Geplaatst 
Ik geef het toe.
Ik heb een paar afwijkingen.
Nee, nee, niet die rare afwijkingen waarvan je soms hoort. Nee.
Ik ben gek op het verzamelen van nutteloze dingen, buiten in een shirtje en een korte broek op het balkon dansen als het regent én ik ben gek op de IKEA.
De IKEA? Ja. De IKEA.
Op zich is daar niks raars aan.
Er zijn heel veel mensen die gek zijn op de IKEA.
Ze zijn verslaafd aan BILLY-boekenkasten, SULTAN-matrassen en LÄMPE-lampen.
Dat is echter niet de reden dat ik bij de IKEA te vinden ben. Neen.
Voor mij is de IKEA een dag uit.
Ik ga er dan ook maar een paar keer per jaar heen, om de eenvoudige reden dat het anders niet meer een uniek dagje weg is.
De voorpret begint om negen uur. Om stipt negen uur sta ik namelijk samen met een vriendin buiten te wachten bij de deur.
Elke doorgewinterde IKEA-ganger zal zich nu verbaasd afvragen waarom we daar in ’s hemelsnaam al om negen uur staan.
Want de IKEA gaat pas om tien uur open. Maar dan gaan we voorbij aan het feit dat elk zichzelf respecterende IKEA ook een IKEA-restaurant heeft!
En laat dat restaurant nou om negen uur opengaan!
Als wij binnengeworsteld zijn (Nee! We zijn lang niet de enigen!) en bij het lopend buffet komen, hebben we keuze uit de beroemde Zweedse gehaktballetjes, friet en salade. Maar nee. Wij pakken het gezond aan. Wij nemen een IKEA-ontbijt. Dit ontbijt is namelijk één euro. En je kan veel zeggen, maar mij kun je niet wijsmaken dat de IKEA winst maakt op haar ontbijtjes.
Een croissantje, een gekookt ei, een bolletje, jam en boter én een kopje koffie en een glas sinaasappelsap zijn onderdeel van deze maaltijd. Na glunderend ons ontbijt op te hebben gegeten (wij hebben de IKEA in principe geld afhandig gemaakt!) kijken we op de klok. En dan, dan kan de dag echt beginnen… 
Langzaam lopen we richting afdeling banken, stoelen en krukjes. Daar aangekomen installeren we ons eerst op een Klippanbank. We bekijken het eerste langskomende publiek, wat nu nog betrekkelijk rustig is.
Na ongeveer tien minuten lopen we langzaam verder naar de afdeling waar woonruimtes zijn nagebouwd. Daar wordt de sfeer al wat grimmiger, want: Op weinig vierkante meters lopen vaak de meeste mensen, wat niet altijd goed gaat. Vooral niet als er bakken met goedkope lampen staan (mondgeblazen glas!) waar vrouwen (en kinderen, des te kleuriger, des te meer kinderen hysterisch rondrennen met nutteloze attributen) ruig in rondwoelen. Langzaam voel ik een glimlach op mijn gezicht komen.
Dan slenteren we door naar de afdeling tafels. Onderweg goed oppassend dat we niet omver worden gereden door een verwoede peuter in een Smoby-auto, kunstig voorop een winkelwagen gemonteerd. Eigenlijk moet je eerder oppassen voor de rood aangelopen moeder erachter, maar dat terzijde.
Na tussen de net samenwonende stelletjes doorgeslalomd te zijn, komen we aan bij de afdeling bedden. Toch wel de favoriete afdeling van ons beiden. Hier slaat de chaos namelijk in volle hevigheid toe.
Springende kinderen op boxspringmatrassen, gestresste IKEA-medewerkers die wanhopig diezelfde kinderen proberen te linken aan verdwaalde ouders die proberen weg te duiken om maar niet aan hun kroost verbonden te worden, bejaarden die mopperend klagen over die mentaliteit van tegenwoordig, mannen van middelbare leeftijd die door hun, meestal rood aangelopen, vrouwen aangespoord worden om te kijken of het matras geschikt is voor mensen met een hoger gewicht.. Voor ons is dat puur genieten.
Niets mooiers dan de puurste oergevoelens van de mens die tot uiting komen bij een gezellig middagje meubels shoppen.
Ook in het magazijn is het een feestje. Daar zie je alle vrouwen die, hun mannen achter zich aanslepend, driftig op zoek zijn naar leuke vitrage, tapijten, nepplanten of gezellige vaasjes 'voor in het raam'. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hoge dichtheid winkelwagens, waarin zowel bestek, borden, schaaltjes en schilderijen in worden gedumpt en die in de chaos overal heen worden geduwd, wat weer als gevolg heeft, dat er weer een hoog ratio mopperende bejaarden rondstruinen.
Voor ons zit onze dag er dan op. Het magazijn is namelijk een kwestie van run and go. Niks te beleven. Hier zijn slechts de professionele IKEA-gangers te vinden, die het klappen van de zweep goed kennen en binnen tien minuten hebben wat ze nodig hadden..
Geen lol aan te beleven dus.
Na onze reep D'aim afregekend te hebben bij de kassa gaan we moe, maar voldaan naar buiten, waar de gewone wereld ons weer te wachten staat.
Dag lieve IKEA! Tot tweede paasdag!
