Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-05-03 00:54

Geplaatst: 11-05-03 00:54

meiske schreef:
Tja nog een reden voor mij dus, ik heb deze er niet bijgezet omdat ik verwacht dat mensen daar totaal geen begrip voor hebben;
Een van mijn honden kan dus absoluut niet bij kinderen, ze is een angstbijter, en bijt dan ook echt door, en ze heeft de vervelende gewoonte kinderen en andere honden aan te vliegen. Voor mij en mensen die ze kent is het een schat van een hond.
Mijn honden zijn voor mij net zo belangrijk als voor iemand anders een kind. Misschien raar, maar ik ben zo aan die beesten gehecht. Zij zou dan dus wegmoeten, en haar herplaatsen zou vrijwel onmogelijk zijn, ze plast ook nog eens binnen, is nooit helemaal zindelijk geworden, en na haar sterilisatie is het nog erger geworden. Weinig mensen die zo'n hondje willen hebben....

Ik heb hier heel veel begrip voor, heb zelf ook zo'n hond die absoluut niet met kinderen te vertrouwen is. Ik zei eerder (voordat ik zeker wist dat ik geen kinderen wilde) altijd dat er pas kinderen kwamen nadat zij overleden zou zijn. Gelukkig is ze nog springlevend en weet ik nu zeker dat ik geen kinderen wil.

Heel veel sterkte op de kliniek, ik sta 100% achter je beslissing en ik kan me goed voorstellen dat je narcose wilt!

**Geplaatst**: 11-05-03 00:58

Geplaatst: 11-05-03 00:58

Llewella schreef:
Wel adviseer ik meiske om sterilisatie te overwegen als ze echt absuluut zeker is van haar zaak, scheelt een hoop ellende en onzekerheden en kun je gewoon verder met je leven op de manier zoals jij dat wilt.

Ik ben op mijn 29ste naar de Gynacoloog geweest en heb om sterilisatie gevraagd. Ik wil geen kinderen en ik heb baarmoederhalskanker gehad waardoor het zowiezo moeilijk zou zijn om een kind te dragen (operaties die "mis" gegaan zijn).

Maar, ze wou het niet doen, ik was te jong! Ze vertelde dat ze veel te vaak vrouwen in haar praktijk had die later toch kinderen wilde. Ik heb haar er niet van kunnen overtuigen dat ik echt zeker weet dat ik geen kinderen wil...
Kennelijk gaat dat dus niet zo makkelijk als gedacht...

**Geplaatst**: 11-05-03 01:32

Geplaatst: 11-05-03 01:32

Een paar pagina's terug zei iemand dat ze er nu pas achter kwam dat je een ziekte had.. daar kwam ik ook net achter, door haar berichtje eigenlijk. Dan snap ik ook best dat je een abortus wil. Maar wat ik niet begrijp is dat je ouders het dan niet zouden begrijpen, zij weten immers goed hoe jou gezondheid is.... lijkt mij. Nou ja Sterkte! Ach gut

**Geplaatst**: 11-05-03 05:51

Geplaatst: 11-05-03 05:51

Ik heb natuurlijk niet alles gelezen want het is hier middernacht en ik wil graag naar mijn nestje toe.
Wat mij dwars zit is dat zoveel mensen proberen om kinderen te krijgen en het hun niet lukt. En dan heb je natuurlijk diegene met de 3 abortussen! Daar word ik jammer genoeg boos om! Na Shauni probeerde ik voor jaren weer zwanger te raken. Het gebeurde gewoon niet. Dan kom ik mensen tegen, en jonge grietjes nog wel, die gewoon lekker sex hebben en dan maar snel abortus plegen! Denken die meiden eigenlijk na?
Wat jou betreft, meiske, het is jouw lichaam en jij bepaald wat je ermee doet! Niemand kan beoordelen wat je met deze situatie doet! Inderdaad je ouders inlichten, want die kunnen dus inderdaad er heel anders op reageren. Overweeg de opties die je hebt en volg je hart!

Veel succes!

