij is het ondertussen alweer vergeten.

Gelukkig maken we het ook elke keer weer goed hoor, we praten het (nadat ik dan wel doordram) dan wel uit, maar dan gaan er wel wat dagen overheen. Maar dat geeft niet als we het maar uitpraten, ik voel me nu gewoon rot doordat er zoveel gebeurd weer in mijn leven...

**Geplaatst**: 30-10-09 04:06

Re: het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst: 30-10-09 04:06

Ik ken je gevoel... Ik kan ook ontzettend pissig worden om kleine dingen en het lukt me dan echt niet om me over dat boze gevoel heen te zetten, en hij is zo lief en hij verdient het echt niet en dat weet ik maar het toepassen... *zucht*

Het is ook niet gemakkelijk om een temperamentvolle vrouw te zijn :(:)

Kan je hem niet gewoon een uurtje alleen pakken en gewoon effe alles er uit? Zeg op voorhand dat het er boos kan uit komen maar dat het niet zo bedoelt is, dat het je gewoon effe te veel wordt en dat je wil praten maar dat je met een heel boos/verdrietig gevoel zit...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-09 04:40

Re: het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-09 04:40

Aanstaande zaterdag heb ik hem eindelijk even alleen, dan gaan mn kids naar mijn ex en dan hoop ik weer eens lekker te kunnen gaan stappen.

Daarvoor maar eens uitpraten, hij wil het wel hoor maar hij weet dat ik nogal eens uit de hoek kan vliegen en hij ook. hij laat niet over zich heen lopen (dat deed zijn ex altijd al en mijn ex bij mij) en ik ook niet

Ach komt wel weer goed, maar ik vond het eigenlijk een mooie aansluiting op miojn vorige topic. Zoals ik toen omschreef over de huizen, dat voelde ik nu niet, gewoon alleen leeg gevoel door het overlijden van mijn hond...

**Geplaatst**: 30-10-09 10:02

Geplaatst: 30-10-09 10:02

Bianca, je voelt je rot en er zit ook veel te veel tegen :(:)

. En degene die het dichtste bij je staat en waarvan je weet dat die bij je blijft, die moet het ontgelden. Bij die persoon kun je jezelf zijn.
En soms hoeft het niet uitgepraat te worden, is het gewoon een verschillende reactie tussen verschillende personen. Misschien kun je hem een dikke knuffel geven en praten over wat er allemaal in jouw koppie om gaat. Maar waarschijnlijk weet hij dat wel

Jullie komen hier wel uit

**Geplaatst**: 30-10-09 10:28

Re: het leven achterop de scooter deel 2 (uiteraard weer lang)

Geplaatst: 30-10-09 10:28

huppakee geef je zelf een schop onder je hol, ga naar hem toe en maak het goed. Meid het leven is veel te kort om het elkaar zo moeilijk te maken. Hij is er voor je en hij houdt van je geniet daarvan.