**Geplaatst**: 11-05-03 06:02

Geplaatst: 11-05-03 06:02

Ik wilde wel nog eventje ingaan op dat Borderline. Sorry, maar dat is geen excuus. Ik heb Bipolar Disorder in erge mate en heb ook een dochter. Het is best mogelijk dat Shauni ook PD krijgt omdat het erfelijk is.
Voor diegenen die niet kunnen begrijpen dat ouders hun kinderen verwaarlozen en misbruiken, die zijn er dus wel. Heb ik dus meegemaakt vanaf mijn 6de tot mijn 18de. Mijn ouders haatte mij en ik ben op alle wijze misbruikt geweest. Dus, er zijn inderdaad mensen die kinderen hebben en die niet eens gewenst zijn geweest.
Ikzelf zou niet meer zonder mijn dochter kunnen. Ik hou ontzettend veel van haar en ik weet echt niet wat ik zonder haar zou beginnen. Ze is dit weekend bij haar vader en ik weet niet eens waar ik het moet zoeken! Haha!

**Geplaatst**: 11-05-03 08:43

Geplaatst: 11-05-03 08:43

DC... misschien was het voor jou geen excuus, maar je kan niet voor een ander spreken. Jij weet niet in welke mate het Meiske's leven beinvloedt, dat weet ze zelf het beste. Dus wie zijn wij om te zeggen dat dat geen excuus is? Wij zijn meiske niet, en wat voor een een op een bepaalde manier werkt, werkt niet perse zo voor een ander... Voor haar beinvloedt het haar leven waarschijnlijk op een heel andere manier dan bij jou het geval is.

**Geplaatst**: 11-05-03 11:47

Geplaatst: 11-05-03 11:47

Wat ik me afvraag, je woont toch nog bij je ouders?
Hebben die dan niks door? Je word maar niet ongesteld, je lichaam veranderd etc.
Als ik zwanger zou zijn zou mijn moeder het echt wel aan mij merken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-03 12:58

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-03 12:58

Nee mijn ouders hebben niets door. En wat ongesteld zijn betreft, ik sla vaker een maand over, en toen ik de pil slikte, slikte ik die vaak maanden achtereen door.
Mijn lichaam verandert nu nog niet, mijn buik is nog net zo strak, met 2 maanden zie je dat echt niet hoor.

En DC, ik vind het heel knap dat het jou wel gelukt is, maar jij wilde waarschijnlijk ook kinderen, of zie ik dat verkeerd?
Als ik het ook echt zou willen en er zelf voor gekozen had zou de situatie waarschijnlijk ook anders liggen.
De borderline heeft mijn leven heel erg beinvloedt, en vooral grote veranderingen in mijn leven hebben voor flinke problemen gezorgd. Dat is dus ook waar ik nu weer bang voor ben, plus het feit dat ik geen kinderen wil.

Trouwens is door 1 psychiater de diagnose borderline gesteld, en door een andere manisch depressiviteit, de uiteindelijke diagnose is gehouden op borderline, omdat niemand er echt wijs uit werd, en borderline een naam is voor alle psychische aandoenen die niet direct te plaatsen zijn.

**Geplaatst**: 11-05-03 17:13

Geplaatst: 11-05-03 17:13

Nouik heb nu dus vanaf pagina 1 alles zitten lezen.

Ik vind het raar dat sommige mensen niet kunnen lezen.....ze komen er op pagina 8 pas achter dat Meiske een ziekte heeft waarbij ze geen kind kan gebruiken.
Ik heb even opgezocht wat Borderline is waarschijnlijk weten veel mensen dit niet eens namelijk en hebben ze meer begrip voor haar situatie.

Verlatingsangst is de angst om alleen gelaten te worden, moeilijk alleen kunnen zijn. Of het gevoel hebben van: "Iedereen waaraan je je hecht gaat toch weg uit je leven", of: "Je moet je niet aan iemand hechten, want die raak je toch weer kwijt". Het kan je vreselijk in paniek doen raken waardoor je je overmatig sterk bindt aan "goede mensen". Dat kan soms heel extreem zijn.

Anders zijn in het leggen van contact: je verdeelt mensen vaak in "goede" en "kwade"; hulpverleners hebben het dan over zwart/wit denken . Goede mensen zijn dus héél goed, maar kunnen ook erg snel "slechte mensen" worden. Iemand is dus alles voor je of totaal niets. Dat ligt dus moeilijk in het maken van langdurige contacten, want niemand is helemaal goed of helemaal slecht. Zo ontstaan er intensieve relaties die kort duren.

Dissociatieve verschijnselen: in je lichaam zitten en niks voelen, pijn niet voelen. Met je hoofd uit situaties weggaan, of met je hoofd uit je lichaam weggaan. Jezelf niet in deze wereld voelen staan.

Impulsiviteit: iemand met Borderline reageert meestal erg impulsief. Je zou ook kunnen zeggen: doet eerst en denkt dan pas, alleen in een wat sterkere mate. Er is maar weinig nodig om in actie te komen: een advertentie zien en reageren, leuke dingen tegenkomen in de stad en gelijk kopen. Geldverkwisting noemen sommigen dat. Wat er ook onder kan vallen zijn overmatig drugs-, alcohol- of medicijngebruik. Of roekeloos gedrag, het opzoeken van gevaar tijdens het auto rijden, de hoogste boom beklimmen. Of op een extreme manier omgaan met eten, teveel of te weinig.

Automutilatie: oftewel zelfverwonding. Dat kan op allerlei manieren, jezelf branden met van alles, of jezelf snijden. Uithongeren, te veel pillen slikken of krassen. Vaak omdat je boos bent op jezelf of jezelf wilt straffen. Of om op die manier spanningen kwijt te kunnen raken of om überhaupt nog wat te kunnen voelen. Soms ook om het gevoel te hebben dat je nog leeft, weer in de realiteit te komen. Iedereen voelt dat weer anders.

Stemmingswisselingen of emotionele instabiliteit: de dalen in je stemming zijn diep en de pieken zijn hoog. Dat je je langdurig stabiel voelt -in vaktaal heet dat het grijze gebied- komt niet voor. De pieken en dalen zijn zwart/wit, net als het denken over goede en slechte mensen hierboven. Een dal in je stemming is niet gewoon een dal, maar het is erg diep en doet soms suïcidale gedachten of wensen ontstaan. Boosheid wordt al snel ongecontroleerde woede. Tijdens de pieken hebben mensen met borderline vaak het gevoel de hele wereld aan te kunnen en lijkt er niets meer mis te kunnen gaan.

Psychotisch-achtige belevingen: jezelf of de omgeving anders beleven. Stemmen horen of beelden zien, heel achterdochtig zijn. In de war zijn.

Maatschappelijke problemen: banen, cursussen, opleidingen, vakanties en nieuwe relaties pak je regelmatig op extreme wijze aan. Je verwachtingen liggen dan zo hoog dat teleurstellingen, mislukkingen en krenkingen het gevolg kunnen zijn (ook weer zwart/wit). Door die regelmatige negatieve ervaringen neemt het zelfvertrouwen af. Iemand met borderline trekt zich dan ook al snel terug uit het maatschappelijk leven. Doordat daarnaast de problemen zo divers zijn en op het maatschappelijke vlak steeds moeilijker gaat, raak je als iemand met borderline al gauw in een isolement.

Verder heeft ze heel duidelijke redenen gegeven waar ik me totaal in kan vinden.

Ik moet er zelf niet aandenken om zwanger te raken en ik hoor steeds vaker dat het door de pil heen gaat of wat dan ook.

Meiske iig veel sterke. Hoe ga je die dag overbruggen?? Het zou kunenn dat je last hebt van je buik en nabloedingen. Een meisje dat ik ken was er behoorlijk ziek van twee weken.

**Geplaatst**: 11-05-03 17:21

Geplaatst: 11-05-03 17:21

ik heb alles in dit topic bijgehouden, maar nu reageer ik toch maar
border line heeft verschillende vormen, en verschillende mensen hebben er in verschillende mate last van
ik denk dat je mensen met borderline absoluut niet met elkaar kunt vergelijken
waarschijnlijk zijn er bij borderline bij verschillende mensen heus wel overkomsten, maar ook net zo veel verschillen
er zijn zoveel verschillende vormen/degradaties waarin borderline zich uit
en ieder persoon gaat er anders mee om

daarnaast , als er borderline word geconstateerd , maar ook MD , maar het word op borderline gehouden omdat ze er niet helemaal uitkomen(de psychiaters), dan word het weer anders
1 zo'n ziekte is al heel wat maar een combi, dat word helemaal een puinhoop om je uit te knokken

voor dc ik vind het knap van je en heb er wel bewondering voor dat je je erdoorheen kan werken en dat het jou lukt

voor Meiske, ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat alles goedkomt en je leven straks in een rustiger vaarwater terecht komt
naar wat ik nu allemaal gelezen heb van je , heb je dat absoluut verdient
en het is je al meer aangeboden , maar als je een luisterend oor nodig hebt , ik zit maar een PB van je vandaan
sterkte met alles wat komen gaat
groetjes sonja

**Geplaatst**: 11-05-03 19:05

Geplaatst: 11-05-03 19:05

meiske schreef:
Trouwens is door 1 psychiater de diagnose borderline gesteld, en door een andere manisch depressiviteit, de uiteindelijke diagnose is gehouden op borderline, omdat niemand er echt wijs uit werd, en borderline een naam is voor alle psychische aandoenen die niet direct te plaatsen zijn.

Ik ken iemand die manisch depressief is... dat kun je een kind niet aandoen nee. Harde realiteit. Ik denk dat je keuze zeker goed is.

**Geplaatst**: 11-05-03 19:38

Geplaatst: 11-05-03 19:38

Malabarista"]
[quote="meiske schreef:
Trouwens is door 1 psychiater de diagnose borderline gesteld, en door een andere manisch depressiviteit, de uiteindelijke diagnose is gehouden op borderline, omdat niemand er echt wijs uit werd, en borderline een naam is voor alle psychische aandoenen die niet direct te plaatsen zijn.

Ik ken iemand die manisch depressief is... dat kun je een kind niet aandoen nee. Harde realiteit. Ik denk dat je keuze zeker goed is.
[/quote]
Wil me eigenlijk niet echt bemoeien met dit topic, maar deze opmerking vind ik niet zo leuk.
Mijn eigen moeder is manisch depressief en om nou te zeggen dat ik zo'n slecht leven heb, mooi niet, heb het hier denk ik beter dan menig kind met een ouder/ouders die geen ziekte hebben. Overal heb je verschillende vormen van, ook van MD, dus om nou te zeggen dat die mensen geen kinderen kunnen hebben Scheve mond

Verder denk ik dat meiske zelf in kan schatten, of zei met haar ziekte wel of geen kinderen aankan. Ze neemt denk ik de beslissing die voor haar het beste is en ik vind het best knap dat ze erbij blijft, na alle reacties hier.
Meiske, sterkte met de beslissing, jij weet zelf wat het juiste is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-03 20:44

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-03 20:44

Ik bedoel ook helemaal niet te zeggen dat mensen met MD of Borderline geen kinderen kunnen of mogen opvoeden, dat zul je mij nooit horen zeggen.
Ik spreek over MIJN situatie, over een ander oordeel ik niet. Misschien zou voor mij een kind opvoeden wel goed gaan, maar daarvoor moet ik dan waarschijnlijk mijn eigen leven, wat ik net weer een beetje op de rails begon te krijgen, weggooien, en sorry, maar dat doe ik niet.

De punten die hierboven worden genoemd bij Borderline, heb ik lang niet allemaal, ik snij, brand of zoiets mezelf niet en ik heb ook geen stemmetjes in mijn hoofd. Wel heb ik het idee dat ik niet in deze wereld pas/hoor, ik heb mezelf altijd al 'anders' gevoeld. Dat zwart-wit denken heb ik wel, maar ik ben me er van bewust. Ik ben ook heel impulsief, wat niet altijd goed uitpakt. Ik heb perioden dat zelfs de hoogste berg niet hoog genoeg is voor mij, dat ik denk dat ik alles aankan en ook echt gevaar opzoek puur voor de kick, maar ook perioden dat ik alleen maar een bang klein muisje ben. Woedeuitbarstingen zijn me ook niet vreemd, en dan gaat dus ook zowat het hele huis eraan, er is hier geen bijna geen deur waar ik geen gat in heb getrapt, geen stoel die ik niet door het huis heb gesmeten.
Ik kan geen baan, opleiding of wat dan ook volhouden, hoe graag ik het ook zou willen, ik zou er zoveel voor overhebben om eindelijk ook eens normaal zoiets te kunnen doen. Ik heb dagen dat ik mezelf er niet eens toe kan zetten de simpelste dingen te doen, en ik voel me dan zo zwak en nutteloos, ik ben constant met mezelf in gevecht.

De laatste tijd begon het weer iets beter met me te gaan, maar ik heb het gevecht nog lang niet gewonnen en ben bereid daar alles voor te doen. Zou ik een andere keuze maken dan ik nu maak, weet ik niet of ik dat gevecht ooit zou kunnen winnen. Ik moet echt met mezelf bezig zijn nu, en ik snap dat dat misschien een egoïstische keuze lijkt, en dat is het waarschijnlijk ook.

Dat de diagnose MD in eerste instantie gesteld werd, is omdat ik ook manische en depressieve perioden heb, alleen wisselen die zich bij mij sneller af dan normaal is bij MD.

Mensen die mij kennen of die ik ontmoet hebben vaak ook een heel ander beeld van mij dan de werkelijkheid, uitgezonderd de mensen die mij écht kennen, ik ben altijd dat vrolijke lieve en prettig gestoorde meisje. Sociaal ben ik juist heel begaafd, in tegenstelling tot de meeste borderliners, ik leg heel makkelijk contacten en ben altijd opgewekt en vrolijk, ook al huil of schreeuw ik van binnen.
Dit maakt het voor mij eigenlijk nog moeilijker, mensen begrijpen het niet, hebben zoiets van "Jij!?!?" "Nee dat kan niet".

Sorry voor het hele verhaal, maar misschien dat het zo wat duidelijker is...

**Geplaatst**: 11-05-03 20:47

Geplaatst: 11-05-03 20:47

Mijn opmerking was dus aan Malabarista gericht, niet aan jou. Dat kun je alleen zelf inschatten, de mensen op bokt kennen jou verder niet (in elk geval niet als deze account)

**Geplaatst**: 11-05-03 22:59

Geplaatst: 11-05-03 22:59

Je moet zelf weten wat voor jou het beste is. Ik kan me heel goed voorstellen dat je met deze ziekte geen kinderen op de wereld wil zetten. Zelf ben ik al een paar jaar depressief en dat is voor mij 1 van de redenen op oook geen kinderen te willen. Ook ik ben naar de arts gegaan en heb gevraagt of ik gesterriliseerd kan worden. Nou dat doen ze niet op mijn leeftijd. ik ben potverdorie 30 jaar en wil al 10 jaar geen kinderen.

**Geplaatst**: 11-05-03 23:30

Geplaatst: 11-05-03 23:30

Jij kunt wel geen kinderen willen, maar feit is wel dat meiske er al één in haar buik heeft zitten. Dat maakt het iets ingewikkelder.
Ik ben op zich niet tegen abortus, maar heb wel het idee dat er erg makkelijk over gedacht wordt. Ik zou het wel houden, maar kan meiskes situatie moeilijk inschatten.

Btw; Het hond-verhaal vind ik echt een drogreden. Een hond weet heel goed dat een kind 'eigen' is. Mijn hond heeft ook een gruwelijke hekel aan kinderen (komt overigens uit het asiel, ik weet dus niet waarom hij zo'n hekel aan kinderen heeft). Maar mijn eigen kind (die kwam toen ik de hond al jaren had), accepteerde hij direct en doet dat nog steeds. Terwijl hij andere kinderen het liefst direct opeet.

**Geplaatst**: 11-05-03 23:31

Geplaatst: 11-05-03 23:31

DaphneL schreef:
Mijn opmerking was dus aan Malabarista gericht, niet aan jou. Dat kun je alleen zelf inschatten, de mensen op bokt kennen jou verder niet (in elk geval niet als deze account)

Die persoon die ik ken, is heeel erg manisch depressief. Ze heeft ook een tijdje een hondje gehad... hebben ze bij haar weggehaald omdat ze dat verwaarloosde enzo..dit is manisch depressiviteit zoals ik daar kennis mee heb gemaakt.

Het was niet mijn bedoeling om iemand te beledigen. Sorry. Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-03 00:14

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-03 00:14

lis"]
Ik ben op zich niet tegen abortus, maar heb wel het idee dat er erg makkelijk over gedacht wordt. Ik zou het wel houden, maar kan meiskes situatie moeilijk inschatten.
[/quote]

Ik denk er niet makkelijk over na, al schijnt dat hier wel vaak gedacht te worden. Ik vraag me af en toe af wat voor redenen er zijn om abortus te rechtvaardigen in andermans ogen.
Veel mensen zeggen dat ze abortus alleen kunnen begrijpen als het leven van de moeder in gevaar is, of als een zwangerschap in ieder geval ernstige risico's voor de gezondheid van de moeder met zich meebrengt. Hier wordt lichamelijk mee bedoeld, maar geloof mij geestelijk kapot is net zo erg als lichamelijk kapot. Hoe vaak ik al niet te horen heb gekregen (niet per sé in deze situatie) "wees blij dat je gezond bent" als ik het uit probeer te leggen, net alsof je pas echt iets hebt als er lichamelijk iets mis met je is in plaats van geestelijk. Ik bedoel dit niet tegen Lis te zeggen, maar in het algemeen.
En wat bedoel je precies met dat je mijn situatie moelijk in kan schatten?

[quote="lis schreef:
Btw; Het hond-verhaal vind ik echt een drogreden. Een hond weet heel goed dat een kind 'eigen' is. Mijn hond heeft ook een gruwelijke hekel aan kinderen (komt overigens uit het asiel, ik weet dus niet waarom hij zo'n hekel aan kinderen heeft). Maar mijn eigen kind (die kwam toen ik de hond al jaren had), accepteerde hij direct en doet dat nog steeds. Terwijl hij andere kinderen het liefst direct opeet.

Mijn hond valt mijn andere honden soms al aan als ik één van hen aanhaal, en daarvan weet ze ook dat ze hier horen. Mijn vriend, waar ze gek op is, moet ook geen onverwachte of "enge" dingen doen, zoals ineens over haar heen buigen, dan hapt ze eerst en rent dan weg. Dus ik denk niet dat dat zal werken.
En ook al was die hond er niet geweest, dan nog had ik deze beslissing genomen, het is niet de enige reden, maar wel één van de redenen.

**Geplaatst**: 12-05-03 09:37

Geplaatst: 12-05-03 09:37

DiamondCheckers schreef:
Ik wilde wel nog eventje ingaan op dat Borderline. Sorry, maar dat is geen excuus. Ik heb Bipolar Disorder in erge mate en heb ook een dochter. Het is best mogelijk dat Shauni ook PD krijgt omdat het erfelijk is.
Voor diegenen die niet kunnen begrijpen dat ouders hun kinderen verwaarlozen en misbruiken, die zijn er dus wel. Heb ik dus meegemaakt vanaf mijn 6de tot mijn 18de. Mijn ouders haatte mij en ik ben op alle wijze misbruikt geweest. Dus, er zijn inderdaad mensen die kinderen hebben en die niet eens gewenst zijn geweest.
Ikzelf zou niet meer zonder mijn dochter kunnen. Ik hou ontzettend veel van haar en ik weet echt niet wat ik zonder haar zou beginnen. Ze is dit weekend bij haar vader en ik weet niet eens waar ik het moet zoeken!

je ziet een ding over het hoofd DC: meiske is misschien ook wel bang om te falen t.o.v. het kind. Ze is misschien bang dat ze als moeder niet goed kan functioneren door haar mentale gesteldheid. ALS ze het kind inderdaad liet komen zou ze het achteraf waarschijnlijk ook niet meer kunnen missen maar nu heeft ze een keuze en neemt ze liever geen risico. Jou is als kind een groot onrecht aan gedaan door je ouders, jij zou toch moeten begrijpen dat iemand anders dat een kind niet aan wil doen.

**Geplaatst**: 12-05-03 09:56

Geplaatst: 12-05-03 09:56

ik heb het hele topic gelezen....
zelf ben ik ook tegen abortus, maar er zijn absoluut uitzonderingen waarin ik kan begrijpen dat je abortus pleegt
als je bijv. zwanger raakt terwijl je wel alles hebt gedaan om het te voorkomen en je bent er niet klaar voor om het alsnog op te voeden vind ik het wel goed als je het laat weghalen, je hebt er niet alleen jezelf mee maar ook het kind. ikzelf heb ook niet het meest geweldige leven omdat ik ongewenst geboren was.
ik wil meiske in elk geval heel veel succes wensen!!!!

**Geplaatst**: 12-05-03 10:28

Geplaatst: 12-05-03 10:28

meiske"]
[quote="lis schreef:
Ik ben op zich niet tegen abortus, maar heb wel het idee dat er erg makkelijk over gedacht wordt. Ik zou het wel houden, maar kan meiskes situatie moeilijk inschatten.

Ik denk er niet makkelijk over na, al schijnt dat hier wel vaak gedacht te worden.
[/quote]

Ik doelde eigenlijk niet op jou, maar dat er in het algemeen erg makkelijk over gedacht wordt. Nogmaals; ik kan jouw situatie moeilijk beoordelen, dus ik kan geen oordeel vellen over jouw eventuele abortus. Wel kan ik zeggen wat ik zou doen en dat is het houden.

Veel wijsheid! Ik raad je ook aan om het toch aan je ouders te vertellen. Wrs komen ze er toch ooit achter, misschien doe je ze er dan meer verdriet mee, omdat je ze er niet in betrokken hebt.
Het is en blijft jouw keuze, dat zullen je ouders heus respecteren.

**Geplaatst**: 12-05-03 15:54

Geplaatst: 12-05-03 15:54

hoi Meis,
Ik vind dat je hele goede argumenten hebt waarom je geen kind zou willen. En als jij en je vriend er mee eens zijn is dat heel fijn.
Ik wens je heel veel sterkte voor vrijdag en hoop dat je je daarna (langzaamaan) beter zal voelen.
Ook ik heb het hele verhaal vanaf bladzijde 1 gelezen en ben het helemaal eens met Orionekke.
En redenen zoals je hond tellen wel degelijk mee in de overweging!
Nogmaals sterkte ermee!

Liefs Ilse

**Geplaatst**: 13-05-03 21:32

Geplaatst: 13-05-03 21:32

Ik begrijp heus wel wat er bedoeld wordt met dat Meiske geen kinderen wil. Inderdaad, het is haar keus met wat ze doet en ik heb haar toch echt niet gezegt wat ze moet gaan doen hoor. Ik heb het gewoon vanuit mijn standpunt bekeken. Zoals ik al eerder zei, ik heb Manic Depressie in erge mate maar mijn dochter is dolgelukkig hoor! Het ligt er maar aan hoe je ermee om gaat en als je je meds neemt. Ik vind dit dus geen reden om geen kinderen te nemen. Meiske volgens mij wilt geen kinderen en ik kan heus haar standpunt wel zien. En ik zal haar heus niet minder mogen als ze voor abortus kiest! Dat is haar beslissing!
Inderdaad, ik weet wat het is om mishandeld te zijn, maar ik heb besloten om de andere weg op te gaan en niet dezelfde mistakes te maken als mijn ouders.

Meiske, nogmaal, doe wat in je hart is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-03 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-03 22:07

Dc, je hebt wel gelijk, ik wil ook geen kinderen. Had ik wel een kinderwens gehad, dan had ik waarschijnlijk ook een andere beslissing genomen.
Het niet willen van kinderen is in zekere zin de hoofdreden, maar toch ook weer niet. Ik weet niet zo goed hoe ik dit uit moet leggen maar ik zal het proberen...
Het feit dat ik geen kinderen wil, betekent dat het voor mij een veel grotere opoffering is dan als ik ze wel zou willen. Nu is het ook weer niet zo dat ik helemaal nergens opofferingen wil maken, maar ik denk dat dit op dit moment een te grote impact op mijn leven zal hebben en ik niet weet hoe dit zal uitpakken. Daarom wil ik de gok niet nemen.

Verder vind ik het heel knap dat jij zo ver bent gekomen, en hoe je het aanpakt, daar heb ik echt bewondering voor.

**Geplaatst**: 13-05-03 23:23

Geplaatst: 13-05-03 23:23

Als je van tevoren weet dat je geen kinderen wilt, moet je toch zorgen niet zwanger te raken.
Dat is dan je eerste verantwoordelijkheid.
Wat mij betreft zijn een hond en een bipolaire stoornis dan meer excuses voor een abortus.
In dit geval wordt abortus dan blijkbaar gebruikt als verlaat voorbehoedsmiddel, en dat vind ik een hele trieste zaak.